Όσιος Ευσέβιος, 15 Φεβρουαρίου

Ἀνθρώπινον παρῆλθεν ἀσμένως βίον,

Εὐσέβιος τὸ θαῦμα καὶ τῶν Ἀγγέλων.

Ο Όσιος Ευσέβιος έζησε κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. Από αγάπη προς τον Θεό ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας. Αρχικά πήγε σε κάποιο μοναστήρι και εκάρη μοναχός. Έπειτα αποσύρθηκε στη ράχη ενός βουνού κοντά στην πόλη Ασιχά, όπου ασκήτεψε. Εκεί περιέφραξε με πέτρες ένα μέρος χωρίς σκεπή και πέρασε τον βίο του με νηστεία και σωματικές ταλαιπωρίες, ώστε κατέπεσαν οι σάρκες του και έμειναν μόνο τα οστά.

Η φήμη της αγιότητάς του οδήγησε πολλούς ανθρώπους στον Όσιο, οι οποίοι ζητούσαν την ευχή και την ευλογία του. Για να αποφύγει τον θόρυβο και να διατηρήσει την ησυχία στον πνευματικό του αγώνα, έφυγε από τον τόπο αυτό και μετοίκησε σε μονή που βρισκόταν εκεί κοντά. Και στον νέο τόπο της ασκήσεώς του ζούσε με προσευχή και αυστηρή άσκηση. Έτσι ο Όσιος Ευσέβιος αφού έζησε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 90 ετών.

Από τον Επίσκοπο Θεοδώρητο της Κύρου, Συρία

Στους Αγίους που περιέγραψα προηγουμένως, θα προσθέσω και τον μεγάλο Ευσέβιο, που εκοιμήθη πριν από λίγο καιρό. Κατά τη διάρκεια μιας ζωής πολλών ετών, υπέμεινε κόπους ανάλογους με αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, απέκτησε αρετή αντίστοιχη με αυτούς τους κόπους και κέρδισε πνευματικά αγαθά πολύ περισσότερα, αφού ο Θεός, ως δίκαιος Κριτής, ανταποδίδει με γενναιοδωρία στους αγώνες των πιστών Του.

Αρχικά, εμπιστεύθηκε την πνευματική του καθοδήγηση σε άλλους και ακολούθησε τα βήματά τους, καθώς κι εκείνοι ήταν άνθρωποι του Θεού, αθλητές και γυμναστές της αρετής. Αφού πέρασε κάποιο χρόνο κοντά τους και απέκτησε βαθιά γνώση της πνευματικής ζωής, επέλεξε την ασκητική μοναχική ζωή. Κατέφυγε σε μια ορεινή περιοχή κοντά σε ένα μεγάλο χωριό που ονομάζεται Ασίχα και εγκαταστάθηκε σε έναν περιφραγμένο χώρο, του οποίου οι πέτρες δεν ήταν καν συνδεδεμένες με πηλό. Εκεί έζησε το υπόλοιπο της ζωής του, αντέχοντας τις κακουχίες της ύπαιθρου. Ντυμένος με ρούχα από δέρματα, τρεφόταν με βρεγμένα ρεβίθια και φασόλια, και κάποιες φορές έτρωγε αποξηραμένα σύκα για να στηρίξει τη σωματική του αδυναμία.

Όταν έφτασε σε βαθιά γεράματα και είχε χάσει σχεδόν όλα του τα δόντια, δεν άλλαξε ούτε την τροφή του ούτε τη διαμονή του. Υπέμενε το κρύο του χειμώνα και τη ζέστη του καλοκαιριού, το πρόσωπό του ήταν γεμάτο ρυτίδες και το σώμα του εξαντλημένο. Είχε αποδυναμωθεί τόσο πολύ, ώστε η ζώνη του γλιστρούσε από τη μέση του, αφού τα ισχία του είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. Έτσι, αναγκάστηκε να ράψει τη ζώνη στο ρούχο του για να την κρατά στη θέση της.

Η επαφή με πολλούς ανθρώπους τον κούραζε αφάνταστα, καθώς το μυαλό του ήταν συνεχώς στραμμένο στον Θεό. Παρόλα αυτά, μερικοί από τους φίλους του μπορούσαν να εισέλθουν στο κελί του για να λάβουν τη διδασκαλία του. Όταν αποφάσισε να απομονωθεί εντελώς, σφράγισε την είσοδο του κελιού του με μια μεγάλη πέτρα, αφήνοντας μόνο ένα μικρό άνοιγμα, από το οποίο μιλούσε σε λίγους εκλεκτούς χωρίς να τον βλέπουν και λάμβανε την ελάχιστη τροφή του.

Αν και απέφευγε την επικοινωνία με τους περισσότερους, εμένα με τιμούσε με την αγία και γλυκιά φωνή του. Μιλούσαμε για τα ουράνια θέματα και όταν ετοιμαζόμουν να φύγω, με κρατούσε κοντά του για πολλή ώρα, συνεχίζοντας τις θείες διδαχές του.

Πολλοί τον επισκέπτονταν για να λάβουν την ευλογία του, αλλά η αναστάτωση που προκαλούσαν τον ενοχλούσε. Χωρίς να σκέφτεται την ηλικία ή τη σωματική του αδυναμία, σκαρφάλωσε πάνω από τον περίβολο και κατέφυγε σε μια κοντινή κοινότητα ασκητών. Εκεί, σε μια μικρή γωνιά του τοίχου, συνέχισε τον πνευματικό του αγώνα.

Ο ηγούμενος αυτής της αδελφότητας, άνθρωπος γεμάτος αρετές, είπε πως ο Ευσέβιος περνούσε τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής με μόλις δεκαπέντε αποξηραμένα σύκα. Αυτόν τον αυστηρό αγώνα διατήρησε για περισσότερα από ενενήντα χρόνια, παρά την αδιανόητη αδυναμία του σώματός του. Όμως, η αγάπη του για τον Θεό υπερίσχυε της σωματικής του αδυναμίας, κάνοντάς τον να νικά κάθε εμπόδιο.

Μετά από όλα αυτά τα ασκητικά κατορθώματα, έφτασε στο τέλος του δρόμου του, γεμάτος χαρά, προσβλέποντας στον Θεό και την αιώνια ανταμοιβή Του. Ζητώ τις πρεσβείες του, όπως ακριβώς τις απολάμβανα όταν ήταν εν ζωή, καθώς είμαι βέβαιος ότι ζει και έχει τώρα ακόμα πιο άμεση πρόσβαση στον Θεό.

Λειτουργικά κείμενα

Απολυτίκιον — Ήχος πλ. Δ'

Ρύσει δακρύων τὴν ἔρημον ἐγόνιμος ἐποίησας, / καὶ τῆς πρὸς Θεὸν πόθῳ καρποὺς ἐξήνθησας ἐν πολλῇ ὑπερβολῇ. / Λαμπρότητι θαυμάτων τὸ σύμπαν ἐφώτισας, / ὦ πάτερ ἡμῶν Εὐσέβιε, / πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.