ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πόλου πλάτη φέρουσι τὴν Πλατωνίδα, Ταῖς ἀρεταῖς λάμψασαν εἰς τὰ γῆς πλάτη. Η Οσία Πλατωνίς ασκήτεψε στην περιοχή της Νισίβεως και κοιμήθηκε με ειρήνη περί το έτος 300 μ.Χ.

  Χορὸν τὸν πεντάριθμον νέων Μαρτύρων, Σαμοθράκη γεραίρε νῦν ἐπαξίως. Βλέπε βιογραφικό τους σημείωμα την Κυριακή του Θωμά. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Σαμοθράκης λαμπτῆρες καὶ τῆς Μάκρης ἀγλάισμα, Νεομάρτυρες θεῖοι ἀληθῶς ἀνεδείχθητε, ἀθλήσαντες στερρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, καὶ λύσαντες τὴν πλάνην τοῦ ἐχθροῦ, Μανουὴλ σὺν Θεοδώρω καὶ Μιχαήλ, καὶ οἱ διττοὶ Γεώργιοι, δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι δι' ὑμῶν, ἠμὶν χάριν καὶ ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς. Τοὺς Ἀθλοφόρους τοῦ Χριστοῦ χαρμοσύνως, ἀνευφημήσωμεν πιστῶν αἱ χορεῖαι, ὅτι αὐτοὶ ἐκήρυξαν λαμπρᾷ τῇ φωνῇ, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὠμοτάτοις βαρβάροις, Μανουὴλ Θεόδωρος, Μιχαῆλος σὺν δύο, τοῖς Γεωργίοις οὓς χρεωστικῶς, ἀνευφημοῦντες τιμῶμεν ἐν ᾄσμασιν. Μεγαλυνάριον Σαμοθράκης νήσου γόνους λαμπρούς, καὶ τῆς χώρας Μάκρης, μέγα κλέος τε καὶ φρουρούς, καὶ τῶν ἀσθενούντων, ἰατρούς τε καὶ σώστας, τοὺς πέντε μεγάθλους ἀνευφημήσωμεν.

Στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αμυνταίου βρίσκεται τεθησαυρισμένη η ιερά και εφέστιος εικόνα της Παναγίας «Ρόδον το Αμάραντον» (1772 μ.Χ.) η οποία εορτάζει την Ε' Κυριακή των Νηστειών.

Ἂν ἐξαριθμῇς οὓς τὸ πῦρ Πέρσας φλέγει, Εὕροις ἔχοντας τετράκις τὸ τρὶς δέκα. Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες μαρτύρησαν επί βασιλέως της Περσίας Σαβωρίου (325 - 379 μ.Χ.). Ο ασεβής βασιλέας των Περσών, αφού κυρίευσε την επικράτεια των Βυζαντινών και κατέστρεψε πολλά κάστρα και χώρες, συνέλαβε πολλούς αιχμαλώτους από τους Χριστιανούς. Από αυτούς άλλοι σφαγιάσθηκαν και άλλοι πέθαναν στον δρόμο από κακουχίες. Οι εκατόν είκοσι Μάρτυρες οδηγήθηκαν στην Περσία δεμένοι με αλυσίδες και κλείσθηκαν στη φυλακή. Επειδή οι Άγιοι ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και αρνούνταν να θυσιάσουν στα είδωλα, ο Σαβώριος τους έριξε μέσα σε φωτιά και έτσι τελειώθηκε ο βίος τους. Το μαρτύριο των Αγίων έγινε μεταξύ των ετών 344-347 μ.Χ. Ίσως να είναι οι ίδιοι με αυτούς που μαρτύρησαν μαζί με τον επίσκοπο Σαδώθ (19 Οκτωβρίου και 20 Φεβρουαρίου).

Ἀνηρότως σοι γῆ φύει καρπόν, Λόγε. Ὁ καρπὸς ἄνδρες, ἄχρις ὀσφύος, δύο. Οι Άγιοι αυτοί μάρτυρες, μαρτύρησαν αφού τους έχωσαν στη γη μέχρι τη μέση.

Tον Γρηγόριον νήψεως τον εργάτην, Λόγοις γεραίρω και γαρ ούτως ην θέμις. Ο όσιος Γρηγόριος, έζησε στίς αρχές του 14ου αιώνα, και ήταν από την Κωνσταντινούπολη. Ευσεβέστατος, διακρίθηκε συγχρόνως και για τη θεολογική και φιλοσοφική παιδεία του. Έκανε διδάσκαλος του Γρηγορίου του Παλαμά, αλλά και σε πολλούς άλλους μετέδωσε τα νάματα της νηπτικής φιλοσοφίας. Πήγε οτο Άγιο Όρος και διάλεξε σκήτη κοντά στη Μονή της Λαύρας. Η σκήτη αυτή, δεν άργησε να αναδειχθεί κοινό εντευκτήριο των ευσεβέστερων ψυχών. Ο Γρηγόριος πρόθυμα έλυνε απορίες, μετέδιδε γνώσεις, φώτιζε διάνοιες και στήριζε τους κλονιζόμενους, δίνοντας σ' αυτούς πολύτιμες οδηγίες, για να μένουν σταθεροί στην πίστη και ν' αγιάζουν τις καρδιές τους. Ο θάνατος τον βρήκε ν' ασχολείται μ' αυτά τα θεάρεστα έργα το 1310 μ.Χ. Συνεορτάζει μετά των λοιπών Αγιορειτών Πατέρων την Β' Κυριακή του Ματθαίου, αναφερόμενος στο β' τροπάριο της γ' Ωδής του Κανόνος της κοινής αυτών Ακολουθίας.

Ο Άγιος Γεννάδιος ήταν μοναχός στην Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Με προτροπή λοιπόν του ηγουμένου της Μονής, πήγε στην Κωνσταντινούπολη σαν συνοδός των Βονιφατίου και Ευδόκιμου, που βάδιζαν προς το μαρτύριο. Αυτοί όμως, δείλιασαν μπροστά στα βασανιστήρια, απαρνήθηκαν τον Χριστό και κατάγγειλαν σαν αίτιο της πορείας τους προς το μαρτύριο τον Γεννάδιο. Τότε οι Τούρκοι συνέλαβαν το Γεννάδιο, τον φυλάκισαν και ποικιλότροπος τον βασάνισαν. Αυτός όμως έμεινε σταθερός στην πίστη του και αποκεφαλίστηκε στίς 6 Απριλίου 1818 μ.Χ. Τμήμα των λειψάνων του οσιομάρτυρα, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Διονυσίου, όπου ο Άγιος ασκήθηκε στις αρετές και την πίστη.