ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωνὴ βοῶντος γῆς μυχῷ κεκρυμμένη, Τῆς γῆς ῥαγείσης, πᾶσιν ἤχησε ξένως. Εἰκάδι δὲ Προδρόμοιο Κάρην εὗρον κατὰ πέμπτην. Η τιμία κεφαλή του Βαπτιστή Ιωάννη, ενώ ήταν κρυμμένη για πολλά χρόνια, φάνηκε μέσα από τη γη και έλαμψε ως χρυσός. Και ενώ στην αρχή ευρίσκετο τοποθετημένη σε ειδική στάμνα, βρέθηκε μέσα σε αργυρό αγγείο και σε ιερό τόπο. Η εύρεση εγένετο κατόπιν πληροφορίας, την οποία έδωσε κάποιος ιερέας από τα Κόμανα της Καππαδοκίας, ο οποίος είδε το ακριβές σημείο σε ιερό εφύπνιο. Από εκεί η ιερά κεφαλή μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη (στη Μονή του Στουδίου), όπου εγένετο μεγαλειώδης υποδοχή, παρουσία του αυτοκράτορα του Πατριάρχου και του πιστού και φιλαγίου λαού της Βασιλεύουσας. Για την Α' και Β' εύρεση της τιμίας κεφαλής του προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου βλέπε στις 24 Φεβρουαρίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Ὡς θεῖον θησαύρισμα, ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, πάντες οὖν συνε...

Ο Άγιος Ιννοκέντιος, κατά κόσμον Ιωάννης Αλεξέεβιτς Μπορίσωφ, γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1800 μ.Χ. στο χωριό Έλετς της επαρχίας Ορέλ της Ρωσίας και καταγόταν από ιερατική οικογένεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Αλέξιος και Ακυλίνα και ανέθρεψαν τον μικρό Ιωάννη με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Το 1819 μ.Χ. τελείωσε με επιτυχία τις σπουδές του στο σεμινάριο του Ορέλ και εισήχθη στη θεολογική ακαδημία του Κιέβου, από την οποία αποφοίτησε το 1823 μ.Χ. Ημέρες και νύχτες ο Ιωάννης τις αφιέρωνε στην μελέτη των ιερών κειμένων και των Πατέρων και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την συγγραφή κηρυγμάτων του θείου λόγου. Η αγάπη του προς τον μοναχικό βίο οδηγεί τα βήματά του στο μοναστήρι, όπου κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Ιννοκέντιος. Λίγο αργότερα καλείται να διδάξει στη θεολογική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως και το 1826 μ.Χ. χειροθετείται αρχιμανδρίτης. Στις 21 Νοεμβρίου 1836 μ.Χ., κατά την ημέρα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, χειροτονείται Επίσκοπος του Ζιγκιρίνσκ, στην περιοχή του...

Ο Άγιος Άλντχελμ (Aldhelm, παλαιοαγγλικά: Ealdhelm, λατινικά: Aldhelmus Malmesberiensis, περ. 639 – 25 Μαΐου 709)) έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ήταν επίσκοπος της πόλης Sherborne. Ηγούμενος της Μονής του Μάλμσμπερι, Επίσκοπος του Σέρμπορν και λόγιος ποιητής της λατινικής γραμματείας, γεννήθηκε πριν από τα μέσα του 7ου αιώνα. Κατά μία εκδοχή υπήρξε υιός του Κέντεν, μέλους της βασιλικής οικογένειας του βασιλείου του Ουέσσεξ. Κατά τον πρώτο βιογράφο του Φαρίτιο, ισχυρισμό που θεωρείται ανακριβής, φερόταν ως αδελφός του βασιλέως Ίνε. Μετά την κοίμησή του τιμήθηκε ως άγιος, με ημερομηνία μνήμης την 25η Μαΐου, ημέρα της κοιμήσεώς του. Νεανικά χρόνια και παιδεία Ο Άλντχελμ έλαβε την πρώτη του εκπαίδευση από τον Ιρλανδό λόγιο και μοναχό Μαέλντουβ (γνωστός και ως Μέιλνταμπ, Μέιλντουλφ ή Μέλντουν), ο οποίος είχε εγκατασταθεί σε βρετανικό οχυρό στην τοποθεσία Μπλέιντον (ή Μπλάντοου), όπου μετέπειτα ανεπτύχθη η πόλη που φέρει το όνομά του: Μαλντουμπέρι, Μαλντούμπεσμπουργκ, Μέλντουνσμπουργκ κ.λπ., κ...

Η Κυριακή του τυφλού είναι αφιερωμένη, μεταξύ των άλλων, και στους Αγίους της Αιτωλοακαρνανίας. Αυτοί είναι: 1) Όσιος Βάρβαρος ο Πενταπολίτης (βλέπε 15 Μαΐου και 23 Ιουνίου) 2) Άγιος Ιερομάρτυρας Βλάσιος, ο εν Σκλαβαίνοις ((βλέπε 11 Φεβρουαρίου) 3) Ο Όσιος Ανδρέας, ο Ερημίτης 15 Μαΐου) 4) Ο Όσιος Δαυίδ (βλέπε 1 Νοεμβρίου) 5) Οι Άγιοι αδελφοί Συμεών και Θεόδωρος, κτήτορες της ιστορικής Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου (βλέπε 18 Οκτωβρίου) 6) Ο Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός (βλέπε 5 Αυγούστου) 7) Ο Άγιος Ιωάννης ο εξ Οθωμανών (βλέπε 23 Σεπτεμβρίου) 8) Όσιος Ιάκωβος ο Νεομάρτυς και οι τρεις μαθητές του, Ιάκωβος, Διονύσιος και Θεωνάς (βλέπε 1 Νοεμβρίου) 9) Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Λάμπρος, Θεόδωρος και έτερος ανώνυμος 10) Ο Άγιος Εθνοϊερομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός (βλέπε 24 Αυγούστου) Να σημειώσουμε τέλος ότι η ασματική ακολουθία της συνάξεως των Αγίων είναι ποίημα του Αποστόλου Παπαχρήστου.

 Πτέρνας σιδήροις εμπαρείς Kελεστίνος, Tον πτερνοτήρην συντρίβει πατών όφιν. Ο Άγιος Κελεστίνος, άνηκε στην ηρωική φάλαγγα της σταυρικής πορείας του Ιησού προς τον Γολγοθά. Βάδισε και ο ίδιος με θαυμαστή καρτερία το δρόμο του μαρτυρίου. Διακαής του πόθος, ήταν η γρηγορότερη επικράτηση της αληθινής θρησκείας. Ο πόθος του αυτός τον ώθησε να κηρύττει με παρρησία το Ευαγγέλιο της σωτηρίας και να αγρεύει ψυχές. Οι διαρκείς αγώνες του ενάντια στο ψεύδος στις αιρέσεις και τα μιαρά είδωλα εξόργισαν τούς ιερείς των ειδώλων. Ομολόγησε με νεανικό σθένος την πίστη του στον αρχηγό της ζωής και του θανάτου και με θαυμαστή καρτερία υπέμεινε τα διάφορα βασανιστήρια, ευχαριστώντας και δοξολογώντας το Θεό πού τον αξίωσε και εκείνον του μαρτυρίου. Εξοργισμένοι οι σκληροί βασανιστές, καθώς δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν από την ψυχή του το Χριστό, τον θανάτωσαν με πυρακτωμένο σίδερο.

 Tον Oλβιανόν ου πανόλβιος βίος, Πανολβίαν λαχόντα και λήξιν γράφω. Ο Όσιος Ολβιανός, αφού ασκήτεψε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Η Εκκλησία μας, μαζί με τον μάρτυρα Άγιο Κελεστίνο μνημονεύει και τον Άγιο Παγχάριο. Δεν έχουμε όμως πληροφορίες για τον βίο του.