ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Καὶ ζῶντα Τιμόθεε καὶ τεθνηκότα, Τιμᾷ Θεὸς ζώντων σε καὶ τεθνηκότων. Εἰκάδι Τιμόθεον πρώτῃ κατὰ σῆμα κάλυψεν. Ο Όσιος Τιμόθεος ήταν μοναχός πνευματέμφορος, με μεγάλη καθαρότητα ζωής από νεαρή ηλικία, ξένος προς τους μολυσμούς της ψυχής και του σώματος. Επίσης, ήταν χαρακτήρας ευθύς, ειλικρινής, συμπαθητικός, ελεύθερος. Χωρίς φανατισμούς, χωρίς καυχήσεις ότι νήστευε, χωρίς αλαζονείες ότι έκανε αγρυπνίες και εγκράτεια.  Γεμάτος απλότητα, ταπεινοφροσύνη, επιείκεια και συγκατάβαση. Έκρινε τον εαυτό του με αυστηρότητα και τους άλλους με αγαθότητα. Γι' αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να ιατρεύει ασθένειες, χωρίς βέβαια να υπερηφανεύεται γι' αυτό. Η αναφορά των Συναξαριστών στη διατύπωση «ἐν τοὶς Συμβόλοις» ίσως φανερώνει τον τόπο του ενταφιασμού του ιερού λειψάνου αυτού. Ο Όσιος Τιμόθεος κοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύ γήρας. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Φερωνύμως τιμήσας Θεὸν Τιμόθεε, διὰ ζωῆς ἐνάρετου ἀπὸ παιδὸς ὡς σοφός, ἐτιμήθης παρ' αὐτ...

Hν Eυστάθιος μέχρις ην ζων και πνέων, Θεού κατ’ εχθρών ευσταθές μάλα πνέων. O Άγιος Ευστάθιος, γεννήθηκε στη Σίδη της Παμφυλίας (άλλοι θεωρούν ότι καταγόταν από τους Φιλίππους της Μακεδονίας) το 260 μ.Χ. και υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές φυσιογνωμίες του 3ου μ.Χ. αιώνα. Διακρίθηκε για την μαχητικότητά του και την εμμονή του στη ορθή διδασκαλία του Ευαγγελίου. Στην αρχή διέλαμψε σαν επίσκοπος Βερροίας στη Συρία, όταν και συμμετείχε στην Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας. Το 323 μ.Χ. εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας της μεγάλης, θέση την οποία χρησιμοποίησε για την διάδοση αλλά και στερέωση της ορθοδοξίας και συνδεόταν διά στενής φιλίας με τον Άγιο Όσιο, Επίσκοπο Κορδούης (τιμάται 27 Αυγούστου). Το 330 μ.Χ. όμως, οι κακόδοξοι Αρειανοί, συνεκάλεσαν Σύνοδο εις βάρος του Ευσταθίου με την κατηγορία ότι ήταν οπαδός της αίρεσης του Σαβέλλιου. Δωροδόκησαν μάλιστα κάποια γυναίκα ελευθέριων ηθών, η οποία παρουσιάσθηκε στη Σύνοδο και κατήγγειλε ότι είχε σχέση μαζί του και από τη σχέση...

 Ὁ Γεώργιος, καὶ λιπὼν τὸ σαρκίον, Πολλοῖς γεωργεῖ ψυχικὴν σωτηρίαν. Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από την Κρώμνη της Αμάστριδος και γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς, τον Θεόδωρο και την Μεγεθώ. Μετά τις σπουδές του, απήλθε στο όρος της Συρικής και εκεί αφού βρήκε Γέροντα ασκητή διδάχθηκε τα της μοναχικής πολιτείας και έλαβε από αυτόν το αγγελικό σχήμα. Μετά τον θάνατο του Γέροντά του μετέβη στην πόλη Βόνυσα της Ακαρνανίας και ασκήτευε εκεί. Όταν μετά την κοίμηση του Επισκόπου Αμάστριδος κενώθηκε η θέση αυτού, η Εκκλησία αμείβουσα τις αρετές και τα χαρίσματά του, τον έταξε ποιμένα της Εκκλησίας της Αμάστριδος, την οποία ποίμανε θεοφιλώς και θεαρέστως. Η χειροτονία του Αγίου σε αρχιερέα έγινε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άγιος διακόνησε την Εκκλησία, φρόντισε τον ιερό κλήρο και ενδιαφέρθηκε για την προστασία ορφανών και χηρών, τη διατροφή και τη συντήρηση των πτωχών και την απαλλαγή τους από χρέη. Ο Θεός, βλέποντας την οσιακή του πολιτεία, τον αξίωσε και του χαρίσματος της θαυματουργίας. Ο Άγ...

Η εικόνα της Παναγίας της Κοζελσάνσκας δοξάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, αν και είναι παλαιότερη. Αυτή η εικόνα είναι ιταλικής προέλευσης και μεταφέρθηκε στη Ρωσία από μια Ιταλίδα κυρία επί των τιμών της αυτοκράτειρας Ελισάβετ (1741-1761). Η κάτοχος της εικόνας παντρεύτηκε έναν γραμματέα του στρατού των Ζαπορόζιων Κοζάκων, τον Σιρομάχ, και έτσι η εικόνα πήγε μαζί τους στην Ουκρανία. Κατά τον 19ο αιώνα, η εικόνα ανήκε στην οικογένεια του Κόμη Βλαδίμηρου Καπνίστ και ήταν ένα από τα ιερά τους κειμήλια. Η εικόνα βρισκόταν στο χωριό Κοζελστίνα, στην επαρχία Πολτάβα. Κατά την εβδομάδα της Τυροφάγου το 1880, η Μαρία, η κόρη του Β.Ι. Καπνίστ, υπέστη εξάρθρωση ορισμένων οστών του ποδιού της. Ο τοπικός γιατρός θεώρησε ότι το πρόβλημα δεν ήταν σοβαρό. Ο διάσημος χειρουργός Δρ. Γκρούμπε από το Χάρκοβο συμφώνησε με τη διάγνωση και της τοποθέτησε γύψο στο πόδι. Επίσης, της συνέστησε ζεστά λουτρά και συμπληρώματα σιδήρου. Για να μειωθεί η δυσφορία κατά το περπάτημα, κατασκευάστηκε ένα ειδικό παπούτσ...

 Χριστοῦ τέθνηκας ὁ Σχολαστικὸς θύτης, Καὶ τῶν μακρῶν σου νῦν σχολὴν ἄγεις πόνων. Ο Άγιος Ιωάννης ο Γ' πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο από Σχολαστικών, καταγόταν από το χωριό Σερίμιο της Αντιόχειας. Σπούδασε νομικά στην Αντιόχεια και εν συνεχεία εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Εγκατέλειψε όμως τα πάντα, για να γίνει μοναχός και στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ως αποκρισάριος του Πατριάρχη Αντιοχείας. Στις 15 Απριλίου 565 μ.Χ. εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και διοίκησε θεοφιλώς την Εκκλησία επί δώδεκα και πλέον έτη. Με την προτροπή του Αγίου ο αυτοκράτορας Ιουστίνος Β' (565 - 578 μ.Χ.) απέστειλε στην Αίγυπτο τον Αββά Φωτεινό προς ειρήνευση των ταραγμένων από τις αιρέσεις Εκκλησιών αυτής. Ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 577 μ.Χ. Image 3 of Panagios Taphos 289. John Scholasticus. 16th cent. 195 f. Pa. 18 ft. Βιογραφία Ο Ιωάννης Γ΄ (503 - 31 Αυγούστου 577), ο λεγόμενος Σχολαστικός, ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τις 12 Απριλίου του 565 έως το θάνατ...

Μακάριος εἶ καὶ θανὼν Ζαχαρία, Ζαχαρία πρόεδρε γῆς μακαρίας. Ο Άγιος Ζαχαρίας γεννήθηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 6ου αιώνα μ.Χ. Εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων το 609 μ.Χ. και κατά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Πέρσες, το έτος 614 μ.Χ., αιχμαλωτίσθηκε και οδηγήθηκε στην Περσία. Από εκεί έγραψε σπουδαία επιστολή προς την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με προτροπές για μετάνοια και ευσπλαχνία. Όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος νίκησε, το 628 μ.Χ., τους Πέρσες, ο Άγιος Ζαχαρίας επέστρεψε στην έδρα του μεταφέροντας τον Τίμιο Σταυρό. Ο Άγιος Ζαχαρίας κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 632 μ.Χ. Σημείωση: Στο Ιεροσολυμιτικό Κανοναριό η μνήμη του Αγίου αναφέρεται στις 31 Ιανουαρίου και στις 28 Οκτωβρίου.

 Οι Όσιοι Πατέρες Ανδρέας και Ανατόλιος έζησαν και ασκήτεψαν στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. Ήταν από τους πρώτους μαθητές του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου (τιμάται 20 Ιανουαρίου). Ο Όσιος Ανδρέας καταγόταν από την Μυτιλήνη και ο Όσιος Ανατόλιος από τη Ραϊθώ. Κοιμήθηκαν με ειρήνη. Η μνήμη του Οσίου Ανατολίου επαναλαμβάνεται και στις 26 Απριλίου.

 Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες μαρτύρησαν στην Αφρική, χωρίς να γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο τους.

Ο Άγιος Μαξιμιανός γεννήθηκε το έτος 498 μ.Χ. στην περιοχή της Ιστρίας της Ιταλίας και από εκεί εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 14 Οκτωβρίου του έτους 546 μ.Χ. χειροτονήθηκε στην Πάτρα, Επίσκοπος Ραβέννας υπό του Ρώμης Βιγιλίου (538 - 555 μ.Χ.). Στην πόλη της Ραβέννας η προσωπικότητα και η αγιότητα του βίου του Αγίου Μαξιμιανού είναι ζωντανή στην εκκλησιαστική ιστορία και στα χριστιανικά μνημεία. Σε αυτόν οφείλονται τα εγκαίνια των περίφημων βασιλικών της Ραβέννας, Αγίου Βιταλίου και Αγίου Απολλιναρίου, τις οποίες κόσμησε με λαμπρά ψηφιδωτά.  Στη Ραβέννα, με δική του πρωτοβουλία, ανεγέρθη επίσης ο ναός του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, στην οποία εναπέθεσε 21 ιερά λείψανα Αγίων. Ο Άγιος Μαξιμιανός κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 556 μ.Χ. Βιογραφία Ο Μαξιμιανός της Ραβέννας (499 – 22 Φεβρουαρίου 556) ήταν επίσκοπος της Ραβέννας στην Ιταλία. Η Ραβέννα ήταν τότε η πρωτεύουσα των εδαφών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Ιταλία και το αξίωμα του αρχιεπισκόπου μπορεί να περιελάμβανε και κ...

Στις 20 Φεβρουαρίου 1957, η εφημερίδα Μακεδονία έγραφε ότι έφυγαν για την Αθήνα ο πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Σιδηροκάστρου, κ. Νικόλαος Ιωάννου, και ο σύμβουλος της Ένωσης, κ. Θωμάς Καμπέρης, συνοδευόμενοι από τον πρόεδρο της κοινότητας Πετριτσίου, κ. Στέλιο Παπαδόπουλο. Ο σκοπός αυτής της αναχώρησης ήταν να συναντηθούν με τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης και τους υπουργούς Εμπορίου και Οικονομικών, για να παραδώσουν ένα υπόμνημα σχετικά με την ανακατασκευή της οδικής γέφυρας του Στρυμόνα, καθώς και για να βρουν λύσεις σε άλλα σοβαρά προβλήματα της πόλης μας. «Αναχώρησαν για Αθήνα ο πρόεδρος της Ενώσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Σιδηροκάστρου, κ. Νικόλαος Ιωάννου, και ο σύμβουλος της Ενώσεως, κ. Θωμάς Καμπέρης, συνοδευόμενοι από τον πρόεδρο της κοινότητας Πετριτσίου, κ. Στέλιο Παπαδόπουλο. Σκοπός της αναχώρησης αυτής ήταν να παρουσιαστούν στον Πρόεδρο της Κυβέρνησης και στους υπουργούς Εμπορίου και Οικονομικών, προκειμένου να επιδώσουν υπόμνημα για την ανακατασκευή της...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλος 20 Φεβρουαρίου 1946 Στις 19 Φεβρουαρίου 1946, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία, κ αταδικάστηκε κάτοικος της Μεσοράχης για συνεργασία με τα βουλγαρικά αντάρτικα σώματα Η εφημερίδα ανέφερε ότι ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου διεξήχθη χθες η δίκη του Λάζαρου Αποστολίδη, κατοίκου Μεσοράχης Σερρών, ο οποίος κατηγορήθηκε για συνεργασία με τα βουλγαρικά αντάρτικα σώματα. Από τη διαδικασία προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος είχε ενταχθεί στα βουλγαρικά αντάρτικα σώματα με τον βαθμό του λοχία και είχε δράσει στην περιοχή του χωριού Στίβος Λαγκαδά, εναντίον του ελληνικού στοιχείου και προς βλάβη του εθνικού αγώνα. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος σύμφωνα με το κατηγορητήριο και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο και μία φορά σε ισόβια κάθειρξη.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1946, στο θέατρο Κρόνιον των Σερρών  ανέβηκε   η «ξεκαρδιστική σύγχρονη επιθεώρηση» του Γιώργου Μαλέα (Γιώργου Καφταντζή) με τίτλο «Οι Σέρρες απ' την καλή και την ανάποδη» .

Στις 20 Φεβρουαρίου 1946, μαθητές έγραψαν "σύνθημα" κατά το καθηγητή Κωστόπουλου στους τοίχους του Γυμνασίου Σερρών Το σύνθημα το οποίο ήταν γραμμένο με μεγάλα γράμματα "έλεγε"  "Η Χ και η μαύρη χειρ αγρυπνεί. Χτυπήστε με πέτρες και ξύλα τον καθηγητή Κωστόπουλο". Η Οργάνωση Χ, αναφερόμενη και ως Ομάδα Χ, ήταν φιλοβασιλική αντικομμουνιστική οργάνωση που έδρασε στην Ελλάδα και την Κύπρο τη δεκαετία του 1940. Ιδρύθηκε κατά την Κατοχή το 1942 στην Αθήνα ως ομάδα αξιωματικών που αποσχίστηκε από την οργάνωση «Άγνωστος Μεραρχία». Είχε στρατιωτική δομή και βρισκόταν υπό την ηγεσία του Κύπριου αντισυνταγματάρχη, Γεώργιου Γρίβα, το σπίτι του οποίου στο Θησείο ήταν η έδρα της. Τα μέλη της οργάνωσης ήταν γνωστά ως «Χίτες». Παρά τη ρητορική της και κάποιες αμελητέες αντιστασιακές άοπλες ενέργειες, εξαρχής αποσκοπούσε στην ανάπτυξη όχι αντιστασιακής, αλλά αντικομμουνιστικής δράσης. Εντασσόμενη σε δίκτυα βασιλοφρόνων, από το φθινόπωρο του 1943 η «Χ» ενεπλάκη σε σύγκρουση...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 20/2/1932, Σελίδα: 6 Στις 19 Φεβρουαρίου 1932, όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία "τ ο απόγευμα ξέσπασε πυρκαγιά στο ξενοδοχείο "Παρθενών", που βρισκόταν στην οδό Ραιδεστού. Η φωτιά προκλήθηκε από απροσεξία ενός υπηρέτη και μέσα σε μία ώρα το κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της πυροσβεστικής υπηρεσίας του Δήμου. Από τα υπάρχοντα, διασώθηκαν μόνο λίγα έπιπλα. Το κτίριο ήταν ξύλινης κατασκευής και ανήκε στον διευθυντή του ξενοδοχείου, Δημήτριο Ματζανά. Ήταν ασφαλισμένο στην «Εθνική». Οι ζημιές που προκλήθηκαν υπολογίζονται περίπου στις 250.000 δραχμές."

Στις 20 Φεβρουαρίου 1932, ο "Σύλλογος Δεσποινίδων Σερρών" διοργάνωσε φιλολογική βραδιά, η οποία περιλάμβανε απαγγελίες ποιημάτων, θεατρικά μονόπρακτα, τραγούδια και χορούς. Η εκδήλωση ξεκίνησε με ομιλία για τον Στρίντμπεργκ από τον Π. Κοντ. (;) και ακολούθησαν ποιητικές απαγγελίες. Ο Γ. Βογιατζής απήγγειλε τους "Μοιραίους" του Κώστα Βάρναλη, ενώ ο Κ. Ντίνος το "Νεκροφίλημα" του Φουντουκάκη. Στη συνέχεια, παρουσιάστηκαν τα θεατρικά μονόπρακτα «Μπροστά στον θάνατο» με τους Γ. Βογιατζή, Β. Γεωργοπούλου, Μαρία και Ρούλα Αβραμάκου και Κ. Ντίνο, καθώς και «Η Βασίλισσα της Καλλονής» με τους Κ. Ιωαννίδου, Μ. Αβραμάκου και Γ. Βογιατζή. Η βραδιά πλαισιώθηκε μουσικά από τον Σ. Καφταντζή, που ερμήνευσε αποσπάσματα από την "Τόσκα" και το τραγούδι "Ο Κατάδικος", καθώς και από τον Γ. Καμβουσιώρα. Παράλληλα, παρουσιάστηκαν ρωσικοί χοροί, προσδίδοντας μια ξεχωριστή πολιτιστική νότα στην εκδήλωση.

Φωτό αρχείου Στις 20 Φεβρουαρίου 1927, ο θίασος οπερέτας "Νέα Ελληνική Οπερέττα" (σύμπραξη Ολυμπίας Καντιώτη-Ριτσιάρδη) Αθήνα παρουσίασε στο Πάνθεον των Σερρών (το απόγευμα) την παράσταση "Σαρλώ" και (το βράδυ) το έργο "Γύρω στην αγάπη" (Thelen, Friedrich / Bodansky, Robert)

Στις 20 Φεβρουαρίου 1908 , ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμιλιανός Δάγγουλας , σε έκθεσή του σχετικά με τις βιαιότητες του Βουλγαρικού Κομιτάτου τον μήνα Φεβρουάριο του 1908, ανέφερε ότι σ το χωριό Πιπέρνιτσα της περιοχής Δεμίρ-Ισσάρ, μια βουλγαρική συμμορία οκτώ ατόμων έκαψε δύο σπίτια σχισματικών και σκότωσε τον ιδιοκτήτη του ενός μαζί με τα δύο του παιδιά «...Εις το χωρίον Πιπέρνιτσα της περιφερείας Δεμίρ-Ισάρ, 8μελής βουλγαρική συμμορία έκαυσε δύο οικίας σχισματικών και εφόνευσε τον ιδιοκτήτην της μιάς μετά των δύο αυτού τέκνων». Η αναφορά αυτή καταδεικνύει τη συνεχιζόμενη δράση των βουλγαρικών ενόπλων ομάδων στην περιοχή της Μακεδονίας, όπου οι συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων, Βουλγάρων και Οθωμανών ήταν συχνές την περίοδο πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους.