ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Λαιμὸν Βλάσιος ἐκκοπεὶς διὰ ξίφους, Ἀλγοῦσι λαιμοῖς ῥευμάτων εἴργει βλάβας. Ἑνδεκάτῃ Βλασίου τάμεν αὐχένα χαλκὸς ἀτειρής. Ο Άγιος Βλάσιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορος Λικινίου (308 - 323 μ.Χ.). Σπούδασε ιατρική αλλά προσέφερε χωρίς χρήματα τις υπηρεσίες του, ως φιλανθρωπία, στους πάσχοντες και ασθενείς. Εκτός από την ιατρική βοήθεια χορηγούσε δωρεάν στους ασθενείς τα φάρμακα και τους έδινε τα έξοδα νοσηλείας τους.  Η φιλανθρωπική δραστηριότητα εκαλλιεργείτο στην ψυχή του από την αγάπη προς τον Θεό και τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Η Εκκλησία τον δέχθηκε στις τάξεις του ιερού κλήρου και τον εξέλεξε Επίσκοπο Σεβαστείας. Επί της βασιλείας του Λικινίου, ο έπαρχος Αγρικόλας τον συνέλαβε και τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια. Οι στρατιώτες, αφού τον μαστίγωσαν ανηλεώς με ραβδιά, τον κρέμασαν από ξύλο και στην συνέχεια τον οδήγησαν δεμένο στην φυλακή.  Έπειτα τον έριξαν στο βυθό μιας λίμνης. Όμως ο Άγιος, μετά την θαυματουργική του επέμβαση του Θεού, διασώθηκε. Εξοργισθέντες τότε...

Θεοδώραν Ἄνασσαν εὐσεβεστάτην, Χριστὸς Βασιλεὺς ἀξιοῖ θείου στέφους. Η Αγία Θεοδώρα, η βασίλισσα, γεννήθηκε στην Έβεσσα της Παφλαγονίας, το 815 μ.Χ., από ευσεβείς γονείς, τον δρουγγάριο Μαρίνο και την ενάρετη Θεοκτίστη που διακρινόταν για την ευλάβειά της και την προσήλωσή της στην ορθόδοξη πίστη. Η Αγία είχε τρεις άλλες αδελφές, τη Σοφία, της Μαρία και την Ειρήνη και δύο αδελφούς, τον Βάρδα και τον Πετρωνά. Το έτος 830 μ.Χ. νυμφεύθηκε τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (829 - 842 μ.Χ.), ο οποίος ήταν εικονομάχος. Παρά το εικονομαχικό κλίμα που επικρατούσε, η Θεοδώρα εξακολουθούσε να τιμά τις ιερές εικόνες και να τις φυλάσσει κρυφά στα δώματά της. Η μητέρα της, Θεοκτίστη, εγκατέλειψε τα ανάκτορα και αποσύρθηκε σε γυναικεία μονή, την οποία η ίδια είχε ιδρύσει. Το 842 μ.Χ. ο Θεόφιλος πέθανε και η Αγία Θεοδώρα ανέλαβε την βασιλεία και την εποπτεία του ανήλικου υιού της Μιχαήλ, με συνεπιτρόπους τον αδελφό της Βάρδα, τον εκ του πατέρα της θείου της, που ήταν μάγιστρος και τον λογοθέτη Θεόκτιστο. Η πρώ...

Γεωργιος δὲ μὴ τὸ πῦρ δειλιάσας, Ἀπυρπόλητος ἐν πυρὶ διαμένει. Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στην πόλη Κράτοβα της Σερβίας από γονείς ευσεβείς, τον Δημήτριο και τη Σάρρα. Από πολύ μικρή ηλικία επιδόθηκε στη μελέτη του θείου λόγου και αργότερα έμαθε την τέχνη του χρυσοχόου.  Έχασε τον πατέρα του σε νεαρή ηλικία και φοβούμενος μήπως, λόγω της ωραιότητάς του, απαχθεί στην αυλή του σουλτάνου Βαγιατζή Β' (1481 - 1512 μ.Χ.), ήλθε στην Βουλγαρία και παρέμεινε στη Σόφια πλησίον ενός ιερέα που ονομαζόταν Πέτρος. Ο ιερέας εκείνος του παρέσχε κάθε μέσο για να διδαχθεί τα ιερά γράμματα. Και έτσι ο Άγιος ζούσε βίο θεοφιλή και ασκητικό. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να τον εξισλαμίσουν και για το λόγο αυτό μεταχειρίστηκαν έναν έμπειρο μουσουλμάνο διδάσκαλο, ο οποίος σαν αφορμή για να πλησιάσει τον Γεώργιο προσκόμισε σε αυτόν χρυσό για κατασκευή κοσμήματος.  Κατά τις επαφές μαζί του ο Γεώργιος απέδειξε ότι η μόνη αληθινή πίστη είναι η Χριστιανική και ήλεγξε ως ψευδή την μουσουλμανική θρησκεί...

Ο Άγιος Γαβριήλ (Βσεβολόδος Μστισλάβιτς), υιός του μεγάλου Ρώσου ηγεμόνος, επί πολλά έτη καταπολέμησε, ως Πρίγκιπας του Νόβγκοροντ, τις διαμάχες μεταξύ των διαφόρων Ρώσων ηγεμόνων. Μετά την κοίμηση αυτού, το έτος 1138 μ.Χ., η Ρωσική Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και θαυματουργό το έτος 1549 μ.Χ. Βιογραφια Ο Άγιος Πρίγκιπας Βσεβολόντ του Πσκοφ, με το βαπτιστικό όνομα Γαβριήλ, ήταν ο προστάτης άγιος της πόλης του Πσκοφ. Διετέλεσε πρίγκιπας του Νόβγκοροντ από το 1117 έως το 1132, πρίγκιπας του Περεσλάβλ το 1132 και πρίγκιπας του Πσκοφ από το 1137 έως το 1138. Ήταν εγγονός του Βλαδίμηρου Μονομάχου και γεννήθηκε στο Νόβγκοροντ, όπου ο πατέρας του κυβέρνησε ως πρίγκιπας κατά τα έτη 1088-1093 και 1095-1117. Ο πατέρας του ήταν ο Άγιος Πρίγκιπας Μστισλάβος-Θεόδωρος ο Μέγας και η μητέρα του η Χριστίνα Ίνγκεςντόττερ της Σουηδίας. Το 1117, όταν ο Μεγάλος Πρίγκιπας Βλαδίμηρος Μονομάχος παραχώρησε στον Μστισλάβο το Κίεβο-Μπελγκορόντ ως «ουντέλ» (φεουδαρχική κτήση), ουσιαστικά κάνοντάς τον συναυτοκράτο...

Ο Όσιος Δημήτριος του Πριλούκ γεννήθηκε στην περιοχή Περεγιασλάβ Ζαλέσκ της Ρωσίας κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. από οικογένεια πλούσια και ευσεβή. Από νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός και ίδρυσε μονή αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο. Το έτος 1354 μ.Χ. ο Άγιος Δημήτριος συναντήθηκε με τον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ (βλέπε 25 Σεπτεμβρίου), ο οποίος είχε έλθει στο Περεγιασλάβ για να επισκεφθεί τον Μητροπολίτη Αθανάσιο. Από τότε οι δύο Άγιοι συνδέθηκαν διά φιλίας. Η φήμη του Αγίου εξαπλώθηκε τόσο πολύ, ώστε ο μέγας πρίγκιπας Δημήτριος Ιωάννοβιτς του ζήτησε να γίνει Πνευματικός Πατέρας των τέκνων του. Όμως ο Άγιος επιθυμούσε τη μοναχική ησυχία. Υπό την επίδραση του Αγίου Σεργίου αποσύρεται σε απομακρυσμένο τόπο και εγκαθίσταται βόρεια με τον μαθητή του Παχώμιο. Στα δάση της περιοχής Βολογκντά, κοντά στον ποταμό Βελίκα, έκτισε το ναό της Αναστάσεως του Κυρίου και ετοιμαζόταν να θέσει τα θεμέλια για την ανέγερση μονής. Όμως οι ντόπιοι, με τον φόβο ότι τα χωράφια της περιοχής θα γίνονταν μοναστηριακή περιουσία...

Βαβαὶ τοσαύτης παιδίων εὐθαρσίας! Σπεύδουσιν ἄμφω, ποῖον ἐκτμηθῇ φθάσαν. Μαζί με τον Άγιο Βλάσιο (βλέπε ίδια ημέρα) ήσαν στην φυλακή και δύο νέοι, τους οποίους ο Άγιος κατήχησε και βάπτισε. Και οι δύο συνάθλησαν μετά του Αγίου και κατέστησαν κοινωνοί του μαρτυρικού θανάτου αυτού και της δόξας του Θεού.

Κτείνει γυναῖκας ἑπτὰ σεπτὰς τὸ ξίφος, Οὐ τῇ γυναικῶν συσχεθείσας δειλίᾳ. Κατά το μαρτύριο του Αγίου Βλασίου (βλέπε ίδια ημέρα), επτά γυναίκες, οι οποίες τον ακολουθούσαν, αισθάνθηκαν τόση αγανάκτηση για την σκληρή αδικία και θαυμασμό για τον Άγιο, ώστε έλεγξαν τον έπαρχο Αγρικόλα και διεκήρυξαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό. Για την ομολογία τους αυτή αποκεφαλίσθηκαν και, έτσι έλαβαν τους στέφανους του Μαρτυρίου.

Φανεὶς ὁ νεκρὸς γῆθεν ὁ Ζαχαρίου, Τοῖς ζῶσι πιστοῖς ἄφθονον βλύζει χάριν. Το τίμιο λείψανο του Προφήτη Ζαχαρία βρέθηκε στα χρόνια του Θεοδοσίου του νέου το 409 μ.Χ., στο χωριό Κοφάρ της Ελευθερούπολης στην Παλαιστίνη, από κάποιο άνθρωπο που ονομαζόταν Καλήμερος. Φορούσε λευκό ένδυμα, μίτρα χρυσή στο κεφάλι και σανδάλια χρυσά στα πόδια όπως βρισκόταν στο θυσιαστήριο, όταν λειτουργούσε στον Θεό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Δοσίθεος στη Δωδεκάβιβλο. Το Ιερό λείψανο του Προφήτη Ζαχαρία βρίσκεται τώρα στην Ιταλία, όπως λέει ο Ιεροσολύμων Νεκτάριος στο έργο του περί της αρχής του Πάπα αντιρρήσεως. Τέλος, ορισμένοι Συναξαριστές αναφέρουν, ότι μαζί με την προαναφερθείσα εύρεση των λειψάνων του Προφήτη Ζαχαρία, εορτάζουμε και την εύρεση λειψάνων του Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ. Κατά πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου που έγινε το 1603 μ.Χ. στην Πάργα της Νικόπολης.

Kανών ακριβής Γρηγόριε ωράθης, Θείας προσευχής, πάντας εις ην οτρύνεις. Ο Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης οφείλει την επωνυμία του στο όρος Σινά, όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα. Γεννήθηκε το έτος 1255 μ.Χ. στο χωριό Κούκουλο, πλησίων των Κλαζομενών της Μικράς Ασίας (αρχαία πόλη που βρισκόταν 40 χιλιομ. ΝΔ της Σμύρνης), από ευλαβείς και πλούσιους γονείς, από τους οποίους, παράλληλα με τους ευσεβείς διδασκάλους του, έμαθε τα πρώτα ιερά γράμματα. Κατόπιν πήγε στην Κύπρο, όπου έζησε για μικρό χρονικό διάστημα κοντά σε κάποιον ενάρετο μοναχό και έγινε και ο ίδιος δόκιμος και στη συνέχεια μετάβη στο όρος Σινά. Εκεί έλαβε τη μοναχική κουρά και έζησε ασκώντας την υπακοή και την ταπεινοφροσύνη, με αυστηρή νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Από το Σινά αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα, ως επισκέπτης και προσκυνητής του Παναγίου Τάφου και των λοιπών προσκυνημάτων της Παλαιστίνης και κατόπιν ήλθε στην Κρήτη, στους Καλούς Λιμένες, όπου διδάχθηκε τη νοερά προσευχή από τον ερημίτη Όσιο Αρσένιο τον Αγιοφαραγγίτη (βλ...

Ο Όσιος Κασσιανός του Μποσόι έζησε και ασκήτεψε στη μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βολοκολάμσκ της Ρωσίας, όπου ήταν ηγούμενος ο όσιος Ιωσήφ (τιμάται 9 Σεπτεμβρίου). Ο Όσιος Κασσιανός κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1532 μ.Χ.

  Εφημερίδα Εμπρος, Φύλλο: 11/2/1910, Σελίδα: 2. Στις 10 Φεβρουαρίου 1910, όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Εμπρός, καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση ο Γερμανός Λέον, ο οποίος είχε επιτεθεί απρόκλητα σε αστυνομικούς των Σερρών, ισχυριζόμενος ότι προέβαιναν σε προκλήσεις κατά του Ελληνικού Προξενείου. Το ίδιο πράγμα ανέφερε και η εφημερίδα Σκριπ, λίγες μέρες αργότερα. Η εφημερίδα έγραψε : ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΟΥ  ΚΩΝΣΤ)ΠΟΛΙΣ, 10 Φεβρουαρίου. – Ο Γερμανός Λεὸν, ὅστις εἶχεν ἐπιτεθῆ ἐνός πλως κατ᾿ ἄστυνομικῶν τῶν Σερρῶν, διατει νόμενος ὅτι προέβαινον εἰς προκλήσεις έναν-τίον τοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου, κατεδικά-σθη εἰς τετραετή φυλάκισιν,

  Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 10/2/1902, Σελίδα: 2 Στις 10 Φεβρουαρίου  1902 , η εφημερίδα Σκριπ ανέφερε ότι το Υπουργείο Εσωτερικών πληροφορήθηκε πως σε ορισμένες περιοχές των περιφερειών Δράμας και Σερρών στη Μακεδονία καλλιεργείται καπνός άριστης ποιότητας και αρωματικός. Με σχετικό έγγραφό του, το Υπουργείο ζήτησε από τους Έλληνες προξένους στις περιοχές αυτές να προμηθευτούν μεγάλη ποσότητα σπόρου από τον συγκεκριμένο καπνό, προκειμένου να τον διανείμει στους γεωργικούς σταθμούς και στους καπνοκαλλιεργητές. Η εφημερίδα έγραψε: ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΣΠΟΡΟΥ ΚΑΠΝΟΥ  Τὸ ὑπουργεῖον τῶν Ἐσωτερικῶν ἐπληροφορήθη, ὅτι εἰς τινα μέρη τῶν περιφερειῶν Δράμας καὶ Σερρῶν τῆς Μακεδονίας καλλιεργεῖται καπνὸς ἀ ρίστης ποιότητος καὶ ἀρωματικὸς, δι' ἐγγράφου του δὲ παρήγγειλεν εἰς τοὺς αὐτόθι Ἕλληνας προξένους, ὅπως προς μηθευθῶσι μεγάλην ποσότητα σπό-ρου ἐκ τοῦ καπνοῦ τούτου, τὸν ὁποῖον θὰ διανείμῃ εἰς τοὺς γεωργικοὺς σταθμοὺς καὶ εἰς τοὺς διαφόρους καλ-λιεργητὰς καπνοῦ.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1970 ιδρύθηκε ο σύλλογος παραθεριστών "Η Σερραϊκή Ακτή", με στόχο την αξιοποίηση της ακτής των Σερρών. Η «Σερραϊκή Ακτή» είναι κομμάτι της απέραντης παραλίας από την Ασπροβάλτα προς τα Νέα Κερδύλλια, μπροστά στον ομώνυμο οικισμό που αποτελείται κυρίως από εξοχικές παραθαλάσσιες κατοικίες. Όπως οι υπόλοιπες ακτές της περιοχής στον Στρυμονικό Κόλπο, βραβεύεται με Γαλάζια Σημαία για την ποιότητα των νερών και των υποδομών της. Η παραλία της Σερραϊκής Ακτής είναι πεντακάθαρη, άνετη με μεγάλο πλάτος αμμουδιάς και είναι ρηχή στα πρώτα κολυμβητικά μέτρα. Προτιμάται από οικογένειες με παιδιά, καθώς δεν παρουσιάζει συνωστισμό, είναι ευρύχωρη για παιχνίδια μέσα και έξω από το νερό και προσφέρεται για ήσυχες ώρες χαλάρωσης. Η παρακείμενη Ασπροβάλτα είναι δημοφιλές παραθεριστικό κέντρο και διαθέτει πλήθος καταλυμάτων και εστιατορίων, ενώ η απόσταση από τη Θεσσαλονίκη είναι περίπου 82 χιλιόμετρα (μία ώρα οδήγησης από το κέντρο της πόλης).

Στις 10 Φεβρουαρίου 1945 τελείωσαν οι εργασίες της κατασκευής των δύο κατεστραμμένων γεφυριών του Στρυμόνα, στο ύψος του χωριού Στρυμονικό.  Η ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον 2ο ΠΠ και τον εμφύλιο που ακολούθησε συνδέθηκε στενά με τα έργα υποδομής.  Η Ελλάδα υπέφερε από την Γερμανική κατοχή (1941-1945) οι οποίοι είχαν ανατινάξει και τα 2 αυτά γεφύρια (μεταξύ 15 και 18 Σεπτεμβρίου 1944) και το σημαντικότερο μέρος της υποδομής της είχε πρακτικά καταστραφεί.  Μόνο τα κατεστραμμένα κτήρια στη χώρα ανήλθαν στο 23,3% του συνολικού κτηριακού αποθέματος (Χαϊκάλης κ.ά., 2002: 51), ενώ το 18% του πληθυσμού έμεινε παντελώς άστεγο (Δοξιάδης, 1946: 113).

Στις 10 Φεβρουαρίου 1930, με πρωτοβουλία του δημάρχου Επαμεινώνδα Τικόπουλου πραγματοποιήθηκε η τέταρτη κατά σειρά σύσκεψη στις Σέρρες για τη συγχώνευση του Ορφέως και του Απόλλωνος.  Η ονομασία του νέου σωματείου τελικά ήταν η αιτία που ναυάγησαν τα σχέδια μιας και οι ιθύνοντες των 2 ομάδων ήθελαν ο καθένας να κρατήσει το όνομα της ομάδας του Σχετικά άρθρα Σύσκεψη διοικητικών μελών των πολιτιστικών συλλόγων «Ορφέας» και «Απόλλων» με σκοπό την συγχώνευση των δύο σωματείων, 26 Ιανουαρίου 1930

Ο  Δικηγόρος - Συγγραφέας, Γεώργιος Κ. Αβτζής, 1929 Ο Δικηγόρος - Συγγραφέας, Γεώργιος Κ. Αβτζής (1899-1987), κατάγονταν από το Ροδολίβος Σερρών. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, εργάσθηκε αρχικά ως δικηγόρος στις Σέρρες, και μετά το 1930 άνοιξε δικηγορικό γραφείο στο Βόλο. Συμπατριώτης αλλά και προσωπικός φίλος του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή.  Κατά την παραμονή του στις Σέρρες, ο Γεώργιος Κ. Αβτζής, διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ομίλου "Ορφέας" Σερρών, κατά τα έτη 1928 και 1929.  Στις 10 Φεβρουαρίου 1929 κυκλοφόρησε την εφημερίδα των Σερρών "Νέα Δράσις" με υπότιτλο "Εβδομαδιαία πολιτική-οικονομική-κοινωνική επιθεώρησις-όργανον φιλελευθέρων αρχών" και ήταν πέραν από ιδιοκτήτης και διευθυντής της. Το Διοικητικό Συμβούλιο του «Ορφέα» με τη Μις Σέρραι 1929 Άννα Δόστη. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης. Πρώτος από αριστερά στους όρθιους ο Αθ. Φιδετζής. Ακολουθούν οι Κων/νος Φωκάς, Γεώργιος Βετούλης, Βασίλειος Χατζηιακώβου, Κων/ν...

Ο Δικηγόρος - Συγγραφέας, Γεώργιος Κ. Αβτζής, 1929 Στις 10 Φεβρουαρίου 1929 κυκλοφόρησε η εφημερίδα των Σερρών "Νέα Δράσις" με υπότιτλο "Εβδομαδιαία πολιτική-οικονομική-κοινωνική επιθεώρησις-όργανον φιλελευθέρων αρχών" και ο ιδιοκτήτης (παράλληλα και διευθυντής) ήταν ο δικηγόρος και συγγραφέας   Γεώργιος Αβτζής . Ήταν εβδομαδιαία εφημερίδα, με σχήμα 37Χ52. Όπως πολλές άλλες κλασσικές εφημερίδες της εποχής περιείχε τέσσερις σελίδες. 

Φωτό αρχείου: Τηλεφωνικό κέντρο Η "Ανώνυμη Ελληνική Τηλεφωνική Εταιρεία (Α.Ε.Τ.Ε.)" είχε ιδρυθεί το 1926, με σκοπό να ενοποιήσει το σύνολο ανάλογων δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων τηλεπικοινωνιών. Προτού συμβεί αυτό, η τηλεφωνία, η τηλεγραφία, οι εγχώριες και διεθνείς συνδέσεις ήταν αποσπασματικές και ελλιπώς συντονισμένες. Σε αυτό το πλαίσιο, στις 10 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς λειτούργησε και η τηλεφωνική γραμμή Αθήνας - Σερρών. Τα προβλήματα και οι διακοπές ήταν χαρακτηριστικά αυτής γραμμής.

Φωτό αρχείου: Ο Σύνδεσμος  Αρμονία το 1910 Στις 10 Φεβρουαρίου 1911, ο Ελληνισμός του Μελενίκου, πραγματοποίησε διαδήλωση κατά της κατασκευής βουλγάρικου σχολείου και εκκλησίας στο κέντρο της πόλης, η οποία έφερε αποτέλεσμα.  Πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαδήλωση είχαν οι γυναίκες του Συνδέσμου Αρμονία, η οποία είχε αναγνωριστεί από την Τουρκική κυβέρνηση το 1908 ως Φιλανθρωπικό Σωματείο.