ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Δια του φωτός των θαυμάτων τον σύμπαντα κόσμον εφώτισας!   Όσιος Πατήρ ημών Αρσένιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών! Ο Όσιος Αρσένιος του Ικαλτοέλι έζησε μεταξύ του 11ου και 12ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία. Σπούδασε στη θεολογική ακαδημία του Ικάλτο και γνώρισε τη βυζαντινή παράδοση από την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άγιος Αρσένιος του Ικάλτο λέγεται ότι γεννήθηκε στο Ικάλτο, στην επαρχία Καχέτι, ανατολικά της Τιφλίδας, της σύγχρονης πρωτεύουσας της Γεωργίας. Ήταν μεταφραστής, ερευνητής, συλλέκτης χειρογράφων, υμνογράφος, φιλόσοφος και μεγάλος υπερασπιστής της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης της Γεωργίας. Ο πατέρας του ήταν ο Ιμπάντι Βαχνάντζε, ένας σοφός και μορφωμένος άνθρωπος, που μιλούσε άπταιστα την ελληνική γλώσσα. Διηύθυνε την ακαδημία της Μονής Ικάλτο και υπήρξε δάσκαλος του Αγίου Βασιλέως Δαβίδ Δ΄ του Οικοδόμου. Λίγες λεπτομέρειες για τη ζωή του Αγίου Αρσενίου έχουν διασωθεί, αλλά γνωρίζουμε ότι έζησε τον 11ο και 12ο αιώνα και ήταν νεότερος σύγχρο...

Tριών συνάθλων έν διά ξίφους τέλος, Oι τον Θεόν φρονούσιν έν τε και τρία. Σύμφωνα με την καταγραφή τους στο Συναξάριο της Κωνσταντινουπόλεως στις 25 Οκτωβρίου, οι τρεις Μάρτυρες ονομάζονται Φαύστος, Βασίλειος και Λουκιανός, και αναφέρεται ότι μαρτύρησαν δια ξίφους. Στην καταγραφή της 6ης Φεβρουαρίου, οι τρεις Μάρτυρες ονομάζονται Φαύστος, Βασίλειος και Σιλουανός. Προτείνεται επίσης ότι υπέστησαν το μαρτύριο μαζί με άλλους Αγίους Μάρτυρες στην περιοχή Δάριον της Κωνσταντινουπόλεως. Το Μηνολόγιο του Βασιλείου Β' περιέχει εικόνα του Αγίου Φαύστου για την 6η Φεβρουαρίου, χωρίς καμία άλλη πληροφορία, εκτός του ότι φέρει τίτλο και ένδυση Επισκόπου. Οι ιαμβικοί στίχοι για αμφότερες τις εορτές είναι οι ίδιοι, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση ότι αυτοί οι Μάρτυρες είναι τα ίδια πρόσωπα.

Tον εν Λυκώ δε πού Iωάννην θέμις, Tάττειν ότι μη, ώδ’ Iωάννη άμα; Ο Όσιος Ιωάννης ήταν στις αρετές περιβόητος και τόσο θαυμάσιος, ώστε αν και αγωνιζόταν μέσα σε μεγάλους Όσιους, τους ξεπέρασε με την αγγελική πολιτεία του. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και κατοικούσε στα μέρη της Θηβαΐδας κοντά στην πόλη Λυκώ. Η Λυκώ ήταν πόλη της Θηβάίδας, περιοχή της Άνω Αιγύπτου, που είχε πρωτεύουσα την Θήβα. Ο Ιωάννης γνώρισε τις περισσότερες παγίδες του σατανά, αλλά με τη μεγάλη του αρετή, άσκηση και με τη χάρη του Θεού τις ξεπέρασε. Ο Ιωάννης είχε αξιωθεί από τον Θεό και το χάρισμα να θεραπεύει θαυματουργικά ασθένειες και απεβίωσε ειρηνικά. Από τον Επίσκοπο Παλλάδιο της Ελενόπολης (Λαυσιακή Ιστορία, Κεφ. 50) Ο Ιωάννης, ο οποίος ζούσε στην πόλη Λύκος (της Θηβαΐδας), και ο οποίος είχε μάθει στην παιδική του ηλικία την τέχνη του ξυλουργού, και του οποίου ο αδελφός ήταν βαφέας, αργότερα, όταν έφτασε περίπου στην ηλικία των είκοσι πέντε ετών, φόρεσε το μοναχικό ένδυμα· και αφού έζησε σε διάφορα μοναστήρ...

 Για τον Όσιο Ιάκωβο μας αναφέρει ο Θεοδώρητος Κύρου, που τον γνώρισε προσωπικά. Καταγόταν από την πόλη Κύρου και στην αρχή ασκήθηκε μέσα σ' ένα στενότατο κελί. Έπειτα ανέβηκε σ' ένα βουνό, κοντά στην πόλη Κύρου, όπου βάδισε τον ασκητικό δρόμο με αυστηρότητα. Στο όνομα της ακτημοσύνης δεν έκτισε ποτέ καλύβη. Προσευχόταν στο ύπαιθρο, όρθιος και με σιδερένια βάρη επάνω του. Η δε νηστεία του ήταν αυστηρότατη. Έτσι καλά αφού αγωνίστηκε, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Θεό.

Η μνήμη του Οσίου Μακαρίου αναφέρεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών (σελ. 219) αλλά είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Λέγεται ότι καταγόταν από τη Σαμψούντα και μετά τον θάνατο της συζύγου του έφυγε στο Λάτρο όρος και στην εκεί Μονή εκάρη μοναχός. Κατόπιν πήγε στη Μονή του Κρίτζους και τελευταία στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή της Θεοτόκου του Καλλίου (στα μέσα του 14ου αιώνα μ.Χ.), όπου οσιακά αφού έζησε απεβίωσε ειρηνικά.

 Ο Άγιος Δαμασκηνός (Τζαγκάρης) ήταν αδελφός στη μονή Σινά και μαρτύρησε από τους Μεζένιδες το 1623 μ.Χ. έξω από τη μάνδρα της μονής.

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν αδελφός της μονής Σινά και διακονούσε στο μετόχι της μονής στην Αγία Τριάδα Ηρακλείου της Κρήτης. Ο Άγιος ήταν μέλος της συνοδείας του ιερομάρτυρα Νεοφύτου του Σιναΐτου (τιμάται 20 Δεκεμβρίου) και μαρτύρησε το έτος 1822 μ.Χ.

 Οι Άγιοι Θεόφιλος, Σατουρνίνος και Ρεβοκάτος μαρτύρησαν στην Ισπανία επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).

Στις 5 Φεβρουαρίου 1988, απεβίωσε ο Σιδηροκαστρινός Στέργιος Λεβέντης . Ο λαός του Σιδηροκάστρου τον ανέδειξε δήμαρχο της πόλης, μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου 1945

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 6/2/1963, Σελίδα: 1 Στις 5 Φεβρουαρίου 1963, δραματική ήταν η κατάσταση στη Βόρεια Ελλάδα λόγω της τήξης των χιονιών και των πάγων των ποταμών. Τεράστιες εκτάσεις πλημμύρισαν στον νομό Σερρών εξαιτίας της υπερχείλισης του Στρυμόνα. Αργά τη νύχτα, άνοιξε το φράγμα της Κερκίνης και καλύφθηκαν από τα νερά 50.000 στρέμματα.  Τα φράγματα του Στρυμόνα υποχωρούσαν το ένα μετά το άλλο υπό την πίεση των ορμητικών υδάτων και στην περιοχή της Βυρώνειας, τα νερά έφτασαν το ένα μέτρο.  Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και κατέφυγαν στα γύρω βουνά για να σωθούν. Στις 6 Φεβρουαρίου 1963, τα νερά της Κερκίνης που απελευθερώθηκαν με το σπάσιμο του φράγματος  Η πεδιάδα της Μαυροθάλασσας και του Αχινού πλημμύρισε. Τα νερά κατέκλυσαν έκταση 10.000 στρεμμάτων. Ο παραπόταμος Αγγίτης, στις εκβολές του με τον Στρυμόνα, κατέκλυσε μεγάλη έκταση. Στην Παλαιοκώμη, ο Στρυμόνας κατέκλυσε 5.000 στρέμματα, εκ των οποίων τα 2.500 ήταν καλλιεργημένα...

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 6/2/1963, Σελίδα: 1 Στις 5 Φεβρουαρίου 1963, ο ι εκπαιδευτικοί απέρριψαν το τελεσίγραφο της κυβέρνησης και η απεργία συνεχίστηκε,  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 5/2/1963, Σελίδα: 6 Όπως ανέφερε η εφημερίδα Μακεδονία, η απεργία των καθηγητών και των δασκάλων συνεχίστηκε με απόλυτη επιτυχία σε όλες τις επαρχιακές πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Σύμφωνα με τηλεγραφήματα από τη Βέροια, την Πτολεμαΐδα, το Σιδηρόκαστρο, τη Νέα Ζίχνη, την Κομοτηνή, την Αλιστράτη, τη Φλώρινα, τις Σέρρες και την Κατερίνη, ο απεργιακός αγώνας των εκπαιδευτικών σημείωσε καθολική επιτυχία, ενώ παράλληλα συνεχίστηκε η ηθική και υλική υποστήριξη του λαού. Η κοινωνική υποστήριξη με οικονομική βοήθεια ήταν μεγάλη.  Στο Σιδηρόκαστρο, ιδιώτες προσέφεραν συνολικά 110.000 δραχμές, στη Φλώρινα 40.000, στην Αλιστράτη 50.000 και στην Κατερίνη 5.000 δραχμές.  Η οικονομικές συνεισφορές συνεχίστηκαν και τις επόμενες μέρες του κόσμου, ενώ οι καθηγητές αρνούνταν να σταματήσουν τον αγώνα το...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 5/2/1963, Σελίδα: 3 Στις 5 Φεβρουαρίου 1963 η εφημερίδα Μακεδονία αναφέρθηκε στον περιοδικό Νεανικοί Παλμοί, μηνιαίον μαθητικόν μορφωτικόν περιοδικόν Α’ Γυμνασίου Αρρένων Σερρών. Σχετικά άρθρα ΝΕΑΝΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ, μηνιαίον μαθητικόν μορφωτικόν περιοδικόν Α’ Γυμνασίου Αρρένων Σερρών, Σέρρες. τεύχος 7-8, Δεκέμβριος 1963, σ.28

Στις 5 Φεβρουαρίου 1950, ημέρα Κυριακή, στο κινηματοθέατρο Πάνθεον των Σερρών έδωσε ομιλία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως επικεφαλής του συνδυασμού του Λαϊκού Κόμματος. Ο ίδιος παρουσίασε, τους υποψήφιους του συνδυασμού, τους οποίους λίγες μέρες πριν είχε καταρτίσει σε συνεργασία με τον αρχηγό του κόμματος, Ντίνο Τσαλδάρη.

Στις 5 Φεβρουαρίου 1936, η Διοίκηση Χωροφυλακής Σερρών είχε φέρει εις γνώσιν του κοινού της πόλης Σερρών ότι κατά τις ημέρες των Απόκρεων ίσχυε η υπ’ αριθ. 5 του 1933 αστυνομική διάταξη, σύμφωνα με την οποία απαγορευόταν: Η χρήση προσωπίδων και άλλων παρόμοιων αντικειμένων. Η πώληση και χρήση πολύχρωμης κομφετί που συλλέγονταν από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Η πώληση και χρήση σερπαντίνων από εύφλεκτο χαρτί σε κλειστούς χώρους, επιτρεπόταν όμως η πώληση και χρήση μόνο από μη εύφλεκτο χαρτί. Η διακωμώδηση προσώπων και θεμάτων της εκκλησίας, καθώς και οποιαδήποτε πράξη ή σάτιρα που αφορούσε θρησκευτικές αρχές ή πολιτικά πρόσωπα, είτε ημεδαπά είτε ξένα, που μπορούσε να προκαλέσει επεισόδια και να διαταράξει την κοινή ησυχία. Οι ενοικιαστές των δωματίων είχαν υποχρέωση να απολυμάνουν τα δωμάτια που ενοικίαζαν, τα οποία έπρεπε να είναι καινούργια. Οι παραβάτες θα διώκονταν ποινικά. "ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ Η Διοίκησις Χως)κής Σερρών φέρει εἰς γιῶσιν τοῦ κοινοῦ τῆς πό λεως Σερρῶν, ὅτι κατὰ τὰ...

  Στις 5 Φεβρουαρίου 1933, στις 11 το πρωί, στο Κρόνιον των Σερρών δόθηκε συναυλία από ομάδα καθηγητών και διπλωματούχων του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, μεταξύ αυτών ο Κορυτσάνο, Φιδετζή, Βαξεβάνο κ.α.

Jean Harlow και Ben Lyon στο Hell's Angels Στις 5 Φεβρουαρίου 1933, στο Πάνθεον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "Hell's Angels" (Άγγελοι της κολάσεως) και στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Kaiserliebchen" (Η αγαπημένη του Αυτοκράτορος). Hell's Angels είναι μία αμερικανική επική πολεμική ταινία του 1930, σκηνοθετημένη και παραχθείσα από τον Χάουαρντ Χιουζ και τον σκηνοθέτη διαλόγων Τζέιμς Γουέιλ. Το σενάριο είναι γραμμένο από τον Χάρι Μπεχν και τον Χάουαρντ Εστάμπρουκ και πρωταγωνιστούν οι Μπεν Λιόν, Τζέιμς Χολ και Τζιν Χάρλοου. Η ταινία κυκλοφόρησε από την United Artists και ακολουθεί δύο αδέλφια, μέλη του Βασιλικού Αεροπορικού Σώματος της Βρετανίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία αρχικά είχε γυριστεί ως σιωπηλή ταινία. Η ταινία "Ο Τραγουδιστής της Τζαζ", η οποία εισήγαγε την εποχή του ήχου, έκανε πρεμιέρα μερικές εβδομάδες πριν την έναρξη της βασικής φωτογράφησης για το "Hell's Angels" και άφησε το κοινό να απαιτεί ταινίες...

Στις 5 Φεβρουαρίου 1878, σε αναφορά του προς το Υπουργείο Εξωτερικών, ο Έλληνας υποπρόξενος των Σερρών, Παπακωστόπουλος, (Παπακωστόπουλος προς το Υπουργείο των Εξωτερικών σε αναφορά του στις 5. Φεβρουαρίου 1878 ( (Α.Υ.Ε. Προξ. Σερρών 17/6.2.1878 /446 /18.2. 1878/ Ι. Μπάκας, ό.π., σ. 437-438) ανέφερε οτι η εισροή των προσφύγων αυξάνεται, επικίνδυνα και επικίνδυνα στοιχεία προστίθενται καθημερινά στα ήδη υπάρχοντα. «Η εισροή των προσφύγων αυξάνει, στοιχεία επικίνδυνα και επίφοβα προστίθενται καθ' εκάστην εις τα υπάρχοντα ήδη».  Η επιστολή του κατέληγε ότι αποτέλεσμα όλων ήταν να δημιουργηθεί κλίμα φόβου στο χριστιανικό στοιχείο, καθώς δεν έβλεπαν να παίρνει μέτρα η οθωμανική διοίκηση για την αντιμετώπιση του κακού. Παρόλα αυτά οι πολίτες των Σερρών στις 27 Σεπτεμβρίου 1878 έστειλαν επιστολή στον Έλληνα υποπρόξενο Ιωάννη Παπακωστόπουλο, στην οποία ανέφεραν μεταξύ άλλων «Οι συμπολίται μας Βούλγαροι, μαίνονται καθ’ ημών ως δήθεν εγράψαμεν προς τας Δυνάμεις να μην επιτρέψωσιν εις τη...

Χαίρει, σκότει δοθεῖσα φρουρᾶς Ἀγάθη, Μισοῦσα καὶ φῶς, εἰ πλάνων ὄψεις βλέπει. Πέμπτῃ ἐν φυλακῇ Ἀγάθη θάνεν εἶδος ἀρίστη. Η Αγία Αγάθη, καταγόταν από το Παλέρμο ή την Κατάνη της Σικελίας. Έζησε και μεγαλούργησε στο χρόνια του αυτοκράτορα Δέκιου (249 - 251 μ.Χ.). Η οικογένειά της διέθετε τεράστια περιουσία, η δε Αγία διακρινόταν για τη φυσική της ομορφιά αλλά και για το ήθος, τις αρετές και τη μεγάλη της πίστη. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών, μένει ορφανή και μοναδική κληρονόμος της μεγάλης περιουσίας των γονέων της και τότε αναδείχθηκε η υπέροχη προσωπικότητα της Αγάθης. Αγνοώντας τις προσκλήσεις και τις κολακείες του κόσμου, διέθεσε όλη της την περιουσία σε φιλανθρωπικούς σκοπούς βοηθώντας όλους όσους είχαν ανάγκη. O Θεός όμως έκρινε ότι η Αγία έπρεπε να δοκιμαστεί περισσότερο. O έπαρχος Κιντιανός προσπάθησε χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα, να την πείσει να τον παντρευτεί. Η Αγία όμως όχι μόνο δεν απαρνήθηκε την πίστη της, αλλά θέλησε να μαρτυρήσει γι' αυτήν. Έτσι υπέμεινε με θαυμαστή καρτ...

Σφαγείς ο Aντώνιος ώσπερ η όις, Xριστώ παρέστη ακολουθούντ’ ως όις. Ο Άγιος Νεομάρτυρας Αντώνιος γεννήθηκε στην Αθήνα από φτωχούς και αφανείς γονείς, τον Μήτρο και την Καλομοίρα. Σε ηλικία 12 ετών άρχισε να εργάζεται, για να βοηθήσει την οικογένειά του, σε Τούρκους που είχαν έλθει από την Αλβανία. Σε ηλικία 16 ετών επωλήθη υπό των αυθεντών του σε κάποιος Αγαρηνούς της Πελοποννήσου, οι οποίοι τον αγόρασαν με σκοπό να τον βασανίσουν, για να τον εξισλαμίσουν. Επειδή δεν κατάφεραν να κάνουν τον Άγιο να αλλαξοπιστήσει, τον πούλησαν σε άλλους σκληρότερος Τούρκους. Μεταπωληθείς πέντε φορές σε σκληρότερου αυθέντες, σε διάφορους τόπους, παρέμενε πάντοτε με πνευματική ανδρεία και γενναιότητα ψυχής πιστός στην πατρώα ευσέβεια. Τελικά αγοράσθηκε αντί 400 γροσσίων από έναν Ορθόδοξο Χριστιανό και έτσι εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στο εργαστήριο που δούλευε αναγνωρίσθηκε από κάποιον Τούρκο, που κάποτε στο παρελθόν τον είχε αγοράσει ως δούλο, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι ενώ είχε προηγουμένως δ...

Στενὴν ὁδεύσας Θεοδόσιος τρίβον, Τὴν εὐρύχωρον τῆς Ἐδὲμ πατεῖ τρίβον. Ο Όσιος Θεοδόσιος καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και ήταν τέκνο πλουσίων και επίσημων γονέων. Τον ενέπνεε όμως ευσέβεια θερμή και ιερός πόθος να ακολουθήσει την οδό της μοναχικής πολιτείας. Γι' αυτό αναχωρήσει για την Κιλικία. Μόλις βρήκε στα όρη της πόλεως Ρώσου κάποιο δασώδες φαράγγι, κατασκεύασε εκεί έναν πολύ μικρό οικίσκο, όπου και έστησε την κατοικία του. Στον τόπο αυτό ο Όσιος ζούσε στη μόνωση και διεξήγαγε τους πνευματικούς και ασκητικούς του αγώνες με νηστείες και αγρυπνίες. Κάποιες φορές μετέβαινε και στα πλησιόχωρα χωριά αναζητώντας ψυχές προς τις οποίες έφερνε την παρηγοριά της πίστεως και της ελπίδας. Όταν τα μέρη εκείνα κατέλαβαν οι Σαρακηνοί, ο Όσιος Θεοδόσιος επανήλθε στην Αντιόχεια, όπου έχτισε μια μικρή καλύβα, στην οποία ζούσε με άλλους αδελφούς. Το Συναξάρι του αναφέρει ότι κοιμόταν στη γη, φορούσε ένα τρίχινο ένδυμα και έφερε στο λαιμό του, στη μέση και στα χέρια του βαριά σήμερα. Ο Θ...

Ο Όσιος Θεοδόσιος του Ούγκλιχ καταγόταν από τη Ρωσία και ο πατέρας του ονομαζόταν Νικήτας και η μητέρα του Μαρία. Από την παιδική του ηλικία ο άγιος έδειξε την αγάπη του προς τον Θεό και την Εκκλησία. Σπούδασε στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου και έγινε Μοναχός στην Μεγάλη Λαύρα της πόλεως αυτής, αγωνίζομαι ενός να μιμηθεί τη ζωή των Οσίων Αντωνίου (τιμάται 10 Ιουλίου) και Θεοδοσίου (τιμάται 3 Μαΐου). Ο Άγιος χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Κιέβου Διονύσιο και το 1662 μ.Χ. έγινε ηγούμενος της μόνης Κορσούν του Κιέβου. Η αγιότητα του βίου του τον ανέδειξε σε πνευματικό οδηγό και της αρχαίας Μονής του Κιέβου Βυντουπίτσκυ. Η παρουσία του Αγίου συνέβαλε στην πνευματική αναγέννηση της περιοχής, αφού πολλά από τα μοναστήρια είχαν περιέλθει στα χέρια των Ουνιτών. Πολλές φορές αποσυρόταν στην μικρή Σκήτη του Μιχαηλόβσινα, για να ζήσει στην απομόνωση και την ησυχία. Το 1688 μ.Χ. ο Άγιος Θεοδόσιος έγινε ηγούμενος στη μόνη Έλετσυ του Τσέρνιγκωφ. Ο Αρχιεπίσκοπος Λάζαρος, του οποίου η υγ...

Η θαυματουργός και ιερά εικόνα της Παναγίας, που ονομάζεται «Ἡ τῶν ἀπολωλότων ἀναζήτησις», τιμάται ήδη από τον 6ο αιώνα μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Η Παναγία, κατά την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, έσωσε από την κόλαση τον μοναχό Θεόφιλο από την Εκκλησία των Αδάνων της Μικράς Ασίας, ο οποίος μετανόησε. Η εικόνα της Παναγίας βρίσκεται σήμερα στο ναό της Αναστάσεως της Μόσχας, που επονομάζεται Σλοβούσκυ και θαυματουργεί.

Η ιερά εικόνα της Παναγίας της Σικελιώτισσας φυλάσσεται στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ντιβνογκόρσκ της Ρωσίας.  Την επωνυμία «Σικελιώτισσα» έλαβε από τον τόπο προελεύσεώς της, εφόσον, κατά την παράδοση, δύο ευσεβείς Έλληνες μοναχοί, ο Ξενοφών και ο Ιωάννης, τη μετέφεραν από τα θεία υψώματα της Σικελίας, πιθανώς κατά τα τέλη του 15ου αιώνα μ.Χ.  Οι δύο γέροντες ίδρυσαν μονή κοντά στον ποταμό Δον και έζησαν μέχρι της αποπερατώσεώς της στα σπήλαια των ασβεστογενών βράχων της λοφώδους εκείνης περιοχής. Επί της εικόνος αναπαριστάται η Θεοτόκος καθήμενη επί νεφελών να κρατά λευκό ανθισμένο κρίνο στο δεξί της χέρι και το Θείο Βρέφος με το αριστερό αυτής καθήμενο στα γόνατά της. Το Βρέφος κρατά με τη σειρά του κρίνο στο αριστερό χέρι και ευλογεί με το δεξιό.  Γκραβούρα του σπηλαίου (19ος αιώνας μ.Χ.) Γύρω από την κεφαλή της Παναγίας αναπαρίστανται οκτώ άγγελοι σε στάση ικεσίας και γονυκλισίας. Άνωθεν της κεφαλής της Θεοτόκου ιστορείται το Άγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς. Προσκυ...

 Eυκτού τέλους έτυχες ποιμήν Kυρίου, Φερωνυμήσας πράγμασιν θεηγόρε. Ο Όσιος Πολύευκτος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και σε νεαρή ηλικία έγινε Μοναχός σε μονή της νήσου Πρώτης. Ζούσε με απλότητα και εγκράτεια και πολλές φορές τρεφόταν με ένα κομμάτι ξερό ψωμί, για να θρέψει τους φτωχούς. Ήταν κάτοχος μεγάλης θεολογικής παιδείας και διακρινόταν για τη σεμνότητα του, το ήθος του, την εγκράτεια και αντικειμενικότητα του χαρακτήρα του. Πολλοί μάλιστα παρομοίαζαν με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Όταν τον Απρίλιο ο έτους 956 μ.Χ. απεβίωσε ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Θεοφύλακτος (931 - 956 μ.Χ.), ο Άγιος Πολύευκτος χειροτονήθηκε πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Το 957 μ.Χ. βάπτισε στην Κωνσταντινούπολη την Ρωσίδα η ηγεμονίδα Όλγα, η οποία, όπως λέγεται από μερικούς, ονομάστηκε Ελένη (βλέπε 11 Ιουλίου). Ο Άγιος Πολύευκτος ήταν κανόνας αρετής και ευσέβιας. Γι' αυτό και δεν φοβήθηκε να ελέγξει τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά (963 - 969 μ.Χ.), όταν αυτός αποφάσισε να νυμφευθεί τη βασίλισσ...

Ο Όσιος Σάββας γεννήθηκε κατά το πρώτο ήμισυ του 10ου αιώνα μ.Χ. στη Σικελία από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Χριστόφορο και την Καλή. Εκάρη Μοναχός στη μόνη του Αγίου Φιλίππου, όπου μόναζαν ο πατέρας του, Χριστόφορος, και ο αδελφός του, Μακάριος. Όταν έγινε η επιδρομή των Σαρακηνών στη Σικελία ο Άγιος με τον πατέρα του και τον αδελφό του κατέφυγε στην Καλαβρία και εκεί ίδρυσε την μόνη των Αρχαγγέλων, στην οποία έγινε και ηγούμενος. Αλλά και πάλι αναγκάστηκε να φύγει από τη μόνη λόγω της επιδρομής των Σαρακηνών στην περιοχή της Καλαβρίας. Έτσι, κατέφυγε σε περιοχή κοντά στον ποταμό Σίγνιο, όπου ίδρυσε την μόνη του Αγίου Λαυρεντίου. Μετά την κοίμηση του πατέρα του της, ο Όσιος ανέλαβε τη διοίκηση της μόνης. Η Αγιότητα του βίου του τον κατέστησε γνωστό σε όλη την Ιταλία, γι' αυτό και επονομάστηκε Σάββας ο νεότερος. Ο Όσιος Σάββας κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 995 μ.Χ. Βιογραφία Ο Άγιος Σάββας γεννήθηκε στο Κολεζάνο της Σικελίας στο πρώτο μισό του δέκατου αιώνα από ευσεβείς γονείς...

  Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ελεούσης εν Τσέρνιγκωφ της Ρωσίας, είναι η εικόνα του  "Έλετς-Τσερνίγκοφ" (ή "Έλατος του Τσερνίγκοφ") εμφανίστηκε πάνω σε ένα έλατο ή ερυθρελάτη κοντά στο Τσερνίγκοφ το έτος 1060, κατά την εποχή του Πρίγκιπα Σβιατοσλάβου Γιαροσλάβιτς, όπως καταγράφεται στο Συνόδικο του Επισκόπου Ζωσιμά Προκοπόβιτς του Τσερνίγκοφ (1655-1657). Η εικόνα τοποθετήθηκε σε εκκλησία που χτίστηκε προς τιμήν της εικόνας "Έλετς-Έλατος" της Θεοτόκου. Ο Άγιος Αντώνιος (10 Ιουλίου), ζώντας ασκητική ζωή στα υψώματα Μπολντίνο (1068-1069), είχε δώσει την ευλογία του για την ίδρυση ενός μοναστηριού σε αυτό το μέρος. Το 1238, το μοναστήρι λεηλατήθηκε από τους Τατάρους (Μογγόλους), αλλά η εικόνα κρύφτηκε μέσα στα τείχη της μονής. Το 1470, ο Πρίγκιπας Συμεών Ολέλκοβιτς του Κιέβου αποκατέστησε το μοναστήρι και η εικόνα τοποθετήθηκε ξανά στην εκκλησία. Η τελική τύχη της εικόνας είναι αβέβαιη. Σύμφωνα με μία παράδοση, ένας απόγονος των πριγκίπων του Τσερνίγκο...