ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η εικόνα της Παναγίας του Τόλγκα εμφανίστηκε στις 8 Αυγούστου του 1314 στον Επίσκοπο Πρόχορο του Ροστόβ (ο οποίος είχε λάβει το μοναχικό όνομα Τρύφων). Καθώς περιόδευε στη μητρόπολή του, επισκέφτηκε την περιοχή γύρω από τη Λευκή Λίμνη και συνέχισε κατά μήκος των ποταμών Σέκσνα και Βόλγα, με κατεύθυνση προς το Γιαροσλάβλ. Όταν νύχτωσε, σταμάτησε στην δεξιά όχθη του ποταμού Βόλγα, στο σημείο όπου εκβάλλει σε αυτόν ο ποταμός Τόλγκα, επτά βέρστια (περίπου 7,5 χλμ.) πριν την πόλη. Τα μεσάνυχτα, ενώ όλοι κοιμόντουσαν, ο άγιος ξύπνησε και είδε ένα έντονο φως να φωτίζει την περιοχή. Το φως προερχόταν από μία φλογερή στήλη στην απέναντι όχθη του ποταμού, προς την οποία υπήρχε σαν γέφυρα από φως. Παίρνοντας το ραβδί του, πέρασε απέναντι και πλησιάζοντας τη στήλη, είδε μία εικόνα της Παναγίας να αιωρείται στον αέρα. Έμεινε έκθαμβος από το θαύμα και προσευχήθηκε για πολλή ώρα. Όταν επέστρεψε, ξέχασε το ραβδί του εκεί. Το επόμενο πρωί, μετά την ακολουθία του Όρθρου και ενώ ετοιμαζόταν να συνεχίσει ...

Θεού δόσις δέδειξαι μάκαρ τω βίω, Tην κλήσιν ευρών τοις τρόποις συνήγορον. Ο Όσιος Θεοδόσιος από την οικογένεια του έμαθε να αγωνίζεται για το Ευαγγέλιο, που σημαίνει για την αγάπη υπέρ του Θεού και του πλησίον. Όταν πήγε στο μοναστήρι εργάστηκε φιλότιμα για την ευσέβεια μέσα στη μοναχική αδελφότητα, καθώς επίσης και υπέρ της ταπεινοφροσύνης και της Φιλαδέλφειας. Και, όταν έγινε ηγούμενος, ανέδειξε το μοναστήρι του κέντρο φιλανθρωπικής υπηρεσίας. Ο Όσιος Πατήρ ημών Θεοδόσιος έγινε μοναχός από νεαρή ηλικία, υπακούοντας στην εντολή του Κυρίου, ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τα πάντα, να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να Τον ακολουθήσουμε. Έτσι λοιπόν κατέφυγε στην έρημο, όπου κατοίκησε σε μία σπηλιά πάνω σε βουνό, τρεφόμενος με καρπούς δέντρων και βότανα της γης. Νύχτα και μέρα επικαλείτο τον Θεό, τόσο για τη δική του σωτηρία, όσο και για τη σωτηρία του κόσμου. Κατά τη διάρκεια της ζωής του απέκτησε όλες τις αρετές και αξιώθηκε της χάριτος να τελεί θαύματα, θεραπεύοντας πολλούς από τις ασθέν...

 Ἀμφοῖν ἀθλητῶν, οὐ θυόντων τῇ πλάνῃ, Ποινὴν κατακρίνουσιν οἱ πλάνοι φλόγα. Μαρτύρησαν όλοι δια πυρός. Η σύναξη τους γίνεται στην Αγία Ειρήνη στις Ιουστινιαναίς.

 Βλαστήματα θνῄσκουσιν Αἰγύπτου δέκα, Πληγαῖς ἐκείναις ἰσάριθμοι ταῖς δέκα. Οι Άγιοι Δέκα Όσιοι και Ασκητές από την Αίγυπτο απεβίωσαν ειρηνικά. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέριες για τον βίο

 Ζεύγος τρίβει γην, ου ρυμός Θεού φόβος, Ζεύγλη δε πίστις, και τροχοί προθυμία. Οι Άγιοι Δύο Μάρτυρες από την Τύρο, μαρτύρησαν αφού θανατώθηκαν συρόμενοι κατά γης.

Aνήκε τμηθείς ο Στυράκιος ξίφει, Oσμήν νοητήν ως νοητός τις στύραξ. «Δια κεφαλισμού δια ξίφους υπέφερε, και εκ παραγωγής νοητής ουσίας ώφθη [σ.σ. μυρωδιά πνευματική], ως νοητός στυράξ» Ο Άγιος Στυράκιος τιμάται στις 8 Αυγούστου στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως μάρτυρας. Γνωρίζουμε ότι υπέστη μαρτύριο με ξίφος — αποκεφαλίστηκε — και στην υμνογραφική παράδοση αυτό αποδίδεται ως "νοητή μυρωδιά", μια πνευματική έννοια με αναφορά στο αρωματικό ρετσίνι στύραξ.  Το πολύ περιορισμένο εύρημα δεν παρέχει λεπτομέρειες όπως ο τόπος, ο χρόνος ή το πλαίσιο του μαρτυρίου του, ούτε βιογραφικά στοιχεία. Ίσως ο ιερός Συναξαριστής ή άλλες εκκλησιαστικές πηγές να περιέχουν περισσότερα, αλλά δεν είναι εύκολα διαθέσιμα μέσω των απλών διαδικτυακών μου αναζητήσεων. Ορισμένα αγιολόγια μαζί με τη μνήμη του Aγίου Στυρακίου, αναφέρουν και αυτή κάποιου μάρτυρα Ερμολάου.

Aναστάσιος σώμα δους ταις βασάνοις, Eφεύρε λήξιν την ανώδυνον πάνυ. Η πατρίδα του Αγίου Αναστασίου ήταν η πόλη Ροδοβίσι της επαρχίας Στρούμιτζα της Βουλγαρίας. Είκοσι χρονών ήλθε στη Θεσσαλονίκη και δούλευε σαν υπάλληλος σε κάποιο εμπορικό κατάστημα. Κάποια μέρα, βοήθησε το αφεντικό του για τη λαθραία εξαγωγή ενδυμάτων έξω από το Κάστρο της Θεσσαλονίκης, για να μη πληρώσει φόρους. Ο Αναστάσιος μάλιστα, φόρεσε και μια τούρκικη στολή προκειμένου να περάσει το εμπόρευμα.  Αλλά ενώ περνούσε την πύλη, Τούρκοι φοροειοπράκτορες, τον ρώτησαν αν είχε ανάλογα έγγραφα για την εξαγωγή των ενδυμασιών. Αυτός με αφέλεια απάντησε ότι ήταν Τούρκος. Για να το επιβεβαιώσει αυτό, οι Τούρκοι υπάλληλοι του ζήτησαν να κάνει «σαλαβάτι» (ομολογία). Ο νέος στο άκουσμα του αιτήματος αυτού έμεινε άφωνος.  Αμέσως τότε τον άρπαξαν οι Τούρκοι και με άγρια χτυπήματα τον οδήγησαν στον αγά. Εκεί ο Αναστάσιος, παρά τις κολακείες και τις φοβέρες του αγά, έμεινε ακλόνητος στη χριστιανική πίστη. Κατόπιν οδηγήθηκε ...