ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Disco PLAYBOY στο Σιδηρόκαστρο,1987 

Πλατεία ζωοπάζαρου, χάνι ζώων,  αναπαράσταση σύμφωνα με πληροφορίες Γ. Βάκα και Βαγγέλη Παπαδόπουλου Η στοά, της εισόδου (1) έκλεινε με δίφυλλη ξύλινη πόρτα. Μέσα απ αυτή ζώα και άμαξες οδηγούνταν στην αυλή του χανιού (2), που ήταν «στρωμένη με καλντερίμι». Εκεί, αφού πρώτα ξεφόρτωναν τις αποσκευές στον υπόγειο χώρο (4), οι άμαξες έμεναν στον ανοικτό χώρο της αυλής, ενώ τα ζώα οδηγούνταν στα «παχνιά» (3).  Οι ταξιδιώτες—συνήθως κάτοικοι των γύρω χωριών που έφθαναν από το βράδυ της Πέμπτης για το μεγάλο παζάρι της Παρασκευής, αλλά και έμποροι που κατευθύνονταν από τη Θεσσαλονίκη προς τη Βουλγαρία, Βλαχία, Μολδαβία ή Αυστρία με ενδιάμεσο σταθμό την Τζουμαγιά—κατέλυαν στο μοναδικό κλειστό χώρο του χανιού (5), που ήταν μαγειριό και ξενώνας μαζί.  Ο χώρος θερμαινόταν από το τζάκι που ήταν ταυτόχρονα και εστία μαγειρέματος. Δίπλα στο χώρο αυτό, και με ξεχωριστή είσο­δο, βρισκόταν το ((αναγκαίο)) (6). Αριστερά της στοάς της εισόδου υπήρχαν μαγαζιά με συγγενή λει...

(*Στο Ρούπελ υπήρχε πανδοχείο) Το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα είναι η εποχή που στην Ευρώπη ση­μειώνεται η κατάλυση των φεουδαρχικών συστημάτων και η κατίσχυση της αστικής τάξης (Γαλλική Επανάσταση 1789). Στον ελληνικό χώρο παράλληλα παρουσιάζεται ακμή με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) και την καθιέρωση προστατευτικού κλί­ματος για τις ελληνικές εμπορικές και εφοπλιστικές δραστηριότητες- οι ναπολεόντιοι πόλεμοι και ο ναυτικός αποκλεισμός της Ευρώπης από τους Άγγλους δημιούργησαν πρόσθετες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αστι­κών μορφών στην Ελλάδα. Μέσα στις συνθήκες αυτές, κατά το τελευταίο τέταρτο του 18ου αιώνα, στον ελληνικό χώρο η αγροτική οικονομία αλλάζει μορφή και από «κλει­στή» γίνεται εμπορευματική3. Αυτό έχει σαν συνέπεια την ανάπτυξη της μονοκαλλιέργειας σε ορισμένες περιοχές και τη δημιουργία αξιόλογων κέ­ντρων εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου. Την εποχή αυτή η Θεσσαλονίκη με σημαντικό πληθυσμό (1820:50.000,1920:200.000)', μαζί με τ...

Η Μάχη του Κλειδίου (βουλ. Беласишка битка, γνωστή και με το όνομα Μάχη της οροσειράς Μπέλλες) διεξήχθη στις 29 Ιουλίου 1014 μεταξύ της Βυζαντινής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η μάχη αποτέλεσε το αποκορύφωμα της 50χρόνης διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Σύμφωνα με τον Βυζαντινό ιστορικό, Ιωάννης Σκυλίτζης: «Ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β' συνέχιζε τις επιθέσεις στη Βουλγαρία, καταστρέφοντας τα πάντα στον δρόμο του. Ο Σαμουήλ ήταν ανίκανος να τον σταματήσει σε ανοιχτή μάχη, και έτσι, έχανε τη δύναμη του». Το αποκορύφωμα του πολέμου ήρθε το 1014, όταν ο Σαμουήλ, ως ηγέτης του στρατού, προσπάθησε να σταματήσει τον βυζαντινό στρατό πριν αυτός εισέλθει στη βουλγαρική ενδοχώρα.  Η μάχη τελείωσε με νίκη των Βυζαντινών. Ο Σκυλίτζης θεωρεί πώς ο Βασίλειος αιχμαλώτισε 15.000 στρατιώτες  [Bas2+Const8.35]   Ὁ δὲ βασιλεὺς οὐ διέλιπε καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν εἰσιὼν ἐν Βουλγαρίᾳ καὶ τὰ ἐν ποσὶ κείρων τε καὶ δῃῶν. ὁ ...

Ο Α υτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας  Αλέξιος Α' Κομνηνος.  Μικρογραφία από χειρόγραφο του 12ου αι. (Βατικανό, Biblioteca Apostolica). Η Αλεξιάδα είναι ένα ιστορικό έργο, που ολοκληρώθηκε γύρω στο 1148 από τη Βυζαντινή Άννα Κομνηνή, η οποία και διηγείται τη βιογραφία του πατέρα της, Αλέξιου Α' Κομνηνού. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη μονή έγραψε το ιστορικό σύγγραμμα «Αλεξιάς»"" (15 βιβλία) που είναι αφιερωμένο στον πατέρα της Αλέξιο και καλύπτει τα γεγονότα της περιόδου 1069-1148. Στο έργο αυτό, που συμπληρώνει το έργο του συζύγου της «Ύλη Ιστορίας», η Άννα έχει ως πρότυπό της τον Θουκυδίδη και τον Πολύβιο, χρησιμοποιεί αττικίζουσα γλώσσα. Ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός (1048/1056 - 15 Αυγούστου 1118) ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 1081 ως το 1118. Εξέχουσα στρατιωτική και πολιτική μορφή, ήταν ο ουσιαστικός θεμελιωτής της δυναστείας των Κομνηνών, μιας από τις ενδοξότερες της βυζαντινής ιστορίας. Βαλα βίστα ήταν το όνομα τ...

"Η επί του Στρυμώνος παρά το Δεμίρ-Χισάρ σιδηροδρομική γέφυρα ην φεύγοντας ανετίναξαν οι Βούλγαροι" [Η σιδηροδρομική γέφυρα του ποταμού Στρυμώνα, κοντά στο Σιδηρόκαστρο (Δεμίρ-Ισσάρ), ανατινάχθηκε από τους Βούλγαρους στις 27 Ιουνίου 1913.]

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' και προσωπικό του Σταθμού Βυρώνειας, καλοκαίρι του 1913 Στο Χατζή-Μπεϊλίκ βρισκόταν το στρατηγείο του βασιλιά Κωνσταντίνου Α' κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Εδώ μαζί με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο δέχτηκε την 1 Ιουλίου 1913 την αντιπροσωπεία της Βουλγαρίας για να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής μετά την νίκη της Ελλάδας. Ως θέση του στρατηγείου θεωρείται ο πλάτανος του Σιδηροδρομικού Σταθμού Βυρώνειας. Για το σταθμό του Χατζή Μπελίκ ο Σερραίος συγγραφέας Γιώργος Καφταντζής έχει γράψει ένα ποίημα με τον ίδιο τίτλο. Λέγεται ότι o τόπος πήρε το όνομά του από το λόρδο Βύρωνα (μετά την εγκατάσταση στο Χατζή Μπεϊλίκ των προσφύγων από τον Πόντο το 1922, γίνονταν κάθε χρόνο εκδηλώσεις προς τιμή του λόρδου Βύρωνα τα "Βυρώνεια". Στις 30-8-1924 με το ΦΕΚ Β76/1924,το Χατζή Μπεϊλίκ μετονομάστηκε σε Βυρώνεια).