ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, ἐκ ξίφους, Καὶ λαμπρότητος καὶ χαρᾶς τῶν Μαρτύρων. Τῇ δεκάτῃ Χαράλαμπες, ἐὸν ἐτμήθης ἀπὸ λαιμόν. Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευ...

Ζήνων τὰ τερπνὰ τῆς Ἐδὲμ ζητῶν μόνα, Εἰς τέρψιν εἶχε τὴν λύσιν τοῦ σαρκίου. Ο Όσιος Ζήνων καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ήταν γιος πλουσίων και ευγενών γονέων. Επί βασιλέως Ουάλη (364 - 374 μ.Χ.) έκανε χρέη διακοσμητή των γραμμάτων του. Ο αυτοκράτορας Ουάλης υποστήριζε τους αιρετικούς Αρειανούς, και είναι εκείνος ο οποίος προσπάθησε να πιέσει δια του έπαρχου Μοδεστού τον Μέγα Βασίλειο, αναγκάστηκε όμως να υποχωρήσει από την σθεναρή στάση του Αγίου Ιεράρχου. Ο Άγιος Ζήνων, μολονότι ζούσε σε τέτοια ατμόσφαιρα, διατήρησε ακέραιο το Ορθόδοξο φρόνημά του. Όταν πέθανε ο Ουάλης, αμέσως ο Ζήνων έριξε τη στρατιωτική ζώνη και αφού βρήκε ένα μεγάλο τάφο (πολλούς τέτοιους τάφους είχε το βουνό της Αντιοχείας) μπήκε μέσα σ' αυτόν και καθάριζε την ψυχή του με αυστηρότατη άσκηση. Το στρώμα του ήταν μια στοίβα από χορτάρια πάνω σε πέτρες. Ήταν ντυμένος με ένα τριμμένο ράσο· η τροφή του ήταν λίγο ψωμί, που του έφερνε κάθε δύο μέρες κάποιος φίλος του και το νερό το έφερνε από πολύ μα...

  Πορφύριος καὶ Βάπτος ἐκ κοινοῦ ξίφους, Ἀθλήσεως βάπτουσι κοινὴν πορφύραν. Οι Άγιοι Βάπτος (ή Δαύκτος) και Πορφύριος ήταν από τους στρατιώτες, που βασάνισαν μετά από διαταγή του έπαρχου τον Άγιο Χαράλαμπο (βλέπε 10 Φεβρουαρίου). Επειδή όμως στις καρδιές τους υπήρχε ευσεβής διάθεση, ο Θεός τους έφερε στο δρόμο της σωτηρίας. Η ηθική λάμψη, που καταύγαζε τον μάρτυρα, φώτισε την ψυχή τους και την έκανε να πιστέψει στην αλήθεια του Χριστού. Έτσι, αφού πέταξαν τα όργανα των βασανιστηρίων, έπεσαν στα πόδια του Αγίου και του ζητούσαν συγχώρηση. Η φανερή αυτή ενέργεια τους υπέρ της χριστιανικής πίστης, κίνησε εναντίον τους τη μανία του έπαρχου, με αποτέλεσμα να αποκεφαλιστούν επί τόπου και να πάρουν έτσι το αιώνιο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ἀναστάσιος, τὸν δρόμον τείνων πρόσω, Γῆς ἐξαναστὰς πρὸς τὸν Ὕψιστον τρέχει. Διάφοροι Συναξαριστές καθώς και τα Μηναία, από παραδρομή αναφέρουν την ήμερα αυτή μνήμη του Αναστασίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Εννοούν δε τον Αναστάσιο εκείνο, που διαδέχτηκε τον πατριάρχη Γερμανό (τιμάται 12 Μαΐου) αφού τον υποστήριξε ο Λέων ο Γ΄ και συνέπραξε εναντίον των αγίων εικόνων. Αυτός ήταν τόσο μισητός στον κόσμο των ορθοδόξων, ώστε, καθώς εξιστορεί ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων, τη στιγμή που γινόταν πατριάρχης, ευσεβείς και σεμνές γυναίκες της Κωνσταντινούπολης, ώρμησαν στην Εκκλησία με πέτρες και ξύλα, και, φωνάζοντας τον πληρωμένο προδότη και λύκο, τον έδιωξαν. Τέτοιος ελεεινός Ιεράρχης, δεν έχει φυσικά καμιά θέση στην τάξη των Αγίων. Αντ' αυτού η τιμή ανήκει σ' άλλο Αναστάσιο, πατριάρχη Ιεροσολύμων, που υπήρξε άνδρας ευσεβής και διακρίθηκε για τη θεάρεστη ζωή του. Έχασε μάλιστα και το θρόνο του υποστηρίζοντας τις αποφάσεις της Δ' Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.), που έγινε στη Χαλκηδόν...

Η Οσία Άννα γεννήθηκε στη Ρωσία και ήταν σύζυγος του ηγεμόνα Γιαροσλάβου. Εργάσθηκε αποστολικά για την στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και εγκατέλειψε τον κόσμο, για να ζήσει σε μοναστήρι με ησυχία και προσευχή. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 1056 μ.Χ. Η Οσία Άννα συχνά μπερδεύεται με την μητέρα του Αγίου Βλαδίμηρου φωτιστή των Ρώσων (βλέπε 15 Ιουλίου). Αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί η Οσία Άννα είχε και αυτή έναν γιο με το ίδιο όνομα. Η Εκκλησία τιμά την μνήμη της και στις 4 Οκτωβρίου.

Ο Όσιος Πρόχορος καταγόταν από το Σμολένσκ της Ρωσίας και ακολούθησε τον μοναχικό βίο γενόμενος μοναχός στη μονή των Σπηλαίων του Κιέβου από τον ηγούμενο Ιωάννη, ο οποίος ένιωσε τον ένθεο ζήλο του Προχόρου. Ο Όσιος αγωνιζόταν με μεγάλη αυστηρότητα και ακρίβεια στις αρχές της μοναχικής πολιτείας. Εκείνο που τον διέκρινε ήταν η νηστεία. Ποτέ δεν γευόταν άλλη τροφή εκτός από νερό και ψωμί που ήταν φτιαγμένο από λοποτιά ή αρνόγλωσσο, ένα πικρό φυτό (στα ρώσικα λέγεται «λέμπεντα»). Γι' αυτό και επικαλείται «Λεμπεντιώτης». Και ο Άγιος Θεός, που έβλεπε την άσκηση και την αγάπη του Οσίου, μετέβαλε την πίκρα αυτού του χόρτου σε γλυκύτητα. Τα χρόνια που ζούσε ο Όσιος ήταν δύσκολα για την Ρωσία και τον λαό της. Οι πολεμικές αναταραχές έφεραν πείνα. Ο θάνατος απειλούσε τους κατοίκους του Κιέβου. Ο Όσιος, ακούραστα, μάζευε το πικρό αυτό χόρτο και καθημερινά ετοίμαζε ψωμιά και τα μοίραζε στους πεινασμένους αδελφούς του. Μερικοί θέλησαν να μιμηθούν τον Όσιο και να φτιάξουν μόνοι τους ψωμί από το ...

Ο Άγιος Ιωάννης, ο επιλεγόμενος Φιλόσοφος λόγω των εξαιρετικών σπουδών του στη θεολογία και φιλοσοφία, έζησε κατά τα τέλη του 11ου και αρχές του 12ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

 Τὰς τρεῖς γυναῖκας ἀρρενωποὺς μηνύει, Ἄρρην ἀριθμός, ὁ τρία, πρὸς τὸ ξίφος. Οι Άγιες Τρεις Γυναίκες ήταν παρούσες στο μαρτύριο του Αγίου Χαραλάμπους (βλέπε 10 Φεβρουαρίου), και αφού είδαν τα θαύματα του, πίστεψαν στον Χριστό, τον ομολόγησαν και αποκεφαλίστηκαν στη Μαγνησία.

 Εις τις Ενναθά και Ουαλεντίνη Εἰς ἀρραβῶνα παρθένοις κόραις δύο, Ὁ νυμφίος δίδωσι θάρσος πρὸς φλόγα. Εις τον Παύλον Ἐκεῖνος οὗτος Παῦλος ὁ Χριστοῦ φίλος, Χριστοῦ πόθῳ τράχηλον ἐκτετμημένος. Η Ενναθά καταγόταν από τη Γάζα και η Ουαλεντίνη από την Καισαρεία της Παλαιστίνης. Όταν διώκονταν οι χριστιανοί και βασανίζονταν στην Παλαιστίνη, καταγγέλθηκε και η Ενναθά στον ηγεμόνα Φιρμιλιανό. Η γενναία κόρη δήλωσε αμέσως ότι πιστεύει στον Χριστό και συμβούλευσε τον ηγεμόνα να μελετήσει και αυτός τη χριστιανική θρησκεία για να βρει τη σωτηρία του. Και επειδή επέμενε στην ομολογία της, την έδεσαν σ' ένα ξύλο και την βασάνιζαν ποικιλοτρόπως. Άλλα το μαρτύριο της έβλεπε και η Ουαλεντίνη. Η τίμια ψυχή της δεν μπόρεσε να υποφέρει τη σιωπή. Αποφασιστικά προχώρησε και έκανε παρατηρήσεις στον Φιρμιλιανό. Τότε και αυτή είχε την ίδια τύχη με την Ενναθά. Όμως, τη στιγμή εκείνη, παρουσιάστηκε κάποιος νέος, που ονομαζόταν Παύλος και με θάρρος στιγμάτισε το κακούργημα του Φιρμιλιανού. Αυτός τότε εξοργισμ...

Aεί γεραίρειν, την μόνην χρη Παρθένον, Άπασι τιμής, της άνω την αιτίαν. Ο ναός αυτός υπήρχε απέναντι της βασιλικής πύλης (Μπαλατά), στο σημερινό Χάσκιοϊ της Κωνσταντινούπολης και κτίσθηκε το έτος 598 μ.Χ. από τον αδελφό του αυτοκράτορα Μαυρικίου (582 - 602 μ.Χ.), Πέτρο. Το όνομα Αρεόβινδος είχαν επιφανείς στρατιωτικοί της Ανατολής.

Ο Άγιος Βασίλειος εξελέγη Μητροπολίτης του Νόβγκοροντ της Ρωσίας το 1329 μ.Χ. και χειροτονήθηκε στο ναό των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού. Συνέγραψε το προσφιλές ανάγνωσμα «Ο παράδεισος επί της γης». Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1352 μ.Χ.

Ο Όσιος Λογγίνος του Κορυάζχεμσκ καταγόταν από την Ρωσία. Ασκήτεψε αρχικά στη μονή Αγίου Παύλου της Ομπνόρα και στη συνέχεια στη μονή των Αγίων Βορίδος και Γκλεμπ του Σολβυτσέγκοντ και στη μονή του Αγίου Κορνηλίου της περιοχής Κομέλ. Από εκεί, ακολουθούμενος από τον μοναχό Συμεών, ήλθε σε ερημητήριο που ήταν στις όχθες του ποταμού Κορυαζχέμα. Εκεί ανήγειρε κελιά και ναό αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Ο Όσιος Λογγίνος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1540 μ.Χ. Μετά 16 χρόνια από την κοίμηση αυτού, το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε μέσα στο ναό.

Η Σύναξη των Αγίων του Νόβγκοροντ, που αναπαύονται στη Στοά του Μαρτυρίου στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας,  είναι εορτασμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τιμήν των επισκόπων του Νόβγκοροντ που είναι θαμμένοι στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας. 10 Φεβρουαρίου, μαζί με τη μνήμη της πιστής πριγκίπισσας Άννας του Νόβγκοροντ . 4 Οκτωβρίου, μαζί με τη μνήμη του πιστού πρίγκιπα Βλαντιμίρ Γιαροσλάβιτς . την 3η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή με τη Σύνοδο των Αγίων του Νόβγκοροντ. Το Λάβαρο του Νόβγκοροντ Περισσότεροι από εκατό άγιοι του Θεού περιλαμβάνονται στη Σύνοδο των Αγίων του Νόβγκοροντ, πολλοί από τους οποίους έχουν πανρωσικές εορτές. Το αρχαίο πάνθεον του Νόβγκοροντ ξεπερνούσε τα πάνθεον άλλων ρωσικών εδαφών. Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα είναι αυτό των 30 επισκόπων που ηγήθηκαν της καθεδρικής εκκλησίας του Νόβγκοροντ μέχρι το 1478, από τους οποίους 17 αγιοποιήθηκαν. Οι επίσκοποι του Νόβγκοροντ παραδοσιακά θάβονταν στη Χρυσή στοά του Καθεδρικού Ναού της Σοφίας στο Νόβγκοροντ. Σύμφω...

Όταν το έτος 1728 μ.Χ. ενέσκυψε στη νήσο της Ζακύνθου πανούκλα, οι Χριστιανοί εστράφησαν στον Άγιο Χαράλαμπο (βλέπε 10 Φεβρουαρίου) και ζήτησαν την μεσιτεία του. Αποφάσισαν μάλιστα να οικοδομήσουν ναό προς τιμή του ως ικεσία και υπέρ της απαλλαγής αυτών από την συμφορά.

 Στις ήμερες του βασιλιά Θεοδοσίου του Μεγάλου (379 - 395 μ.Χ.), ζούσε στην Κωνσταντινούπολη κάποιος άνθρωπος ενάρετος και πλούσιος, που ονομαζόταν Ιουλιανός. Αυτός είχε και ένα γιο, που τον έλεγαν Θεόφιλο. Όταν γέρασε, έπεσε σε μεγάλη φτώχεια και τότε κάλεσε τον γιο του για να του πει κάτι σημαντικό. Του ζήτησε λοιπόν να τον πουλήσει σαν δούλο του, για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των τελευταίων χρόνων της ζωής του αλλά με την υπόσχεση ότι θα έκανε πλήρη υπακοή στον αφέντη του και όταν είχε θεία Λειτουργία, πρώτα θα πήγαινε σ' αυτή και έπειτα θα συνέχιζε πρόθυμα την υπηρεσία του. Έτσι θα είχε θαυματουργικές ευεργεσίες από τον Θεό. Ο υπάκουος γιος δέχτηκε το αίτημα του πατέρα του, που την επόμενη μέρα τον πούλησε σ' έναν πατρίκιο του παλατιού, τον Κωνσταντίνο. Αυτός αγάπησε πολύ τον Θεόφιλο για την προθυμία και την εργατικότητα του. Κάποτε όμως ο πατρίκιος ξέχασε τον χαρτοφύλακα στο δωμάτιό του και έστειλε τον Θεόφιλο να του τον φέρει. Ο Θεόφιλος μπήκε στο δωμάτιο την ώρα που η...

Γεννήθηκε στα μισά του 1894 στην Κηφισιά του νομού Αττικής  και ήταν γιος του Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη.  Ο Μιχαήλ Μελάς με τον Πατέρα του και την αδερφή του Ζωή, το 1898. Φωτογραφικό Αρχείο Ε.Ι.Μ. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την οικογένεια Μελά και ήταν εγγονός του Μιχαήλ Μελά ενώ από την μητέρα του καταγόταν από την οικογένεια Δραγούμη και ήταν εγγονός του πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη. Είχε μία αδερφή, τη Ζωή (Ζέζα). Η οικία του Π. Μελά στην Κηφισιά. Δημοσιευμένη στο: Athens 1839-1900, A Photographic Record, Benaki Museum Athens 1985 Ήταν παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Πεσμαζόγλου, κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, συνιδρυτή της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, και από το γάμο του απέκτησε μια κόρη, την Ναταλία Μελά και ένα γιο, τον Παύλο Μελά που γεννήθηκε το 1930. Ο Παύλος παντρεύτηκε , σε δεύτερο γάμο για την ίδια, την Αλίκη-Ζωή (Joy) Βοϊβόδα. Ο Μιχαήλ Μελάς με τον Πατέρα του Την εποχή του ηρωικού θανάτου του πατέρα του Παύλου Μελά, ο Μιχαήλ ήταν ηλικί...

Αθηναϊκός Τύπος, Φύλλο 11 Φεβρουαρίου Στις  9 Φεβρουαρίου 1950, κηδεύτηκε ο αξιωματικός Στρατού και αυλικός Μιχαήλ (Μίκης) Μελάς , γιος του Παύλου Μελά Αθηναϊκός Τύπος, Φύλλο 10 Φεβρουαρίου Αθηναϊκός Τύπος: Μιχαήλ Π. Μέλας Ένας γενναίος στρατιώτης και αξιαγάπητος άνθρωπος, έφυγε από τη ζωή με τον πρόωρο θάνατο του υποστρατήγου Μιχάλη Μελά, γιου του εθνικού ήρωα Παύλου Μελά. Ο Μιχάλης, με το χαϊδευτικό όνομα «Μίκης», εισήλθε από νεαρός στην Σχολή των Ευελπίδων και πολέμησε ως ανθυπολοχαγός κατά την εκστρατεία του 1912. Τότε είχε την ικανοποίηση να προσκυνήσει, ως στρατιώτης, τον Ιερό τάφο του πατέρα του. Αργότερα, ο Μελάς επιτέλεσε με αξιοπρέπεια τα καθήκοντά του, τόσο στην Μικρά Ασία όσο και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ήταν ένας ευγενής και τίμιος άνθρωπος, πάντα ευδιάθετος και ενθουσιώδης. Αγάπησε τη ζωή, ενώ και ο ίδιος ήταν αγαπητός σε όλους όσοι τον γνώρισαν. Γι' αυτό και υπήρξαν έντονες και ειλικρινείς εκδηλώσεις πένθους, με τις οποίες ολόκληρη η Αθηναϊκή κοινωνία, με επικ...

Ο Γεώργιος Α. Κηροπλάστης γεννήθηκε στη Νιγρίτα, σε μια οικογένεια της αστικής τάξης. Τα πρώτα του σχολικά βήματα έγιναν στη γενέτειρά του, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του μέχρι τη δεύτερη τάξη του Γυμνασίου. Στη συνέχεια, συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Γυμνάσιο Σερρών, απ' όπου αποφοίτησε το 1927. Το ίδιο έτος, με την επιτυχία του στις εξετάσεις, πέρασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του και αποκτώντας το πτυχίο του φιλολόγου. Αντί να αναλάβει θέση στο δημόσιο σχολικό σύστημα, προτίμησε την ιδιωτική εκπαίδευση, δίνοντας φροντιστηριακά μαθήματα. Το 1945 εγκαταστάθηκε στις Σέρρες, όπου ίδρυσε το δικό του εξατάξιο Ιδιωτικό Γυμνάσιο στην οδό Τσαλοπούλου, το οποίο παρέμεινε σε λειτουργία για περισσότερα από 30 χρόνια, προσφέροντας εκπαίδευση σε πλήθος μαθητών της περιοχής. Ορισμένα από τα έργα του περιλαμβάνουν: Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Νιγρίτης (Σέρρες, 1989) Νοσταλγικές περιπλανήσεις μοναξιάς Χρυσοπηγής Σερρών (Σέρρες...

Στις 9 Φεβρουαρίου 1991 απεβίωσε ο εκπαιδευτικός Γεώργιος Αν. Κηροπλάστης από την Νιγρίτα. 

Στις 9 Φεβρουαρίου  1951, ο Αξιωματικός Ιωάννης Μανασής από την Ηράκλεια έπεσε ηρωικά μαχόμενος σε πολεμική επιχείρηση  στην Κορέα. Η ταφή του έγινε στο Νεκροταφείο Ηνωμένων Εθνών στο Μπουσάν της Κορέας, Νεκροταφείο Ηνωμένων Εθνών στο Μπουσάν, Κορέα

Στις 9 Φεβρουαρίου 1945 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του υποκαταστήματος της "ΕΑΜικής" " Τράπεζας του Λαού"  στην πόλη των Σερρών. Η τράπεζα είχε την  έδρα της στην Καβάλα.  Ο Δήμος Σερρών άνοιξε λογαριασμό καθημερινών συναλλαγών στην   " Τράπεζα του Λαού"  με πρώτη κατάθεση 100.000 λέβα.  Σ. Α.,Βιβλίο αποφάσεων Δημοτικής Επιτροπής 1944-45, απόφ. 89/6-2-1945 και 122/20-2-1945

Φωτό αρχείου : E φημερίδα " Εθνική Αναγέννησις", αρχείο   ΕΛΙΑ Στις 9 Φεβρουαρίου 1936 κυκλοφόρησε η εφημερίδα " Εθνική Αναγέννησις" των Σερρών.  Ως υπότιτλο είχε την φράση Εβδομαδιαία εφημερίς εθνικιστικών αρχών. Αρχισυντάκτης ήταν ο Βασίλης Παπαντωνίου και ο διευθυντής ήταν ο Αθανάσιος Κυριακόπουλος. Η εφημερίδα αρχικά ήταν δισέλιδη. Εκτυπωνόταν στο εκτυπωτήριο του Ελευθέρου Πολίτου.  Από το 55ο φύλλο και μετά η εφημερίδα έγινε τετρασέλιδη. Ιδιοκτήτες έγιναν ο Παπαντωνίου και Κυριακόπουλος και σύντομα ο Παπαντωνίου παρέμεινε ως ο μόνος ιδιοκτήτης.  Δεν είναι γνωστό πότε η εφημερίδα ανέστειλε την κυκλοφορία της. Ο Παπαντωνίου πέθανε τον Ιανουάριο του 1967.

Φωτό αρχείου : Ο Αθανάσιος ( Σάκης) Φιδετζής το 1926 Στις 9 Φεβρουαρίου 1930, ο βαθύφωνος του Εθνικού Ωδείου Αθηνών, Δ. Παναγιωτάκος, έδωσε ρεσιτάλ στις Σέρρες, με τη σύμπραξη της χορωδίας και της μαντολινάτας του "Ορφέα" Σερρών, υπέρ αποπερατώσεως του Δημοτικού Γυμναστηρίου. Σόλο φλάουτο ο Σάκης Φιδετζής, στο πιάνο ακομπανιατρις Φλαμαροπούλου. Διευθυντής της χορωδίας και μαντολινάτας του Ορφέα ο Φραντσίσκο Νούλι

  Στις 9 Φεβρουαρίου 1930, ο  Δήμαρχος Σερρών κ. Τικόπουλος ζήτησε πίστωση 200 χιλιάδων δραχμών για την κατασκευή φράγματος όπως έγραψε η εφημερίδα Μακεδονία. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε : Οι ενέργειες του Δημάρχου Σερρών για τα προσωρινά αντιπλημμυρικά έργα Αθήνα, 9 - (ιδιαίτερη τηλεγράφημα). Ο Δήμαρχος Σερρών κ. Τικόπουλος ζήτησε πίστωση 200 χιλιάδων δραχμών για την κατασκευή φράγματος, το οποίο θα προστατεύει το τμήμα της πόλης και των συνοικισμών που υπέστησαν ζημιές από τις πρόσφατες πλημμύρες από μια νέα πλημμύρα. Επειδή το υπουργείο δεν διαθέτει σχετική πίστωση, ο κ. Καραπαναγιώτης υποσχέθηκε να εγκρίνει δαπάνη από την πίστωση του εκατομμυρίου, την οποία διαθέτει ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας, αμέσως μόλις λάβει το τηλεγράφημα του τελευταίου αυτού. Επομένως, το ζήτημα των Σερρών μπορεί να θεωρηθεί επιλυθέν υπό την προϋπόθεση ότι ο κ. Γονατάς θα αναφέρει το θέμα στο υπουργείο σχετικά.

ΦΕΚ 55/ 15 Φεβρουαρίου 1926 Στις 15 Φεβρουαρίου 1926, με διάταγμα (ΦΕΚ 55/1926, τεύχος Α΄), μετονομάστηκαν διάφοροι οικισμοί στην Ελλάδα, μεταξύ αυτών και οικισμοί του Νομού Σερρών όπως παρακάτω: Η κοινότητα Τζουμαγιάς της Υποδιοίκησης Σερρών μετονομάζεται σε «κοινότητα Ηράκλειας» και ο ομώνυμος συνοικισμός Τζουμαγιά σε «Ηράκλεια». Ο συνοικισμός Μαντρατζίκ της κοινότητας Άνω Πορροΐων της Υποδιοίκησης Σιδηροκάστρου μετονομάζεται σε «Μανδράκι». Ο συνοικισμός Ρούπελ της κοινότητας Δραγοτίνης της ίδιας Υποδιοίκησης μετονομάζεται σε «Κλειδίον». Η κοινότητα Πρόσνικ της Υποδιοίκησης Σερρών μετονομάζεται σε «κοινότητα Σκοτούσης» και ο ομώνυμος συνοικισμός σε «Σκοτούσα». Η κοινότητα Κρουσόβου της Υποδιοίκησης Σιδηροκάστρου μετονομάζεται σε «κοινότητα Κερδυλλίου» και ο συνοικισμός Κάτω Κρούσοβον σε «Κερδύλλιον». Ο συνοικισμός Τσερκέζ Μαχαλάς ή Τσερκίζ-κιοϊ της κοινότητας Μουνουχίου της Υποδιοίκησης Νιγρίτης μετονομάζεται σε «Τράγιλος». Η κοινότητα Νικοσλάβη της ίδιας Υποδιοίκησης μετονομάζεται σ...

Φαρισαΐζων, Ἱεροῦ μακρὰν γίνου, Χριστὸς γὰρ ἔνδον, ᾧ ταπεινὸς δεκτέον. Ὁ δημιουργὸς τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω, Τρισάγιον μὲν ὕμνον ἐκ τῶν Ἀγγέλων, Τριῴδιον δὲ καὶ παρ' ἀνθρώπων δέχου. Τριώδιο Τριώδιο ονομάζεται το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας μας το οποίο περιλαμβάνει τους Ύμνους των Κυριακών, απο την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο πρίν την Τελετή της Αναστάσεως. Ονομάζεται έτσι διότι οι περισσότεροι Κανόνες του Όρθρου (πρωινή Ακολουθία) περιέχουν τρείς Ωδές ενώ συνήθως περιέχουν εννέα Ωδές - την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε διαδοχικά μία από τις πέντε πρώτες. Το Τριώδιο τοποθετείται στα Αναλόγια των Ναών μας στον Εσπερινό του Σαββάτου της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου αφού πρώτα ο Πρωτοψάλτης το παραλάβει απο την Εικόνα του Χριστού και το ασπασθεί. Έτσι ανοίγει το Τριώδιο, περίοδος η οποία διαιρείται σε τρείς μικρότερες, δηλ. Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι Κυριακή της Τυροφάγου, Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Σάββατο Του Λαζάρου και Κυρ...

Τὸν ἐκ παλαιοῦ κλητικὸν Νικηφόρον, Τμηθέντα γνῶθι πρακτικὸν Νικηφόρον. Φασγάνῳ ἀμφ' ἐνάτῃ Νικηφόρε, δειροτομήθης. O Άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού (253 - 259 μ.Χ.) και Γαληνού (259 - 268 μ.Χ.), και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστευσε στα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια. Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο Άγιος διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων και τον Σαπρίκιο, τρέχει και πέφτει στο γόνατά του και τον παρακαλεί με δάκρυα να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνείται πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που δέχθηκε ο Νικηφόρος τον πλησιάζει και πάλι, ασπάζεται τις πληγές του και του ζητά να του δώσει έστω και την τελευταία στιγμή την ευλογία του. O Σαπρίκιος ανένδοτος, τον απομακρύνει κα...

Λυθέντες ἄνδρες σαρκικῶν τρεῖς ἁμμάτων (δεσμῶν δηλ.), Τῶν τῆς Ἐδὲμ μετέσχον ἐντρυφημάτων. Έζησαν και οι τρεις κατά τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα. Άγιος Μάρκελλος επίσκοπος Ο Μάρκελλος, πατέρας του Παγκρατίου, ήταν προηγουμένως οπαδός του Σίμωνα του Μάγου. Ήλθε όμως στην αληθινή πίστη, μέσω της διδασκαλίας και των θαυμάτων του αποστόλου Πέτρου, τον όποιο και ακολούθησε από τότε με το γιο του Παγκράτιο. Και ο μεν Μάρκελλος έγινε κατόπιν επίσκοπος στις Συρακούσες της Σικελίας, όπου έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή θρησκεία.  Άγιος Παγκράτιος επίσκοπος Ταυρομενίου Ο δε Παγκράτιος έγινε επίσκοπος Ταυρομενίου (σημερινή Ταορμίνα) της Σικελίας. Άγιος Φιλάγριος επίσκοπος Κύπρου Ο Φιλάγριος διέπρεψε σαν επίσκοπος της Κύπρου. Και οι τρεις κοιμήθηκαν, αφού υπέστησαν πολλές δοκιμασίες στην εκτέλεση των ποιμαντικών καθηκόντων τους, και ζωή καθημερινού μαρτυρίου. Σημείωση: Η μνήμη του Αγίου Παγκρατίου, επαναλαμβάνεται και την 9η Ιουλίου.