ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Σκώλοις νοητοίς, ουχί προσκόψας πόδας, O Φλαβιανός μέχρι σου Θεέ τρέχει. O Άγιος Φλαβιανός, ήταν πρεσβύτερος της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως και σκευοφύλακας του ναού της Αγίας Σοφίας. Γνωστός για τις αρετές και τα πνευματικά του χαρίσματα, διαδέχθηκε τον Άγιο Πρόκλο (βλέπε 20 Νοεμβρίου) στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης το έτος 447 μ.Χ. Το 448 μ.Χ. καταδίκασε με τοπική Σύνοδο, την πλάνη του αρχιμανδρίτου Ευτυχούς, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ο Χριστός διέθετε μόνο τη θεία φύση, η οποία απορρόφησε την ανθρώπινη. Τελικά, μετά την εμμονή του Ευτυχούς στην πλάνη, η σύνοδος τον καθαίρεσε και τον αφόρισε. Εκείνος όμως έχοντας πολιτική στήριξη ως και τον κακόδοξο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορον επέτυχε τη σύγκλιση Συνόδου τον Αύγουστο του 449 μ.Χ. στη Έφεσο. Στη Σύνοδο αυτή, την λεγόμενη ληστρική, όλα ήταν προσχεδιασμένα κατά του Φλαβιανού, επιστρατεύθηκε μάλιστα και όχλος με επικεφαλείς μοναχούς, και υπό την αρχηγία ενός ρασοφόρου τέρατος, του αρχιμανδρίτη Βαρσουμά, οι οποί...

Εις τους Άγιους Μάρτυρες Ἡ κλῆσις ἔργον μαρτυρωνύμῳ πόλει, Πολλῶν ἐν αὐτῇ μαρτυρησάντων ξίφει. Εις τον Mαρουθάν Στέρξας Μαρουθᾶς τὸν Θεὸν σφόδρα σφόδρα, Θεῷ παραστάς, τέρπεται σφόδρα σφόδρα. Ο Όσιος Μαρουθάς έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α' του Μεγάλου (379 - 395 μ.Χ.) και ήταν Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού. Ο αυτοκράτορας, εκτιμώντας τις αρετές του Αγίου, τον απέστειλε πρεσβευτή στο βασιλέα των Περσών Σαπώρ Γ' (383 - 388 μ.Χ.). Εκεί ο Όσιος απάλλαξε τη θυγατέρα του βασιλέως από το πονηρό δαιμόνιο, που την είχε κυριεύσει και την βασάνιζε. Το γεγονός αυτό του έδωσε θάρρος και ζήτησε από τον βασιλέα της Περσίας τα ιερά λείψανα των Μαρτύρων, οι οποίοι μαρτύρησαν στην Περσία. Εκείνος ικανοποίησε αμέσως το αίτημα του Οσίου. Έτσι, λοιπόν, ο Όσιος έκτισε πόλη επ' ονόματί τους, τη Μαρτυρόπολη (σημερινή Mιεφερκίν), που βρισκόταν στη Μεγάλη Αρμενία, κοντά στο Νυμαφαίο ποταμό, και αποθησαύρισε σε αυτήν τα ιερά τους λείψανα. Ο Όσιος Μαρουθάς κοιμήθηκε με ειρήνη τ...

  Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Αναζητώντας, κάτω από μια μεγάλη κέδρο (σύμφωνα με άλλους κάτω από μια μεγάλη βελανιδιά), βρήκαν την Αγία Εικόνα της Θεοτόκου. Πλησίασαν και με βαθιά ευλάβεια προσκύνησαν τη Θεοτόκο και τη μετέφεραν στο στρατόπεδό τους. Αποφάσισαν τότε να μεταφέρουν την εικόνα της Παναγίας, αλλά άφησαν την Παναγία να αποφασίσει για τον εαυτό της, οπότε φόρτωσαν την εικόνα σε ένα κουτσό άλογο. Από τη μια πλευρά τοποθέτησαν την εικόνα και από την άλλη, σαν αντάλλαγμα, ξύλα, αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητο, διότι η εικόνα ισορρόπησε μόνη της, και έτσι άφησαν ελεύθερο το κουτσό άλογο. Το κουτσό άλογο ακολούθησε το μονοπάτι που οδηγούσε στο Πληκάτι μόνο του και εκπλάγηκαν να δουν ότι το άλογο δεν κουτσάριζε πλέον, αλλά περπατούσε σταθερά. Ένας βοσκός, βλέποντας το άλογο να μεταφέρει μια εικόνα, έτρεξε και ενημέρωσε το χωριό και οι ιερείς, ντυμένοι με λαμπρά ρούχα, κρατώντας λιβανιστήρια, καθώς και όλοι οι κάτοικοι με αναμμένα κεριά, βγήκαν στο απέναντι δάσος του Παλαισίου για να υποδεχθούν την Παναγία και να ...

Τη πρώτη Κυριακή μετά την 13ην Φεβρουαρίου εορτάζεται «ἐν Ἀρχαίᾳ Κορίνθῳ», η μνήμη των συνεργατών του Αποστόλου Παύλου Τιτίου, Ιούστου, Χλόης και Κρίσπου. Βιογραφικά στοιχεία, έχουμε μόνο για την Αγία Χλόη. Σύμφωνα με αυτά, η Αγία Χλόη, που ήταν Κορίνθια (κι όχι Εφέσια όπως αναφέρουν μερικές συναξαριστικές πηγές) ήταν μια πολύ αξιόλογη συνεργάτρια του Απόστολου Παύλου στην Εκκλησία της Κορίνθου. Η Χλόη ήταν πνευματικά συνδεδεμένη με το μεγάλο Απόστολο του Χριστού. Παραστεκόταν τον Απόστολο στην ιεραποστολική του διακονία, όσο της ήταν δυνατό να το κάνει. Αγωνιούσε για την προκοπή της Εκκλησίας της Κορίνθου και ζούσε κι αυτή κάτι από την αγωνία του Αποστόλου. Γι' αυτό, όταν προέκυψαν σ' αυτή την Εκκλησία έριδες, έσπευσε και ενημέρωσε με ανθρώπους του σπιτιού της τον Απόστολο Παύλο, εκεί στην Έφεσο, όπου τότε βρισκόταν. Ο στίχος είναι σαφής: «ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι». (Α' Κορ. α, 11). Αυτή η ενημέρωση στάθηκε σαν βασική αι...

Ζωῆς ματαίας ἐκπεραιώσας χρόνον, Ζῇ Φλαβιανὸς εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον. Ο Όσιος Φλαβιανός πήγε στην κορυφή ενός όρους, όπου έκτισε ένα μικρό κελί. Εκεί μέσα κλείστηκε και πέρασε 60 ολόκληρα χρόνια, με αυστηρή νηστεία, προσευχή και χωρίς να έλθει σε επαφή με κανέναν άνθρωπο. Από κάποιο μέρος έβγαζε μόνο τα χέρια του για να παραλάβει την τροφή του, που ήταν βρεγμένα όσπρια μια φορά τη βδομάδα. Ο Θεός τον προίκισε με το θαυματουργικό χάρισμα, που με την προσευχή του, θανάτωσε μεγάλο δράκοντα, έδιωξε από κάποιο χωράφι τις ακρίδες που θα το κατέστρεφαν, έβγαλε το δαιμόνιο από κάποιον νέο και τον μαστό κάποιας γυναίκας θεράπευσε από καρκίνο. Έτσι άγια αφού έζησε παρέδωσε στον Θεό την μακάρια ψυχή του.

 Ως εις γάμους έδραμες εις τας βασάνους, Pωμανέ Mάρτυς, εύγε της σης ανδρίας Ήθλησεν όντως Ρωμανός ρωμαλέως, Pώμην άμαχον εκ Θεού δεδεγμένος. Ο νέος οσιομάρτυρας Ρωμανός, καταγόταν από την περιοχή του Καρπενησίου και κατά πάσα πιθανότητα από το χωριό Ανδράνοβα, που σήμερα καλείται Ασπρόπυργος. Ανατράφηκε από γονείς φτωχούς και αγράμματους, αλλά ευσεβείς και παρέμεινε και ο ίδιος αγράμματος. Κάποτε ήλθε σαν προσκυνητής στους Αγίους Τόπους, στη Μονή του Αγίου Σάββα, όπου άκουσε διηγήσεις για νεομάρτυρες της πίστης και έτσι τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ομολόγησε με θάρρος μπροστά στον κριτή τον Ιησού Χριστό, σαν αληθινό Θεό και σωτήρα των ανθρώπων και κατηγόρησε τον Μωάμεθ σαν παραμυθά. Τα βασανιστήρια ήταν φρικτά. Ο αρχηγός του τούρκικου στόλου, ζήτησε να του δοθεί ποινή ισόβιας δουλείας στα κουπιά των πλοίων. Κάποιοι χριστιανοί όμως, τον ελευθέρωσαν αντί χρημάτων και τον έστειλαν στο Άγιο Όρος στα Καυσοκαλύβια. Στο Άγιο Όρος έμεινε κοντά στον Όσιο Α...