ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Αρκάδιος από τη Βιάζμα και το Νόβι Τορκ γεννήθηκε στη Βιάζμα από ευσεβείς γονείς, που από μικρό τον έμαθαν να προσεύχεται και να υπακούει. Ήταν ήρεμος, διορατικός, συνετός και καλόψυχος, και διάλεξε να ζήσει ως «διά Χριστόν σαλός» (δηλαδή να προσποιείται τον τρελό για να ζήσει ταπεινά και ασκητικά). Ζούσε από την ελεημοσύνη και κοιμόταν όπου έβρισκε, είτε στο δάσος είτε στο πρόστεγο κάποιας εκκλησίας. Η γαλήνη του και η αγάπη του για τη φύση του έδιναν μια ξεχωριστή πνευματική παρουσία, μακριά από την κοσμική ματαιότητα. Στην εκκλησία, όταν προσευχόταν, συχνά έκλαιγε από τρυφερότητα και χαρά. Μιλούσε σπάνια, αλλά οι συμβουλές του ήταν πάντα σωστές και οι προρρήσεις του πραγματοποιούνταν. Ο Άγιος Εφραίμ ο Θαυματουργός του Νόβι Τορκ (28 Ιανουαρίου) τον καθοδήγησε και τον Proστατευσε από πνευματικούς κινδύνους. Με τον καιρό, στη Βιάζμα έγιναν πολλά θαύματα με τις προσευχές του Αρκάδιου, αλλά εκείνος δεν ήθελε δόξα και έφυγε προς τα πάνω ρεύματα του ποταμού Τβέρτσα. Εκεί, μαζί με τ...

Ο Μητροπολίτης Ναζάριος Κουταΐσης-Γκαενάτι γεννήθηκε το 1872 στο χωριό Ντίδι Τζιχάισι, στην Ιμερέτια. Οι πρόγονοί του ανήκαν σε μακρά γενεαλογία κληρικών, και ο μελλοντικός ιεράρχης ανατράφηκε από μικρή ηλικία μέσα στην Εκκλησία. Ο Ναζάριος, ο οποίος στον κόσμο ονομαζόταν Ιωσήφ, φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Κουταΐση. Το 1892 αποφοίτησε με άριστα από το Ιεροδιδασκαλείο της Τιφλίδας και άρχισε να διακονεί στην Εκκλησία, πρώτα ως διάκονος και κατόπιν (από 9 Φεβρουαρίου 1893) ως ιερέας. Το 1904, έπειτα από σειρά προσωπικών τραγωδιών (θάνατος της συζύγου του και κατόπιν των δύο θυγατέρων του), εκάρη μοναχός. Στις 4 Νοεμβρίου 1918 ενθρονίστηκε Μητροπολίτης Κουταΐσης. Τα έτη 1922–1923 υπήρξαν περίοδος μεγάλων δυσκολιών για την Εκκλησία της Γεωργίας. Οι μπολσεβίκοι κατέστρεψαν χίλιες διακόσιες εκκλησίες, λεηλάτησαν τον εκκλησιαστικό θησαυρό, έκαψαν πολλά σπάνια χειρόγραφα και καταδίωξαν πνευματικούς ηγέτες, ιδιαίτερα όσους είχαν εθνικό φρόνημα. Στις 10 Φεβρουαρίου 1921, μετά την εισβολή του...

Κατά την ήμερα αυτή απετίθετο και πάλι ο Τίμιος Σταυρός στα ανάκτορα  της Πόλης , ο όποιος ήταν εκτεθειμένος από του τέλους Ιουλίου προκειμένου να τον προσκυνήσουν οι πιστοί. Επειδή οι ασθένειες μεταδίδονται πιο έντονα από άνθρωπο σε άνθρωπο κατά τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες του Αυγούστου, καθιερώθηκε στην Κωνσταντινούπολη το έθιμο να εκφέρεται από το Βασιλικό Παλάτι το τμήμα του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Χριστού που φυλασσόταν εκεί και να περιφέρεται σε όλη την Πόλη από την 1η έως τη 14η Αυγούστου. Ο Τίμιος Σταυρός είχε θεραπευτικές ιδιότητες και μπορούσε να απαλλάξει από κάθε είδους ασθένεια και νόσο, ακόμη και μόνο με την παρουσία Του. Έχουμε μαρτυρίες ότι ο ίδιος ο Σταυρός ανέδιδε αρωματικό ιερό μύρο, το οποίο χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία των ανθρώπων, καθώς και ότι το λάδι από το καντήλι που έκαιγε πάντοτε μπροστά στον Τίμιο Σταυρό είχε θαυματουργικές ιδιότητες, διά της χάριτος του Θεού. Η πρώτη μαρτυρία προέρχεται από τον Άγιο Βέδα, στο 20ο κεφάλαιο του έργου του Περ...

 Oυρσικίου τμηθείσαν ω Θεού Λόγε, Πώς την κεφαλήν αστεφάνωτον λίπης; Ο Άγιος Ουρσίκιος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και καταγόταν από την πόλη Σιβεντού της Άνω Ιλλυρίας. Ήταν στρατιωτικός και είχε φτάσει μέχρι και το βαθμό του τριβούνου. Καταγγέλθηκε στον Μαξιμιανό από κάποιον Ουάλεντα ότι είναι χριστιανός και παραπέμφθηκε στον έπαρχο Αριστείδη για ανάκριση. Αλλά ο Ουρσίκιος ομολόγησε με θάρρος την χριστιανική του πίστη και βασανίστηκε σκληρά και ποικιλοτρόπως. Επειδή όμως επέμενε να ομολογεί τον Χριστό, αποκεφαλίστηκε και έτσι έλαβε ένδοξα το στεφάνι του μαρτυρίου.

Φυγών παλαιάν Λούκιε ζύμην πλάνης, Kαυθείς επώφθης ένζυμον Θεώ νέον. Ο Άγιος Λούκιος ο στρατιώτης μαρτύρησε δια πυρός.

Ο Άγιος Θεοδόσιος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου πέθανε το 1074 έπειτα από σύντομη ασθένεια. Πριν από τον θάνατό του, ζήτησε να ταφεί τη νύχτα στο σπήλαιο όπου ασκήτεψε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η επιθυμία του εκπληρώθηκε δεκαοκτώ χρόνια αργότερα. Το 1091, ο ηγούμενος Ιωάννης και οι αδελφοί της Λαύρας αποφάσισαν ότι το λείψανο του Θεοδοσίου έπρεπε να μεταφερθεί στον Ναό της Κοιμήσεως, τον οποίο είχε χτίσει πριν από τον θάνατό του και που είχε εγκαινιαστεί μόλις το 1089. Τρεις ημέρες πριν από την εορτή της Κοιμήσεως, οι μοναχοί άρχισαν να σκάβουν τον τάφο και βρήκαν άφθαρτα τα λείψανα του Θεοδοσίου. Η πανηγυρική μετακομιδή του αγίου λειψάνου στον ναό έγινε την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, παρουσία πολλών επισκόπων και ηγουμένων μοναστηριών του Κιέβου. Κατά την περίοδο της μογγολικής εισβολής, το λείψανο του Θεοδοσίου τοποθετήθηκε προς φύλαξη στις δυτικές πύλες του ναού, όπου και παραμένει έως σήμερα. Παρακάτω παρατίθεται ο Λόγος Θ΄ από το Πατερικόν ...

Ο Άγιος Μάξιμος Ιβάνοβιτς Ρουμιάντσεφ (Εορτή – 13 Αυγούστου) Από τον Ηγούμενο Δαμασκηνό (Ορλόφσκι) Ο Μάξιμος Ιβάνοβιτς Ρουμιάντσεφ γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1850 στο χωριό Βάντισκι, στην περιφέρεια Κινέσχμα της επαρχίας Κοστρόμα, σε οικογένεια αγροτών. Οι γονείς του, Ιβάν και Άννα, πέθαναν όταν ο Μάξιμος ήταν μόλις δέκα ετών, και τότε εγκαταστάθηκε στο σπίτι του αδελφού του Γεγκόρ και της συζύγου του Ελισάβετ, όπου έζησε μέχρι τα δεκαπέντε του χρόνια. Στην ηλικία αυτή έφυγε να περιπλανηθεί. Το πού και πώς περιπλανήθηκε παραμένει άγνωστο, αλλά όταν γύρισε στο χωριό σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, γνώριζε απ’ έξω τις εκκλησιαστικές ακολουθίες, αν και παρέμενε αγράμματος. Κατά τις περιπλανήσεις του είχε αναλάβει το χάρισμα της «διά Χριστόν σαλότητας», το οποίο δεν εγκατέλειψε μέχρι τον θάνατό του. Μετά την επιστροφή του στο χωριό, έζησε αρχικά με τον αδελφό του, έπειτα με την ευσεβή οικογένεια Γκρούζντεφ, που τον σεβόταν, μετά με την οικογένεια Κοτσέριν, ή όπου αλλού τον οδηγού...