ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Οι Άγιοι Τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω Αγρινίου ήταν Πελοποννήσιοι και πραγματεύονταν στα μέρη των Ιωαννίνων, όπου έμαθαν να μιλούν και τα τούρκικα. Το 1786 μ.Χ. αποφάσισαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους τον Μωρία. Στο δρόμο, όταν έφτασαν στο Βραχώρι της Αιτωλίας, υπήρχαν φοροεισπράκτορες Τούρκοι, πού εισέπρατταν τον φόρο. Οι τρεις Μάρτυρες για ν' αποφύγουν το χαράτσι τους χαιρέτισαν τούρκικα και πέρασαν ελεύθερα στην πόλη, διότι τους πέρασαν για Τούρκους. Κατόπιν όμως τους ανακάλυψαν, τους συνέλαβαν και τους βασάνισαν για ν' αρνηθούν τον Χριστό. Αυτοί όμως, έμειναν σταθεροί στην πίστη τους και έτσι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου με απαγχονισμό.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Αγίου παρά μόνο ότι ήταν δια Χριστόν σαλός.

 Σοὶ τὴν κεφαλὴν τῇ κεφαλῇ τῶν ὅλων, Χριστέ, προσῆξεν ἐκ ξίφους Γουδελία. Η Αγία Γουδελία (ή Γοβδελία) ήταν Περσίδα χριστιανή απόστολος, που κατάφερε να φέρει πολλούς απίστους στο δρόμο της δια Χριστού σωτηρίας. Έζησε τον τέταρτο μετά Χριστόν αιώνα, όταν βασιλιάς της Περσίας ήταν ο Σαπώρ (περί το 340 μ.Χ.). Επειδή δυναμικά εκτελούσε το Ιεραποστολικό της έργο, τη συνέλαβαν και την έκλεισαν για πολλά χρόνια στη φυλακή. Οι εκεί κακοπάθειές της υπήρξαν φοβερές. Μόνο η θεία χάρη την ενίσχυσε, ώστε να κατανικήσει την υγρασία, το σκοτάδι και τις συχνές στερήσεις και αυτού του νερού. Αλλά όλα αυτά τα μακροχρόνια βάσανα, δεν ελάττωσαν καθόλου τη φωτιά της πίστης και τη φλόγα της γενναιότητάς της. Κατόπιν της έγδαραν το κεφάλι, χωρίς να υποκύψει η καρτερία της. Τελικά πέθανε με σταυρικό θάνατο. Ίσως, με την πάροδο του χρόνου, να έγινε σύγχυση μεταξύ των Συναξαριακών πηγών και ο Άγιος Γοβδελαάς που τιμούμε την ίδια μέρα έγινε, από λάθος αντιγραφές, Γουδελία ή Γοβδελία με πανομοιότυπη βιογραφί...

Tρυφήν τρόφιμον Tρόφιμός τε και Tρύφων, Συν τω Δορυμέδοντι εύρον την άνω. Στους Συναξαριστές αναφέρεται γι' αυτούς μόνο η φράση: «ἡ σύναξις τούτων τελεῖται πλησίον τῆς Ἁγίας Ἄννης ἐν τῷ Δευτέρῳ». Δεν έχουμε καμία πληροφορία γι’ αυτούς στα συναξάρια, εκτός από το ότι η σύναξή τους εορταζόταν στις 29 Σεπτεμβρίου, δίπλα στον Ναό της Αγίας Άννας στην περιοχή Δεύτερον της Κωνσταντινουπόλεως. Πιθανόν ο Τρόφιμος και ο Δορυμέδων να είναι οι ίδιοι Άγιοι Μάρτυρες που τιμώνται στις 19 Σεπτεμβρίου, οι οποίοι μαρτύρησαν στη Φρυγία, και ο Τρύφων να είναι ο ίδιος Άγιος Μάρτυρας που τιμάται την 1η Φεβρουαρίου, ο οποίος επίσης μαρτύρησε στη Φρυγία. Ίσως το ιερό τους στην Κωνσταντινούπολη να περιείχε λείψανα αυτών των τριών Φρυγίων μαρτύρων.

Δεκάς δεκαπλή μαρτύρων και πεντάκις, Δέκα αθλούσι και κομίζονται στέφη. Προς τους Εκατόν Πενήντα Μάρτυρες της Παλαιστίνης Δέκα φορές δέκα μάρτυρες και πέντε φορές δέκα, αγωνίστηκαν και στεφανώθηκαν με στέφανα. Από τον Ευσέβιο Καισαρείας (Η Ιστορία των Μαρτύρων στην Παλαιστίνη) Στο έβδομο έτος των διωγμών της εποχής μας (310 μ.Χ.) Ήταν η δέκατη ένατη ημέρα του Ελούλ, και κατά τη διάρκεια του ίδιου θαυμαστού αγώνα των μαρτύρων του Θεού, συγκεντρώθηκε μεγάλο θέαμα στη Φαινό, στην ίδια Παλαιστίνη· και όλοι οι αθλητές της πίστεως ήταν τέλειοι, και ο αριθμός τους ήταν περίπου εκατόν πενήντα. Πολλοί από αυτούς ήταν Αιγύπτιοι, πάνω από εκατό. Και αυτοί, πρώτα απ’ όλα, υπέστησαν καυτηριασμό με φωτιά και ξίφος, με τον οποίο καταστράφηκαν οι τένοντες του δεξιού τους ματιού και του αριστερού ποδιού τους. Έπειτα, παραδόθηκαν να σκάβουν χαλκό στα μεταλλεία. Εκείνοι δε που ήταν από την Παλαιστίνη, υπέφεραν τα ίδια βάσανα όπως οι Αιγύπτιοι· και όλοι συγκεντρώθηκαν μαζί σε ένα μέρος που λεγόταν Σοάρ, ω...

 Ξίφει κλίνασα τὴν κάραν, Πετρωνία, Ψυχῆς ἐρείδεις ὄμμα τῇ θείᾳ πέτρᾳ. Η Αγία Πετρωνία μαρτύρησε δια ξίφους. Εδώ μερικοί Συναξαριστές αναφέρουν και τη μνήμη της Όσιας Αναστασίας της ασκήτριας

Η Λειψανοθήκη του Αγίου Δονάτου Τὶς μὴ Δονᾶτον δοξάσει ἐν τοῖς λόγοις, Ὃν περ τὰ ἔργα πανταχοῦ ἐδόξασαν. Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει την μετακομιδή του Ιερού του λειψάνου από την Εκκλησία της Παναγίας του Murano της Βενετίας στην Παραμυθία και εναποτέθηκε μετά πάσης ευλαβείας και λαμπρότητας στον ομώνυμο μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό. Ο Άγιος Δονάτος έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου (379 - 395 μ.Χ.). Γεννήθηκε περί το 330 μ.Χ. στην Εύροια και μορφώθηκε στο Βουθρωτό της Ηπείρου. Σε ηλικία τριάντα ετών χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ευροίας και αρχιεράτευσε επί αξήντα χρόνια. Μετείχε δε στην Β' Οικουμενική Σύνοδο. Άλλες πηγές θεωρούν ότι ο Άγιος καταγόταν από τη Δύση, αφού το όνομα αυτό ήταν πολύ διαδεδομένο εκεί. Στις λατινικές πηγές παρατηρείται σύγχυση μεταξύ του Αγίου Δονάτου, Επισκόπου Ευροίας, και του ομωνύμου του Επισκόπου Αρητίου Τυρρηνίας, ο οποίος μαρτύρησε επί Ιουλιανού του Παραβάτου. Αυτό ήταν εύκολο να συμβεί, αφενός μεν λόγω της συνωνυμίας, αφετέρου δε δ...