ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 23 Μαρτίου 1988, ημέρα Τετάρτη, το  Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών έδωσε την πρεμιέρα του θεατρικού έργου "Πέρα από τον ορίζοντα" του Ε. Ο΄ Νηλ. "Πέρα από τον ορίζοντα" Κεντρική σκηνή Πρώτη παράσταση: Τετάρτη 23/3/1988 Θεατρική περίοδος: Χειμώνας 1987-1988 Είδος θεάματος: Δράμα Συγγραφέας: Ευγένιος Ο’ Νηλ Μετάφραση: Θάνος Αχαιός Σκηνοθεσία: Ελπιδοφόρος Γκότσης Σκηνικά – κοστούμια: Μαίρη Σμυρλή Μουσική επιμέλεια: Χαρά Αργυροπούλου Ηθοποιοί Αλέξανδρος Τσακίρης, Πέτρος Κοκόζης, Μαρία Στεφανάκη, Χρήστος Μωραΐτης, Αντιγόνη Κουκούλη, Ελπιδοφόρος Γκότσης, Άννα Παχτίτη, Σεραφείμ Ιατρόπουλος, Δημήτρης Μιχαηλίδης Φωτογραφίες ΔΗΠΕΘΕ Σερρών

Εφημερίδα  Σερραϊκόν Βήμα. Φύλλο 25 Μαρτίου 1952. σελ. 1 Στις 23 Μαρτίου 1952, ο  σερραϊκός λαός απέτισε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, ζώντας για λίγες ώρες στιγμές παλαιών αγώνων και αναμνήσεων που συνδέονται με την εθνική ιστορία. Η τελετή των αποκαλυπτηρίων της μαρμάρινης προτομής του Καπετάν Μητρούση (Δημήτριος Γκογκολάκης), ενός εκλεκτού τέκνου της σερραϊκής πεδιάδας, αποτέλεσε σημαντικό γεγονός, όπως ανέφερε η εφημερίδα  Σερραϊκόν Βήμα λίγες μέρες αργότερα. Στον ιστορικό περίβολο του Ιερού Ναού της Ευαγγελίστριας, όπου στις 11 Ιουλίου 1907 διεξήχθη η σκληρή μάχη μεταξύ του απελευθερωτικού σώματος του Μητρούση και ολόκληρου τουρκικού συντάγματος, και όπου ο ήρωας έπεσε ηρωικά μαχόμενος μπροστά από την είσοδο του καμπαναριού, στήθηκε η προτομή του μεγάλου αυτού ευπατρίδη. Η μορφή του Καπετάν Μητρούση συμβολίζει και ενσαρκώνει την ιστορία της Μακεδονικής Εποποιίας και αποτελεί, μετά τον Εμμανουήλ Παπά, έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς του μακεδονικού και σερραϊκού...

Θ. Καντάς Στις 23 Μαρτίου 1945,  ο δήμαρχος Σερρών Θ. Καντάς παύθηκε από τα καθήκοντά του τα οποία ανέλαβε ο τέως γραμματέας του Αθ. Μητακίδης. Ο Θεόδωρος Δ. Καντάς είχε εκλεγεί δήμαρχος Σερρών με συντριπτική πλειοψηφία έναντι του υποψήφιου δημάρχου Κωνσταντίνου Αλ. Φωκά, στις 29 Σεπτεμβρίου 1944 στις πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση, Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 28/3/1945, Σελίδα: 1 Ο Αθ. Μητακίδης που ανέλαβε τα καθήκοντα την ίδια ημέρα, μέχρι που διορίστηκε από την κυβέρνηση,  δήμαρχος Σερρών ο Βασίλειος Χατζηϊακώβου.

Εκκλησιαστική Αλήθεια Κωνσταντινουπόλεως, 1899, σελ. 82 Στις 23 Μαρτίου 1899, κατόπιν πολλών αναφορών κατοίκων της επαρχίας μας ο Μητροπολίτης Κωνσταντίνος (Χατζηαποστόλου) Μελενίκου και Σιδηροκάστρου παύθηκε στις 23 Μαρτίου 1899 και περιορίστηκε στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Η  Εκκλησιαστική Αλήθεια Κωνσταντινουπόλεως ανέφερε: Η απόφαση για την παύση του μητροπολίτη Μελενίκου.--Από διάφορα μέρη της επαρχίας Μελενίκου, δηλαδή από την πόλη Μελενίκου, το Δεμιρισαρίου και το Μπαιρακλή Τζουμαγιά, είχαν σταλεί επανειλημμένα αναφορές προς τα Πατριαρχεία, διατυπώνοντας κατηγορίες κατά του μητροπολίτη Μελενίκου, Κωνσταντίνου. Αυτές οι αναφορές είχαν παραπεμφθεί από την Ιερά Σύνοδο στον ίδιο τον μητροπολίτη για να δώσει εξηγήσεις. Ωστόσο, όταν η απολογία του κρίθηκε ανεπαρκής, αποφασίστηκε από την Ιερά Σύνοδο να αποσταλεί εξάρχου. Έτσι, ο Πανιερώτατος μητροπολίτης Βοδενών Νικόλαος ανατέθηκε να εξετάσει το θέμα. Ο Νικόλαος, αφού υπέβαλε την σχετική αναφορά με τις μαρτυρικές καταθέ...

Τον Μάρτιο του 1821, η Κωνσταντινούπολη άρχισε να κατακλύζεται από ειδήσεις για την προέλαση του Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία. Ο Εμμανουήλ Παπάς, βλέποντας τις εξελίξεις και την ανάγκη για δράση, αποφάσισε να αναλάβει πρωτοβουλία. Κάτω από τα βλέμματα των ανυποψίαστων Τούρκων, φόρτωσε το πλοίο του Λήμνιου φιλικού Χατζηβισβίζη με όπλα και πολεμοφόδια. Στις 23 Μαρτίου 1821, ο Εμμανουήλ Παπάς, επιφανής έμπορος και τραπεζίτης από τις Σέρρες, μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, έφτασε στο Άγιο Όρος με τη συνοδεία του υπασπιστή του, Χατζηπέτρου, του γραμματέα του Δημητρίου Οικονόμου, και του μεγαλύτερου γιου του, Ιωάννη. Το Άγιο Όρος, με τα 20 μοναστήρια και τους περίπου 10.000 μοναχούς εκείνη την εποχή, αποτελούσε τον πνευματικό φάρο του υπόδουλου Ελληνισμού, με την ακτινοβολία του να φτάνει σε όλα τα Βαλκάνια και τη Ρωσία. Ο Παπάς αποβιβάστηκε στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου, όπου τον υποδέχθηκε θερμά ο ηγούμενος Ιωακείμ, μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Στη συνέχεια, ο Παπάς συναντήθηκε με τους ηγουμένους τω...

Eις τον Nίκωνα. Νίκης στέφανον εὐτρεπίζει σοι, Νίκων, Βραβεὺς στεφάνων, θνῇσκε λοιπὸν τῷ ξίφει. Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ ξίφει Νίκων κράτα δῶκε. Eις τους εκατόν εννενήκοντα εννέα. Ἑνὸς δέοντος τέσσαρας Συμμαρτύρων, Διὰ ξίφους τέμνουσι πεντηκοντάδας. O Άγιος Νίκων, γεννήθηκε στη Νεάπολη της Ιταλίας, την εποχή του ηγεμόνα Κυντιανού, από πατέρα ειδωλολάτρη και μητέρα Χριστιανή, η οποία τον γαλούχησε σύμφωνα με τα ευαγγελικά δόγματα. Σε νεαρή ηλικία έγινε στρατιωτικός και πολύ γρήγορα διακρίθηκε για την ανδρεία και την πειθαρχία του. Η ψυχή του όμως, ποθούσε τον βίο της άσκησης και της αφιέρωσης. Γι' αυτό ξεκίνησε για την περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως, Έκανε όμως μία πρώτη στάση στη Χίο. Εκεί δέχτηκε το Άγιο Βάπτισμα και αφιερώθηκε στην ασκητική ζωή και στη μελέτη των Αγίων Γραφών. O τοπικός επίσκοπος, διέκρινε τα χαρίσματά του και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και λίγο αργότερα τον τοποθέτησε ηγούμενο 190 αδελφών για να τούς νουθετεί και να τούς καθοδηγεί. Πολύ γρήγορα, η συνοδεία απέκτησε μεγ...

 Λουκάς Όσιος εκ δε του ξίφους πέλει, Συνθιασώτης του χορού των Mαρτύρων. Ο Άγιος Λουκάς, γεννήθηκε από τον Αθανάσιο και τη Δομνίτσα στην Αδριανούπολη της Θράκης. Σε ηλικία έξι χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον παρέδωσε σ' έναν Ζαγοραΐο πραγματευτή, με τον όποιο εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Όταν ήταν 13 χρονών ο Λουκάς, φιλονίκησε μ' ένα τουρκόπουλο έξω από το σπίτι του κυρίου του και το έδειρε. Αυτό το είδαν οι εκεί παρευρισκόμενοι Τούρκοι και όρμησαν με θυμό εναντίον του Χριστιανόπουλου. Ο Λουκάς για ν' αποφύγει την τιμωρία είπε στους Τούρκους: «Αφήστε με και 'γώ θα τουρκέψω». Τότε καταλάγιασε ο θυμός των Τούρκων και τον πήγαν σ' ένα ευγενή Τούρκο, που πέτυχε τον εξισλαμισμό του. Ελεγχόμενος όμως από τη συνείδηση του, ο Λουκάς ζήτησε τη βοήθεια του κυρίου του από τη Ζαγορά, ο όποιος και προσπάθησε να τον απελευθερώσει με την επέμβαση της Ρωσικής Πρεσβείας. Αλλά η Ρωσική Πρεσβεία, για ν' αποφύγει τυχόν ανωμαλίες, είπε ότι θα δεχόταν ...

Ο Όσιος Νίκων έζησε στην Ρωσία κατά τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μαθητής του Οσίου Αντωνίου (τιμάται 10 Ιουλίου). Ήταν μοναχός στη Λαύρα του Κιέβου και είχε τιμηθεί από τον Θεό με το ιερατικό αξίωμα. Με την ευλογία του Οσίου Αντωνίου έκειρε μετά από κανονική δοκιμασία και κατάλληλη πνευματική προετοιμασία όσους ζητούσαν με πόθο το αγγελικό σχήμα. Αξιώθηκε μάλιστα την μεγάλης τιμής να κείρει με τα χέρια του τον Όσιο Θεοδόσιο (τιμάται 3 Μαΐου), τον μεγάλο θεμελιωτή της μοναχικής ζωής στη Ρωσία. Έκειρε ακόμη, περί το έτος 1062 μ.Χ., δύο μεγάλες μορφές της Λαύρας, τον επιφανή βογιάρο Βαρλαάμ και τον ευνούχο ηγεμόνα Εφραίμ. Γι' αυτές όμως τις μοναχικές κουρές υπέμεινε μεγάλη θλίψη. Ο ηγεμόνας Ιζιασλάβος οργίσθηκε πολύ, επειδή έχασε από κοντά του δύο σπουδαία πρόσωπα, δύο χρήσιμους συνεργάτες και θύμωσε με τους Οσίους. Διέταξε να φέρουν μπροστά του εκείνον που τόλμησε να τους κείρει μοναχούς. Ο Όσιος Νίκων οδηγήθηκε στον ηγεμόνα. Εκείνος τον κοίταξε με περισσή οργή και φώναξε: - Εσύ καλόγ...

Εορτάζει την Κυριακή μεταξύ 18 και 24 Μαρτίου εκάστου έτους. Στον «Ανέκδοτο Κώδικα της Μητροπόλεως Νέων Πατρών» αναφέρονται επί λέξει για τον ιερομάρτυρα Γρηγόριο τα εξής: «Ὕστερα ἀπό αὐτόν (τόν Ἰωάσαφ) ἐχειροτονήθει (ἐπίσκοπος) ὁ Θηβαῖος κύρ Γρηγόριος, σπουδαῖος, ἐφημέριος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖον μέσα εἰς τήν Μητρόπολιν τόν ἐφόνευσαν εἰς τήν ἁγίαν Τράπεζαν οἰ κατοικοῦντες ἀλλόφυλοι τήν παραμονήν τοῦ Ἀκαθίστου, βαστώντας τό ποτήριον εἰς τό χέρι, καί ἦτον παρόντες πλλοί χριστιανοί τῶν χωρίων ὁποῦ ἐφιλεύοντο˙ ἐφονεύθη τό ᾳψια’ (1711) ἔτει». Το δι’ολίγων περιγραφόμενο μαρτύριο του λειτουργούντος ιεράρχου, βαστώντας το άγιο δισκοπότηρο, ενώπιον του πολυπληθούς ποιμνίου του και της αγίας Τραπέζης, αποτελεί πράγματι συγκλονιστικό γεγονός, φανερώνοντας, για μία ακόμη φορά, τη θηριωδία των αλλοφύλων. Η τιμή του ιερομάρτυρος είναι άγνωστη τους συναξαριστές. Συντιμάται μετά των άλλων Φθιωτών Αγίων (βλέπε ίδια μέρα, εδώ) και οι εικόνες του είναι νεώτερες.

Εορτάζουν την Κυριακή μεταξύ 18 και 24 Μαρτίου εκάστου έτους. Η Κυριακή προ του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι αφιερωμένη στους εν Φθιώτιδα διαλάμψαντας Αγίους και εορτάζεται με ξεχωριστή λαμπρότητα.  Στον χορό των Αγίων ανήκουν οι: 1) Άγιος Απόστολος Ηρωδίωνας (βλέπε 28 Μαρτίου, 10 Νοεμβρίου). 2) Αγία μάρτυς Ιερουσαλήμ (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου). 3) Όσιοι Νικήτας (βλέπε 23 Ιουνίου). 4) Όσιος Αγάθων (βλέπε 7 Αυγούστου). 5) Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (βλέπε 20 Απριλίου). 6) Όσιος Δαβίδ ο Γέρων (βλέπε 1 Νοεμβρίου). 7) Όσιος Σεραφείμ ο Δομβοΐτης (βλέπε 6 Μαΐου). 8) Άγιος Γρηγόριος ο ιερομάρτυρας (βλέπε ίδια ημέρα, εδώ) 9) Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως (βλέπε 9 Νοεμβρίου).

Μαρτυρικός Θάνατος του Αγίου Δομετίου και των δύο μαθητών του. Από το Μηνολόγιο του Βασιλείου Β΄. Ὁ δεινὸν οὗτος εἰσορῶν σπαθηφόρος, Ὀργᾷ κατοῖσαι τὴν σπάθην Δομετίου. Ο Μάρτυς του Χριστού Δομέτιος έζησε κατά τους χρόνους του Ιουλιανού του Παραβάτου (361-363 μ.Χ.) και καταγόταν από την χώρα της Φρυγίας. Βλέποντας όμως ότι πολλοί αρνούνταν τον Χριστό και προσκυνούσαν τα είδωλα, δυσφορούσε και αγανακτούσε. Μία ημέρα, λοιπόν, ενώ γινόταν ιπποδρομία και προσφερόταν θυσία στα είδωλα, δεν μπόρεσε να υπομείνει άλλο.  Ποθώντας με Θεϊκό ζήλο να μαρτυρήσει το Όνομα του Θεού, στάθηκε στο μέσο του θεάτρου και με μεγάλη φωνή καταράστηκε τον αποστάτη Ιουλιανό, έπτυσε όλους όσους λάτρευαν τα είδωλα και χλεύασε τους ψεύτικους θεούς. Γι' αυτό συνελήφθη και υπέστη πολλά βασανιστήρια. Στο τέλος, επειδή δεν αρνιόταν τον Χριστό, του απέκοψαν διά ξίφους την ιερά κεφαλή του. Το όνομα Δομίτιος εμφανίζεται τρεις φορές στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο σε διαφορετικές εορτές (7 Αυγούστου, 23 Μαρτίου, 5 Ιουλίου). ...

Ο Όσιος Παχώμιος, της Νερέκτα, κατά κόσμον Ιάκωβος, γεννήθηκε από μια ιερατική οικογένεια στο Βλαντιμίρ του Κλιάζμα. Ο πατέρας του ήταν ο ιερεύς Ιγνάτιος, ο οποίος διακονούσε στο ναό του Αγίου Νικολάου. Η οικογένειά του τον έστειλε στο σχολείο και σε ηλικία επτά ετών ο Όσιος είχε μάθει πολύ καλά την Αγία Γραφή. Ποθώντας τον μοναχικό βίο κατέφυγε στη μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Βλαντιμίρ και έγινε μοναχός. Για μεγαλύτερη άσκηση ο Όσιος έφυγε από τη μονή και πήγε στα περίχωρα της Νερέκτα. Εδώ, στον ποταμό Γκριντένκα, βρήκε ένα κατάλληλο μέρος για μοναστήρι, ένα υπερυψωμένο τοπίο, σα νησί, μέσα στο πυκνό δάσος. Ο Όσιος ζήτησε από τους ανθρώπους να κτίσουν ένα μοναστήρι στην περιοχή του Σιπάνοβο, στα σύνορα με την πόλη Κοστρόμα. Οι κάτοικοι της Νερέκτα με χαρά συναίνεσαν και βοήθησαν στην ανέγερση της μονής. Ο Όσιος Παχώμιος αγιογράφησε μια εικόνα της Αγίας Τριάδος και αφού έψαλλε τον Παρακλητικό Κανόνα, την μετέφερε στο μέρος όπου θα έκτιζε το ναό, αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα. Ότα...