ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Μια ματιά από την Πανήγυρη στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου & Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού στο Σιμώνα Σχετικά άρθρα Σήμερα η Πανήγυρη στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου & Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού στο Σιμώνα Θρησκευτική πανήγυρις του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου & Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού Σιμώνα, 30 Ιουνίου - 1 Ιουλίου 2025

Παράσταση από την Θεατρική Ομάδα Σιδηροκάστρου "Ράφτης Κυριών" του Ζωρζ Φεντώ στο Σιδηρόκαστρο,  σε σκηνοθεσία του καταξιομένου ηθοποιού και σκηνοθέτη Γεώργιου Καρύδα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Δήμου Σιντικής (Πολιτιστικό Καλοκαίρι), στις 30 Ιουνίου 2025 Παίζουν (αλφαβητικά) : Μαρία Γαβριηλίδου, Διονυσία Ζήκα, Κλειώ Κυριακίδες, Σάββας Λεζκίδης, Αθηνά Μικρέλη, Αχιλλέας Μπουχαρίας, Αρχοντία Παρασκευοπούλου, Λευτέρης Σαββίδης Ράφτης κυριών (γαλλικός τίτλος: Tailleur pour dames) είναι τρίπρακτη φαρσοκωμωδία του Ζωρζ Φεντώ που παρουσιάστηκε στο Παρίσι στις 17 Δεκεμβρίου 1886.  Ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Φεντώ, ένα θεατρικό έργο που έγραψε σε ηλικία 23 ετών ενώ ο ίδιος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και στο οποίο εμφανίζονται χαρακτηριστικά της τεχνοτροπίας του, που αργότερα τελειοποίησε. Το θέμα είναι η συζυγική απιστία και τα ήθη των αστών της εποχής του, που ο Φεντώ σατιρίζει με κωμικό και συγχρόνως ανελέητο τρόπο, συνθέτοντας μια αστική κωμωδία βοντβίλ. Ο γιατρό...

Ο Άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, κατά κόσμον Γεώργιος, γεννήθηκε το 1877 στο χωριό Νυμφασία (παλαιότερα Γρανίτσα) της Γορτυνίας. Υπήρξε σπουδαίος Έλληνας κληρικός και θεολόγος και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μορφές της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας της Πάτρας. Τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία για το πλούσιο πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό του έργο. Παιδικά χρόνια και κλίση προς τον μοναχισμό Μεγάλωσε σε δύσκολες συνθήκες, καθώς έχασε τη μητέρα του σε μικρή ηλικία. Εργαζόταν από παιδί λόγω οικονομικών δυσκολιών, όμως παράλληλα είχε έντονη επιθυμία να μορφωθεί και έδειχνε από νωρίς ιδιαίτερη αγάπη για την Εκκλησία και τη μοναχική ζωή. Το 1891 εισήλθε ως υποτακτικός στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κερνίτσης. Στη συνέχεια φοίτησε στα σχολαρχεία της Ιεράς Μονής Μεγάλου Σπηλαίου και των Ταξιαρχών στην Αιγιαλεία. Το 1897 εγκαταστάθηκε στη Μονή Γηροκομείου Πατρών, ως δόκιμος μοναχός. Σπουδές – Ιεροσύνη – Εκπαιδευτική προσφορά Το 1899 στρατεύτηκε και το...

Η «Διήγηση της Τσαρίτσας Ντινάρα» είναι ένα ρωσικό κείμενο του 16ου αιώνα για την Αγία Ντινάρα, μια χριστιανή βασίλισσα (τσαρίτσα) της Ηρέτης, δηλαδή της νοτιοανατολικής Γεωργίας. Την παρουσιάζει σαν μια ευσεβή και σοφή γυναίκα με σπάνιο θάρρος και ηγετική ικανότητα. Το κείμενο γράφτηκε πριν το 1553 και γνώρισε μεγάλη διάδοση κατά το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα. Το κύριο μέρος της διήγησης αναφέρεται στη σύγκρουση της Ντινάρας με τον βασιλιά της Περσίας. Εκείνος της ζήτησε φόρο υποτέλειας και την απείλησε πως θα την καθαιρέσει αν δεν συμμορφωθεί. Η βασίλισσα όμως αρνήθηκε με γενναιότητα, απαντώντας πως η εξουσία της της είχε δοθεί από τον Θεό και όχι από κάποιον άνθρωπο. Με λόγο φλογερό ενθάρρυνε τους διστακτικούς άρχοντές της και, αφού προσκύνησε σ’ ένα μοναστήρι, ξεκίνησε για τη μάχη. Καβάλα σ’ ένα λευκό άλογο και κρατώντας ψηλά το σπαθί της, η βασίλισσα ηγήθηκε του στρατού και νίκησε κατά κράτος τους Πέρσες. Μάλιστα, λέγεται πως ο ίδιος ο βασιλιάς της Περσίας αποκεφαλίστηκε. Για πολ...

Ο Άγιος Γελάσιος (ή Γκελάσιε) ήταν ηγούμενος και ιδρυτής της Μονής Ράμετ στην Τρανσυλβανία. Ζούσε ασκητικά κοντά στο ρέμα της Ράμετ και του είχε δοθεί από τον Θεό το χάρισμα των θαυμάτων. Κατά τις καθημερινές νήστευε αυστηρά, τρώγοντας μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, και η μοναδική του τροφή ήταν η Θεία Ευχαριστία. Την ημέρα εργαζόταν με υπακοή στο μοναστήρι και τη νύχτα αγρυπνούσε στην προσευχή. Ήταν πνευματικός πατέρας πολλών ερημιτών στο βουνό Ράμετ, τους οποίους επισκεπτόταν κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. Θεράπευε ασθενείς και έδιωχνε δαιμόνια από δαιμονισμένους. Μια φορά, όταν οι μαθητές του μάζευαν τα χόρτα του μοναστηριού και βασανίζονταν από τη δίψα, προσευχήθηκε, χτύπησε τη γη με το ραβδί του, και αμέσως ανέβλυσε νερό. Η πηγή αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα και ονομάζεται «Πηγή του Αγίου Γελάσιου». Πολλοί χωρικοί παίρνουν νερό από εκεί για την υγεία και την ευλογία τους. Γνωρίζουμε πως το 1377 ήταν Αρχιεπίσκοπος της Τρανσυλβανίας και εκοιμήθη μετά από πολλές θυσίες και φροντίδα για...

Ο Άγιος Γρηγόριος της Τουρ αναφέρει ότι ο Άγιος Μαρτιαλός, ο οποίος ίδρυσε την Εκκλησία του Λιμόζ στη Γαλλία, ήταν ένας από τους επτά επισκόπους που στάλθηκαν από τη Ρώμη στη Γαλατία από τον Πάπα Φαβιανό, μαζί με τον Άγιο Διονύσιο των Παρισίων, στα μέσα του 3ου αιώνα. Στο Λιμόζ, κατήργησε την παγανιστική λατρεία και τις δεισιδαιμονίες και γέμισε την πόλη με πίστη στον αληθινό Θεό. Ο Γρηγόριος γράφει στην Ιστορία των Φράγκων: «Ο Μαρτιαλός έζησε με μεγάλη αγιότητα, οδηγώντας τους ανθρώπους στην Εκκλησία και διαδίδοντας την πίστη του Χριστού σε όλους, και πέθανε εν ειρήνη, ομολογώντας την πίστη.» Σύμφωνα με τοπική παράδοση, ο Άγιος Μαρτιαλός έχτισε στον χώρο που βρίσκεται σήμερα ο καθεδρικός ναός ένα προσκυνητάρι προς τιμήν του Αγίου Στεφάνου. Ένας παγανιστής ιερέας, ο Αυρηλιανός, ήθελε να ρίξει τον επίσκοπο Μαρτιαλό στη φυλακή, αλλά χτυπήθηκε από θάνατο, αναστήθηκε, βαπτίστηκε, χειροτονήθηκε και τελικά έγινε επίσκοπος από τον Άγιο. Ο Αυρηλιανός σήμερα είναι προστάτης της συντεχνίας των χ...

Την εποχή που η Ρωσία βρισκόταν κάτω από τον ζυγό της Χρυσής Ορδής, ο Επίσκοπος Κύριλλος του Ροστόβ μετέβη στην έδρα της Ορδής, για να μιλήσει με τον Χαν Μπερκάι σχετικά με τα θέματα της επισκοπής του. Ο Χαν άκουσε με ενδιαφέρον τον λόγο του επισκόπου, που του διηγήθηκε για τον αγώνα των φωτιστών του Ροστόβ, για τον πρώτο απ’ αυτούς, τον Άγιο Λεόντιο, που είχε έρθει να βαπτίσει έναν σκληρό και ξένο λαό, και για τα θαύματα που γίνονταν έκτοτε στον τάφο του Αγίου. Κανείς δεν ξέρει αν ο Χαν πίστεψε στα θαύματα που του περιέγραψε ο εύγλωττος ιεράρχης. Ωστόσο, λίγο αργότερα, κάλεσε ξανά τον επίσκοπο και του ζήτησε να θεραπεύσει τον άρρωστο γιο του. Πριν φύγει από το Ροστόβ, ο Κύριλλος είχε τελέσει Παράκληση στον τάφο του Αγίου Λεοντίου και είχε πάρει μαζί του αγιασμό. Ραντίζοντας το παιδί με αγιασμό και λέγοντας προσευχή, είπε στον Χαν: «Ο γιος σου θα ζήσει και θα γίνει τόσο ισχυρός όσο κι εσύ». Πράγματι, το παιδί έγινε καλά, και ο Χαν Μπερκάι διέταξε να δίδεται όλος ο φόρος που εισπράττετα...

 Eί που Mελίτων και θεόρρυτον μέλι, Eχρήν εκεί βάψαντα σην τομήν γράφειν. Ο Άγιος Μελίτων μαρτύρησε δια ξίφους. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του.

 Έχουσιν αιδείσθαί σε και θείοι νόες, Aιδοίε Πέτρε, δόντα τας σάρκας πέτραις. Ο Άγιος Πέτρος από τη Σινώπη μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν συρόμενο επάνω σε αιχμηρές πέτρες.

Ο Άγιος Φυγέλλος (ή Φυνέλλος) απόστολος από τους Ο' αναφέρεται στον Συναξαριστή του Delehaye μεταξύ των μνημονευομένων αποστόλων από τους Ο' και σημειώνεται, ότι «ούτος φρονήσας τα του Σίμωνος εγένετο επίσκοπος Εφέσου». Ο Φυγέλλος είναι βιβλική μορφή που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, συγκεκριμένα στη Δεύτερη Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο. Η αναφορά σ’ αυτόν είναι σύντομη, όμως αποκαλυπτική για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η πρώτη Εκκλησία και ο ίδιος ο Παύλος κατά τη διάρκεια της αποστολής του. Η Βιβλική Αναφορά: Ο Φυγέλλος αναφέρεται στη Β' Τιμόθεου 1:15, όπου ο Παύλος γράφει: «Το γνωρίζεις τούτο, ότι με εγκατέλειψαν όλοι όσοι είναι στην Ασία, από τους οποίους είναι και ο Φυγέλλος και ο Ερμογένης.» Το Ιστορικό Πλαίσιο και η Σημασία της Αναφοράς: Η επιστολή γράφτηκε πιθανότατα κατά τη δεύτερη φυλάκιση του Παύλου στη Ρώμη, λίγο πριν από το μαρτύριό του. Ο Παύλος εκφράζει τον πόνο του για την εγκατάλειψη από χριστιανούς της επαρχίας της Ασίας (Μικρά Ασία),...

 Άγνωστοι στους Συναξαριστές. Η μνήμη τους, μαζί με τους μάρτυρες Φωκά, Κόνωνα, Συμεών και Ισαάκ, αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 97).

Η καθιέρωση της μνήμης της φρικτής σφαγής Ορθοδόξων Χριστιανών από κουρδικές ορδές στο Ντιαρμπεκίρ της Μικράς Ασίας αποφασίστηκε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας το 1896, ώστε να τιμάται κάθε χρόνο στις 30 Ιουνίου. Λόγω των εδαφικών απωλειών που είχε υποστεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία στα Βαλκάνια μετά από ρωσική επέμβαση και λόγω της ανόδου του αρμενικού εθνικισμού, η Τουρκία ξεκίνησε από το 1894 έως το 1896 μια πολιτική συστηματικής εξόντωσης των Χριστιανών υπηκόων της. Αν και οι σφαγές αυτές είναι συχνά γνωστές ως «Αρμενική Γενοκτονία», στην πραγματικότητα υπέφεραν εξίσου και πολλοί Ασσύριοι και Έλληνες Χριστιανοί. Στις 20 Οκτωβρίου 1895, τουρκικές και κουρδικές συμμορίες άρχισαν τις σφαγές Χριστιανών στο Ντιαρμπεκίρ (γνωστό και ως Άμιδα ή Αμίδα). Η περιοχή κατοικούνταν κυρίως από Αρμένιους και Ασσυρίους, αλλά υπήρχε και σημαντική παρουσία Ελλήνων. Εκείνη την εποχή, η Ασσυριακή Εκκλησία της Παναγίας προσέφερε καταφύγιο σε πολλούς Ασσυρίους, Αρμένιους και Έλληνες. Ένα συγκλονιστικό περι...

Ο Άγιος Πέτρος του Ορντύνσκϊυ κατά κόσμον Πέτρος Ροστόφσκι (γνωστός και ως Νταϊρ Καϊνταγκούλ Όρντα-Ιτσίνοφ, γιος του Πέτρου Ορντίνσκι Τσινγκίζοφ · πέθανε το 1290 , Ροστόφ ) ήταν ο πρίγκιπας της Ορδής ( Ulug Ulus) , ανιψιός του Χαν Μπέρκε , ο οποίος πήγε στη Ρωσία και ασπάστηκε την Ορθόδοξη πίστη , δοξασμένος από τη Ρωσική Εκκλησία ως άγιος και σεβαστός , ονομασμένος αδελφός του πρίγκιπα του Ροστόφ Μπόρις Βασιλκόβιτς . Ιδρυτής της Μονής Πετρόφσκι στο Ροστόφ . Ιδρυτής της ρωσικής ευγενούς οικογένειας Τσιρίκοφ . Αγιοποιήθηκε ως άγιος. Η μνήμη του τιμάται στις 30 Ιουνίου ( 13 Ιουλίου ) και στη Σύνοδο των Αγίων Ροστόφ-Γιαροσλάβλ. Τοιχογραφία του Καθεδρικού Ναού των Αρχαγγέλων . Από αριστερά προς τα δεξιά: Αντρέι Ραντονέζσκι , Αντρέι Ουγκλίτσκι , "Το Όνειρο της Ορδής Τσαρέβιτς Πέτρου" Ο Άγιος Πέτρος, Τσαρέβιτς της Ορδής, ήταν ανιψιός του Μπεργκάι, Χαν της Χρυσής Ορδής. Το 1253, ο Άγιος Κύριλλος, Επίσκοπος του Ροστόφ (τιμάται στις 21 Μαΐου), πήγε στην Ορδή για να μεσιτεύσει για τις ...

Άγιος Στέφανος του Όμσκ, φωτογραφία, 1869 Ο Άγιος Στέφανος του Όμσκ ο κατά κόσμον Στέφαν Γιακόβλεβιτς Ζναμένσκι ( Στέφαν Όμσκι ; ( 2 Αυγούστου 1806 , Εργοστάσιο Ζελέζνο-Τομσκ , Κυβερνείο Τομσκ  - 2 Απριλίου 1877 , Ομσκ ) ήταν  αρχιερέας , εφημέριος του Καθεδρικού Ναού της Αναστάσεως στο Ομσκ (Омска) . Αγιοποιημένος από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως δίκαιος άνθρωπος , η μνήμη του εορτάζεται στις 10  (23) Ιουνίου και 30 Ιουνίου ( 12 Ιουλίου ). Βιογραφία Ο Στέφαν Ζναμένσκι γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1806 (σύμφωνα με άλλες πηγές, το 1804) στο εργοστάσιο Ζελέζνο-Τομσκ του βολόστ Ουκσουνάι της περιφέρειας Μπίσκ της επαρχίας Τομσκ του γενικού κυβερνείου της Σιβηρίας (τώρα το χωριό Τομσκόγιε, αγροτικός οικισμός Σαφόνοφσκι, περιφέρεια Προκοπιέφσκ, περιοχή Κεμέροβο ). Ο Στέφανος, κληρονομικός ιερέας , απόφοιτος του Θεολογικού Σεμιναρίου Τομπόλσκ ( 1824 ), υπηρέτησε στον Καθεδρικό Ναό Πέτρου και Παύλου στο Μπαρναούλ . Το 1827 , κατόπιν δικού του αιτήματος, μετατέθηκε στην πόλη Κού...