ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Αλάσκας σεπτός οικήτωρ και φωτιστής, Γερμανέ, ιεραποστόλων εύχος πάντιμον Ο άγιος Γερμανός της Αλάσκας θέλοντας να ξεφύγη από το μίσος του Μπαρανώφ,του νέου  διευθυντού της Ρωσοαμερικανικής Εταιρείας, αποσύρθηκε σ’ ένα μικρό μοναχικό νησάκι Ελόβυγ, δηλαδή «νήσος των Ελάτων»,(σημ. Spruce Island) κοντά στα Κόντιακ,  το μετωνόμασε σε «Νέον Βαλαάμ». Εκεί εγκαινίασε έναν νέο τρόπο «σιωπηρής ιεραποστολής» κατά το παράδειγμα των παλαιών πατέρων της ερήμου, έγινε «Ιεραπόστολος» με την υψηλότερη έννοια του όρου: λύχνος επί την λυχνίαν που ακτινοβολεί με το παράδειγμα του, κάνοντας με την πολιτεία του να ακτινοβολήσει η εικόνα της Βασιλείας των Ουρανών. Το παράδειγμα της αγίας ζωής του επέδρασε βαθύτατα στους ιθαγενείς.  Εκεί άσκησε τη νοερά προσευχή κατά την ορθόδοξη παράδοση και, με την ίδια την ταπεινή και οσιακή παρουσία του, έγινε ο μεγάλος πνευματικός πατέρας των Αλεούτων. Έκανε τις παγωμένες ερημιές της Βόρειας Αμερικής τόπο της καρδιακής προσευχής όπως η Θηβαΐδα του Σιβηρικ...

 Εὐθυμίας πέπλησαι τῆς αἰωνίου, Ὡς κλεινὸς Εὐθύμιε Ἱερομάρτυς. Ἐνάτῃ Εὐθύμιος Ῥοδίων ποιμὴν τιμάσθω ὕμνοις. Ο ένδοξος Ιερομάρτυς Ευθύμιος εξελέγη Μητροπολίτης Ρόδου, όταν οι οθωμανοί κατέλαβαν το νησί, το έτος 1523 μ.Χ. και εποίμανε θεάρεστα το Ορθόδοξο ποίμνιο στους χαλεπούς εκείνους χρόνους. Το 1529 μ.Χ. συνελήφθη ως πρωταίτιος συνωμοσίας εναντίον των τούρκων και ανασκολοπίστηκε μαζί με άλλους Κληρικούς και κοινοτικούς παράγοντες της Ρόδου. Ο Μητροπολίτης Ευθύμιος τιμήθηκε από τους Χριστιανούς ως Μάρτυς αμέσως μετά το μαρτυρικό τέλος του. Ο Λατίνος Μισιονάριος Πέτρος Φαγγόνης, γενικός βικάριος του Λατίνου Αρχιεπισκόπου Alfonso Gonzaga, αναφέρει σε έκθεσή του προς τη Ρωμαϊκή Προπαγάνδα ότι ο τάφος του μακαρίου Ευθυμίου είχε αναδειχθεί ως κατ' εξοχήν προσκυνηματικός χώρος των Ροδίων και ότι σ' αυτόν πήγαιναν και κάθονταν όσοι έπασχαν από τεταρταίο πυρετό «ελονοσία» με το συνακόλουθο ρίγος και θεραπεύονταν. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως. Χαίρων ἤθλησας, ...

Ο Άγιος Κωνσταντίνος Α', διαδέχθηκε στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης τον Ιωάννη τον Ε´ (668 - 674 μ.Χ.). Υπήρξε πολέμιος της αίρεσης του Μονοθελητισμού. Πριν από την εκλογή του υπηρέτησε ως διάκονος και σκευοφύλακας της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Αναφέρεται ως ιδιαίτερα ευσεβής, αλλά και μέγας πολέμιος του μονοθελητισμού. Προ της εκλογής του χρημάτισε διάκονος και σκευοφύλαξ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Από τον Ευφραίμιο ο Κωνσταντίνος αναφέρεται ως περιοδευτής Θράκης, Μακεδονίας και χαρακτηρίζεται σπουδαίος ανήρ και ευσεβοφρόνων κλέος. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 9 Αυγούστου

Ἐξῆλθεν ἀρθείς, Ἰούδας ἐπὶ βρόχου, Εἰσῆλθεν ἀρθείς, Ματθίας ἐπὶ ξύλου. Ἤρθη ἀμφ' ἐνάτῃ ξύλῳ ἠύθεος Ματθίας. Μετά την προδοσία και τον απαγχονισμό του Ιούδα και μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι έντεκα μαθητές με την Παναγία βρίσκονταν στο υπερώον. Τότε ο Πέτρος πρότεινε να εκλεγεί άλλος αντί του Ιούδα, από τους άνδρες που ακολουθούσαν υπηρετώντας το Χριστό. Η πρόταση έγινε δεκτή και τέθηκαν δύο υποψήφιοι: ο Ιωσήφ ο καλούμενος Βαρσαββάς και ο Ματθίας. Τότε έβαλαν κλήρο, και δίνοντας σε όλους εμάς παράδειγμα εναπόθεσης κάθε εκλογής μας στο Θεό, προσευχήθηκαν όλοι μαζί ως εξής: «Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξαν ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δυὸ ἕνα, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς» (Πράξεις των Αποστόλων, α' 23-26). Δηλαδή: Συ Κύριε, που γνωρίζεις τις καρδιές όλων, φανέρωσε καθαρά εκείνον που εξέλεξες, ένα από αυτούς τους δύο, για να επωμισθεί το αξίωμα της αποστολικής διακονίας. Στη συνέχεια ο κλήρος έπεσε στο Ματθία. Και έτσι προστέθηκε στους έντεκα Αποστόλ...

Εγκατάσταση συνεργείου γεωλόγων και μεταλλειολόγων στις Σέρρες για τη μελέτη και αξιολόγηση των μεταλλευμάτων της περιοχής, κάτι που υποδηλώνει την οικονομική σημασία του ορυκτού πλούτου του Νομού Σερρών για την εθνική οικονομία της Ελλάδας. σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς» στις 8 Αυγούστου 1965  «...Εγκαταστάθη εις την πόλην μας πολυμελές συνεργείον γεωλόγων και μεταλλειολόγων, του Ινστιτούτου γεωλογίας και ερευνών υπεδάφους (του Υπουργείου Βιομηχανίας) με επικεφαλής τον γεωλόγον κ. Γ. Μαράτον. Ως εγνώσθη το εν λόγω συνεργείον θα ασχοληθή με την ευρείαν έρευναν, μελέτην και αξιολόγησιν όλων των κοιτασμάτων, τόσον των αργούντων όσον και των εν ενεργεία μεταλλείων του Νομού βάση σχετικού προγράμματος το οποίον κατήρτισεν προ διετίας το υπουργείον Βιομηχανίας».

Στις 8 Αυγούστου 1936, το Δημοτικό Συμβούλιο των Σερρών συνεδριάζει για να εκλέξει νέο δήμαρχο, μετά την παύση του δημάρχου Δ. Μενύχτα από τη Νομαρχία, ο οποίος είχε συλληφθεί την 1η Αυγούστου. Νέος Δήμαρχος εξελέγει ο Γεώργιος Μόσχος με ψήφους δέκα επί συνόλου ένδεκα ψηφισάντων (οι Φιλελεύθεροι αποχώρισαν), (που παρέμεινε έως τις 31/12/1934) ο οποίος αντικατέστησε τον επίσης «δημαρχούντα» Κων/νο Χατζηδήμο (από 26/7 έως 8/8/1934).

 Επισκέφθηκε την πόλη των Σερρών ο δικτάτορας Πάγγαλος. 8 Αυγούστου 1925

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Γρηγόριος Ρακιτζής (Σέρρες, 1834 - Πάτρα, 1906) ήταν Έλληνας εθνικός ευεργέτης. Γεννήθηκε στις Σέρρες, το 1834 . Κληροδότησε στην κοινότητα Σερρών της πατρίδας του κτηματική περιουσία, με την οποία ανεγέρθη και συντηρείται το Γρηγορίειον Παρθεναγωγείον. Απεβίωσε το 1906 στην Πάτρα, και τάφηκε στην γενέτειρά του. Οι Σέρρες τον τίμησαν, δίνοντας το όνομά του σε μία οδό στο κέντρο Γρηγόριος Κωνσταντίνου ή Ρακιτζής Ο μεγάλος ευεργέτης της πόλης των Σερρών, στην οποία και γεννήθηκε. Φημίζονταν για την ανθρωπιά, τιμιότητα, μετριοφροσύνη και φιλοπατρία του. Έχοντας γονείς ενάρετους μα φτωχούς, αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο και να δουλέψει από μικρός εργάτης σε αρτοποιείο. Δουλεύοντας σκληρά και κάνοντας μεγάλες οικονομίες, κατόρθωσε να εξοφλήσει πρώτα τα χρέη του πατέρα του και να γίνει κύριος ενός μικρού ποτοποιείου, που σύντομα, με τη μυστική χρησιμοποίηση για πρώτη φορά στις Σέρρες του ανετόλ, αναδείχτηκε σε μ...

Απεβίωσε στην Πάτρα και ετάφη στις Σέρρες ο Γρηγόριος Κωνσταντίνου Ρακιτζής, 8 Αυγούστου 1906. Ο Γρηγόριος Ρακιτζής (Σέρρες, 1834 - Πάτρα, 1906) ήταν Έλληνας εθνικός ευεργέτης.. Γεννήθηκε στις Σέρρες, το 1834 . Κληροδότησε στην κοινότητα Σερρών της πατρίδας του κτηματική περιουσία, με την οποία ανεγέρθη και συντηρείται το Γρηγορίειον Παρθεναγωγείον. Απεβίωσε το 1906 στην Πάτρα, και τάφηκε στην γενέτειρά του. Οι Σέρρες τον τίμησαν, δίνοντας το όνομά του σε μία οδό στο κέντρο.

Στις 9 Αυγούστου του 1909, πραγματοποιείται η πρώτη επίσημη συνεδρίαση της Μεγ. Στ. της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με Μεγ. Διδ. τον αδ. Μεχμέτ Ταλάτ Πασά, που αναγνωρίζεται από την Γαληνότατη Μεγ. Στ. της Ελλάδος και συμφωνείται το 1909 με το άρθρο 4, να παραμένουν υπό την αιγίδα της Γαληνοτάτης Μεγ. Στ. της Ελλάδος, οι στοές ‘‘Αρμονία’’ Κωνσταντινουπόλεως, ‘‘Αριστοτέλης’’ Σερρών, ‘‘Φίλιππος’’ Θεσσαλονίκης, ‘‘Ηράκλεια’’ υπ’ αρ. 46 Μοναστηρίου, ‘‘Ελπίς’’ Δράμας και ‘‘Φώτιος’’ υπ’ αρ. 47 Κορυτσάς.

Στις 8 Αυγούστου 1904,  υποβάλλεται αίτηση για την ίδρυση Στοάς στις Σέρρες προς τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, κάτι που υποδεικνύει την παρουσία και τη δραστηριότητα μασονικών κύκλων στην περιοχή, δείγμα των κοινωνικών και διανοητικών ζυμώσεων της εποχής. Μέσα στην ίδια χρονιά, κι ενώ ο Μακεδονικός αγώνας κορυφώνεται, ιδρύεται η πρώτη ελληνική Στοά στη Μακεδονία, ο «Αριστοτέλης» υπ αριθμόν 36 στις Σέρρες, με ιδρυτή τον εθνομάρτυρα Ιωάννη Παπάζογλου ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους Βούλγαρους για την έντονα πατριωτική και τεκτονική δράση του ενώ τον οδηγούσαν ως όμηρο προς τα Βουλγαρικά σύνορα. Οι διωγμοί που υπέστησαν τα μέλη των ελληνοφώνων Στοών στην υπόδουλη Μακεδονία υπήρξαν ιδιαίτερα σκληροί και επικίνδυνοι, διότι οι Τούρκοι θεωρούσαν τους τέκτονες επαναστάτες, ιδιαίτερα δε τους Έλληνες, οι οποίοι κατά τη μύησή τους, εκτός από τον τεκτονικό όρκο ορκίζονταν και αιώνια πίστη στην πατρίδα. Τέλος να θυμίσουμε πως τέκτονας ήταν και Παύλος Μελάς ο οποίος άνηκε στην Μεγάλη Στοά...

Στις 8 Αυγούστου 1875, η εφημερίδα «Ερμής» της Θεσσαλονίκης αναφέρει ότι μια πολυμελής εβραϊκή οικογένεια στις Σέρρες ασπάστηκε τον Ισλαμισμό. Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει τις πολυπολιτισμικές δυναμικές της εποχής, σε μια περιοχή που αποτελούσε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου τέτοια θρησκευτικά και κοινωνικά μετασχηματιστικά γεγονότα δεν ήταν ασυνήθιστα. «Μανθάνομεν ότι εν Σέρραις ολόκληρη εβραϊκή οικογένεια πολυμελής ασπάσατο τον ισλαμισμόν». Εφημερίδα ΕΡΜΗΣ, φύλλο 8 Αυγουστου 1875, σελ 3

Τὸν Καλλίνικον τιμῶμεν τῆς Ἐδέσσης, Ἐπίσκοπον ἅγιον πνευματοφόρον. Ο εν αγίοις Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος) Πούλος γεννήθηκε στο χωριό Σιταράλωνα Αγρινίου στις 26 Ιανουαρίου 1919 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Αικατερίνη. Ο παππούς του, Πατήρ Αθανάσιος και η γιαγιά του, Πρεσβυτέρα Σπυριδούλα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανατροφή του. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θερμού με άριστες επιδόσεις και εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1942 μ.Χ. αρίστευσε στις πτυχιακές εξετάσεις με προοπτικές πανεπιστημιακής προωθήσεως. Η περιγραφή του συμφοιτητού του, του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου, κάνει λόγο για το ότι τα δύσκολα εκείνα χρόνια της Κατοχής διάβαζαν μαζί το Ευαγγέλιο στο Ζάππειο και αναζητούσαν να επικοινωνήσουν με έναν ασκητή κοντά στην Αθήνα, για να μάθουν στην πράξη την πνευματική ζωή. Κατά την ομολογία του μακαριστού ευσεβούς και φιλοκαλικού θεολόγου Βασιλείου Μουστάκη, στον συμφοιτητή του...

Τριαντάφυλλος ὡράθη ῥόδον νέον, Ἐρυθροβαφὲν τῇ ῥοῇ τῶν αἱμάτων. Ο ένδοξος νεομάρτυρας του Χρίστου Τριαντάφυλλος γεννήθηκε στην Ζαγορά της Μαγνησίας το 1663 μ.Χ. Από μικρός εργαζόταν ως ναύτης σε ένα από τα πιο περίφημα ζαγοριανά καράβια. Το καλοκαίρι του 1680 μ.Χ. το πλοίο του έδεσε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Εκεί ο Τριαντάφυλλος επισκέφτηκε τις εκκλησίες και τα αγιάσματα της Πόλης. Για κάποιο άγνωστο σε μας λόγο, ήρθε σε φιλονικία με κάποιους Τούρκους, οι οποίοι τον συκοφάντησαν ότι δήθεν ήθελε να γίνει Μωαμεθανός. Ο Τριαντάφυλλος όμως αρνήθηκε τη συκοφαντία και μένοντας σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου την 8η Αυγούστου του 1680 μ.Χ. στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως, σε ηλικία 18 ετών. Την ημέρα αυτή τιμάται και η μνήμη του τόσο στη Ζαγορά, όσο και στις Αλυκές Βόλου. Τεμάχιο του ιερού Λειψάνου του Αγίου Τριαντάφυλλου υπάρχει τεθησαυρισμένο στην Ι. Μονή Αγίου Νικολάου, στο νησί Άνδρος, μαζί με την εικόνα του Αγίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπο...

Μύρων ὁ θεῖος ἀρετῆς μύρου πνέων, Εὐωδίας πρόσεισιν ὀσμὴ Κυρίῳ. Ο Άγιος Μύρων, ο οποίος καταγόταν από την Κρήτη, από την πόλη Aυρακία (κοντά στην Κνωσσό) από μικρός διακρινόταν για το ζήλο του και την βαθιά πίστη του στον Θεό. Αφού παντρεύτηκε, ασχολήθηκε με την καλλιέργεια της γης. Από αυτό που έβγαζε έδινε ένα μέρος στους φτωχούς και όσο έδινε τόσο η σοδειά του αυξάνονταν. Η συμπάθεια του Αγίου προς τούς ενδεείς, ξεπερνούσε κάθε μέτρο. Μάλιστα λέγεται ότι κάποτε συνέλαβε κάποιους μέσα στην αποθήκη να του κλέβουν το σιτάρι και αντί να τούς κυνηγήσει, αντίθετα τους βοήθησε μεταφέροντας και ο ίδιος τα σακιά. Για όλες λοιπόν τις αρετές αυτές, ο Μύρων χειροτονήθηκε ιερέας. Μετά το σταμάτημα του διωγμού των χριστιανών, έγινε δεσπότης στον επισκοπικό θρόνο της Κρήτης. Στα χρόνια που ήταν δεσπότης στην Κρήτη, έκανε πάρα πολλά θαύματα. Ένα από αυτά είναι και το εξής: Κάποτε ο Άγιος ήθελε να περάσει από τον ποταμό Τρίτωνα και ο ποταμός είχε πλημμυρίσει. Τότε ο Άγιος πρόσταξε και η ροή του ποτα...

Ψυχὴς πολὺν θεὶς Αἰμιλιανὸς λόγον, Τῆς σαρκος ἠλόγησεν ἄχρι καὶ τέλους. Ὀγδόῃ Αἰμιλιανοῦ ὀστέα δέξατ' ἄρουρα. Ο Απόστολος Παύλος θέλοντας να τονίσει τη μεγάλη σημασία της ομολογίας της πίστης μας προς το Χριστό, είπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Αφού, δηλαδή, έχουμε μεγάλο Αρχιερέα, που έχει πλέον περάσει από τους ουρανούς και μπήκε στην αιώνια κατάπαυση, όπου μας περιμένει, που δεν είναι απλός άνθρωπος, αλλά είναι ο Υιός του Θεού, ας κρατάμε καλά την ομολογία της πίστης μας προς Αυτόν, τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Ένα τέτοιο παράδειγμα ομολογίας ήταν και ο Άγιος Αιμιλιανός, που έζησε μεταξύ 8ου και του 9ου αιώνα μ.Χ. Ο Αιμιλιανός ήταν επίσκοπος Κυζίκου μετά το Νικόλαο, στα χρόνια 787 - 815 μ.Χ. Αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη που του παρείχε ο Θεός για την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων, όταν αυτοκράτορας ήταν ο εικονομάχος Λέων ο Ε'. Αθλητής της Ορθοδοξίας, μιλούσε θερμότατα γι' αυτ...