ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Νίκων υπήρξε μαθητής του Αγίου Σεργίου (βλέπε 25 Σεπτεμβρίου). Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου παρά μόνο ότι κοιμήθηκε το 1427 μ.Χ.

O Γεννάδιος είδε θαύμά τι ξένον, Πίθον κενόν βλύζοντα. Aγνής η χάρις. Ο Όσιος Γεννάδιος ήταν δοχειάρης (υπεύθυνος για την πλήρωση των δοχείων της Μονής με λάδι) της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους. Αυτός λοιπόν, αξιώθηκε να δει πιθάρι άδειο να αναβλύζει λάδι, δια θαύματος της Θεοτόκου. Ο Όσιος Γεννάδιος απεβίωσε ειρηνικά. Σε καιρό επιδρομής πειρατών στη μονή ο ευλαβής ηγούμενος άκουσε φωνή από την εικόνα της Παναγίας, της λεγομένης Παραμυθίας, να του λέγει: «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ΄ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατάς». Έκπληκτος ο όσιος βλέπει την αγία εικόνα, από την οποία προήλθε η φωνή να μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο της Παναγίας έγινε ζωντανό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού πού βαστούσε. Ο Χριστός άπλωνε το δεξί του χέρι, για να καλύψει τα χείλη της και στρέφοντας το πρόσωπο του προς εκείνη είπε: «Μη, Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Η Υπεραγία Θεοτόκος κρατώντας με αγάπη το χέρι του Υιού της επανέλαβε τους ...

Οὐ ζωγραφεῖ σε Λάζαρος καὶ νῦν Λόγε, Ἀλλὰ βλέπει σε ζῶντα, μὴ ληπτὸν χρόαις. Ο Όσιος Λάζαρος από την παιδική του ηλικία, ασπάστηκε το μοναχικό βίο. Έμαθε τη ζωγραφική τέχνη και την άσκησε σαν επάγγελμα. Φρόντισε από νεαρή ηλικία να σκληραγωγήσει τον εαυτό του και να μάθει την εγκράτεια. Ήταν ελεήμων με τους άπορους και όσους είχαν την ανάγκη της βοήθειάς του. Έτσι λοιπόν, διακρινόμενος για την βαθιά του πίστη και τον πλούτο των αρετών του, τιμήθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης. Όταν ο Άγιος χειροτονήθηκε ιερέας, άρχισε σκληρούς αγώνες ενάντια σε όλες τις αιρέσεις. Υπέστη πολλές διώξεις και θλίψεις από τους οπαδούς των αιρέσεων Ευτυχούς, Νεστορίου και Διοσκόρου, και όχι μόνο από αυτούς αλλά και από τους άθεους εικονομάχους. Ο Όσιος ήταν τόσο ένθερμος υποστηρικτής της πίστεως που στάλθηκε στη Ρώμη για να αγωνιστεί για τα αποστολικά και πατρικά δόγματα. Επέστρεψε με μεγάλες επιτυχίες από τη Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη. Πηγαίνοντας πάλι στη Ρώμη για τους αγώνες του, αρρώστησε στο μέσο της πο...

Eις τον Γεννάδιον. Ὁ Γεννάδιος εὗρε τὴν Ἐδὲμ στέφος, Φανεὶς νοητὴν πρὸς παλαίστραν γεννάδας. Eις τον Mάξιμον. Μάξιμος ὠδίνησε, καὶ τεκὼν τέκνα, Πράξεις ἁγνάς, ἄπεισιν ἁγνὸς ἐκ βίου. Άξιοι κατά πάντα και οι δύο ποιμενάρχες της Εκκλησίας! Ο Γεννάδιος Α', διαδέχτηκε το έτος 458 μ.Χ. τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Ανατόλιο. Προηγούμενα ήταν πρεσβύτερος στην ίδια Εκκλησία. Ο Πατριάρχης αυτός, εργάστηκε καρποφόρα για την επιστροφή πολλών αιρετικών στην Ορθοδοξία. Μεταξύ αυτών, επέστρεψε μέσω του Γενναδίου και ο ασπαζόμενος τις πλάνες των Ναβατιανών Μαρκιανός, τον όποιο και έκανε οικονόμο της Μεγάλης Εκκλησίας. Επίσης ο Γεννάδιος Α', έπεισε τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, να εξορίσει τον αιρετικό Πέτρο τον Κναφέα, όταν αυτός άρπαξε το θρόνο της Αντιόχειας από τον ορθόδοξο Πατριάρχη Μαρτύριο. Άλλα επί Γενναδίου ο αυτοκράτορας Λέων ο Μακέλλης, νομοθέτησε τον αγιασμό της Κυριακής. Ο Γεννάδιος κανένα δεν χειροτονούσε Ιερέα, αν αυτός δεν γνώριζε καλά την ερμηνεία των Ψαλμών. Επίσης συγκ...

Ὁ Γρηγόριος, θαυματουργῶν καὶ πάλαι, Θεῷ παραστάς, θαυματουργεῖ τι πλέον. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ τε μέγας θάνε θαυματουργος. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε περίπου το 210 με 215 μ.Χ. Αρχικά ονομαζόταν Θεόδωρος και οι γονείς του ήταν Έλληνες ειδωλολάτρες και είχαν μεγάλη κοινωνική θέση στη Νεοκαισάρεια του Πόντου (γνωστή στην αρχαιότητα και ως Καβηρία, Διάσπολις και Σεβαστή, το σημερινό Νικσάρ) . Μετά τη στοιχειώδη εκπαίδευση του, ο Άγιος Γρηγόριος μαζί με τον αδελφό του Γρηγόριο ή (σύμφωνα με μερικές αγιολογικές πηγές) Αθηνόδωρο, (βλέπε και για τους δύο στις 7 Νοεμβρίου) πήγαν στη Βηρυτό για να σπουδάσουν νομικά. Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια για το Γρηγόριο. Όταν περνούσε από την Καισαρεία, άκουσε το δεινό ερμηνευτή των Γραφών, Ωριγένη. Ο Γρηγόριος τόσο πολύ ενθουσιάστηκε μαζί του, ώστε άφησε τα νομικά και διετέλεσε επί χρόνια μαθητής του. Ονομαστός είναι ο αποχαιρετιστήριος λόγος του μετά το πέρας των σπουδών του. Εκεί φαίνεται η μεγάλη αξία του Ωριγένη, σαν διδασκάλου και η βαθειά ευγνωμοσύνη ...

Στις 17 Νοεμβρίου 1965, οι εφημερίδα "Ελληνικός Βορράς" περιέγραψε τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στον νομό Σερρών. Σύμφωνα με την αναφορά, από το πρωί έπνεαν ψυχροί άνεμοι σε ολόκληρη την περιοχή. Παρόλο που η ημέρα χαρακτηριζόταν από λιακάδα, η θερμοκρασία στην πόλη των Σερρών παρουσίασε αισθητή πτώση. Στα ορεινά της επαρχίας Σιντικής, συγκεκριμένα στην περιοχή της **Άνω Βροντούς**, τα καιρικά φαινόμενα ήταν ακόμα πιο έντονα. Πυκνή χιονόστρωση κάλυψε τα υψώματα γύρω από το χωριό, και το ψύχος στην περιοχή χαρακτηριζόταν ως δριμύτατο.  Η αναφορά αυτή είναι χαρακτηριστική για τις καιρικές συνθήκες που συχνά επικρατούν στις ορεινές περιοχές της Μακεδονίας κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, όταν τα πρώτα χιόνια κάνουν την εμφάνισή τους, σηματοδοτώντας τον ερχομό του χειμώνα.

Λογότυπο της «Φανέλλας του Στρατιώτου». Στις 17 Νοεμβρίου 1951, καταγράφηκε η επιτυχία του "εράνου της φανέλας του στρατιώτη", μιας πρωτοβουλίας που είχε ως στόχο την ενίσχυση των στρατιωτών της εποχής με απαραίτητα εφόδια. Σύμφωνα με τις αναφορές, το συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε ξεπέρασε τα 500 εκατομμύρια δραχμές, ένα ιδιαίτερα σημαντικό ποσό για την εποχή. Στην πόλη των Σερρών, η συνεισφορά της τοπικής κοινωνίας ήταν επίσης αξιοσημείωτη, καθώς συγκεντρώθηκαν 68 εκατομμύρια δραχμές. Το γεγονός αυτό δείχνει την έντονη συμμετοχή και την αλληλεγγύη των πολιτών προς τους στρατιώτες, αντανακλώντας το πνεύμα ενότητας και προσφοράς της περιόδου.  Τέτοιες δράσεις ενίσχυαν το ηθικό τόσο των στρατευμένων όσο και των πολιτών, σε μια εποχή όπου η κοινωνία βρισκόταν αντιμέτωπη με τις δυσκολίες που άφησε πίσω του ο Εμφύλιος Πόλεμος και τις προκλήσεις της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης.