ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πηλουσιῶτα, χαῖρε, πολλὰ μοι, Τὸν πηλὸν ἐκδύς, καὶ χαρᾶς τυχὼν ξένης. Ἐν δ' lσίδωρον ἔθεντο τετάρτῃ σήματι λυγρῷ. O Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360 μ.Χ. από γονείς θεοφιλείς, και ήταν συγγενής των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 - 412 μ.Χ.) και Κυρίλλου Α' (412 - 444 μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία έλαβε μεγάλη και θαυμαστή θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας. Επιζητώντας όμως την ησυχία για να δύναται να ασχοληθεί με το έργο της ζωής του, τη μελέτη των Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε σε κάποιο μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο, γι' αυτό έλαβε και το όνομα Πηλουσιώτης. Αργότερα δέχεται την πρόταση να γίνει ιερέας και στη συνέχεια εκλέγεται πανηγυρικά ηγούμενος στο μοναστήρι του. Λόγω της τεράστιας θεολογικής του κατάρτισης, απέκτησε μεγάλο κύρος και φήμη, ώστε να θεωρείται μοναδικός στις ερμηνείες περίπλοκων γραφικών χωρίων. Κατά την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Έφεσο το έτ...

Πῶς τοῦτο φρικτὸν τοῖς ἀθληταῖς Κυρίου, Ἔφασκε δεικνὺς Ἀβράμιος τὸ ξίφος. Ο Άγιος Αβράμιος έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και ήταν Επίσκοπος της Περσικής πόλεως Αρβήλ (τα αρχαία Άρβηλα, πόλη της ΑΑσσυρίας (Μεσοποταμίας), βρισκόταν γύρω στα 90 χιλ. νοτιονατολικά της Μοσσούλης κοντά στα Ιρακινοπερσικά σύνορα. Τώρα ανήκει στο Ιράκ και ονομάζεται Ερμπίλ) επί βασιλέως Σαβωρίου. Κατά το πέμπτο έτος του διωγμού κατά των Χριστιανών, ο οποίος έγινε στην Περσία, ο Άγιος συνελήφθη από τον αρχιμάγο του βασιλέως που ονομαζόταν Αδελφωράς. Ο ειδωλολάτρης αρχιμάγος τον πίεζε, με απειλές και υποσχέσεις να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε ο Άγιος είπε προς αυτόν: «Άθλιε και ταλαίπωρε, πως δεν φοβάσαι προτρέποντάς με να πράξω κάτι που δεν πρέπει; Νομίζεις ότι είναι φυσικό να αρνηθώ τον Δημιουργό και να προσκυνήσω το κτίσμα και δημιούργημά Του;». Η στάση του Αγίου εξόργισε τον άρχοντα, ο οποίος έδωσε εντολή να τον μαστιγώσουν με ράβδους γεμάτους ρόζους. Όση ώρα τον κτυπούσαν ο Ά...

 Ἔδοξε τῷ στήσαντι μέτρα τῷ βίῳ, Καὶ Νικόλαον ἐκμετρῆσαι τὸν βίον. O Όσιος Νικόλαος ο Ομολογητής γεννήθηκε στη Κυδωνία της Κρήτης το 792 μ.Χ. και εκεί διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα. Σε νεαρή ηλικία οι γονείς του τον έστειλαν στη Κωνσταντινούπολη στο θείο του Θεοφάνη, που ήταν μοναχός στη περιώνυμη Μονή του Στουδίου, όπου και έγινε και αυτός μοναχός. Στην ησυχία της Μονής, ο Νικόλαος είχε την ευκαιρία να λάβει μεγάλη θεολογική και φιλολογική παιδεία και να αναδειχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους ταχυγράφους της εποχής του. Την περίοδο της εικονομαχίας, η Μονή Στουδίου και οι μοναχοί της, υπέστησαν μεγάλες διώξεις για την προσήλωσή τους στον αγώνα υπέρ των αγίων εικόνων. Την ίδια βέβαια τύχη είχε και ο Νικόλαος, γι' αυτό και επονομάσθηκε Ομολογητής. Με τη λήξη της εικονομαχίας (847 μ.Χ.), ο Νικόλαος εξελέγη ηγούμενος της Μονής. Λίγο αργότερα, το 850 μ.Χ., παραιτείται και το 859 μ.Χ. ίδρυσε το μοναστήρι του Κονορωβίου βοηθούμενος από κάποιον πλούσιο και ευσεβή που ονομαζόταν Σαμουήλ. Α...

Ο Άγιος Γεώργιος (Βσεβολόντοβιτς) γεννήθηκε το έτος 1189 μ.Χ. στην Ρωσία και ήταν υιός του μεγάλου πρίγκιπα Βσέβολοντ. Διαδέχθηκε τον αδελφό του Κωνσταντίνο και έγινε μέγας ηγεμόνας του Βλαδιμίρ και της Σουζδαλίας, λίγο πριν την μάχη του Κάλκα, κατά την οποία οι Μογγόλοι του Μπατού Χαν κατέστρεψαν τον Ρωσικό στρατό. Η βασιλεία του διέρρευσε μέσα από εμφύλιους σπαραγμούς και αγώνες, καθώς και πολέμους κατά των Μογγόλων, οι οποίοι είχαν εισβάλλει στην Ρωσία και λεηλάτησαν την Μόσχα, τη Σουζδαλία και το Βλαδιμίρ. Πράγματι, το έτος 1223 μ.Χ., τα μογγολικά στρατεύματα εισέβαλαν στην χώρα της Ρωσίας, νίκησαν τους διαιρεμένους Ρώσους ηγεμόνες και επέστρεψαν στην Ασία. Ο Άγιος Γεώργιος φονεύθηκε στη μάχη την οποία συνήψε με τους Μογγόλους στον ποταμό Σίτα στις 4 Μαρτίου 1238 μ.Χ. Ο Επίσκοπος Κύριλλος ενταφίασε το σκήνωμά του στον καθεδρικό ναό του Ροστώβ και δύο χρόνια αργότερα το μετέφερε με ευλάβεια και επισημότητα στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βλαδιμίρ. Η εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο το...

Ο Όσιος Κύριλλος γεννήθηκε στην περιοχή Γκαλίτς της Κοστρομά από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς. Η παράδοση αναφέρει ότι είχε τη θεία κλήση εκ κοιλίας μητρός. Από την παιδική του ηλικία επιδόθηκε στην άσκηση και την προσευχή και δέχθηκε την κλήση από τον Θεό διά θείου οράματος. Έτσι εγκατέλειψε την πατρική του οικία, για να εγκαταβιώσει στη μονή των Σπηλαίων του Πσκοφ. Αργότερα, όταν οι γονείς του Οσίου Κυρίλλου πληροφορήθηκαν την απόφαση του υιού τους, ακολούθησαν και αυτοί την μοναχική οδό και έγιναν μοναχοί, πρώτα η μητέρα του με το όνομα Ελένη και στη συνέχεια ο πατέρας του με το όνομα Βαρσανούφιος, του οποίου μάλιστα η πνευματική καθοδήγηση ανετέθη από τον ηγούμενο στον υιό του Κύριλλο. Ως μοναχός εντυπωσίασε με τις αρετές, την υπακοή, τη μελέτη των Αγίων Γραφών, την αυστηρή άσκηση και την προσευχή, τον ηγούμενο Όσιο Κορνήλιο (τιμάται 20 Φεβρουαρίου) και τους αδελφούς μοναχούς. Μετά την κοίμηση του πατρός του ζήτησε την ευλογία του ηγουμένου της μονής, για να εξέλθει και να ασκητέψ...

 Tέμνου Iωσήφ, ανδρικώς διά ξίφους, Kαι εκ Θεού στέφανον, άφθαρτον δέχου. Ο Άγιος Ιωσήφ καταγόταν από το Χαλέπιο και οι Τούρκοι, επειδή ήταν ευσεβής, τον συκοφάντησαν ότι δήθεν είπε θα γίνει Τούρκος. Μπροστά στις υποσχέσεις και τις κολακείες του κριτή, ο Ιωσήφ παρέμεινε αμετάθετος στην πίστη του και με θάρρος ήλεγξε τη μουσουλμανική θρησκεία. Αφού αποδείχθηκε ακλόνητος και αμετάπειστος στις απόπειρες των Τούρκων να τον άλλαξοπιστήσουν, δέχτηκε το στεφάνι του μαρτυρίου με αποκεφαλισμό στις 4 Φεβρουαρίου 1686 μ.Χ. Ο υπ' αριθ. 2142 (129) κώδικας του XVIII αιώνος της Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, εδάφ. 23, αναφέρει το μαρτύριο του Αγίου στις 17 Φεβρουαρίου.

Ο Όσιος Ιωάννης ήταν Επίσκοπος Ειρηνουπόλεως (η Ειρηνούπολη, πόλη Βυζαντινή, ήταν κοντά στον ποταμό Σάρο και το βουνό Ταύρος της Τραχείας Κιλικίας) και ένας από τους τριακόσιους δέκα οκτώ (318) Αγίους Πατέρες της Α' Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας, το έτος 325 μ.Χ., για να καταδικάσει τις αιρετικές δοξασίες του Αρείου. Ο Όσιος Ιωάννης κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Στον Όσιος Ιάσιμος ο Άγιος Θεός χάρισε το χάρισμα της θαυματουργίας και πολλούς θεράπευσε για τη δόξα του Θεού. Ο Όσιος Ιάσιμος κοιμήθηκε με ειρήνη.

Είναι άγνωστο πότε και που μαρτύρησε ο Άγιος Θεόκτιστος. Οι Συναξαριστές αναφέρουν ότι ετελειώθη διά ξίφους.

Οι Όσιοι Ευάγριος και Σίος του Μγκβιμέλι έζησαν στη Γεωργία τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Ο Όσιος Ευάγριος αρχικά ήταν Δούκας του Ζιχαντίνι και αρχηγός του μεγαλύτερου κράτους στην αυλή του βασιλείου του Κάρτλι (Δυτική Γεωργία). Στη συνέχεια έγινε ένας από τους πρώτους γεωργιανούς μαθητές του Αγίου Σίου και μετέπειτα ηγούμενος της Μονής που ίδρυσε ο τελευταίος. Ο Όσιος Ευάγριος σκόπευε να γίνει μοναχός, όταν, πηγαίνοντας σε ένα κυνήγι, έγινε θεατής ενός θαύματος: είδε ένα περιστέρι να φέρνει τροφή στον ερημίτη Άγιο Σίο. Αυτός στην αρχή ήταν αντίθετος στην απόφαση του Ευάγριου, επειδή ήταν πολύ βιαστική. Ο Ευάγριος όμως επέμενε και τελικά ο Άγιος Σίος του παρήγγειλε να επιστρέψει σπίτι, να τακτοποιήσει όλες τις υποθέσεις του, να αποχαιρετίσει τους δικούς του και έπειτα να πάει στις όχθες του ποταμού Μτκβάρι και να βάλει μέσα στο νερό ένα μπαστούνι που ο ίδιος θα του δώριζε. Εάν ο ποταμός στέγνωνε μπροστά στα μάτια του Ευάγριου, αυτό θα ήταν θεϊκό σημάδι για να ξεκινήσει τον μοναχικό βίο, διαφορετι...

Ο Όσιος Νικήτας είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Μανουήλ Γεδεών ως ασκητής Όσιος εν τοις Πυθίοις (το σημερινό Κουρί) προ των εικονομαχιών. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Οι Όσιοι Πατέρες Αβραάμ και Κόπρις ασκήτεψαν περί το 1485 μ.Χ. στη μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Πετσένγκα - Γκραζοβέσκ. Κοιμήθηκαν με ειρήνη και τα ιερά λείψανά τους μεταφέρθηκαν στην κωμόπολη Βλαντιμίρσκο της Πετσένγκα, στην περιοχή Βολογκντά της Ρωσίας.

 Η Αγία Δοσιθέα κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1810 μ.Χ.

Εφημερίδα Σκρίπ, Φύλλο: 4/2/1910, Σελίδα: 4 Στις 3 Φεβρουαρίου  1910, όπως αναφέρει η εφημερίδα Σκρίπ, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζής Δίγκας και και οι μετ αυτού συν καταδικασθέντες μεταφέρθηκαν στις Σέρρες και απαγχονίσθηκαν το πρωί στην πλατεία του Δημαρχείου Σερρών (από τις οθωμανικές αρχές). 

  Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 3/2/1929, Σελίδα: 5 Στις 3 Φεβρουαρίου  1929 η εφημερίδα Σκριπ αναφέρθηκε στις αντιδράσεις του πολεμοπαθών του Νομού Σερρών. Η εφημερίδας ανέφερε ότι σε συνέχεια του εντάλματος για το νομοσχέδιο που αφορά την αποζημίωση των ομήρων και των πολεμοπαθών, συνεδρίασε προχθές η διοικούσα επιτροπή της Οργάνωσης Πολεμοπαθών του Νομού Σερρών. Η επιτροπή ενέκρινε το νομοσχέδιο, αλλά το έκρινε ανεπαρκές, καθώς δεν εξυπηρετεί ικανοποιητικά τους πολεμοπαθείς, οι οποίοι λαμβάνουν ελάχιστη αποζημίωση, σε αντίθεση με τους συμμαχοπαθείς, που αν και δεν υπέστησαν τις ίδιες καταστροφές με τους ομήρους, αποζημιώνονται ικανοποιητικά. Μετά από πολύωρη συζήτηση, αποφασίστηκε να συγκληθεί άμεσα η εκτελεστική επιτροπή του Β΄ Πανομηρικού Συνεδρίου Μακεδονίας και Θράκης. Η συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί αύριο στον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας, περίπου στη 1 το μεσημέρι. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτουμε, μετά από αυτή τη νέα εξέλιξη, ο κόσμος των ομήρων φαίνεται ...

  Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 3/2/1907, Σελίδα: 4 Στις 3 Φεβρουαρίου 1907, η εφημερίδα Εμπρός ανέφερε ότι τέσσερις Βούλγαροι συνέλαβαν τον Φιλιππίδη ιερέα του χωριού Κλεπούσνα Η εφημερίδα ανέφερε ότι σύμφωνα με πληροφορίες από τις Σέρρες, τέσσερις Βούλγαροι χωρικοί συνέλαβαν τον ιερέα του χωριού Κλεπούσνα, που όπως είναι γνωστό είχε πυρποληθεί. Ο ιερέας, ονόματι Φιλιππίδης, ειδοποιήθηκε από αυτούς ότι, επειδή παρέμεινε πιστός στην Ορθοδοξία παρά την καταστροφή του σπιτιού του και τον τραγικό θάνατο της συζύγου του – η οποία κάηκε ζωντανή –, οι κομιτατζήδες είναι υποχρεωμένοι να τον σκοτώσουν. Οι τέσσερις αυτοί χωρικοί συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. "ΜΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΩΝ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΟΣ ΙΕΡΕΩΣ  Κατ' εἰδήσεις ἐκ Σερρῶν τέσ σαρες Βούλγαροι χωρικοὶ συλ-λαβόντες τὸν ἱερέα τοῦ πυρπού ληθέντος ὡς γνωστὸν χωρίου Κλεπούσνας ὀνόματι Φιλιππί δην τὸν εἰδοποίησαν ὅτι ἐπειδὴ παρὰ τὴν πυρπόλησιν τῆς οἰκίας του καὶ τὸν θάνατον τῆς γυναικός του, ἡ ὁποία εἶχε καῆ ζῶσα, ἐ-ξηκολούθει νὰ μέν...

  Εφημερίδα, Η Πρόοδος, Φύλλο 4 Φεβρουαρίου 1934 σελ.  Στις 3 Φεβρουαρίου 1934, ο ανταποκριτής της εφημερίδας Η Πρόοδος των Σερρών αναφέρθηκε στον προεκλογικό αγώνα των υποψηφίων στο Σιδηρόκαστρο. Η στήριξη του Γεώργιου Μάνου που άνηκε στο Λαϊκόν Κόμμα είναι ξεκάθαρη. Η εφημερίδα έγραψε : BEBAIOTATH  Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ Κ. Γ. ΜΑΝΟΥ  ΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡ. ΕΤΑΧΘΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΣΥΝ)ΣΜΟΥ ΤΟΥ  | ΣΙΔ)ΣΤΡΟΝ, 3 (τοῦ ἀνταπο κριτοῦ μας). – Η κίνησις τῶν -διαφόρων ὑποψηφίων καθη-μερινῶς ὀγκοῦται καὶ ἐν τῇ πόλει μας. Θεωρεῖται δὲ βε βαία ἡ ἐπιτυχία τοῦ συνδυα-σμοῦ τοῦ νῦν προέδρου τῆς Κοινότητος κ. Γεωργίου Μά νου, ὑποστηριζομένου ἐκθύμως τόσον ὑπὸ τῶν γηγενῶν ὅσον · καὶ τῆς πλειοψηφίας τοῦ προ· σφυγικοῦ στοιχείου.

  Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Στην Άπω Ανατολή, στην αιματοβαμμένη Κορέα, στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο του Πουσάν (Μπουσάν), υπάρχει ένας τάφος και ένα όνομα: Ιωάννης Θ. Μανασσής, Υπολοχαγός του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδος. Νεκροταφείο Ηνωμένων Εθνών στο Μπουσάν, Κορέα Ο Ιωάννης Θ. Μανασσής γεννήθηκε το 1925 στην Ηράκλεια Σερρών. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Σερρών και εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων τον Οκτώβριο του 1946, από όπου αποφοίτησε τον Μάιο του 1948. Υπηρέτησε διαδοχικά ως Ανθυπολοχαγός στη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη και αργότερα στην Κέρκυρα ως εκπαιδευτής στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών. Στη συνέχεια, διακρίθηκε για τη δράση του στον Γράμμο, όπου υπηρέτησε ως Διοικητής Λόχου του 584 και 628 Τάγματος. Μετά την εκκαθάριση του Γράμμου, στάλθηκε στη Σχολή Χαλκίδας για μετεκπαίδευση και αργότερα στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Σχολή Συνεργασίας Στρατού - Αεροπορίας - Ναυτικού. Τελικά, τοποθετήθηκε στη Λαμία και εντάχθηκε στο Εκσ...

Αρχείο Γ. Αγγειοπλάστη Στις 3 Φεβρουαρίου 1952, ο "Ορφέας" Σερρών έδωσε συναυλία στην αίθουσα του ομίλου με την Μικτή χορωδία υπό τη διεύθυνση του Χρ. Σταματίου. Στη συναυλία αυτή παρευρέθηκαν: Ο δήμαρχος Ευάγγελος Σάββας Οι δημοτικοί σύμβουλοι Θ. Σοφίτσης και Πασχ. Κυπουρός Ο διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας, Γιώργος Παπάς Ο διευθυντής της Εμπορικής Τράπεζας, Κ. Μαργαρίτης Ο Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης, Γ. Γκανούλης Ο Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Θηλέων, Χρ. Παπαδόπουλος Καθώς και άλλοι διακεκριμένοι παρευρισκόμενοι. Η εκδήλωση αποτέλεσε σημαντικό πολιτιστικό γεγονός της εποχής, σηματοδοτώντας την αναγέννηση της μουσικής δραστηριότητας στην περιοχή μετά τον πόλεμο.

Φωτό αρχείου :  Ο  Κωνσταντίνος Καραμανλής στη  Νέα Ζίχνη δεκ. 1950,  Φωτο Πρακτορείον Ηνωμένων Φωτορεπόρτερ Αθήνα, Σταδίου 36 Στοά Πεσμαζόγλου, Αρχείο ΕΛΙΑ Στις 3 Φεβρουαρίου 1950, ημέρα Παρασκευή έφθασε στο γενέθλιο τόπο του ο τότε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Κωνσταντίνος Καραμανλής. για να ηγηθεί της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματός του για τις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950.

Στις 3 Φεβρουαρίου 1938, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία " Port Arthur" ( Πόρτ Άρθουρ). Το Port Arthur (στα γαλλικά: Port-Arthur) είναι μία πολεμική δραματική ταινία του 1936, σε σκηνοθεσία του Nicolas Farkas και με πρωταγωνιστές τους Anton Walbrook, Danielle Darrieux και Charles Vanel. Ήταν μία συνεπαγωγή μεταξύ Γαλλίας, Τσεχοσλοβακίας και Γερμανίας. Παραγωγή διαφορετικών εκδόσεων πραγματοποιήθηκε στα γαλλικά και γερμανικά, με τον Walbrook να πρωταγωνιστεί και στις δύο εκδόσεις. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Pierre Frondaie. Γυρίστηκε στα στούντιο Barrandov στην Πράγα, και τα σκηνικά της σχεδιάστηκαν από τους καλλιτεχνικούς διευθυντές Alexandre Lochakoff, Stepán Kopecký και Vladimir Meingard. Η πρεμιέρα της έγινε στις 7 Δεκεμβρίου 1936 στο Ufa-Palast am Zoo στο Βερολίνο, ενώ έκανε την πρεμιέρα της στο Παρίσι τέσσερις μέρες αργότερα. Ηθοποιοί Γαλλική έκδοση Anton Walbrook ως Boris Ranewsky Danielle Darrieux ως Youki, η σύζυγος του ...

Στις 3 Φεβρουαρίου 1929, ημέρα Κυριακή πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες μεγάλη εκδήλωση που συνδύαζε μουσική και θέατρο με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του «Συνδέσμου Ομήρων Σερρών». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον κινηματογράφο «Πάνθεον» στις 2:30 μ.μ. και οργανώθηκε από τον μουσικοδραματικό σύλλογο «Απόλλων» υπό τη διεύθυνση του Στεφάνου Στεφανίδη. Το πρόγραμμα περιλάμβανε: Την εκτέλεση του ύμνου των Ομήρων από τη χορωδία του συλλόγου. Μουσικό μέρος, όπου συμμετείχαν το κουαρτέτο, η μαντολινάτα και η ορχήστρα του συλλόγου, ενώ ξεχώρισε ο βαθύφωνος Γάλιας. Θεατρική παράσταση, στην οποία παρουσιάστηκε η μονόπρακτη κωμωδία «Το καρτ ποστάλ». Συμμετέχοντες στην παράσταση: Γιασεμής Αποστολίδης Γ. Κόκκινος Κίτσος Καλοφέρης Ελέν Τενεκετζή Κατ. Καπετανοπούλου Ο μουσικοκαλλιτεχνικός Σύλλογος «Απόλλων», που ιδρύθηκε το 1927 διέθετε πλήρη τμήματα χορωδίας, μαντολινάτας και ορχήστρας εγχόρδων με διευθυντές τον Δημ. Ξυδέα (ανδρική, 1927), Στέφανο Στεφανίδη (μικτή, 1929) και Ιωάννη Βαΐου (1929). Ο Δη...

Φωτο αρχείου Γεώργιου Κυριακού:  Ο Γεώργιος Κυριακού Στις 3 Φεβρουαρίου 1926, από την απελευθέρωση του, για πρώτη φορά  το Νέο Πετρίτσι αποκτά εκλεγμένο πρόεδρο. Το εκλεγμένο κοινοτικό συμβούλιο ψήφησε για πρόεδρο τον  Γεώργιο Κυριακού για την διετία 1926 - 28 και τον Χαράλαμπο Καγιανίδη για την επόμενη διετία.

Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Σταμάτιος, Ιωάννης και Νικόλαος κατάγονταν από τις Σπέτσες και μαρτήρησαν υπέρ του Ονόματος του Χριστού στη Χίο, το έτος 1822 μ.Χ. Από αυτούς οι δύο πρώτοι, ο Σταμάτιος και ο Ιωάννης, ήσαν αδελφοί. Ο πατέρας τους ονομαζόταν Θεόδωρος Γκίνης και η μητέρα τους Ανέζω. Κατά το έτος 1822 μ.Χ. οι Άγιοι ξεκίνησαν το ταξίδι τους για την Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους πέντε ναυτικούς, που ασχολούνταν με το εμπόριο, μεταξύ των οποίων ήταν και ο συναθλητής αυτών Νικόλαος. Η σφοδρή θαλασσοταραχή τους ανάγκασε να προσαράξουν απέναντι από τη Χίο, σε παραλία της Μικρασιατικής γης που ονομαζόταν Τσεσμέ. Αφού εξήλθαν στην ξηρά, φοβούμενοι τους Τούρκους, εμπιστεύτηκαν την ζωή τους σε κάποιον Χριστιανό, τον οποίο παρακάλεσαν να μεριμνήσει, δίδοντάς του αμοιβή για την εξεύρεση υλικών, προκειμένου να επισκευάσουν τα χαλασμένο πλοιάριό τους. Όμως αυτός τους πρόδωσε στον αγά και οδήγησε εναντίων τους, τους Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι τους κατεδίωξαν. Από τους επτά οι δύο φονεύθηκαν, ά...

 Eις τον Συμεών. Ἤγγειλε νεκροῖς Πρέσβυς, ὡς Θεὸς Λόγος, Ἄνθρωπος ὀφθείς, μέχρι καὶ τούτων φθάσει. Eις την Άνναν. Οὐ γὰρ ἀπῆρεν ἡ Φανουὴλ θυγάτηρ, Ἕως ἐπ' αὐτῆς τὸν Θεὸν εἶδε βρέφος. Τῇ τριτάτῃ δεσμοῖο βίαιο λύθη Συμεώνης. Ο Συμεών κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν δίκαιος, ευλαβής και φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, που του είχε φανερώσει ότι δε θα πέθαινε πριν δει το Χριστό. Η χαρμόσυνη αυτή πληροφορία τον εμψύχωνε ως τα βαθειά γεράματα του. Τέλος, ακριβώς σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού, το Πνεύμα τον πληροφόρησε ότι έπρεπε να πάει στο Ιερό. Ετοιμάστηκε, λοιπόν, με νεανική ζωηρότητα, πήγε εκεί και στάθηκε στην πόρτα, γεμάτος ευχαρίστηση και αγαλλίαση. Μέσα στην προσδοκία αυτή, φάνηκαν να έρχονται ο Ιωσήφ με την Παρθένο, που κρατούσε τον Ιησού. Ο Συμεών, πληροφορημένος από το Πνεύμα ότι το βρέφος αυτό είναι ο Χριστός, τρέχει και παίρνει τον Ιησού στην αγκαλιά του. Τον κρατάει ευλαβικά και, αφού καλά - καλά παρατήρησε το νήπιο και δέχθηκε όλη την ιλαρότητα της θείας μορφής τ...

Βοῶν ἐπαύλεις Βλάσιον εἶχον πάλαι, Αὐλαὶ δὲ νῦν ἔχουσιν αὐτὸν Κυρίου. Ο Άγιος Μάρτυς Βλάσιος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και γεννήθηκε από πλούσιους και φιλάνθρωπους γονείς. Οι επαγγελματικές ανάγκες της οικογένειάς του τον ανάγκασαν να απομακρυνθεί για λίγο από την Καισάρεια. Όταν έγινε διωγμός εναντίων των Χριστιανών, οι ειδωλολάτρες τον καταζητούσαν ως Χριστιανό, αλλά δεν τον εύρισκαν. Η μητέρα του, που ποθούσε τη σωτηρία του, του συνέστησε να ακολουθήσει τον δρόμο της φυγής. Αλλά ο Άγιος αρνήθηκε. Τόσοι άλλοι μαρτυρούσαν. Γιατί, λοιπόν, αυτός να δραπετεύσει; Έτσι, προσήλθε με προθυμία και παραδόθηκε στους διώκτες του, τους οποίους και φιλοξένησε και περιποιήθηκε σαν να ήταν ευεργέτες του. Τον συνέλαβαν και αφού τον μαστίγωσαν τον έριξαν μέσα σε κοχλαζόμενο λέβητα, όπου διέμεινε πέντε ημέρες χωρίς να πάθει τίποτα. Η χάρη του Θεού διαφύλαξε τον Άγιο σώο και αβλαβή. Έτσι, πολλοί στρατιώτες, που είδαν το θαύμα, πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν από τον Άγιο με το νερ...

Χρησμοὺς διδόντος πρὶν θανεῖν Ἀζαρίου, Σιγᾷ προφητεύουσα λοξὰ Πυθία. Ο Προφήτης Αζαρίας ήταν γιος του Ωδήδ (ή Aδδώ) και έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Ασά (910-870 π.Χ.) γιού και διαδόχου του Αβιά στο βασίλειο του Ιούδα. Καταγόταν από την γη Σεμβαθά και κήρυττε στον λαό την ευσέβεια. Ο Ασά υποστήριξε τη λατρεία του αληθινού θεού, οχύρωσε καλά την Ιουδαία και εξόπλισε και εκγύμνασε καλά 500.000 πολεμιστές. Σύμφωνα λοιπόν με τη διήγηση του βιβλίου Β' Παραλειπομένων Κεφ. ιδ'- ιε', εξήλθε κατά της Ιουδαίας Ζερά ο Αιθίοψ. Λέγεται ότι πρόκειται για τον Φαραώ Οσορκόν Α' της 223 Αιγυπτιακής δυναστείας, διάδοχο του Σησάκ, που νίκησε τον βασιλιά του Ιούδα Ροβοάμ. Ο Φαραώ διέθετε εκατομμύρια στρατού και 300 πολεμικά άρματα. Ο Ασά, προ της μάχης, έκανε θερμότατη προσευχή προς τον Θεό. Όταν λοιπόν, νίκησε, ο Αζαρίας, εμπνευσμένος από το Πνεύμα το Άγιο, πήγε στον βασιλιά Ασά και στο λαό και είπε: «Ακούστε με συ ο βασιλιάς Ασά και όλος ο λαός των φυλών του Ιούδα και του Βενιαμίν. ...

Ο Άγιος Λαυρέντιος (Laurence) ήταν Αγγλοσάξονας και έζησε περί τα μέσα του 6ου και τις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ. Συνόδευσε τον Άγιος Αυγουστίνο (τιμάται 26 Μαΐου) και εργάσθηκε για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως στη νότια Αγγλία. Ο Άγιος διαδέχθηκε στη θέση του Αρχιεπισκόπου Καντουαρίας, τον Άγιο Αυγουστίνο και παρέμεινε στον θρόνο μέχρι της κοιμήσεώς του, το έτος 619 μ.Χ.

Ο Άγιος Ρωμανός του Ούγκλιχ ήταν υιός του ηγεμόνα Βλαντιμήρ Κωνσταντίνοβιτς και γεννήθηκε το 1235 στη Ρωσία. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1285 μ.Χ.

Είναι άγνωστος ο τόπος καταγωγής του Οσίου Σάββα. Ασκήτεψε στην ιερά μονή του Τιμίου Προδρόμου της νήσου των Ιωαννίνων περί τα μέσα του 15ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε πνευματικός καθοδηγητής των Οσίων Νεκταρίου και Θεοφάνους των Αψαράδων (τιμούνται 17 Μαΐου). Ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας και από μικρή ηλικία αγάπησε την πτωχεία του Ιησού Χριστού και έζησε μέχρι την τελευταία του πνοή ως ένας ταπεινός και πτωχός ερημίτης. Ποτέ δεν είδαν τον Όσιο να θυμώσει, να κατακρίνει και να μνησικακεί, ενώ η καρδιά του πλημμύριζε από ταπείνωση, για την οποία ο ίδιος έλεγε: «Η ταπεινοφροσύνη είναι η πέτρα η στερεά και άρρηκτη επί της οποίας οικοδομείται η πνευματική ζωή». Ο ασκητικός του βίος ήταν πολύ αυστηρός. Κάθε βράδυ προσευχόταν μέχρι το πρωί. Η τροφή του ήταν ελάχιστη και λιτή. Κρέας, ψάρι και τυρί δεν δέχθηκε ποτέ στο τραπέζι του, ενώ ποτέ δεν έριξε στο φαγητό του σταγόνα από λάδι. Ο Όσιος Σάββας κοιμήθηκε με ειρήνη το 1505 μ.Χ. Όταν παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, άρρητη ευωδία ανέβλυσε α...

Ο Άγιος Νικόλαος, κατά κόσμο Ιωάννης Ντιμιτρέβιτς Κασάτκιν, γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1836 μ.Χ. στο χωριό Μπεργιοζόβσκυ του Μπελσκ, κοντά στην περιοχή του Σμολένσκ. Οι γονείς του ονομάζονταν Δημήτριος και Ξένη και ήσαν ευσεβείς και φιλόθεοι. Έτσι ο Άγιος αγάπησε τον εκκλησιαστικό βίο από την παιδική του ηλικία και έκανε τα πρώτα του βήματά του μέσα στην Εκκλησία με την βοήθεια του πατέρα του, ο οποίος ήταν ιερεύς. Όταν ο Ιωάννης μεγάλωσε, πήγε στο τοπικό δημοτικό σχολείο και μετά στο εκκλησιαστικό σεμινάριο του Μελίνσκι. Αφού αποφοίτησε μεταξύ των πρώτων, συνέχισε τις σπουδές του στη θεολογική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως, από την οποία τελείωσε το έτος 1861 μ.Χ. Στην Ιαπωνία, λίγο μετά την άφιξη των Πορτογάλων Ιησουιτών στο νότιο άκρο τον 17ο αιώνα μ.Χ., οι Ολλανδοί έμποροι είχαν πείσει την κυβέρνηση πως πρέπει η χώρα να προφυλαχθεί από την ολέθρια επιρροή των ξένων. Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν τα λιμάνια για όλους εκτός από τους εμπόρους αυτούς. Για διακόσια χρόνια κράτησε η π...