ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ειρηναίος, Περεγρίνος και Ειρήνη αναφέρονται τόσο στο Ιερωνυμικό όσο και στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο. Το μαρτύριό τους εμφανίζει αρκετές παραλλαγές στους Λατινικούς Κώδικες αυτών των Συναξαρίων, με αποτέλεσμα να διατυπώνονται ποικίλες υποθέσεις, που αμφισβητούν το μαρτύριο του Ειρηναίου και του Περεγρίνου στη Θεσσαλονίκη ή ταυτίζουν την Ειρήνη με την Μεγαλομάρτυρα Ειρήνη, της οποίας η μνήμη αναγράφεται στο Συναξάριον της Κωνσταντινουπόλεως, η με την Ειρήνη που μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη μαζί με τις Μάρτυρες Αγάπη και Χιονία (τιμούνται 16 Απριλίου). Ωστόσο η πλειοψηφία των Κωδίκων, καθώς και δυτικά αγιολογικά υπομνήματα, που συντάχθηκαν για τους τρεις Μάρτυρες, τους χαρακτηρίζουν ρητά ως Αγίους της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που αντλούμε από αυτά τα υπομνήματα, οι Άγιοι Ειρηναίος, Περεγρίνος και Ειρήνη η Παρθένος άθλησαν επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), αρνούμενοι να θυσιάσουν στα είδωλα. Μαρτύρησαν διά πυρός και χαρακτηρίζονται ως «ένδοξοι μάρτυρες...

Ο Όσιος Μιχαίας του Ραντονέζ ήταν ένας από τους πρώτους υποτακτικούς του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ και έζησε μαζί του στο ίδιο κελλί. Κάτω από την καθοδήγησή του έφθασε σε μεγάλο βαθμό πνευματικής τελειώσεως. Για την πραότητα της ψυχής του και την αγωνιστικότητα της καρδιάς του, εμφανίσθηκε και σε αυτόν η Υπεραγία Θεοτόκος. Μια φορά, όταν ο Άγιος Σέργιος είχε ολοκληρώσει τον πρωινό κανόνα της προσευχής, κάθισε κάτω για λίγο, προκειμένου να ξεκουραστεί, αλλά ξαφνικά είπε στον υποτακτικό του: «Να είσαι έτοιμος, παιδί μου, θα έχουμε μια θαυμάσια επίσκεψη». Μόλις που είχε ψιθυρίσει αυτές τις λέξεις και μια φωνή ακούσθηκε: «Η Πάναγνος πλησιάζει». Ξαφνικά εκεί έλαμψε ένα φως εντονότερο από τον ήλιο. Ο Όσιος Μιχαίας έπεσε στο έδαφος από φόβο και στάθηκε εκεί σαν να ήταν νεκρός. Όταν ο Άγιος Σέργιος σήκωσε επάνω τον υποτακτικό του, τον ρώτησε: «Πες μου, πάτερ, ποιος είναι ο λόγος γι' αυτό το θαυμάσιο όραμα;». Εκείνος δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη από το φόβο του. Και ο Άγιος Σέργιος του ε...

Ο Άγιος Γερόντιος έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. στην Ιταλία. Εξελέγη Επίσκοπος Μιλάνου και κοιμήθηκε με ειρήνη το 470 μ.Χ. Ο Γερόντιος (ιταλικά : Geronzio) (... - Μιλάνο, 465) ήταν επίσκοπος του Μιλάνου, Μεδιολάνο τότε, από το 462 μέχρι το θάνατό του. Θεωρείται ως άγιος από την Καθολική Εκκλησία που τιμά την μνήμη του στις 5 Μαΐου. Σύμφωνα με το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium, η θητεία του τοποθετείται μεταξύ εκείνη του Ευσέβιου, που μαρτυρείται ιστορικά το καλοκαίρι του 451[2], και του Μπενίνο. Ο ίδιος κατάλογος του δίνει 6 χρόνια θητείας και λέει ότι θάφτηκε στις 7 Μαΐου στη βασιλική του Αγίου Σιμπλικιανού. Παραδοσιακά όμως η επισκοπική του θητεία ορίζεται στα έτη 462-465. Ένα από τα Carmina του Φήλιξ Εννοδίου, γραμμένο πριν από το 521, είναι αφιερωμένο στον Γερόντιο, όπου επαινείται για την απλότητα της ζωής του και τη φιλανθρωπία του. Από το κείμενο του Εννοδίου φαίνεται ότι η επιλογή του Γεροντίου ως επισκόπου Μεδιολάνων συμφωνήθηκε με τον προκάτοχό του Ευσέβιο. «Ο Γερόντιος ...

Το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών σχετικά με τον Βίο του Οσίου Αδριανού, που έχουμε στην κατοχή μας, στηρίζεται σε ένα χρονικό που αφηγείται την αρχή της ιδρύσεως της μονής του Ευαγγελισμού στον ποταμό Μόνζα, στην περιοχή Κοστρομά, καθώς και τα θαυμαστά γεγονότα που συνδέονται με τις μορφές των δύο ιδρυτών, του Αβραάμ και του Θεράποντος. Αυτό το χρονικό συντάχθηκε περί τα μέσα του 17ου αιώνος μ.Χ. από ένα μοναχό της μονής. Ο ιστορικός Κλγιουσέβσκιυ υποδεικνύει ως ημερομηνία συντάξεως το 1644 μ.Χ. και θεωρεί ότι ο συγγραφέας ήταν ο τρίτος ηγούμενος της μονής του Ευαγγελισμού, που παρέμεινε ανώνυμος. Σύμφωνα με αυτό το χρονικό, ο Όσιος Αδριανός του Μονζένσκ έζησε περί τα τέλη του 16ου και αρχές του 17ου αιώνος μ.Χ. στη Ρωσία. Γεννήθηκε στην Κοστρομά και βαπτίσθηκε με το όνομα Αμώς. Όντας ακόμα νέος, κατά την διάρκεια μιας αρρώστιας, είχε ένα αποκαλυπτικό όνειρο: είδε μια ερημική εκκλησία ανάμεσα σε δύο ποταμούς και άκουσε μια φωνή να του λέει: «Αυτός είναι ο τόπος σου». Ο Αμώς, θεραπευ...

Η ζωή της Αγίας Μάρθας, ηγουμένης της Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Μονεμβασία, η οποία βρισκόταν κάτω από τον ναό της Οδηγήτριας, γράφτηκε για εμάς από τον Επίσκοπο Παύλο της Μονεμβασίας τον 10ο αιώνα. Ήταν γυναίκα πολύ ενάρετη, η οποία υπέφερε από αιμορραγία. Για τον λόγο αυτόν ζούσε στον εξώστη του ναού της μονής. Μια ημέρα, κάποιος γέροντας μοναχός επισκέφθηκε τη μονή και στάλθηκε επάνω, στον εξώστη, για να δει τη Μάρθα. Εκείνος της ζήτησε ένα από τα ενδύματά της. Η Μάρθα του αποκρίθηκε πως είχε μόνο δύο ενδύματα λόγω της αιμορραγίας της· το ένα το φορούσε, ενώ το άλλο ήταν για πλύσιμο, καθώς είχε λερωθεί από τη ροή αίματος. Παρ' όλα αυτά, λόγω της αγαθότητάς της, η Μάρθα έδωσε στον γέροντα το καθαρό της ένδυμα. Εκείνος αναχώρησε ευχαριστημένος. Όμως, μόλις ο γέροντας έφυγε, η Μάρθα πρόσεξε πως η αιμορραγία της είχε σταματήσει. Αντιλαμβανόμενη ότι επρόκειτο περί θαύματος, έστειλε μερικές μοναχές να αναζητήσουν τον γέροντα, αλλά δεν βρέθηκε πουθενά. Την ίδια ημέρα και ακριβώς...

Στις 4 Μαΐου 1990, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναδεικνύεται και πάλι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στις 30 Απριλίου 1990, πραγματοποιήθηκε η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, έπειτα από τις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 και τη συγκρότηση της νέας Βουλής. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος είχε προταθεί από τη Νέα Δημοκρατία, έλαβε 149 ψήφους, ενώ ο Ιωάννης Αλευράς, πρόταση του ΠΑΣΟΚ, συγκέντρωσε 123 ψήφους και ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, προταθείς από τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, έλαβε 21 ψήφους. Η ψηφοφορία δεν κατέληξε σε εκλογή Προέδρου, καθώς για να εκλεγεί ο Πρόεδρος απαιτείται συνταγματικά πλειοψηφία τουλάχιστον 151 ψήφων. Έτσι, η εκλογή επαναλήφθηκε την 4η Μαΐου 1990, όπου και εξελέγη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με 153 ψήφους. Στην εκλογή του συνεισέφεραν οι 150 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ο μοναδικός βουλευτής της Δημοκρατικής Αναγέννησης (ΔΗ.ΑΝΑ) Θεόδωρος Κατσίκης, ο οποίος είχε ήδη εκφράσει τη στήριξή του στην κυβέρνη...

Στις 4 Μαΐου 1980 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου Σιδηροκάστρου παρουσία εκπροσώπων των αρχών και φιλότεχνων από τις πόλεις Σιδηροκάστρου, Σερρών και Θεσσαλονίκης.