ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Ασύγκριτον σφαγέντα Kυρίου πόθω, Ασύγκριτα στέφουσιν αξίως στέφη. Ο Άγιος Ασύγκριτος μαρτύρησε αφού θανατώθηκε με μαχαίρι και όπως μας πληροφορεί ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, η σύναξη του Αγίου τελείται «εις τον μαρτυρικόν Nαόν του Αγίου Iσιδώρου ένδον της Αγίας Eιρήνης της προς θάλασσαν». Ο Κώδικας Ζακύνθου αναφέρει τον εορτασμό  του Αγίου μάρτυρος Ασύγκριτου και μαζί του Αγίου Ιερομάρτυρος Μεθόδιου επισκόπου Πατάρων στις 20 Ιουνίου. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος επίσκοπος Πατάρων, έζησε κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα και μαρτύρησε με τον ίδιο τρόπο αφού θανατώθηκε με μαχαίρι. Google maps σήμερα Τα Πάταρα (Λυκικά: 𐊓𐊗𐊗𐊀𐊕𐊀, Pttara, Ελληνικά: Πάταρα) ή Πάτερα ή Πάτρατα ήταν αρχαιότατη πόλη και λιμένας της Λυκίας, χτισμένη μεταξύ των εκβολών του ποταμού Ξάνθου και του όρμου Αντιφέλλου.  Στα Πάταρα διασώζονται αρχαιολογικά ευρήματα από κτίσματα αρχαίων και βυζαντινών κτηρίων καθώς και εκκλησιών.  Η περιοχή και η περιγραφή ταιριάζει με την  σύναξη του Αγίου τελε...

Ο Όσιος Βαρλαάμ, ο κατά κόσμον βογιάρος, βοεβόδας Βασίλι Σβοζέμτσεφ, ανήκε σε μια αρχαία οικογένεια βογιάρων ποσάντνικ του Νόβγκοροντ. Οι παππούδες του πήγαν στο μακρινό βορρά στις άγριες παγανιστικές φυλές, απέκρουσαν τις επιδρομές τους στα σύνορα του Νόβγκοροντ, κατέκτησαν τα εδάφη τους και, προσαρτώντας τα στις κτήσεις του Άρχοντα του Μεγάλου Νόβγκοροντ, τα εγκατέστησαν με αγρότες του Νόβγκοροντ. Αυτοί προσηλυτίσανε τους παγανιστές στον Χριστιανισμό και έκαναν εμπόριο με τις ειρηνικές φυλές. Από τον πατέρα και τον παππού του, ο βογιάρος Βασίλι Στεπάνοβιτς κληρονόμησε τεράστιες εκτάσεις στον ποταμό Βάγκα, στη σημερινή περιοχή του Αρχάγγελσκ. Εκεί ζούσαν περιπλανώμενες παγανιστικές φυλές. Για να τους προσηλυτίσει στον Χριστιανισμό και να τους κάνει μόνιμους κατοίκους, ίδρυσε μια πόλη με το ίδιο όνομα στον ποταμό Πίνεγκα. Αλλά δεν κυβερνούσε αυτά τα εδάφη ο ίδιος, αλλά μέσω άλλων. Ο ίδιος ζούσε στο Νόβγκοροντ και συμμετείχε στη διακυβέρνησή του. Περισσότερες από μία φορές χρειάστηκε να...

Η Εικόνα της Παναγίας της Μπογκολούμπσκαγια (ή Μπογκολούμπσκαγια Θεοτόκος) είναι μια από τις αρχαιότερες και θαυματουργές εικόνες της Ρωσίας. Φτιάχτηκε τον 12ο αιώνα ύστερα από αίτημα του Αγίου Πρίγκιπα Ανδρέα Γιούρεβιτς (ο οποίος τιμάται στις 4 Ιουλίου), προς τιμήν μιας εμφάνισης της Παναγίας σ’ εκείνον. Το 1155, ο πρίγκιπας Ανδρέας μετακόμισε από το Βίσγκοροντ στην περιοχή του Σούζνταλ, παίρνοντας μαζί του μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που σύμφωνα με την παράδοση είχε ζωγραφίσει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (η οποία αργότερα ονομάστηκε εικόνα της Παναγίας του Βλαντίμιρ). Όταν ήταν περίπου επτά βέρστια (περίπου 7,5 χλμ) μακριά από το Βλαντίμιρ, το άρμα που μετέφερε την εικόνα σταμάτησε και δεν κουνιόταν με τίποτα. Τότε ο πρίγκιπας Ανδρέας ζήτησε από τον ιερέα Νικόλαο, που τον συνόδευε, να τελέσει παράκληση μπροστά στην εικόνα. Ο ίδιος προσευχόταν με δάκρυα για πολλή ώρα. Μετά μπήκε στη σκηνή του και συνέχισε να προσεύχεται έντονα. Τότε του εμφανίστηκε η Παναγία, κρατώντας έναν μικρό π...

Ο Άγιος Καλόγερος τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 18 Ιουνίου, μαζί με τον επίσκοπο Γρηγόριο και τον διάκονο Δημήτριο. Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το πότε έζησαν αυτοί οι Άγιοι και υπό ποιες συνθήκες. Πιστεύεται γενικά ότι κατάγονταν από την Καρχηδόνα της Βόρειας Αφρικής και έφυγαν από εκεί λόγω διωγμών, καταλήγοντας στη Σικελία. Άλλοι λένε ότι οι διωγμοί έγιναν τον 5ο αιώνα από τους Μονοφυσίτες, άλλοι υποστηρίζουν ότι συνέβησαν τον 6ο αιώνα από τους Αρειανούς Βάνδαλους, ενώ υπάρχει και παράδοση που λέει ότι έφυγαν από την Καρχηδόνα όταν την κατέλαβαν οι Άραβες Μουσουλμάνοι το 698. Άλλοι πάλι λένε πως δεν έφυγαν μόνοι τους, αλλά εξορίστηκαν. Όταν έφτασαν στη Σικελία, δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή Φραγκαλάτα, κοντά στη Μεσσήνη, όπου χωρίστηκαν για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και να καθοδηγήσουν τους Χριστιανούς. Ο Γρηγόριος και ο Δημήτριος αναφέρονται ως μάρτυρες, αλλά δεν είναι σαφές αν πράγματι μαρτύρησαν. Κάποιοι λένε πως πέθαναν από διωγμούς στην Καρχηδόνα, ενώ ο Καλόγερος ξέ...

Η Αγία Αλίνα γεννήθηκε τον 7ο αιώνα στο Ντιλμπέεκ, λίγο έξω από τις Βρυξέλλες στο Βέλγιο. Βαπτίστηκε κρυφά, χωρίς να το ξέρουν οι ειδωλολάτρες γονείς της, ο ευγενής Λεβόλντ και η γυναίκα του Χιλντεγκαρτ. Η Αλίνα πήγαινε κρυφά στη χριστιανική λειτουργία, λέγοντας διάφορες δικαιολογίες στους γονείς της. Μια νύχτα ο πατέρας της έδωσε εντολή στους φρουρούς να την ακολουθήσουν. Την είδαν να μπαίνει σε ένα παρεκκλήσι στο Βορστ. Ο πατέρας της θεώρησε πως οι χριστιανοί την είχαν μαγέψει και διέταξε να τη συλλάβουν. Κατά τη σύλληψη, εκείνη αντιστάθηκε και της έκοψαν το χέρι. Τότε εκείνη προσέφερε την ψυχή της στο Θεό. Λέγεται πως το χέρι της το πήρε άγγελος και το έβαλε μπροστά στο βωμό του παρεκκλησιού όπου προσευχόταν. Στο σημείο που την έθαψαν έγιναν διάφορα θαύματα. Ένας από τους υπηκόους του Λεβόλντ, ο δούκας Ομούνδος, έπαψε να είναι τυφλός μετά από προσευχή στην Αλίνα. Μετά από αυτά, οι γονείς της ασπάστηκαν τον χριστιανισμό. Στην παραδοσιακή τέχνη απεικονίζεται με ένα κομμένο χέρι, να...

Ο Άγιος Αμάνδος της Μπορντό (πέθανε περίπου το 431 μ.Χ.) ανατράφηκε σε χριστιανικό περιβάλλον και εκπαιδεύτηκε στη χριστιανική Αγία Γραφή, διατηρώντας την αθωότητά του μακριά από πάθη και φθορές.  Χειροτονήθηκε ιερέας από τον επίσκοπο Δελφίνο της Μπορντό, ο οποίος τον ανέθεσε σε διακονία και τον εμπιστεύτηκε να προετοιμάσει τον Παυλίνο για το βάπτισμα το 389. Ανάμεσα στις επιστολές που αντάλλαξε με τον Παυλίνο, περιλαμβάνεται και μία παρηγορητική προς αυτόν για τον θάνατο του αδελφού του, ενώ υπάρχει και αλληλογραφία πιθανόν και με τον Ιερώνυμο. Ο Παυλίνος τον επιπλήττει σε μια επιστολή για υπερβολική έπαρση σχετικά με τις λογοτεχνικές του ικανότητες, με αποτέλεσμα να μεσολαβήσει ο Δελφίνος. Ο Άγιος Αμάνδος διαδέχθηκε τον Δελφίνο ως επίσκοπος της Μπορντό γύρω στο 404 μ.Χ. Όταν η υγεία του επιδεινώθηκε, ζήτησε από τον λαό να εκλέξει διάδοχο, και τον διαδέχθηκε ο Σεβερίνος, πρώην επίσκοπος των Τριβήρων (Τρηρ). Μετά το θάνατο του Σεβερίνού το 420, ο Άγιος Αμάνδος ανέλαβε ξανά την επισ...

Η Εκκλησία του Αγίου Ιουλιανού εν τῷ Φόρῳ (στην Κωνσταντινούπολη) ήταν μία παλαιά χριστιανική εκκλησία, που βρισκόταν κοντά ή μέσα στο Forum Constantini, δηλαδή το Φόρο του Κωνσταντίνου, μία από τις κεντρικές πλατείες της βυζαντινής Κωνσταντινουπόλεως. Υπήρχε ήδη από τον 5ο-6ο αιώνα, μνημονεύεται σε λειτουργικά κείμενα και Συναξάρια Μάλλον ήταν παρεκκλήσιο ή ναΐσκος ενσωματωμένος σε αστική περιοχή με αγορές και διοικητικά κτήρια. Ο φόρος του Κωνσταντίνου (λατινικά: Forum Constantini) ή το φόρο του Κωνσταντίνου, ήταν πλατεία η οποία δημιουργήθηκε κατά την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης το 330 μ.Χ. και βρισκόταν έξω από τα παλαιά τείχη της πόλης του Βυζαντίου. Σηματοδοτούσε το κέντρο της νέας πόλης επί της Μέσης οδού, η οποία ήταν η κεντρική οδική αρτηρία της πόλης.  Η πλατεία ήταν κυκλικού σχήματος και διέθετε δύο μνημειώδεις στήλες στα ανατολικά και δυτικά της, ενώ στο κέντρο της υπήρχε η στήλη του Κωνσταντίνου Α´ τμήματα της οποίας διασώζονται έως σήμερα. Το κτήριο της γερουσία...