ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Eις τον Aγάπιον. Ἔσπευδεν Ἀγάπιος εἰς μαρτυρίαν. Θεοῦ γὰρ αὐτὸν ὑπέθαλπεν ἀγάπη. Eις τον Πλήσιον, Pωμύλον και Tιμόλαον. Μετὰ τριῶν Πλήσιος ἐκτμηθεὶς ξίφει, Θεοῦ σὺν αὐτοῖς ἵσταται νῦν πλησίον. Eις τους δύω Aλεξάνδρους και Διονυσίους. Ὡς Ἀλεξάνδροις κλῆσις ἐκτομή, στέφος, Καὶ Διονυσίοις τε κοινὰ ἦν τάδε. Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ τμήθη Ἀγάπιος, ἑταῖροι. Έζησαν και κέρδισαν τα αθάνατα βραβεία, κατά το διωγμό του Διοκλητιανού (284-304) εναντίον της Εκκλησίας. Ο Αγάπιος ήταν από τη Γάζα της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος από τη Μαύρη Θάλασσα, οι δύο Διονύσιοι από την Τρίπολη της Φοινίκης, ο Ρωμύλος -υποδιάκονος- από τη Λύδδα ή Διόσπολη, ο Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι από την Αίγυπτο.  Κατηγορήθηκαν ότι είναι χριστιανοί και οδηγήθηκαν μπροστά στον έπαρχο της Καισαρείας Ουρβανό, όπου με παρρησία ομολόγησαν το Χριστό. Μάταιες απόπειρες έκανε εκείνος για να τους δελεάσει ή και να τους εκφοβίσει. Διότι στο μυαλό όλων επικρατούσε ο λόγος του Θεού: «Τον φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε» (Α'επιστολή Π...

 Έπου Aριστόβουλε Παύλω ενθάδε, Ως αν χορεύσης άμα Παύλω εν πόλω. Άνηκε στο χορό των 70 αποστόλων και ακολούθησε σε μερικές περιοδείες τον απόστολο Παύλο. Εκτιμώντας δε αυτός τη διδακτική ικανότητα του Αριστόβουλου, καθώς και τα διοικητικά του χαρίσματα που συνοδεύονταν με γνήσιο ζήλο για την πίστη, τον έκανε επίσκοπο της Βρετανίας, «της νυν Εγκλιτέρας, Σκωτίας και Ιβερνίας». Οι τότε κάτοικοι της, ήταν εντελώς απολίτιστοι και βάρβαροι, προσκολλημένοι τυφλά στις χυδαίες και ανόητες δεισιδαιμονίες τους. Γι΄ αυτό, το έργο του Αριστόβουλου, συνάντησε μεγάλη αντίσταση.  Πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του, υπέφερε δε αμέτρητα βάσανα και θλίψεις. Αλλά η θεία χάρη, δεν άφησε χωρίς αποτέλεσμα τις προσπάθειες του. Αρκετοί από τους κατοίκους πίστεψαν στο Χριστό, και στα άγρια εκείνα μέρη ιδρύθηκε χριστιανική Εκκλησία. Αυτή καλλιεργώντας με άγρυπνη επιμέλεια και επεκτείνοντας με ακούραστη φιλοπονία πέθανε ο άγιος Αριστόβουλος, σ' όλα αντάξιος του αδελφού του και Αποστόλου επίσης Βαρνάβα. (...

Πρόβατον ώσπερ σφαγιασθείς παμμάκαρ, Mάνδρα προσήχθης ω Mανουήλ τη άνω. Ο νεομάρτυρας αυτός γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης, από γονείς ευσεβείς. Σε μικρή ηλικία αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους, με τη βία εξισλαμίστηκε και στη συνέχεια παρέμεινε στην υπηρεσία τους. Βρήκε όμως την ευκαιρία και δραπέτευσε από το σπίτι των κυρίων του, και πήγε στη Μύκονο, όπου εξομολογήθηκε και ζούσε με χριστιανοπρέπεια. Εκεί παντρεύτηκε και απόκτησε έξι παιδιά. Επειδή όμως η σύζυγος του πρόδωσε την συζυγική της τιμή, μετακόμισε αυτός με τα έξι παιδιά του σε άλλο σπίτι χωρίς να τη διαπομπεύσει. Αλλ' ο αδελφός της άπιστης συζύγου του, που υπηρετούσε στον Τούρκικο στόλο, κατάγγειλε τον Μανουήλ στον Τούρκο πλοίαρχο ότι, ενώ είχε γίνει μουσουλμάνος επανήλθε στη χριστιανική θρησκεία. Όταν συνελήφθη από τον Τούρκο πλοίαρχο, ο Μανουήλ με θάρρος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Μετά από πολλά βασανιστήρια, παραδόθηκε στον Τούρκο Ναύαρχο Κουτζούκ, που βρισκόταν στη Χίο. Αυτός τον ανέκρινε και εξέδωσε θανα...

Νίκανδρον ἐκδαίρουσιν, ὥσπερ ἀρνίον, Χεῖρας βαλόντες οἱ μάγειροι τῆς πλάνης. Ο Άγιος Νίκανδρος έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανου (284 - 305 μ.Χ.). Θερμός ζηλωτής της πίστης, θαύμαζε με όλη του την ψυχή εκείνους, που έχυναν γι' αυτήν το αίμα τους. Και όσες φορές μάθαινε για τον θάνατο μαρτύρων, πήγαινε επί τόπου, παραλάμβανε τα Άγια λείψανα τους και τα έθαβε καταβρέχοντας αυτά με τα δάκρυα του. Στην εκτέλεση του ιερού αυτού έργου, το έτος 305 μ.Χ., συνελήφθη και δικάστηκε. Επειδή όμως έμεινε πιστός στην ομολογία του Χριστού, καταδικάστηκε σε σκληρότατο θάνατο. Με διαταγή του τυράννου, έγδαραν το δέρμα του και έπειτα το έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες.

 Με τη Χάρη του Θεού διασώθηκε το νησί της Λευκάδας από τον σεισμό του έτους 1938 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

O εν φρέατι ζων Iωάννης κάτω, Άνω πίνει νυν ζώντος ύδατος φρέαρ. Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε στα χρόνια των διωγμών της Εκκλησίας από τους ειδωλολάτρες. Η ευσεβής μητέρα του, τον πότισε με τα νάματα της χριστιανικής θρησκείας, και αργότερα ο Ιωάννης κατέφυγε στην έρημο όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη και την πνευματική άσκηση. Επειδή όμως το μέρος που έμενε ήταν μια μικρή σπηλιά, αναγκάσθηκε ο ευσεβής ερημίτης να χρησιμοποιήσει σαν άσκητήριο, ένα ξεροπήγαδο. Γι' αυτό και έπωνομάστηκε: «Ιωάννης ο εν τω φρέατι». Μετά από καιρό, ήλθαν κι άλλοι στον τόπο εκείνο, όπου έκτισαν μικρά κελιά για τον εαυτό τους. Αλλά ο Ιωάννης, δεν ήθελε πλέον να φύγει από εκείνο το ξεροπήγαδο, που είχε συνδεθεί με τόσα χρόνια της ζωής του. Επικοινωνούσε όμως με τους νεοελθόντες και χρησίμευε ως πολύτιμος σύμβουλος και καθοδηγός τους. Έτσι ώστε η μικρή εκείνη αδελφότητα, καταρτιζόταν και προαγόταν κατά Χριστόν απ' αυτόν. Ο Ιωάννης πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα. O Όσιος Ιωάννης εορτάζει στις 15 Μαρτίου

Οθωμανικό αντίσημο Νιγρίτα Σερρών, νόμισμα 5 παράδων

  Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 14/3/1908, Σελίδα: 5  Στις 14 Μαρτίου  1908, έγραψε ότι  έγινε αποδεκτή η  παραίτηση του διερμηνέα Αλ. Παπαπαύλου από την υπηρεσία του στο Προξενείο των Σερρών

Στις 14 Μαρτίου 1997, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών παρουσίασε την πρεμιέρα του θεατρικού έργου "Οι Νταντάδες" του Γιώργου Σκούρτη. Το έργο αυτό, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1970 από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, αποτελεί σταθμό στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία.

Η ομάδα μπάσκετ των Σερρών, 1949 Η ομάς Μπάσκετ Μπώλ Σερρών μια από τας καλυτέρας της χώρας μας. Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο 15 Μαρτίου 1949

Σερραϊκόν Βήμα, Φύλλο 15 Μαρτίου 1955 Στις 14 Μαρτίου 1955, πραγματοποιήθηκε το Α' Συνέδριο των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Σερρών στην αίθουσα του Ορφέα.

Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα, 20 Μαρτίου 1949 Στις 14 Μαρτίου 1949, ο Ιωάννης Σιμόπουλος αποχώρησε από τη θέση του Νομάρχη Σερρών, και τα καθήκοντα τα ανέλαβε προσωρινά ο Διευθυντής της Νομαρχίας. Π. Λιβαδάς. Ο Ιωάννης Σιμόπουλος οποίος κατείχε  την θέση από τις 8 Μαΐου 1946, εν συνεχεία ανέλαβε τα καθήκοντα του Νομάρχη Ξάνθης από τις 22 Σεπτεμβρίου 1949 ως τις 9 Φεβρουαρίου 1950. Αντικαταστάτης στην θέση του Νομάρχη Σερρών για λίγο χρονικό διάστημα ήταν ο  Λουκάς Λογοθέτης ο οποίος ανέβαλε τα καθήκοντα στις  22 Μαρτίου 1949 και τα παρέδωσε στις  2 2 Σεπτεμβρίου 1949 για να αναλάβει ο  Γεώργιος Λ. Τσελίκας ( 22 Σεπτεμβρίου 1949).

Φωτό αρχείου Στις 14 Μαρτίου 1938, ξεκίνησε τις παραστάσεις του στο Κρόνιον των Σερρών ο θίασος της Κατερίνας Ανδρεάδου, με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Αποστολίδη.  Οι  παραστάσεις  περιλάμβαναν έργα όπως Το ημέρωμα της Στρίγγλας και ο Αρχισιδηρουργός , μεταξύ άλλων.  Οι παραστάσεις του θιάσου συνεχίστηκαν μέχρι τις 23 Μαρτίου. Φωτό αρχείου  Η Κατερίνα Ανδρεάδη (Αθήνα, 1903 – 1 Μαΐου 1993), πιο γνωστή ως Κυρία Κατερίνα, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός που διακρίθηκε στο θέατρο. Βιογραφία Γεννήθηκε στην Αθήνα. Το πατρικό της όνομα ήταν Καρύδα. Έκανε σπουδές στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και στη Σχολή Ράινχαρτ της Βιέννης. Η πρώτη της εμφάνιση έγινε στο έργο Ο δύσκολος, στις διεθνείς γιορτές του Σάλτσμπουργκ. Στην Αθήνα το ντεμπούτο της στο Εθνικό Θέατρο ήταν στο έργο Η άμαξα, το 1932. Έπαιξε στα έργα Η λοκαντιέρα, Ο έμπορος της Βενετίας και για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσίασε έργα πολλών ξένων συγγραφέων. Το 1936 συγκρότησε τον δικό της θίασο, όπου συνεργάστηκαν κατά κα...