ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Κωνσταντίνος Ασημιάδης γεννήθηκε το έτος 1872 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης. Εισήλθε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από όπου και αποφοίτησε το 1902. Ακολούθως διακόνησε στη Μητρόπολη Νικομηδείας της Μικράς Ασίας ως αρχιδιάκονος αργότερα ως πρωτοσύγκελλος και από το 1908 ως τιτουλάριος Επίσκοπος Χαριουπόλεως, βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτη Νικομηδείας παρά τον Μητροπολίτη Φιλόθεο Βρυούνιο και μετά από μερικά χρόνια, γενόμενος γνωστός για τα πνευματικά του προσόντα και την ευρυμάθειά του, προήχθη το 1910 σε Μητροπολίτη με τον τίτλο Χαριουπόλεως, παραμείνας στην Μητρόπολη Νικομηδείας έως το 1910. Το 1911 εξελέγη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Μητροπολίτης Μελενίκου. Η Μητρόπολη Μελενίκου περιελάμβανε την περιοχή του Μελενίκου και της Σιντικής της Μακεδονίας. Ανέπτυξε σημαντική δράση για τον Ελληνισμό της Μητρόπολής του. Όταν το 1911 εχήρευσε ο Μητροπολιτικός θρόνος του Μελενίκου και συνήλθε η Ιερά Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, και τον εξέλεξε ως Μητροπολίτη Μελενίκου...

Ο Στέργιος Λεβέντης γεννήθηκε το 1962 στο Σιδηρόκαστρο. Είναι πτυχιούχος Καθηγητής Φυσικής Αγωγής του Τ.Ε.Φ.Α.Α του Α.Π.Θ. από το οποίο απεφοίτησε το 1987. Εργάστηκε ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός στους Νομούς Δράμας, Φθιώτιδας, Λάρισας και Αχαΐας. Το 1995 διορίστηκε στο Δημοτικό Σχολείο Ν. Πετριτσίου. Είναι παντρεμένος με τη Χρυσούλα Παναγιωτάκου και έχουν τρεις κόρες. Τα τελευταία 15 χρόνια ασχολείται ενεργά με τα κοινά, είναι μέλος διαφόρων συλλόγων και συμμετέχει ενεργά σε πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες με τα σχολεία στα οποία υπηρετεί. Συγγραφική δραστηριότητα • «Το Δημοτικό Σχολείο Ν. Πετριτσίου στο Διάβα του Χρόνου». ( 2005 ) • « Η Εκπαίδευση στο Βαμβακόφυτο Σερρών 1894 - 2010» (2010 ) Δραστηριότητες • Υπεύθυνος έκδοσης σχολικών εφημερίδων από το 2000. Στο Πετρίτσι με την εφημερίδα «Μαθητόκοσμος» (2000-08), στο Βαμβακόφυτο με την «Μαθητική Πένα» ( 2008 - ) και στο Χαροπό με «Τα Χαρωπάκια» ( 2008 - ). • Εισηγητής στο συνέδριο του Α.Π...

Από το 1942 οι Βούλγαροι θα αρχίσουν να εφαρμόζουν στις περιοχές που είχαν προσαρτήσει την υποχρεωτική πολιτική επιστράτευση. Έτσι και όσοι Σερραίοι έχουν ηλικία από 26-45 χρόνων εντάσσονται υποχρεωτικά στα τάγματα εργασίας και στέλνονται για καταναγκαστικά έργα κυρίως στις σιδηροδρομικές γραμμές, όπως η γραμμή Σιμιτλή-Σιδηροκάστρου, και στα οχυρά της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου ως ντορντουβάκια. Η αναχώρηση των Σερραίων για τη Βουλγαρία « τους έλεγαν πως δήθεν θα πάνε φαντάροι στον Βουλγαρικό στρατό- γι’ αυτό και τους κάλεσαν με τις ανάλογες κλάσεις- αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για τάγματα εργασίας», έγινε από σιδηροδρομικό σταθμό Σερρών στις 6 Μαΐου 1942 και είχε τη μορφή αρχαίας τραγωδίας. Μέχρι τα μέσα του 1942 μεταφέρθηκαν δια μέσου του Σιδηροκάστρου, για τα εκεί τάγματα εργασίας περίπου 35000 Έλληνες. Τον Ιούνιο του 1942 περίπου 300 κάτοικοι του Σιδηροκάστρου στάλθηκαν για εργασία κοντά στο αεροδρόμιο της Σόφιας.

Τη νύχτα της 3ης προς το ξημέρωμα της 4ης Μαρτίου 1943, οι βουλγαρικές αρχές της πόλης των Σερρών θα συνεργήσουν σε ένα άλλο έγκλημα γενοκτονίας κατά εντολή των πατρόνων τους Γερμανών, αυτή τη φορά. Στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν στο να εξαλειφθούν από προσώπου γης οι Εβραίοι, θα τους φορέσουν αρχικά το κίτρινο άστρο στο πέτο και στη συνέχεια θα τους στείλουν στο «άγνωστο». Οι Εβραίοι των Σερρών είναι μια δυναμική κοινότητα που στα χρόνια της κατοχής αριθμεί 596 άτομα. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 3ης προς το ξημέρωμα της 4ης Μαρτίου του 1943, σε όλες τις εβραϊκές συνοικίες θα ξετυλιχτούν σκηνές φρίκης και πόνου. Στις Σέρρες το βράδυ είναι παγερό και άγριο. «Η κυβέρνηση για την ασφάλειά σας διέταξε τη μεταφορά σας, προσωρινά, στο εσωτερικό της χώρας». Οι Εβραίοι των Σερρών που πιάστηκαν εκείνη τη νύχτα ήταν 476. Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν και 19 από τη Ν. Ζίχνη, δηλαδή το σύνολο 495 άτομα ή 116 οικογένειες. Το πρωί της 4ης Μαρτίου 1943, η κυβέρνηση βρίσκει τους Εβραίους μαν...

Στις 22 Απριλίου 1941 ο βουλγαρικός στρατός πέρασε τη συνοριακή γέφυρα της Κούλας και την ίδια μέρα έφτασε στο Σιδηρόκαστρο. Εκεί οι Βούλγαροι στρατιώτες ξεκίνησαν τις πρώτες καταστροφές αρχίζοντας από το τηλεγραφείο όπου έκοψαν τηλεφωνικά και τηλεγραφικά σύρματα, λεηλάτησαν γραφεία και χρηματοκιβώτια, και κατέστρεψαν όλα τα αρχεία. 

Ο Γιώργος Τσαρουχάς (1912 - 9 Μαΐου 1968) ήταν Έλληνας αντιστασιακός, βουλευτής της ΕΔΑ και ένας από τους πρωτεργάτες του αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Πέθανε κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων, μετά τη σύλληψή του από τη χούντα. Ο Γιώργος Τσαρουχάς γεννήθηκε το 1909 στα Γανοχώρια της Ανατολικής Θράκης, από γονείς αγρότες. Το 1924, μετά τη μικρασιατική καταστροφή η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο χωριό Δρυινοχώρι και σχολείο πήγε στο Σιδηρόκαστρο.  Η βουλευτική ταυτότητα του Γιώργη Τσαρουχά Εκεί θα τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Από μικρός άρχισε να νιώθει και να ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της φτωχολογιάς και μαθητής ακόμα της τετάρτης γυμνασίου οργανώνεται στην ΟΚΝΕ. Από τότε αρχίζουν και οι διώξεις εναντίον του. Το 1933 δίνει εξετάσεις και περνάει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δυο μήνες μετά την εγγραφή του δημιουργείται μια συνδικαλιστική κίνηση των φοιτητών και ο Τσαρουχάς αποβάλλεται από τη σχολή ως πρωταίτιος. Μετά τη λήξη τ...

Στις 23 Νοεμβρίου του 1906 οι Τούρκοι έπιασαν κοντά στο Σιδηρόκαστρο κάποιον Στογιάνωφ. Κάτω από χωριάτικα ρούχα έκρυβε στολή Βουλγάρου στρατιώτη του πυροβολικού. Του υποσχέθηκαν χρήματα και διορισμό σε θέση και ευθύς ομολόγησε ότι είχεν έρθει απ' τη Βουλγαρία για να γίνει αρχηγός συμμορίας. Φανέρωσε επίσης μια αποθήκη που είχε εβδομήντα πέντε βόμβες μικρές, άλλες τόσες μεγάλες, εξήντα όπλα μάλινχερ με χίλια πεντακόσια φυσίγγια, δεκαεφτά όπλα ρωσικά, σύρματα, ηλεκτρικές και έκσφενδονιστικές μηχανές κλπ. Προορίζονταν για την ανατίναξη της Σιδηροδρομικής γέφυρας, κοντά στο Σιδηρόκαστρο, και ελληνικών καταστημάτων, μέσα στις Σέρρες. 'Υποσχέθηκε να φανέρωση και άλλες παρόμοιες αποθήκες στην περιοχή Μελενίκου και Κιλ.κις. Θα είχε, φαίνεται, ανώτερη θέση στην οργάνωση του κομιτάτου. Οπως ήταν φυσικό, ακολούθησαν πολλές συλλήψεις.

Ξέσπασαν οι Τούρκοι και σε φοβερές παρεκτροπές στην Αμμουδιά του Σιδηροκάστρου στις 7 Οκτωβρίου του 1907. Ξυλοκόπησαν, μαστίγωσαν φυλάκισαν, βασάνισαν πολλούς, χωρίς κανένα λόγο και αφορμή (Σερραικά Χρονικά, τομ. Γ', σελ. 97).

Στις 28 Νοεμβρίου βουλγαρική συμμορία επιτέθηκε στους  Έλληνες αγωγιάτες  από το Μελένικο, σκότωσε έναν αγωγιάτη και πολλά άλογα, πλήγωσε βαρειά άλλον. Θέλησαν να εξαναγκάσουν τους Μελενικιώτες να παρατήσουν τα αμπέλια, ένα σημαντικότατο πόρο της ζωής τους. Οι πυροβολισμοί άκούονταν και μέσα στο Μελένικο. Μα ο τουρκικός στρατός δεν κουνήθηκε και δεν άφησε τους Μελενικιώτες να τρέξουν να βοηθήσουν τους αγωγιάτες.

Στις 19 Νοεμβρίου  1906  δολοφονήθηκε κοντά στο Μαρικόλενο του Μελενίκου ο Κων. Σταμπούλης, μικρέμπορος και φιλήσυχος οικογενειάρχης απ' το Σιδηρόκαστρο.

Γαλλικά στρατεύματα κατοχής ανατινάζουν την νεότευκτη σιδερένια γέφυρα, επί του Στρυμόνα, στο Δεμίρ-Ισάρ (σήμερα Σιδηρόκαστρο). Επειδή η γέφυρα είχε στοιχίσει στο ελληνικό δημόσιο πάνω από 1,5 εκατομμύρια φράγκα, προκάλεσε δίκαιη αγανάκτηση στην κοινή γνώμη.