ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Τήρων, ὁ δηλῶν ἀρτίλεκτον ὁπλίτην, Θεῷ πρόσεισιν, ἀρτίκαυστος ὁπλίτης. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ πυρὶ Τήρωνα πυρὶ φλεγέθουσιν. Ο Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλά, και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 - 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 - 312 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του πραιπόσιτου Βρίγκα. Διαβλήθηκε στον πραιπόσιτο ως Χριστιανός και εκλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Αγίου Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας μετά του ειδώλου αυτής. Αμέσως τότε συνελήφθη και ρίχτηκε από τους ειδωλολάτρες σ...

Tον Mαρκιανόν Πουλχερίαν συνάμα, Άζυγας ειπείν ουκ έχω ή συζύγους. Η Αγία Πουλχερία γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 399 μ.Χ. και ήταν θυγατέρα των βασιλέων Αρκαδίου (395- 408 μ.Χ.) και Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.). Το έτος 414 μ.Χ. η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα και ανέλαβε την εξουσία του κράτους. Ήταν ευσεβέστατη, πλήρης σωφροσύνης, χρηστότητος και σοφίας. Όταν, κατά το έτος 429 μ.Χ., ο Πατριάρχης Νεστόριος (428 - 431 μ.Χ.) παρουσίασε τη γνωστή αίρεσή του, επικεφαλής των αντιπάλων του τάχθηκε ο Άγιος Κύριλλος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (τιμάται 18 Ιανουαρίου και 9 Ιουνίου). Και ο μεν Θεοδόσιος, έχοντας ήδη αναλάβει την βασιλική αρχή, υποστήριζε τον αιρεσιάρχη Νεστόριο, ωθούμενος από τον Χρυσάφιο, η δε Πουλχερία ήταν με το μέρος του Αγίου Κυρίλλου και κατόρθωσε να πείσει τον αδελφό της να συγκαλέσει την Γ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα, το έτος 431 μ.Χ. και καταδίκασε τους αιρετικούς. Η Αγία νυμφεύθηκε τον Μαρκια...

Ἀφεῖσα τὴν γῆν Μαριάμνη παρθένος, Τὸν ἐκ Μαρίας Παρθένου Χριστὸν βλέπει. Η Αγία Μαριάμνη καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Χριστιανή και αύτη, είχε τον ίδιο θείο ζήλο με τον αδελφό της. Φλεγόμενη από τον πόθο της ευρύτερης διάδοσης του Ευαγγελίου και της σωτηρίας περισσότερων ψυχών, ακολούθησε εκείνον σε πολλές περιοδείες του βοηθώντας τον στο φωτιστικό έργο του και συμμεριζόμενη τους κινδύνους του. Μετά τον θάνατο του αδελφού της (βλέπε 14 Νοεμβρίου), μαζί με τον απόστολο Βαρθολομαίο (βλέπε 11 Ιουνίου) πήρε το λείψανο του Αποστόλου Φιλίππου και το έθαψε. Ο Βαρθολομαίος, αφού τακτοποίησε τα της Εκκλησίας της Ιεραπόλεως εγκατέστησε εκεί επίσκοπο κάποιο Στάχυ και συνοδευόμενος από τη Μαριάμνη προχώρησε προς τη Λυκαονία κηρύττοντας τον λόγο του Θεού. Αργότερα μετέβη στις Ινδίες όπου συνέχισε το έργο του, και όπου είχε μαρτυρικό τέλος με σταυρικό θάνατο. Η Μαριάμνη μετά τη Λυκαονία επέστρεψε στην Παλαιστίνη στα μέρη του Ιορδάνου όπου και κοιμήθηκε ειρηνικά.

Τὸν Αὐξίβιον οὐ παρόψεται λόγος, Φανέντα ληξίβιον ἐξ ἐναντίου. Ο Άγιος Αυξίβιος (ή κατ' άλλους Ευξίφιος) ο πρώτος Επίσκοπος Σόλων και φωτιστής της θεοσώστου επαρχίας Μόρφου, πατρίδα του είχε τη μεγαλούπολη της Ρώμης. Οι γονείς αυτού ήσαν πλούσιοι στα υλικά αγαθά ειδωλολάτρες όμως στη θρησκεία. Ο άγιος είχε αδελφό και τ' όνομα αυτού Θεμισταγόρας. Ο μακάριος Αυξίβιος ήταν ωραίος στην όψη, πράος στο πνεύμα και σώφρονας στον λογισμό. Όταν, λοιπόν, έφτασε σ' έννομο ηλικία, ηθέλησαν οι γονείς του να τον συζεύξουν με γυναίκα. Ο νέος στην ηλικία και γέροντας στο φρόνημα Αυξίβιος έχοντας νουν ένθεο και τέλειο λογισμό, στον έρωτα της σαρκός απαντούσε με έρωτα θείο. Ήκουεν περί του Χριστού και πόθον είχε μεγάλο να γενεί χριστιανός. Βλέποντας, λοιπόν, την προαίρεση των γονέων του, να τον δεσμεύσουν με τα δεσμά του γάμου, τον έκαναν ν' αναχωρήσει από τη Ρώμη για τα μέρη της Ανατολής. Διέπλευσε τη Ρόδο, το πέλαγος της Παμφυλίας και έφθασε στην Κύπρο, στην κώμη του Λιμνίτη. Το χωρίον ...

Τὴν γῆν ὀρύξας ὡς δικέλλῃ τῷ λόγῳ Μηνᾶν ἐκεῖθεν ἐκφέρω κεκρυμμένον. Κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαρκιανού (450 - 457 μ.Χ.) ο Άγιος Μηνάς ο Καλλικέλαδος (κοιμήθηκε 10 Δεκεμβρίου) εμφανίσθηκε μια νύχτα σε κάποιον άνδρα που λεγόταν Φιλομμάτης, ο οποίος είχε καταταγεί στη στρατιωτική σχολή των Ικανάτων και του υπέδειξε τον τόπο όπου έκειτο το άγιο λείψανο αυτού. Το γεγονός έφτασε στις βασιλικές ακοές του Μαρκιανού, ότι δηλαδή κάτω στον αιγιαλό της Νικομήδειας, κατά την ακρόπολη, κρύπτονταν κάτω από τη γη τα τίμια λείψανα του Αγίου. Πράγματι, στρατιώτες έσκαψαν στον τόπο εκείνο και βρήκαν σιδερένια λάρνακα, μέσα στην οποία υπήρχε το ιερό λείψανο. Στη λάρνακα ήταν κολλημένη μια πλάκα, στην οποία ήταν χαραγμένη επιγραφή που έλεγε ότι εκεί είχε εναποτεθεί το λείψανο του Αγίου, καθώς και σε ποιον τόπο έπρεπε να κατατεθεί.

Ύμνος νεάζων Θεοδώρω τω νέω, Xριστού αθλητή ενδίκως αρμοστέος. Ο Άγιος Νεομάρτυς Θεόδωρος καταγόταν από το Νεοχώρι της Κωνσταντινουπόλεως. Γονείς ήταν ο Χατζη-Αναστάσιος και η Σμαραγδού και αδελφοί του ο Αντώνιος και ο Γεώργιος, αναγνώστης της Μεγάλης Εκκλησίας και μετέπειτα Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως με το όνομα Γρηγόριος (1830 - 1840 μ.Χ.). Ο Θεόδωρος ήταν ζωγράφος και εργαζόταν στα ανάκτορα. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να τον προσελκύσουν στην μουσουλμανική θρησκεία και το επέτυχαν. Ο Άγιος όμως ανάνηψε και μετανόησε γι αυτό. Έτσι κατέφυγε στη Χίο και έμεινε κοντά σε ένα πνευματικό πατέρα, τον Άγιο Μακάριο το Νοταρά (βλέπε 17 Απριλίου). Εκεί καθημερινά εμελετούσε τα μαρτύρια των Αγίων και βιβλία ψυχοφελή και κατανυκτικά. Από ημέρα σε ημέρα ηύξανε σε αυτόν η κατάνυξη και ο πόθος του μαρτυρίου. Έτσι έφθασε στη Μυτιλήνη, όπου ενώπιον των αρχών ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και απεκήρυξε την μωαμεθανική θρησκεία. Ο Άγιος Θεόδωρος συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και πάσχει από τους βασανισμ...

Ο Άγιος Ερμογένης, κατά κόσμο Ερμόλαος, γεννήθηκε στη Μόσχα το έτος 1530 μ.Χ. και έζησε στη μονή Μεταμορφώσεως του Καζάν. Το 1579 μ.Χ. χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και διορίσθηκε εφημέριος του ναού του Αγίου Νικολάου Καζάν. Η διακονία του εκεί τον συνέδεσε με την ανακάλυψη της ιεράς εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου του Καζάν. Το έτος 1583 μ.Χ. χήρευσε και έγινε μοναχός στη Μονή Μεταμορφώσεως, της οποία ανεδείχθη ηγούμενος. Η Σύνοδος του 1589 μ.Χ.τον εξέλεξε Μητροπολίτη Καζάν. Ως ποιμενάρχης ο Άγιος ανέπτυξε μεγάλη ιεραποστολική δραστηριότητα. Φρόντισε κυρίως για την στερέωση του φρονήματος και της εκκλησιαστικής ζωής των νεοφώτιστων της επαρχίας του. Το έτος 1592 μ.Χ. πραγματοποίησε τη μετακομιδή των ιερών λειψάνων ενός εκ των προκατόχων του, του Αγίου Γερμανού (τιμάται 6 Νοεμβρίου). Όταν την εξουσία ανέλαβε ο Βασίλειος Ιβάνοβιτς Σούισκυ (1606 - 1610 μ.Χ.), ο Άγιος Ερμογένης εξελέγη Πατριάρχης Μόσχας. Στην ταραγμένη εποχή του αγωνίστηκε ιδιαιτέρως κατά της ιησουιτικής προπαγάνδας και επεσήμ...

Ο Όσιος Θεόδωρος έζησε κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ. και μόνασε στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου. Η μεγάλη άσκησή του ήταν η σιωπή, γι' αυτό και επονομάζεται «Σιωπηλός». Ο Θεός τον αξίωσε με το χάρισμα της θαυματουργίας.

Ο Όσιος Βαρνάβας, κατά κόσμος Βασίλειος Ίλιτς Μέρκουλωφ, γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1831 μ.Χ. στο χωριό Προυντίσκι της επαρχίας Τούλα της Ρωσίας.  Το έτος 1851 μ.Χ. εισήλθε στη μονή της Λαύρας του Κιέβου και εκάρη μοναχός. Ασκήτεψε θεοφιλώς στην έρημο της Γεθσημανή κοντά στον στάρετς Δανιήλ και στον ιερομόναχο Γρηγόριο και  κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1906 μ.Χ.

Ο Όσιος Θεοστήρικτος, όπως μαθαίνουμε από κάποιο Εξαποστειλάριο, που περισώθηκε στον Παρισινό Κώδικα 259 φ. 97β, έζησε επί των εικονομάχων και άθλησε υπέρ των ιερών εικόνων. Στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου, σημειώνεται ότι πέθανε ειρηνικά. Ίσως είναι ο ίδιος με αυτόν πού γιορτάζουμε στις 10 Νεομβρίου, όπου αναφέρεται και ως ηγούμενος της μονής Πελεκητής στην Τριγλία.

 Ο Άγιος Νεομάρτυς Μιχαήλ καταγόταν από την Αδριανούπολη και ανήκε στους επιφανείς και εύπορους κατοίκους αυτής. Διαβλήθηκε στον δικαστή της Αδριανουπόλεως από φανατικούς Τούρκους, ότι περιφρόνησε το όνομα του θεού αυτών. Ο δικαστής, που γνώριζε την εντιμότητα του Αγίου, τον απέλυσε, αλλά οι συκοφάντες τον απείλησαν ότι θα καταγγείλουν αυτόν στον Σουλτάνο ως ολιγωρούντα της πίστεως αυτών. Ο δικαστής φοβήθηκε και έδωσε εντολή να φυλακίσουν τον Άγιο. Παράλληλα γνωστοποίησε στον Σουλτάνο τα γενόμενα και ανέμενε τις εντολές αυτού. Η διαταγή ήταν σαφής: ή να αρνηθεί την πατρώα πίστη του ή να καεί ζωντανός. Παρά τις υποσχέσεις και τις απειλές ο Μάρτυρας παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του στον Χριστό, γι' αυτό και αποκεφαλίσθηκε το έτος 1490 μ.Χ. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καλεί τον Μάρτυρα Μαυρουδή και ορίζει την μνήμη του στις 10 Μαρτίου, ενώ ο Παρισινός Κώδικας καλεί αυτόν Μαυροειδή και σημειώνει τη μνήμη του στις 17 Φεβρουαρίου. Ο Σωφρόνιος Ευστρατιάδης θεωρεί ότι δεν είναι άλλος ...

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ρωμύλος, Σεκουνδιανός και Δονάτος μαρτύρησαν στη Βενετία το έτος 304 μ.Χ. επί αυτοκρατορων Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.).

 Ο Άγιος Μάρτυς Θεόδουλος μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Μαξιμίνου (307 - 313 μ.Χ.), το έτος 308 μ.Χ., στην Καισάρεια της Παλαιστίνης.

Ο Όσιος Ρωμανός ο ησυχαστής καταγόταν από το Τύρνοβο της Βουλγαρίας και έζησε κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. Κοιμήθηκε με ειρήνη περί το έτος 1370 μ.Χ.

  Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 16/2/1915, Σελίδα: 5 Στις 16 Φεβρουαρίου 1915, η εφημερίδα Σκριπ, ανέφερε ότι "σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες από τη Σόφια, με αφορμή το δυναμιτιστικό κίνημα κατά τη διάρκεια του χορού στο Καζίνο, η αστυνομία προχώρησε σε συλλήψεις επιφανών Ελλήνων, προσπαθώντας να τους ενοχοποιήσει. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και ο Έλληνας υπήκοος Χρήστος Μάνου από τις Σέρρες, ο οποίος, μετά από σκληρά βασανιστήρια που υπέστη στο κρατητήριο, πέθανε το ίδιο βράδυ. Η Ελληνική Πρεσβεία στη Σόφια ζήτησε τη σορό του Μάνου, αλλά η αστυνομία αρνήθηκε να την παραδώσει, αμφισβητώντας την ελληνική του υπηκοότητα. Τελικά, ο νεκρός τάφηκε από Βούλγαρους ιερείς. Στις φυλακές παραμένουν ακόμα αρκετοί Έλληνες κρατούμενοι."

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 17/2/1959, Σελίδα: 4 Στις 16 Φεβρουαρίου 1959, όπως ανέφερε ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία, η γρίπη εξαπλώθηκε στην πόλη των Σερρών και έτεινε να πάρει χαρακτήρα πανδημίας. Ο αριθμός των προσβληθέντων δεν έγινε γνωστός, μιας και ο διευθυντής του υγειονομικού κέντρου και οι ιατροί του ΙΚΑ είχαν προσβληθεί από την γρίπη. Την επομένη ο ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδα ανέφερε πως το πολυιατρεέιο ΙΚΑ κατά το διάστημα των τελευταίων τεσσάρων ημερών δήλωσε ότι τα κρούσματα ήταν 1.157.

  Στις 16 Φεβρουαρίου 1936, πραγματοποιήθηκε συνέδριο στη Ροδόπολη που αφορούσε τα τοπικά ζητήματα. Η εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών ανέφερε "στη Ροδόπολη, σήμερα στις 10 το πρωί, συγκαλείται συνέδριο με σκοπό την εξέταση των τοπικών ζητημάτων που έχουν προκύψει στην περιοχή. Στο συνέδριο αυτό έχουν προσκληθεί να παραστούν και οι βουλευτές του Νομού. "

Στις 16 Φεβρουαρίου 1936, η εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών, έγραψε ότι κάτοικοι των ανατολικών συνοικιών της πόλης ήρθαν στα γραφεία μας και μας παρακάλεσαν να γράψουμε πως οι τακτικές ασκήσεις του ιππικού συντάγματος στην περιοχή του Μερά προκαλούν ζημιά στη χορτονομή. Οι κάτοικοι πιστεύουν ότι οι ασκήσεις μπορούν να γίνονται γύρω από τους στρατώνες του ιππικού, όπου υπάρχει κατάλληλος και αρκετά μεγάλος χώρος για αυτό. " ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΩΝ Κάτοικοι τῶν ἀνατολικῶν συνοικισμῶν τῆς πόλεως πα ρουσιασθέντες εἰς τὰ γραφεία μας παρεκάλεσαν ὅπως ἀνα γράψωμεν, ὅτι ἐκ τῶν γενο μένων τακτικώς γυμνασίων τῶν ἀνδρῶν τοῦ ἐνταῦθα ἱπ πικοῦ συντάγματος εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ Μερὰ ἐπέρχε ται ζημία εἰς τὴν χορτονο μὴν. Οἱ κάτοικοι ούτοι φρο νοῦν, ὅτι τὰ γυμνάσια δύναν ται νὰ τελοῦνται πέριξ τῶν στρατώνων τοῦ ἱππικοῦ,ὅπου ὑπάρχεικατάλληλον πρὸς τοῦτο καὶ ἀναπεπταμένον γήπεδον." 

Οι εκλογές που διεξήχθησαν στην Ελλάδα στις 16 Φεβρουαρίου 1964 ήταν οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές πριν τη Δικτατορία. Αρμόδια για τη διεξαγωγή τους ήταν η υπηρεσιακή κυβέρνηση Παρασκευόπουλου η οποία είχε αναλάβει από τις 30 Δεκεμβρίου 1963. Στις εκλογές του 1963, η Ένωσις Κέντρου δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει αυτοδυναμία και έτσι έγιναν αυτές οι εκλογές. Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα απεβίωσε και ο Σοφοκλής Βενιζέλος, υιός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η Ένωσις Κέντρου πέτυχε σαρωτική νίκη, λαμβάνοντας ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά που έχει λάβει ποτέ πολιτικός σχηματισμός. Στις 18 Φεβρουαρίου 1964 ορκίστηκε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου στο Τατόι λόγω της ασθένειας του Βασιλιά Παύλου. Προεκλογική Περίοδος Στης 8 Ιανουαρίου 1964 υπεγράφη το διάταγμα για την διάλυση της βουλής και την προκήρυξη εκλογών για τις 16 Φεβρουαρίου. Ένα από τα βασικά προεκλογικά μηνύματα του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν αυτό της εδραίωσης «αληθινής δημοκρατίας». Ο Γεώργιος Παπανδρέου στις ομιλίες του αρ...

Στις 16 Φεβρουαρίου 1939, ο θίασος οπερέτας της Μαρίκας Κρεβατά παρουσίασε δύο παραστάσεις στο θέατρο "Κρόνιον" των Σερρών. Η πρώτη, απογευματινή στις 6, ήταν το έργο του Εδουάρδο Μπιάνκο "Η Αρζεντίνα" , με γενική είσοδο 10 δραχμές. Η δεύτερη, βραδινή στις 9:30, ήταν η οπερέτα "Έρως παντού" των Παπαδούκα - Σπυρόπουλου - Ανύσιου. Στον θίασο συμμετείχαν οι: Τ. Οιονομόπουλος Ι. Διανέλος Καίτη Λάσκαρη Ε. Ανουσάκης Μαρίκα Κρεβατά Α. Γαβριηλίδης Δ. Παναγιωτίδου Ι. Θωμαΐδης Χριστίνα Κατακάλου Χ. Μαυρόπουλος Τις χορογραφίες των παραστάσεων είχε επιμεληθεί ο Απόστολος Γαβριηλίδης. Η Μαρίκα Κρεββατά (Αθήνα 12 Ιουνίου 1910 - 14 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Βιογραφία Ήταν κόρη του Σταμάτη Κρεββατά (μουσικού) και της Σοφίας (επίσης ηθοποιού - στην Κωνσταντινούπολη, το γένος Παντελιάδη).  Σοφία Παντελιάδου & Σταμάτης Κρεβατάς, Πηγή Εικόνας: Βιβλίο «Όσα δεν είπαμε τότε…» Σε ηλικία 2 ετών έχασε τον πατέρα της και τη μικ...

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 17/2/1929, Σελίδα: 6 Στις 16 Φεβρουαρίου 1929, οι ανταποκριτές των εφημερίδων έδιναν νέες πληροφορίες για τις πλημμύρες του νομού και της πόλης των Σερρών. Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 16/2/1929, Σελίδα: 3 Οι εφημερίδες παρακάτω αναφέρουν πως η πόλη των Σερρών πλημμύρισε όπως επίσης και άλλα περιστατικά στις 16, αλλά όπως γνωρίζουμε ήδη από τις 15 ο ανταποκριτής της εφημερίδας Σκριπ ανέφερε για την πλημμύρα με αρκετές πληροφορίες που δεν θα μπορούσε να γνωρίζει   Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 17/2/1929, Σελίδα: 6 Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία ανέφερε "Από τα μεσάνυχτα έως τις πρωινές ώρες σημειώθηκαν ξανά καταρρακτώδεις βροχές σε ολόκληρο τον νομό. Ως αποτέλεσμα, ο χείμαρρος των στρατώνων πεζικού υπερχείλισε και όρμησε στις συνοικίες της πόλης Καλύβια, Κάτω Καμηνίκια και Ομόνοια. Τα νερά πλημμύρισαν τα σπίτια αυτών των συνοικιών και παρέσυραν ό,τι υπήρχε μέσα σε αυτά. Ολόκληρο το ζωικό κεφάλαιο παρασύρθηκε, ενώ οι αχυρώνες καταστράφηκαν...

Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην πολύ διδακτική παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ.15,13-32). Η παραβολή ομιλεί για ένα πλούσιο νέο ο όποιος άσωτα κατασπατάλησε την περιουσία του σε χώρα μακρινή και στο τέλος κατάντησε να βόσκει χοίρους. Τότε μετανόησε και επέστρεψε στον πατέρα του, που τον δέχθηκε με άπειρη αγάπη και στοργή. Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας διέσωσε την παραβολή αυτή ως εξής: «Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς...

Εις τον Πάμφιλον Ὑπὲρ τὸ πᾶν σε Πάμφιλος φιλῶν Λόγε, Καὶ τὴν τομὴν ἡγεῖτο τῆς κάρας φίλην. Εις τον Ουάλην, Παύλον και Σέλευκον Παῦλον Σέλευκος, καὶ Σέλευκον Οὐάλης, Βλέπων τομῇ χαίροντα, τὴν τομὴν φέρει. Εις τον Πορφύριον και Ιουλιανόν Ἥλαντο πρὸς πῦρ Μάρτυρες θεῖοι δύο, Θείου πόθου πῦρ ἓν τρέφοντες οἱ δύο. Εις τον Θεόδουλον Σταυροῦσι δοῦλοι τῆς πλάνης ἐπὶ ξύλου, Καὶ Θεόδουλον, δοῦλοι Ἐσταυρωμένου. Εις τον Ηλίαν, Iερεμίαν, Ησαΐαν, Σαμουήλ και Δανιήλ Κλῆσεις Προφητῶν καὶ τελευτὰς Μαρτύρων, Αὐχοῦσι πέντε μάρτυρες τετμημένοι. Ἕκτῃ καὶ δεκάταῃ ξίφους τάμε Πάμφιλον ἀκμή. Οι Άγιοι Μάρτυρες Πάμφιλος, Δανιήλ, Hλίας, Ησαΐας, Θεόδουλος, Ιερεμίας, Ιουλιανός, Ουάλης, Παύλος, Πορφύριος, Σαμουήλ και Σέλευκος, μαρτύρησαν επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Κατάγονταν από διάφορους τόπους, τους ένωνε όμως η αγάπη και η πίστη του Χριστού. Εργαζόμενοι στην Καισάρεια της Παλαιστίνης ομολόγησαν τον Χριστό ενώπιον του έπαρχου Φιρμιλιανού. Ο άρχοντας κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πείσει τους Αγίους...