ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εἴσελθε, κέρδος ἐκ ταλάντων προσφέρων, Εἰς τὴν χαράν, Κύριλλε, τοῦ σοῦ Κυρίου. Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ θάνατος μέλας εἷλε Κύριλλον. Ο Άγιος Κύριλλος καταγόταν από την Παλαιστίνη και γεννήθηκε πιθανώς το έτος 313 μ.Χ. στα Ιεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος υπό του Επισκόπου Ιεροσολύμων Μαξίμου του Γ' (333 - 348 μ.Χ.) (βλέπε 9 Μαΐου), τον οποίο και διαδέχθηκε στην επισκοπική έδρα κατά τις αρχές του έτους 348 μ.Χ., είτε διότι ο Μάξιμος απομακρύνθηκε από τους αιρετικούς Αρειανούς, είτε διότι πέθανε. Ο Άγιος αρχικά αδιαφορούσε για τις δογματικές «λεπτολογίες» και απέφευγε επιμελώς τον όρο «ομοούσιος». Γι' αυτό ο Αρειανός Μητροπολίτης Κασαρείας Ακάκιος ενέκρινε την εκλογή του και τον χειροτόνησε Επίσκοπο. Αλλά συνέβη και εδώ, ότι αργότερα και στην περίπτωση του Αγίου Μελετίου, Πατριάρχου Αντιοχείας (τιμάται 12 Φεβρουαρίου). Ο Άγιος δεν έμεινε εκτός του κλίματος της εποχής, ως προς τους δογματικούς αγώνες και από τους πρώτους μήνες της αρχιερατείας του αποδείχθηκε με τις περίφημες Κατηχήσει...

Tροφήν άληκτον καρπόν εύρον καμίνου, Eυκαρπίων Tρόφιμος οι αθληφόροι. Οι Άγιοι Τρόφιμος και Ευκαρπίων ήταν στρατιώτες στη Νικομήδεια και έζησαν στα χρόνια του Mαξιμιανού (περί το 298 μ.Χ). Ειδωλολάτρες στην αρχή, εδίωκαν σκληρά τους χριστιανούς, συνέπρατταν μάλιστα στις φυλακίσεις και τους βασανισμούς τους. Aλλά ο Χριστός έκανε το θαύμα του και επί των διωκτών αυτών. Η χάρη Του, άνοιξε τα μάτια τους και τους έφερε στην πίστη Του. Ένθερμοι δε τώρα χριστιανοί και κήρυκες του Λυτρωτή τους, διαλαλούσαν ελεύθερα το όνομα Του και προσπαθούσαν να πολλαπλασιάζουν τις φάλαγγες των οπαδών Του. Όταν καταγγέλθηκαν στη Νικομήδεια, έμειναν σταθεροί στην ομολογία τους και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Στην αρχή έσχισαν τις σάρκες τους με σιδερένια όργανα, και κατόπιν τους θανάτωσαν αφού τους έριξαν μέσα σε αναμμένο καμίνι.

Ο Άγιος Edward (Εδουάρδος) ήταν υιός του βασιλέως της Αγγλίας Έντγκαρ. Ο Άγιος, παρά το γεγονός του μεγάλου αξιώματός του, διακρινόταν για την αγνότητα και ευσέβειά του. Δολοφονήθηκε, μετά τριετία από της ανόδου του στον θρόνο, από την μητριά του Ελφρίδα και ενταφιάσθηκε σε τόπο άγνωστο και σε μεγάλο βάθος. Το λείψανό του βρέθηκε ακέραιο, όταν επάνω από το σημείο του τάφου του έλαμπε ουράνιο φως. Σήμερα το λείψανο του Αγίου Edward φυλάσσουν Ορθόδοξοι Ρώσοι μοναχοί της Διασποράς σε μονή κοντά στο Λονδίνο. Ο Άγιος Edward μαρτύρησε το έτος 978 μ.Χ.

Τμηθέντες Ἄνδρες Μύριοι τοὺς αὐχένας,. Ἀπῆλθον ἔνθα μυριόμματοι Νόες. Οι Άγιοι Μύριοι (10.000) Μάρτυρες είναι άγνωστο που και πότε μαρτύρησαν. Ίσως τελειώθηκαν διά ξίφους στη Νικομήδεια το 300 μ.Χ.

 Η μνήμη του Οσίου Ανανία αναγράφεται στο Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70. Από μικρό παιδί ο όσιος Ανανίας αφιέρωσε τη ζωή του στον ασκητικό μοναχισμό και λόγω της μεγάλης του αρετής ο Θεός τον αξίωσε να θαυτουργεί. Ο συγκεκριμένος Κώδικας γράφει ότι με την προσευχή του νέκρωσε έναν δράκοντα, επίσης ανέστησε νεκρό άνθρωπο, έβγαλε πολλά δαιμόνια από δαιμονισμένους και αφού προεΐδε και τον θάνατο του, απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Κύριλλος του Αστραχάν έζησε κατά τον 16ο αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία. Ακολούθησε τον μοναχικό βίο και εκάρη μοναχός στη μονή Αγίας Τριάδος Αστραχάν.  Κατά το 1568 μ.Χ., όταν έγινε ηγούμενος, ανακαίνισε τη μονή και έκτισε τους ναούς της Αγίας Τριάδος, των Εισοδείων της Θεοτόκου και του Αγίου Νικολάου. Ο Όσιος απολάμβανε της τιμής και του σεβασμού όχι μόνο των Χριστιανών αλλά και των Μουσουλμάνων της περιοχής. Ο Όσιος Κύριλλος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1576 μ.Χ. Η εικόνα του Οσίου εικονογραφήθηκε το έτος 1676 μ.Χ. σύμφωνα με την μαρτυρία του Αιμιλιανού Παφέντιεφ, τον οποίο ο Όσιος είχε σώσει από πνιγμό στον ποταμό Βόλγα.

Στις 17 Μαρτίου 1995, ημέρα Παρασκευή, το  Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών έδωσε την  πρεμιέρα του θεατρικού έργου Δεν πληρώνω!... Δεν Πληρώνω!... του  Dario Fo. Συντελεστής Καλφόπουλος, Τάκης  Λάμπρου, Αθηνά  Ανεμογιάννης, Γιώργος  Βαρβαρέσου, Άννα Βαρβαρέσου-Τζόγια, Άννα  Λάμπρου, Ματούλα  Δη.Πε.Θέ. Σερρών (θέατρο Ορφέας) Σέρρες, Ορφέως 16

Η ελληνική απογραφή του 1991 διενεργήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1991. Η προηγούμενη απογραφή ήταν αυτή του 1981. Ο πραγματικός πληθυσμός στο σύνολο της Ελλάδας ανερχόταν στους 10.258.364 κατοίκους (10.259.900 συμπεριλαμβανομένου του αυτοδιοίκητου Αγίου Όρους), ενώ η πυκνότητα του πληθυσμού ήταν 77,8 κάτοικοι/τ.χλμ. Τα διάφορα πληθυσμιακά μεγέθη στην Ελλάδα έχουν ως εξής (οι πληθυσμοί είναι πραγματικοί): Η Ελλάδα είχε συνολικό πληθυσμό 10.259.900 κατοίκους, με πρωτεύουσα την Αθήνα. Ο πιο πολυπληθής νομός ήταν της Αττικής με 3.523.407 κατοίκους, ακολουθούμενος από τον νομό Θεσσαλονίκης με 946.864 κατοίκους. Άλλοι σημαντικοί νομοί από πλευράς πληθυσμού ήταν: Αχαΐας: 300.078 κάτοικοι, πρωτεύουσα η Πάτρα Λάρισας: 270.612 κάτοικοι, πρωτεύουσα η Λάρισα Ηρακλείου: 264.906 κάτοικοι, πρωτεύουσα το Ηράκλειο Αιτωλοακαρνανίας: 228.180 κάτοικοι, πρωτεύουσα το Μεσολόγγι Ευβοίας: 208.408 κάτοικοι, πρωτεύουσα η Χαλκίδα Μαγνησίας: 198.434 κάτοικοι, πρωτεύουσα ο Βόλος Σερρών: 192.828 κάτοικοι, πρωτεύουσα ο...

  Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 15 Μαρτίου 1964 Ο Υφυπουργός Δ. Έργων Αγγελούσης είχε φτάσει στις Σέρρες το απόγευμα της 14ης Μαρτίου 1964 από την Θεσσαλονίκη. Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 18 Μαρτίου 1964 Όπως ανέφερε η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρων, ο υφυπουργός Δημοσίων Έργων κ. Αγγελούσης δέχτηκε τα προεδρεία των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων του Νομού Σερρών, τα οποία του εξέθεσαν τα ζητήματα που τους απασχολούν. Στις 16 Μαρτίου 1964, το πρωί, στο Νομαρχιακό κατάστημα της πόλης μας, παρουσία του νομάρχη κ. Παπακώστα και του διευθυντή Κοινωνικής Πρόνοιας Σερρών, ο υφυπουργός Δημοσίων Έργων κ. Αγγελούσης δέχτηκε τα προεδρεία των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων του νομού μας, τα οποία του εξέθεσαν τα ζητήματα που τα απασχολούν. Ο υπουργός, δείχνοντας έντονο ενδιαφέρον, υποσχέθηκε τη στήριξή του για την επίλυση και τη διευθέτηση όλων των θεμάτων τους. Στη συνέχεια, συνεχάρη τα ιδρύματα για την πολύπλευρη και αξιόλογη δραστηριότητά τους, εκφράζοντ...

  Εφημερίδα    "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 18 Μαρτίου 1954, σελ. 2 Στις 17 Μαρτίου 1954, όπως έγραψε η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών απανθρακώθηκε 15χρονη σε πυρκαγιά στο Ακριτοχώρι. Η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, ανέφερε: Φωτιά που ξέσπασε αποτέφρωσε διώροφη οικία στο Ακριτοχώρι. Μέσα σε αυτή απανθρακώθηκε 15χρονη κοπέλα, καθώς και όλα τα υπάρχοντα. Σύμφωνα με τηλεγράφημα της Υποδιοίκησης Σιντικής προς τις τοπικές αρχές, τα μεσάνυχτα της 16ης προς 17η του μήνα ξέσπασε φωτιά στο υπόγειο του σπιτιού της Ευγενίας, χήρας του Παναγιώτη Κοτζαμανίδου, στο Ακριτοχώρι. Η φωτιά εξαπλώθηκε με αστραπιαία ταχύτητα και μέσα σε τρεις ώρες κατέστρεψε ολοσχερώς την οικία. Αυτό που προκαλεί φρίκη είναι πως μέσα στο σπίτι απανθρακώθηκε η θετή κόρη της Κοτζαμανίδου, η 15χρονη Κούλα, κόρη του Νικολάου Τσαουσίδου, της οποίας βρέθηκαν μόνο τα οστά. Επίσης, καταστράφηκαν ολοσχερώς όλα τα ρούχα και τα ζώα που βρίσκονταν στο υπόγειο της οικίας. Την έρευνα για την υπό...

Στις 17 Μαρτίου 1954, μεγάλο τμήμα του Νομού Σερρών καλύφθηκε από νερά με την περιοχή του Αχινού να μοιάζει με εποχές που στο σημείο υπήρχε λίμνη,

Προβολές στους κινηματογράφους των Σερρών, 18 Μαρτίου 1954

Προβολές στους κινηματογράφους των Σερρών, 17 Μαρτίου 1954

Προβολές στους κινηματογράφους των Σερρών, 16 Μαρτίου 1954

Στις 17 Μαρτίου 1933, αποχώρησε για δεύτερη φορά ο Νομάρχης Σερρών Στέφανος Νίκογλου, λίγες ημέρες από την ανάληψη της θέσης την 1 Φεβρουαρίου 1933. Μετά τον Ντίκογλου Νομάρχης διορίστηκε λίγες ημέρες αργότερα ο Χρήστος Τέντζος 

Φωτό αρχείου Στις 17 Μαρτίου 1910, η εφημερίδα "Αστήρ" της Θεσσαλονίκης, ανέφερε ότι όπως γράφουν οι βουλγαρικές εφημερίδες, ύστερα από αίτηση, εγκρίθηκε από την Υψηλή Πύλη η ίδρυση Ρωσικού Προξενείου στις Σέρρες, τα εγκαίνια του οποίου έγιναν πριν από λίγες ημέρες με τις συνηθισμένες τελετές. Ως πρόξενος διορίστηκε ο κ. Ζουλιόν, υπάλληλος του Ρωσικού Προξενείου της Θεσσαλονίκης. Η εφημερίδα έγραψε : "Καθ' ὁ γράφουσι αι βουλγαρικαί εφημερίδες κατόπιν αιτήσεως, επετράπη υπό της Υψηλής Πύλης η ίδρυσις Ρωσσικού Προξενείου εν Σέρραις, ούτινος προ τινών ημερών εγένοντο τα εγκαίνια μετά τις συνήθεις τελετές. Πρόξενος δε διωρίσθη ο εκ των υπαλλήλων του ενταύθα Ρωσσικού Προξενείου ( δηλ. της Θεσσαλονίκης), κ. Ζουλιόν"

Στις 13 Μαρτίου 1892, επικυρώθηκε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου ο «νέος Κανονισμός» και δεύτερος στην σειρά  αντικαθιστώντας τον πρώτο κανονισμό του οποίου συντάκτης ήταν ο Μητροπολίτης Σερρών Φιλόθεος. Ο πρώτος κανονισμός οδήγησε στον διχασμό της τοπικής κοινωνίας λόγο του Κοινοτικού και του Εκκλησιαστικού ζητήματος. «Τὰ τῆς Ἐκπαιδεύσεως τῶν ἐν τῇ Ἀρχιεπισκοπῇ Κωνσταντινουπόλεως Ὀρθοδόξων διεξάγονται ὑπὸ τῆς ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἑδρευούσης Πατριαρχικῆς Κεντρικῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ἐπιτροπής», βλ. Κανονισμός τῆς Πατριαρχικῆς Κεντρικῆς Εκπαιδευτικῆς Ἐπιτροπῆς, ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου, Ἐν Κωνσταντινουπόλει 1892, ἄρθρον 1, σ.1. Με αυτόν τον νέο κανονισμό με τον οποίο διοικήθηκε το «Κοινόν» των Σερρών διοικήθηκε μέχρι το 1913. δόθηκε ουσιαστική λύση στο θέμα διοικήθηκε το «Κοινόν» των Σερρών διοικήθηκε μέχρι το 1913. Αναθεώρηση του Κανονισμού της Πατριαρχικής Κεντρικής Εκπαιδευτικής Επιτροπής το 1892 Επί Πατριάρχου Νεοφύτου πραγματοποιήθηκε η αναθεώρηση του Κανονι...

Σιδή Ρόκ Άστρο με την Μαρία Τρέντσιου  -  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Νικόλας Άσιμος (πραγματικό όνομα: Νικόλας Ασημόπουλος, Θεσσαλονίκη, 20 Αυγούστου 1949 - Αθήνα, 17 Μαρτίου 1988) υπήρξε στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής, πρωτοπόρος του ελληνικού ροκ και ένας από τους πιο αντισυμβατικούς και ανατρεπτικούς καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής. Το έργο του κινήθηκε ανάμεσα στο ροκ, τη μπαλάντα, το λαϊκό τραγούδι και την πολιτική τραγουδοποιία, ενώ οι στίχοι του ήταν συχνά αιχμηροί, σατιρικοί και προκλητικοί. Ήταν πολιτικοποιημένος, αλλά δεν ήθελε να ανήκει σε καμία ιδεολογική ταμπέλα. Η ζωή του χαρακτηριζόταν από ανυποχώρητη ανεξαρτησία, αυτοδιαχειριζόμενη τέχνη και απόρριψη κάθε μορφής εξουσίας και εμπορευματοποίησης. Στη σύντομη ζωή του, ο Άσιμος έζησε στο περιθώριο της κοινωνίας, πειραματίστηκε με διαφορετικούς τρόπους διάδοσης της μουσικής του (κυρίως με αυτοσχέδιες ηχογραφήσεις και παράνομες κασέτες), και τελικά έβαλε ο ίδιος τέλος στη ζωή του το 1988, αφήνοντας πίσω...

Ἄνθρωπος ἐν γῇ τοῦ Θεοῦ κληθεὶς μόνος, Ἕξεις τὶ καινὸν κἄν πόλῳ, Πάτερ μόνος. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ, Ἀλέξιε, πότμον ἀνέτλης. Ο Όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.) και Ονωρίου (395 - 423 μ.Χ.) από ευσεβείς και εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ευφημιανός ήταν συγκλητικός, φιλόπτωχος και συμπαθής, ώστε καθημερινά παρέθετε τρεις τράπεζες στο σπίτι του για τα ορφανά, τις χήρες και τους ξένους που ήταν πτωχοί. Η γυναίκα του ονομαζόταν Αγλαΐς και ήταν άτεκνη. Στη δέησή της να αποκτήσει παιδί, ο Θεός την εισάκουσε. Και τους χάρισε υιό. Αφού το παιδί μεγάλωσε κι έλαβε την κατάλληλη παιδεία, έγινε σοφότατος και θεοδίδακτος. Όταν έφθασε στη νόμιμη ηλικία, τον στεφάνωσαν με θυγατέρα από βασιλική και ευγενική γενιά. Το βράδυ όμως στο συζυγικό δωμάτιο ο Όσιος, αφού πήρε το χρυσό δακτυλίδι και τη ζώνη, τα επέστρεψε στην σύζυγό του και εγκατέλειψε τον κοιτώνα. Παίρνοντας αρκετά χρήματα από τα πλούτη του έφυγε με πλοίο περιφρονώντας την ματαιότητα της ε...

Ακτίσι της χάριτος Ευαγγελίου Πατρίκιος ηύγασεν την Ιρλανδίαν. Ο Άγιος Πατρίκιος (Patrick) γεννήθηκε στην πόλη Γκλέβουμ της Σκωτίας, κοντά στην εκβολή των ποταμών Σέβερν και Άβον περί το 380 μ.Χ. Καταγόταν από βρεττανορωμαϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν διάκονος και δεκουρίονας και ονομαζόταν Καλφουρίνος και ο παππούς του ιερέας και ονομαζόταν Πότιτος. Το όνομα της μητέρας του ήταν Κονκέσσα. Σε ηλικία 16 ετών συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Ιρλανδία, όπου και παρέμεινε έξι χρόνια. Οι ώρες της μοναξιάς, όταν ως σκλάβος έβοσκε το κοπάδι του, περνούσαν με προσευχή στον Θεό, τον Οποίο μέσα στην δοκιμασία του ο Άγιος είχε ανακαλύψει. Ο ίσιος ο Κύριος θα μιλήσει στον Άγιο, ενώ αυτός κοιμόταν και θα του πει να γυρίσει στην πατρίδα με ένα πλοίο που ήταν έτοιμο γι' αυτόν. Αυτή η πρώτη φορά που του μίλησε ο Κύριος, δεν θα είναι και η τελευταία. Θα ακολουθήσει μια σειρά από καθοριστικές εμφανίσεις του Κυρίου στην ζωή του. Οι εμφανίσεις αυτές καθώς και οι προτροπές του Κυρίου είνα...

Τη μνήμη του αναφέρουν ο Συναξαριστής του Delehaye και ο Λαυριωτικός Κώδικας Ι 70. Στον ανωτέρω Κώδικα αναφέρεται το εξής: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνάστασις τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου Λαζάρου τοῦ φίλου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃν ἐκ νεκρῶν ἤγειρεν ἐν τῇ πόλει Βηθανίᾳ πλησίον Ἱεροσολύμων, ὅτε σαρκὶ περιεπολεύετο ἐν τῇ γῇ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς ἡμῶν διὰ τὴν σωτηρίαν». Για περισσότερες λεπτομέρειες βλέπε στις 17 Οκτωβρίου και στο Σάββατο του Λαζάρου.

Ο Όσιος Μακάριος, κατά κόσμο Ματθαίος, γεννήθηκε το έτος 1402 μ.Χ. στο χωριό Κοζίνο της Ρωσίας, που βρισκόταν κοντά στην πόλη Καζίν. Ο πατέρας του Βασίλειος Κόζα, ήταν στρατιωτικός στην υπηρεσία του πρίγκιπα Βασιλείου Β' του Οσκούρου. Κατόπιν επιμονής των γονέων του και παρά την μοναχική του κλίση, νυμφεύθηκε την Ελένη Γιαχόντοβα. Τα επόμενα τρία χρόνια πέθαναν οι γονείς του και η σύζυγός του. Έτσι ο Όσιος εισήλθε στη μονή του Αγίου Νικολάου του Κολμπούκωφ, όπου εκάρη μοναχός. Με την ευλογία του ηγουμένου άφησε τη μονή και ασκήτευε σε ερημική περιοχή κοντά σε δύο λίμνες της περιοχής του Καζίν. Αργότερα έγινε ηγούμενος της μονής Κολγιαζίν. Εδώ συνέχισε τον πνευματικό του αγώνα. Ήταν απλός και πολλές φορές αποσυρόταν στην έρημο, για να ζήσει ησυχαστικά. Μέσα στο δάσος συνομιλούσε με τα άγρια θηρία, τα οποία έπαιρναν την τροφή τους από το χέρι του Αγίου. Ο Όσιος Μακάριος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1483 μ.Χ.

Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Γαβριήλ, ο επονομαζόμενος Μικρός, έζησε στην Γεωργία κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα μ.Χ. Ήταν εκκλησιαστικός γραμματεύς και καλλιγράφος. Μαρτύρησε το έτος 1802 μ.Χ. από τους Μουσουλμάνους.

  Στήριγμα πιστοῖς καὶ μεταστὰς ἐκ βίου, Τὰς σάς, Θεοστήρικτε, πρεσβείας δίδου. Ο Όσιος Θεοστήρικτος γεννήθηκε στην Τρίγλια της Μικράς Ασίας (κωμόπολη της Βιθυνίας στα παράλια της Προποντίδας) στις αρχές του 8ου μ.Χ. αιώνα. Ευσεβής και φιλομόναχος από μικρός, αμέσως όταν τελείωσε τη βασική του εκπαίδευση, πήγε στην εκεί κοντά Μονή Πελεκητή, όπου εκάρη μοναχός και αργότερα έγινε και ηγούμενος της. Όταν επί Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου (741 - 775 μ.Χ.) ξέσπασε ο φοβερός διωγμός κατά των εικόνων, ο αυτοκράτορας πρόσταξε τον ηγεμόνα της Ασίας Μιχαήλ το Λαχανοδράκοντα, να τιμωρήσει με κάθε τρόπο σκληρά αυτούς που προσκυνούν τις άγιες εικόνες. Τότε αυτός, πήγε στη Μονή Πελεκητής τη Μεγάλη Πέμπτη και κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, συνέλαβε τους μοναχούς και άλλους σκότωσε με βάρβαρα βασανιστήρια και άλλους, μεταξύ αυτών και τον Θεοστήρικτο, αφού πάλι σκληρά βασάνισε τους έστειλε στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης. Αργότερα, όταν ο Άγιος βγήκε από τη φυλακή, γέροντας πλέον, επέστρεψ...

Ο σεισμός έγινε το έτος 790 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του ΣΤ' του Πορφυρογέννητου (780 - 798 μ.Χ.), υιού της Ειρήνης της Αθηναίας. Όπως αναφέρεται στο Λαυρεωτικό Κώδικα, όλη η γη κλονιζόταν επί πολλές ημέρες. Τότε κατέπεσε μεγάλο μέρος των τειχών της Κωνσταντινουπόλεως, ράγισαν ναοί και κατέπεσαν οικίες. Ο βασιλεύς μαζί με τον Πατριάρχη και τον λαό, έκαναν λιτανείες με τον Τίμιο Σταυρό, τα άγια λείψανα και τις ιερές εικόνες και προσεύχονταν με δάκρυα και νηστεία να τους ελεήσει ο Θεός και να αποστρέψει την οργή Του. Ο Κύριος έγινε ελπίδα για όλους και κατάπαυσε τον τρόμο της γης.

Ζῆλος διεξέκαυσε Παῦλον Εἰκόνων, ᾯ φλὸξ δι' αὐτὰς ἐξεκαύθη καμίνου. Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Παύλος καταγόταν από την Κρήτη και μαρτύρησε επί του αρχισατράπου της νήσου Κρήτης, Θεοφάνους Λαρδοτύρου, όπως πληροφορούμαστε από τον βίο του Αγίου Στεφάνου του Νέου, του οποίου την μνήμη τιμά η Εκκλησία στις 28 Νοεμβρίου. Ο Στέφανος ήταν μοναχός στο όρος Αυξεντίου της Βιθυνίας, συνελήφθη ως εικονόφιλος και φυλακίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου (740 - 775 μ.Χ.). Μέσα στην φυλακή βρήκε και άλλους 342 μοναχούς, που είχαν φυλακισθεί για τον ίδιο λόγο, μεταξύ των οποίων και έναν μοναχό από την Κρήτη με το όνομα Αντώνιος. Αυτός άρχισε να διηγείται στους άλλους φυλακισμένους μοναχούς περί της αγριότητας των διωγμών στην Κρήτη και περί του μαρτυρίου του Αγίου Παύλου. Ο αρχισατράπης Θεοφάνης, αφού οδήγησε τον Άγιο Παύλο στο Πραιτώριο του Ηρακλείου, τον εκβίαζε ή να ποδοπατήσει την εικόνα του Κυρίου, ο Οποίος σταυρώθηκε για τον άνθρωπο, ή να ακολουθήσει τη...

Tμηθείς Mαρίνος εκτέμνει κάραν πλάνης, Kαι συν κεφαλή των όλων Xριστώ μένει. Ο Άγιος Μαρίνος έζησε στα χρόνια των διωγμών της Εκκλησίας. Χριστιανός από τη γέννηση του, ανατράφηκε με πολλή επιμελημένη ευσέβεια και με θερμότατο ζήλο για την πίστη. Όταν συνελήφθη σαν χριστιανός, ομολόγησε με θάρρος την πίστη του και ήλεγξε τους ειδωλολάτρες για τις ανόητες θυσίες τους, όταν αυτοί έβρισαν τη χριστιανική θρησκεία. Τότε τον βασάνισαν άγρια. Τον έδειραν με μαστίγια, του έσπασαν κατόπιν το στόμα και τα δόντια, και τελευταία πήρε το στεφάνι της μαρτυρικής τελείωσης με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Θεόδουλος ήταν αδελφός της μονής Σινά και διακονούσε στο μετόχι της μονής, στον Άγιο Γεώργιο Πυργώτου της Κύπρου. Τελειώθηκε μαρτυρικά από τους Τούρκους το έτος 1822 μ.Χ.

 Είναι άγνωστο που και πότε μαρτύρησε επί των εικονομάχων ο Άγιος Οσιομάρτυς Παύλος, ο οποίος τελειώθηκε διά πυρός.