ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Ρουαδανός (γνωστός και ως Ρόναν, Ρούμον, Ρουάδαν, Ρουάν) της Κορνουάλης (ή του Κιμπέρ), Επίσκοπος καταγόταν από τη Βρετάνη και έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε θεοφιλώς στην περιοχή του Ταβίστοκ, της Κορνουάλης και της Βρετάνης και κοιμήθηκε με ειρήνη στην πόλη Λοκρονάν στη Βρετάνη. Ο Όσιος Ρουαδανός χειροτονήθηκε από τον Άγιο Πατρίκιο και έδρασε ως επίσκοπος και ιεραπόστολος. Ήταν προστάτης της μονής του Ταβιστόκ στο Ντέβον της Αγγλίας, καθώς και διαφόρων τόπων στην Κορνουάλη και τη Βρετάνη. Έχει ιδιαίτερη σημασία στην εκκλησιαστική παράδοση της Βρετάνης, όπου και εκοιμήθη, καθώς και στην περιοχή του Λαόν. Ο Όσιος Ρουαδανός ετάφη στο Λοκρονάν. Κάθε έξι χρόνια, πλήθος πιστών πραγματοποιεί λιτανευτική προσκυνηματική πορεία μήκους περίπου 16 χιλιομέτρων, κατά μήκος της διαδρομής που λέγεται ότι ακολούθησε ο άγιος κατά τη διάρκεια της ιεραποστολής του. Η λιτανεία αυτή, γνωστή ως Grande Troménie, τελείται τη δεύτερη Κυριακή του Ιουλίου. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο άγιο...

Ο Άγιος Φορτουνάτος ήταν πρεσβύτερος στην πόλη Τερριτά κοντά στο Σπολέτο της Ιταλίας. Διακρίθηκε για τη φιλανθρωπία και το χάρισμα της θαυματουργίας, το οποίο του δώρισε ο Κύριος. Κοιμήθηκε με ειρήνη, το 400 μ.Χ. Βίος Ο Άγιος Φορτουνάτος της Σπολέτο υπήρξε εφημέριος ενορίας κοντά στην πόλη Σπολέτο της Ούμπρια, μεταξύ του 4ου και 5ου αιώνα. Τιμάται ως άγιος από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ελάχιστα ιστορικά στοιχεία για τη ζωή του Φορτουνάτου έχουν διασωθεί· εικάζεται όμως ότι καταγόταν από τη Μοντεφάλκο, μια ορεινή κωμόπολη κοντά στη Σπολέτο. Έγινε γνωστός μετά την κοίμησή του για τη φιλανθρωπία του και την αγάπη του προς τους φτωχούς. Κατά την παράδοση, μια ημέρα που όργωνε το χωράφι του, ο Φορτουνάτος βρήκε δύο νομίσματα μικρής φαινομενικά αξίας. Τα φύλαξε στην τσέπη του. Εκείνο το βράδυ, καθώς συνάντησε στον δρόμο του έναν φτωχό άνθρωπο, αποφάσισε να του δώσει τα δύο νομίσματα. Τη στιγμή εκείνη το φως του ηλίου έλαμψε πάνω στα νομίσματα και τα έκανε να λάμψουν σαν χρυσά. Μη θέλοντας ...

Οι Άγιοι αυτοί ήταν μοναχοί που ασκήτεψαν στο μοναστήρι του Δαβίδ-Γαρετζή και μαρτύρησαν μεταξύ 1696 και 1700.  Η Ιερά Μονή του Δαβίδ Γαρέτζι στην Γεωργία, διακρινόταν από αρχαιοτάτων χρόνων για τον μεγάλο αριθμό μοναχών και τις αυστηρές ασκητικές της πρακτικές. Οι ερημίτες, αποκομμένοι από τον θόρυβο του κόσμου, εύρισκαν εκεί ανάπαυση ψυχής και πνευματική καθαρότητα. Στη Μονή ζούσαν μαζί μοναχοί και μοναχές, είτε είχαν εγκαταλείψει τα εγκόσμια πλούτη και τις τιμές, είτε είχαν εξέλθει από την έσχατη ένδεια, εντελώς εξισωμένοι υπό τις ίδιες αυστηρές συνθήκες. Ο σεβάσμιος πατήρ Σίο Αχαλί καταγόταν από το χωριό Βετζίσι της επαρχίας Κάρτλι. Οι γονείς του, Παπούνα και Ταμάρ, ήσαν επιφανείς και ευκατάστατοι στην περιοχή. Απέκτησαν οκτώ τέκνα – πέντε αγόρια και τρία κορίτσια. Μετά τον θάνατο των γονέων, ξέσπασε φιλονικία μεταξύ των αδελφών· η διαμάχη οξύνθηκε, αντηλλάγησαν ύβρεις και τελικώς ο πρωτότοκος δολοφόνησε τον νεότερο αδελφό με μαχαίρι. Όταν ο μακάριος Σίο έλαβε την οδυνηρή είδ...

 Ο Άγιος Μάρτυς Ισχυρίων καταγόταν από την Αίγυπτο και ήταν αξιωματικός. Μαρτύρησε, το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), μαζί με πέντε από τους στρατιώτες του, επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Η Εκκλησία τιμά, επίσης, τη μνήμη του στις 22 Δεκεμβρίου.

Στις 31 Μαΐου 1992, απεβίωσε η λογοτέχνης και εικαστική δημιουργός Μαρία Τσίκουλα - Γαϊταντζή

Γεννήθηκε στη Χαλκιδική και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Με το πτυχίο της φυσικομαθηματικού διορίστηκε το 1963 στη Χίο και στη συνέχεια στις Σέρρες. Εργάστηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.  Δημοσίευσε πλήθος σε εφημερίδες και περιοδικά και επί σειρά ετών κάλυψε τη σελίδα των πολιτιστικών στην εφημερίδα «Παρατηρητής» των Σερρών. Έκανε πολλές διαλέξεις για θέματα λογοτεχνίας. Στις 8 Μαρτίου 1991 «Ημέρα της Γυναίκας» το Εργατικό Κέντρο Ν. Σερρών, τιμά σε ειδική εκδήλωση  τη Μαρία Τσίκουλα -- Γαϊταντζή για την πολύχρονη προσφορά της στις τέχνες και τα Γράμματα των Σερρών. Έργα της: 1. Φτερουγίσματα στη βροχή (ποιήματα), 1971 2. Κραυγή στην έρημο (ποιήματα), 1974 3. Παρουσία (ποιήματα), 1978 4. Αλλαγές (ποιήματα), 1980 5. Το μουσείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια (κριτική), 1983 6. Choix de poemes (ποιήματα), 1983 7. Ποιητικός λόγος 1971-1980 (ποιήματα), 1985 8. Η μάνα (ποιήματα), 1987 9. Ποιήματα : 1986-1989 (ποιήματα), 1989 10. Κοσμογονία (ποι...

Στις 31 Μαΐου 1975 ολοκληρώθηκε η μεταβατική θητεία μετά την χούντα του διορισμένου δημάρχου Σερρών, πρωτοδίκη Αλέξανδρου Κασιώλα.  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 22/9/1974, Σελίδα: 1 Ο μετέπειτα Αρεοπαγίτης Αλέξανδρος Κασιώλας είχε διοριστεί Δήμαρχος Σερρών στις 21 Σεπτεμβρίου 1974 ενώ παρέλαβε την θέση 2 μέρες μετά στις 23. Την επομένη, ανέλαβε καθήκοντα ο εκλεγμένος δήμαρχος Ανδρέας Ανδρέου (1 Ιουνίου 1975 – 31 Δεκεμβρίου 1978).

Στις 31 Μαΐου 1964 ιδρύεται στις Σέρρες ο Μουσικογυμναστικός Σύλλογος Πανσερραϊκός, μετά από συμφωνία των ομάδων του Απόλλωνα και του Ηρακλή Σερρών. Έγινε μετακίνηση παικτών από τον έναν σύλλογο στον άλλον και ο Ηρακλής Σερρών μετονομάστηκε σε Μουσικογυμναστικός Σύλλογος Πανσερραϊκός, ο δε Απόλλων Σερρών μετονομάστηκε σε Ατρόμητο Σερρών. Έτσι δημιουργήθηκε μια ομάδα, με μεγαλύτερη δυναμική και ευρεία αποδοχή από όλο τον Σερραϊκό κόσμο, που κατάφερε να γιγαντωθεί. Στην πορεία των ετών, ο ΜΓΣ Πανσερραϊκός, με έμβλημα τον «Λέοντα της Αμφιπόλης», έχει αναπτύξει σπουδαία αθλητική δράση, σε δεκάδες σπορ, στα 61 χρόνια λειτουργίας του. Σήμερα ο ΜΓΣ Πανσερραϊκός, ως ο μαζικότερος σύλλογος του νομού, είναι σύμφωνα με τα στοιχεία της Γ.Γ.Α, ανάμεσα σε 6.509 αθλητικά σωματεία της Ελλάδος, πέμπτος (5ος) σε αριθμό αθλητικών τμημάτων, τρίτος (3ος) σε αριθμό αθλητών (2.429 αθλητές) και είναι μέλος της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Πολυαθλητικών Συλλόγων (European Multisport Club Association, EMCA). Τα 23 αθ...

Στις 31 Μαΐου 1936, όπως αναφέρει η εφημερίδα Εμπρός των Σερρών, κυκλοφορεί μια πολυτελής άμαξα, που τη σέρνουν δύο άλογα ουγγρικής καταγωγής. Έτσι, οι συμπολίτες μας θα μπορούν να τη χρησιμοποιούν για τις εκδρομές και τις μετακινήσεις αναψυχής τους μέσα στην πόλη και στα περίχωρα, απολαμβάνοντας άνεση και πολυτέλεια. Η άμαξα ανήκει στον κ. Θ. Αδαμάκο. "Από σήμερον τίθεται εις κυκλοφορίαν πολυτελεστάτη άμαξα συρομένη υπό δύο ουγγρικών την καταγωγήν ίππων. Οι συμπολίται ούτω θα δύνανται να χρησιμοποιοπούν κατά τα ταξίδια αναψυχής των εντός της πόλεως και των περιχώρων, άμαξαν αναπαυτικωτάτην και πολυτελεστάτην. Αυτή τυγχάνει ιδιοκτησία του κ. Θ. Αδαμάκου"

Στις 31 Μαΐου 1925, δόθηκε συναυλία της φιλαρμονικής του Ορφέα Σερρών με διευθυντή τον Γ. Βαίου.  Σχετικά άρθρα Η Φιλαρμονική του Ορφέα Σερρών στις 31 Μαΐου 1925

Η Φιλαρμονική του Ορφέα Σερρών στις 31 Μαΐου 1925. Επεξεργασμένη φωτογραφία. Η Φιλαρμονική του Ορφέα Σερρών στις 31 Μαΐου 1925, με τον αρχιμουσικό της Γιάννη Βαΐου (στην πρώτη σειρά). Πλάι του (τρίτος από αριστ.) ο Δημ. Μικρούλης. Εικονίζονται επίσης: Ανδρ. Καρπουζέλης. Κώστ. Γκότσης. Κ. Παπαδόπουλος. Αλκ. Δήμου. Δ. Τζιούμπας, Θ. Μπαλάκας. Χρ. Παπαγιαννάκης. Κ. Βασιλείου, Ν. Καρανικολάση, Αθ. Καφταντζής. Γ. και Ν. Δεληνικόλας, Α. Αδαμίδης. Χρ. Μπέρμπαλης. Ηρ. Γεμικτσής. Κ. Κωνσταντινίδης. Κ. Τσιαρέας. Φωτογραφία  Από το βιβλίο:

Οι εκλογές στις 31 Μαΐου 1915 πραγματοποιήθηκαν από την (διορισμένη από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο) κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη. Σε αυτές τις εκλογές ψήφισαν πρώτη φορά οι περιοχές της Ελλάδας που είχαν προσαρτηθεί μετά τις νίκες στους Βαλκανικούς Πολέμους, οι επονομαζόμενες «Νέες Χώρες», δηλαδή η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων απέσπασε την πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο, κερδίζοντας όλες τις έδρες της Κρήτης, της Ηπείρου και του ανατολικού Αιγαίου, ενώ διατήρησε την δύναμή του στην λεγόμενη «Παλαιά Ελλάδα». Αντίθετα, ηττήθηκε κατά κράτος στην Μακεδονία, όπου οι εθνικοθρησκευτικές μειονότητες της περιοχής ψήφισαν μαζικά τους υποψήφιους του Κόμματος Εθνικοφρόνων. Παρά την ξεκάθαρη νίκη του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο σχηματισμός της κυβέρνησής του πραγματοποιήθηκε στις 10 Αυγούστου, αφού (σύμφωνα με την επίσημη αφήγηση) η ασθένεια του Βασιλιά, δεν του επέτρεπε να υπογράψει νωρίτερα το διάταγμα διορισμού της κυβέρνησης. Ωστόσο η νέα κ...

 Zήλου πυρί φλεχθέντες αθληταί δύω, Ιλιγγιώσιν ουδαμώς προς πυρ φλέγον. Οι Άγιοι Μάρτυρες Ευσέβιος και Χαράλαμπος κατάγονταν από τη Νικομήδεια και είναι άγνωστο πότε μαρτύρησαν. Επειδή ήταν Χριστιανοί συνελήφθησαν και, αρνούμενοι να θυσιάσουν στα είδωλα, υπέστησαν μαζί με τους Αγίους Μάρτυρες Ρωμανό, Τελέτιο ή Μελέτιο και Χριστίνα (τιμούνται 30 Μαΐου), τον επί της πυράς μαρτυρικό θάνατο.

Ο Άγιος Ευστάθιος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται στο Κώδικα 426 του Αγιοταφικού Μετοχίου (βλέπε Γεδεών, Βυζαντινόν Εορτολόγιο, σελ. 109). Κατ' αυτό, ο Άγιος ήταν πρωτοπρεσβύτερος του παλατιού και ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο το 1019 μ.Χ. και διαδέχθηκε τον θανόντα Πατριάρχη Σέργιο Β' (999 - 1019 μ.Χ.). Αφού ποίμανε την Εκκλησία θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη, το Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 1025 μ.Χ. Ο Άγιος Ευστάθιος ήταν πρωτοπρεσβύτερος του παλατιού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όταν, το 1019, εξελέγη Πατριάρχης. Ως Πατριάρχης συμμετείχε στις προσπάθειες των Βυζαντινών να βρεθεί ένας συμβιβασμός με την Αγία Έδρα σχετικά με το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στην Ανατολική και την Δυτική Εκκλησία, το οποίο κορυφώθηκε με το Σχίσμα του 1054. Την εποχή του Ευσταθίου, οι Πάπες αξίωναν κυριαρχία σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, όχι απλώς πρωτείο, πράγμα το οποίο ενοχλούσε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως που είχε πνευματική κυριαρχία στην Ανατολή, συμ...

Γεύσει νοητού φαρμάκου του σου Λόγε, Πλάνην εμούντα φάρμακον κτείνει ξίφος. Ο Άγιος αυτός Μάρτυς, του οποίου το όνομα δεν γνωρίζουμε, ήταν αυτός, που έδωσε διάφορα δηλητήρια στον Άγιο Ερμεία (31 Μαΐου), αλλά ο Άγιος τον έκανε με τη θεία χάρη να πιστέψει στον Χριστό και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε μαζί μ' αυτόν, αφού ομολόγησε την πίστη του.

ΑϹΚΑΛ[ⲰΝ]  Ιμάτια πριν, νυν δε πεντάς Kυρίω, Aνδρών συρέντων στρώσις ηπλώθη ξένη. Οι Άγιοι αυτοί πέντε Μάρτυρες τελειώθηκαν μαρτυρικά, αφού τους έσυραν κατά γης μέχρι θανάτου. Ρωμαίικος αρχαιολογικός χώρος εν Ασκαλώνι

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιερόθεος ο Νέος, Επίσκοπος Νικόλσκ, γεννήθηκε περί το 1891 μ.Χ. Έφθασε, ως Επίσκοπος, στο Νικόλσκ την Κυριακή των Βαΐων του 1923 μ.Χ. Εκεί διακόνησε την Εκκλησία με ένθεο ζήλο και αυταπάρνηση. Το 1927 μ.Χ. μετετέθη στην Επισκοπή Βελίκυ Ούστιουνγκ, κοντά στην περιοχή Βολογκντά. Αυτή την περίοδο αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση του Μητροπολίτου Σεργίου περί υποταγής της Εκκλησίας στην κρατική εξουσία. Για τον λόγο αυτό οι άνδρες της μυστικής ασφαλείας, κατά την περίοδο του Σοβιετικού καθεστώτος, τον κάλεσαν για ανάκριση αρκετές φορές. Τελικά τον συνέλαβαν, ενώ είχε πάει να λειτουργήσει σε κωμόπολη της επαρχίας του. Οι άνθρωποι έκλαιγαν και φώναζαν, γιατί ένιωθαν ότι έχαναν τον πνευματικό τους πατέρα. Τό ατμόπλοιο έφθασε σύντομα στην πόλη Ούστγιουγκ. Επειδή ήταν ασθενής, τον οδήγησαν στο νοσοκομείο. Εκεί ο Άγιος Ιερόθεος κοιμήθηκε οσίως το 1928 μ.Χ. Αλλά η μνήμη του δεν εξαφανίσθηκε. Έγινε το αλάτι της ευσέβειας και ελπίδας του Ρωσικού λαού. Βιογραφία Ο Άγιος Ιερόθεος ο κατ...

 Η Αγία Μάρτυς Πετρονίλα έζησε τον 1ο ή 3ο αιώνα μ.Χ. Στο κοιμητήριο της Δομιτίλλης, στη Ρώμη, υπάρχει μία νωπογραφία, η οποία χρονολογείται από τον 4ο αιώνα μ.Χ., και στην οποία απεικονίζεται το μαρτύριο της Αγίας Πετρονίλης. Δημιούργημα του 1920 Η Αγία καταγόταν από ευγενή οικογένεια, ήταν Χριστιανή και αρνήθηκε να νυμφευθεί έναν ευγενή, ονομαζόμενο Φλάσσο, επειδή ήθελε να αφιερωθεί στο Νυμφίο της Χριστό. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη και τελειώθηκε μαρτυρικά. Η παράδοση θεωρεί, λόγω του ονόματός της, ότι ήταν θυγατέρα του Αποστόλου Πέτρου ή αφοσιωμένη μαθήτρια του Αποστόλου, που τον βοηθούσε στο έργο του. Όμως η παράδοση αυτή αναφέρεται σε διάφορα βιβλία των Γνωστικών του 6ου αιώνος μ.Χ. και οι περισσότεροι μελετητές - αγιολόγοι δεν αποδέχονται την άποψη αυτή. Βιογραφία Αγία Πετρονίλλα (Αυρηλία Πετρονίλλα) είναι μια από τις πρώτες χριστιανές αγίες. Τιμάται ως παρθένος από την Καθολική Εκκλησία. Πέθανε στη Ρώμη στα τέλη του 1ου αιώνα ή πιθανόν τον 3ο αιώνα. Η Πετρονίλλα παραδο...

Ο Άγιος Μάρτυς Κρήσκης καταγόταν από την πόλη Σάρραρι της Σαρδηνίας και μαρτύρησε το 130 μ.Χ., κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.). Σύναξη των Αγίων του Οίκου της Γαλλίας, 31 Μαΐου

Η Σύναξη των Αγίων της Οίκου της Γαλλίας, που εορτάζεται την 31η Μαΐου, είναι μια ἑορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατά την οποία τιμώνται οι άγιοι που προέρχονται από τη βασιλική δυναστεία της Γαλλίας πριν από το Μεγάλο Σχίσμα του 1054. Προ του Σχίσματος, η Χριστιανική Εκκλησία ήταν ενωμένη, και οι άγιοι από διάφορες περιοχές τιμώνταν από κοινού. Η Οίκος της Γαλλίας, ως επιφανής βασιλική γενιά, γέννησε πολλούς αγίους των οποίων η μνήμη διατηρείται στις λατρευτικές παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Άγιοι που τιμώνται Κάντιος, Καντιανός, Καντιανίλλα και Πρώτος, Μάρτυρες της Ακυληίας· ανήκαν στην αριστοκρατία της Ρώμης και κατέφυγαν από εκεί μαζί με τον διδάσκαλό τους, τον Άγιο Πρώτο, εγκαθιστάμενοι στην Ακυληία (βορειοανατολική Ιταλία), προκειμένου να αποφύγουν τον Διωγμό του Διοκλητιανού. Στην Ακυληία, οι τοπικές αρχές τούς διέταξαν να προσφέρουν θυσία στα είδωλα. Όταν εκείνοι αρνήθηκαν, εθανατώθησαν αμέσως, περί το έτος 304. Κρήσκης, μάρτυς στην Σαρδηνία, περί το 130, κατά τους διωγμούς του Αυ...

Ο Άγιος Πασχάσιος έζησε τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. και ήταν διάκονος της Εκκλησίας της Ρώμης. Συνέγραψε πολλά θεολογικά έργα, τα οποία όμως δεν διασώθηκαν. Κοιμήθηκε με ειρήνη το 512 μ.Χ. και αναφέρεται από τον Άγιο Γρηγόριο τον Διάλογο, Επίσκοπο Ρώμης (τιμάται και στις 12 Μαρτίου). Σχεδόν όλα όσα είναι γνωστά περί του Πασχασίου διηγείται ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας στους «Διαλόγους» του (Βιβλίο Δ΄, κεφ. 40). Κατά τον Γρηγόριο, υπήρξε άνθρωπος εξαιρετικής αγιότητος και πατέρας των πτωχών. Μέχρι του θανάτου του παρέμεινε σταθερός υποστηρικτής του αντιπάπα Λαυρεντίου (498–505, απεβίωσε προ του 514). Η προσκόλληση αυτή, όμως, δεν προερχόταν από κακία, αλλά από πλάνη και άγνοια. Εκοιμήθη κατά την περίοδο της παποσύνης του Πάπα Συμμάχου (498–514) και μετά τον θάνατό του, ένας δαιμονιζόμενος θεραπεύθηκε αγγίζοντας τη δαλματική του. Πολύν καιρό μετά την κοίμησή του, ο Πασχάσιος εμφανίσθηκε εις τον Επίσκοπο Γερμανό της Καπούης στα θερμά λουτρά του Άγγλου (Angelum) και του είπε ότι του είχε επιβληθ...

Ο Άγιος Λουπικίνος έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και ήταν Επίσκοπος Βερόνας. Κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Άγιος Λουπικίνος, γνωστός και με το όνομα Λουπικίνο, υπήρξε εξέχουσα εκκλησιαστική μορφή στις αρχές του 5ου αιώνα, ως Επίσκοπος της Βερόνας στην Ιταλία. Λίγα είναι γνωστά για την πρώιμη ζωή του ή την οικογενειακή του καταγωγή, ωστόσο η συμβολή του στη χριστιανική πίστη και η ποιμαντική του δράση άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα στην Εκκλησία. Πορτρέτο των αγίων επισκόπων Λουπικίνου και Λουκίλου, Brusasorci D. (1566) Ο Λουπικίνος ανέλαβε τον επισκοπικό θρόνο της Βερόνας σε μια κρίσιμη εποχή για τον Χριστιανισμό. Η Εκκλησία αντιμετώπιζε τότε ποικίλες προκλήσεις, όπως εσωτερικές διενέξεις, αιρέσεις και εξωτερικές απειλές από εισβολές βαρβαρικών φύλων. Παρά τις δυσκολίες, ο Λουπικίνος επέδειξε εξαιρετική ηγεσία και αφοσίωση στη πνευματική καθοδήγηση του ποιμνίου του. Κατά τη διάρκεια της επισκοπείας του, εργάστηκε ακούραστα για την ενίσχυση της πίστης του λαού του και τη διάδοση των διδαχών της Εκκλησία...

Ο Πανιερώτατος Αρχιερεύς, ο περιώνυμος Μητροπολίτης Σιβηρίας και Τομπόλσκ, καταγόταν από ευγενική πλην πτωχή οικογένεια και έλαβε θεολογική μόρφωση στην τότε περίφημη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Μετά την αποφοίτησή του, εχειροτονήθη ιερεύς σε αγροτική ενορία, πλην όμως σύντομα έχασε τη σύζυγό του. Εκάρη μοναχός με το όνομα Φιλόθεος και εισήλθε στην αδελφότητα της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. Στη Σιβηρία, ο χριστιανισμός άρχισε να διαδίδεται μεταξύ των γηγενών ειδωλολατρών και μουσουλμάνων ήδη από την κατάκτηση της περιοχής υπό του ρωσικού κράτους (1581), αλλά οι μεταστροφές των μη Ρώσων Σιβηριανών ήσαν γενικώς περιορισμένες και μεμονωμένες. Οι νεοφώτιστοι εγκατέλειπαν τους τόπους και τους ομοεθνείς των και, εγκαθιστάμενοι σε ρωσικές πόλεις και χωριά, αφομοιώνονταν στον ρωσικό πληθυσμό, χωρίς να επηρεάζουν ουσιαστικά τις ευρύτερες μάζες, που παρέμεναν ειδωλολάτρες ή μουσουλμάνοι. Αυτό ήταν γνωστό στον μεγάλο μεταρρυθμιστή της Ρωσίας, τον Τσάρο Πέτρο Α΄, ο οποίος αποφάσισε να λάβει...

Οι Βοιωτοί Άγιοι τιμώνται από τις 26 Ιανουαρίου 2002 μ.Χ., ημέρα που αφιερώθηκε το Δεξιό Κλίτος του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου του Νέου στο όνομα τους, ενω την Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών του ιδίου έτους χοροστάτησε και λειτούργησε, με την ευλογία και την άδεια του Σεβ. Ποιμενάρχου (και νύν Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος) κ.κ Ιερωνύμου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ.κ Χρυσόστομος ο οποίος καθαγίασε την ασημοσκέπαστη εικόνα τους που βρίσκεται στο τέμπλο με Άγιο Μύρο σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Τάξη. Έκτοτε το Εκκλ. Συμβούλιο προέβη στις εξής ενέργειες που αποβλέπουν στην Τιμή των Βοιωτών Αγίων: - Απευθύνθηκε στον Υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ κ. Χαραλάμπη Μπούσια και συνέταξε το Απολυτίκιο Βοιωτών τους Εφόρους, Κοντάκιο και Μεγαλυνάριο. - Προέβη στην Έκδοση της Ασματικής Ακολουθίας (2002 μ.Χ.) έργο του Μακαριστού Υμνογράφου της ΜτΧΕ π.Γερασίμου Μικαγιαννανίτου για Ενοριακή χρήση. - Καθιέρωσε να ψάλλεται το Απολυτίκιο τους σε κάθε Θεία Λειτουργία και την Δεύτερ...