ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Σ τις 22 Απριλίου 1973, η Περιφερειακή Εφορία Σερρών του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων διοργάνωσε αγώνες επιτραπέζιας αντισφαίρισης (πινγκ-πονγκ) για τις περιοχές Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης  στην αίθουσα του Συλλόγου Ορφέα" Σερρών. Την ίδια μέρα  στην αίθουσα του ξενοδοχείου  «Ξενία» , κατά τη διάρκεια επίσημου γεύματος, πραγματοποιήθηκε από τον  Έφορο Προσκόπων της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ,   απονομή του Μεταλλίου «Φίλων του Προσκοπισμού»  στον  Νομάρχη Σερρών ,  κ. Άγγελο Κανελλόπουλο. Η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών ανέφερε: Την περασμένη Κυριακή , στην αίθουσα του ξενοδοχείου «Ξενία» , κατά τη διάρκεια επίσημου γεύματος, πραγματοποιήθηκε από τον Έφορο Προσκόπων της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης , Ιωάννη Σταματόπουλο , αντιστράτηγο ε.α. και εκπρόσωπο του Διοικητικού Συμβουλίου του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων , η απονομή του Μεταλλίου «Φίλων του Προσκοπισμού» στον Νομάρχη Σερρών , κ. Άγγελο Κανελλόπ...

Ο Κοσμάς Αλεξανδρίδης (1908 - 22 Απριλίου 1955) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής Σερρών με το Κόμμα Φιλελευθέρων και υφυπουργός Εφοδιασμού. Γεννήθηκε στην Αρκαδιούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στις Σέρρες σε πολύ μικρή ηλικία. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Σερρών με το κόμμα των Φιλελευθέρων το 1946, για να επανεκλεγεί το 1950 και το 1951. Στην κυβέρνηση Σοφούλη ανέλαβε υφυπουργός Δημοσίων Έργων από τις 18 Νοεμβρίου 1948 έως τις 20 Ιανουαρίου 1949. Υπηρέτησε στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου ως υφυπουργός Εφοδιασμού – Διανομών, από τις 4 Σεπτεμβρίου 1950 έως τις 13 Σεπτεμβρίου 1950. Στην κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου το Σεπτέμβριο του 1950 υπηρέτησε ως υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου ασκών καθήκοντα υφυπουργού Εφοδιασμού και Διανομών την περίοδο 13 Σεπτεμβρίου 1950 ως τις 28 Ιανουαρίου 1951. Απεβίωσε σε ηλικία 47 ετών στις 22 Απριλίου 1955.  Το όνομά του φέρει ένας δρόμος των Σερρών.

Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα. Φύλλο 24 Απριλίου 1955, σελ. 1 Στις 22 Απριλίου 1955, ημέρα Παρασκευή, απεβίωσε στην Αθήνα Κοσμάς Αλεξανδρίδης ο οποίος διακρίθηκε στη μεταπολεμική πολιτική σκηνή ως βουλευτής του νομού Σερρών.  Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα. Φύλλο 26 Απριλίου 1955, σελ. 1 Η κηδεία του έγινε στις 24 Απριλίου.

Εφημερίδα "Η Απογευματινή" Κωνσταντινούπολης Στις 22 Απριλίου 1941, ημέρα Τρίτη, ο βουλγαρικός στρατός που είχε μπει Σιδηρόκαστρο,  διέταξε τον Μητροπολίτη Βασίλειο να εγκαταλείψει την πόλη και να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη, επιχειρώντας έτσι να αποκόψει κάθε μορφή πνευματικής και διοικητικής ηγεσίας. Οι Βούλγαροι στρατιώτες εξαπέλυσαν κύμα βίας και καταστροφών, ξεκινώντας από το τηλεγραφείο της πόλης: κατέστρεψαν τα τηλεγραφικά και τηλεφωνικά δίκτυα, λεηλάτησαν τα γραφεία των δημόσιων υπηρεσιών και τα χρηματοκιβώτια που είχαν εγκαταλειφθεί από τις ελληνικές αρχές, ενώ προκάλεσαν ανυπολόγιστες ζημιές στα δημόσια αρχεία. Στη συνέχεια στη Νιγρίτα, όπου αφοπλίστηκαν οι Έλληνες χωροφύλακες και επιβλήθηκε νέο βουλγαρικό καθεστώς κατοχής. Στο Δημαρχείο εγκαταστάθηκε Βούλγαρος δήμαρχος, ενώ υψώθηκε και η βουλγαρική σημαία ως σύμβολο κυριαρχίας. Ωστόσο, οι κάτοικοι της Νιγρίτας αντέδρασαν με αυταπάρνηση και θάρρος. Την επόμενη ημέρα, στις 23 Απριλίου, συγκεντρώθηκαν μαζικά στην κεντρική...

Εφημερίδα Ακρόπολις Στις 22 Απριλίου 1935, ημέρα Δευτέρα, ξεκίνησε η δίκη των Σερραίων, ενώπιον του Γ΄ Εκτάκτου Στρατοδικείου της Θεσσαλονίκης,  που κατηγορήθηκαν για "εμπλοκή" στο κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935.  Καταδίκες: Στον Γ. Τζεμαΐλα, δικηγόρο, πολιτευτή και πρόεδρο της «Δημοκρατικής Νεολαίας»: 8 χρόνια ειρκτή Στον Ιωάννη Δούμπα, γερουσιαστή: 7 χρόνια Στον Ηλία Γαϊτανάρο, νομάρχη της Επανάστασης: 6 χρόνια Στον Ορέστη Ζαφειρίου, πρόεδρο του «Δημοκρατικού Φρουρού»: 5,5 χρόνια Στον Βασ. Χατζηϊακώβου: 4 χρόνια φυλάκιση Στον καπετάν Νικόλα: 4,5 χρόνια φυλάκιση Στον Ευρ. Αθανασιάδη, πρόεδρο των Ανδριανουπολιτών Σερρών: 3,5 χρόνια φυλάκιση Στον Ιπποκράτη Μακρή, γιατρό: 3 χρόνια Στους Α. Καμάρα, Αρ. Ξυπολητά, Αρ. Γεωργακάκη, Γ. Λιανόπουλο, Δημ. Κωνσταντά, Δ. Μερτζιμέκη: 2,5 χρόνια φυλάκιση στον καθένα Στους Καραλίβανο, Λάζαρο Καραγιάννη, Νίκο Μηνά (πρόεδρος των Αλκίμων Σερρών): 1 χρόνο φυλάκιση Ερήμην καταδίκες: Στον γιατρό Μανουσάκη: 20 χρόνια πρόσκαιρα δεσμά Στους Ευάγγελο Σάβ...

Στις 22 Απριλίου 1933, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβλήθηκε η ταινία "Μια νύκτα στη Σταμπούλ", ενώ στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Ποτέ πια δεν θ' αγαπήσω".

Στις 22 Απριλίου 1928, πραγματοποιήθηκε μια πρωτότυπη για την εποχή "συναυλία" στην αίθουσα του Πάνθεον των Σερρών, η οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτη από κοινό προερχόμενο από όλες τις κοινωνικές τάξεις.  Η ιδιαιτερότητα της εκδήλωσης έγκειται στο γεγονός ότι η μουσική δεν αποδόθηκε ζωντανά, αλλά προερχόταν από γραμμόφωνο, με επιλογές από την τεράστια συλλογή δίσκων (πλακών) που πωλούσε ο κ. Παντζέχιρ.  Η συναυλία αυτή αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα της επίδρασης που άρχιζε να ασκεί η τεχνολογία του ήχου και των μηχανικών μέσων αναπαραγωγής μουσικής στο πολιτιστικό τοπίο της εποχής.

Στις 22 Απριλίου 1923, ημέρα Κυριακή, εκδόθηκε στις Σέρρες η εφημερίδα "Ελεύθερος Άνθρωπος".  Διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο 19χρονος  φοιτητής της Νομικής Σχολής στην Αθήνα Νίκος Σταυρίδης και συνυπεύθυνος ο Ιάκωβος Ζαγκαρόλας. Η εφημερίδα είχε υπότιτλο  η "Δισεβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα" και ήταν δισέλιδη ενώ το μέγεθος της ήταν 39Χ29 εκατοστά και στο τέλος της δεύτερης σελίδας υπήρχε καταχώρηση του καλλιτεχνικού τυπογραφείου Β. Παπαντωνίου και Σία. Η τιμή της ήταν 50 λεπτά ως το τέλος της κυκλοφορία της στις 16 Δεκεμβρίου 1923.

Ὡς φῶς ἡμῖν ὤφθησαν Ραφαὴλ μέγα Ὁμοῦ καὶ Νικόλαος οἱ κεκρυμμένοι. Εἰρήνη ἀθλήσασα σὺν τοῖς τοκεῦσι Ἡμῖν ἤδη ἔγνωσται θαύμασι ξένοις. Καρυῶν ἀθλήσαντες Μονῇ τῇ πάλαι Τῆς ἄνω ἐπέβητε Μάρτυρες δόξῃς. Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ. Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ. Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λα...

Καὶ Θεοδώρῳ, καὶ νεκρῷ Θεοδώρου, Τὸ θαυματουργεῖν δῶρον ἐκ Θεοῦ μέγα. Εἰκάδι δευτερίῃ Συκεώτην τύμβος ἔκρυψεν. Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στο χωριό Συκέα ή Συκεών της Αναστασιοπόλεως, πρώτης πόλεως της επαρχίας Αγκυρανών και ήταν υιός της πόρνης Μαρίας και του Κοσμά, αποκρισάριου (ταχυδρόμος) του βασιλέως Ιουστινιανού. Η εκ πορνείας γέννηση του Οσίου δεν εμπόδισε τον Θεό να τον αναδείξει Αρχιερέα τιμιότατο και να τον πλουτίσει με παράδοξες θεοσημείες και θαυματουργίες. Στο σχολείο προέκοπτε στη μάθηση και σε ηλικία δέκα ετών έδειξε κλίση στο μοναχικό βίο. Μια νύχτα και ενώ ο Όσιος είχε γίνει δωδεκαετής, εμφανίσθηκε σε αυτόν ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και αφού τον ξύπνησε του είπε: «Σήκω, Θεόδωρε, έφθασε ο όρθρος, πάμε να προσευχηθούμε». Ο Όσιος είχε τόση ευλάβεια προς τον Άγιο Γεώργιο, ώστε κάθε μεσημέρι φεύγοντας από το σχολείο ανέβαινε στο γειτονικό πετρώδες όρος, όπου ήταν το προσκύνημα του Αγίου Γεωργίου. Τον οδηγούσε ο ίδιος ο Άγιος με τη μορφή ενός παλικαριού....

Τὸν Ναζαρηνὸν γνοὺς Ναθαναὴλ μέγαν, Τὴν Ναζαρὲτ σίγησον ἄχρηστον λέγειν. Ο Άγιος Ναθαναήλ (Σίμων ο Ζηλωτής ή Βαρθολομαίος - υιός του Θολομαίου) καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας όπου ο Κύριος πραγματοποίησε το πρώτο του θαύμα. Ήταν στενός φίλος του Αποστόλου Φιλίππου, ο οποίος και του ανήγγειλε την υλοποίηση της προφητείας στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Στη συνέχεια έγινε ένας εκ των 12 Αποστόλων για τον οποίο ο Κύριος έπλεξε το εγκώμιο λέγοντας:« Ιδε αληθής Ισραηλίτης, εν ω δόλη ουκ έστιν». Η αποστολική δράση του Απόστολου Ναθαναήλ επεκτείνεται μέχρι την Αφρική, τη Μαυριτανία και τη Βρετανία, όπου και σταυρώθηκε από ειδωλολάτρες. Σημείωση: Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε στις 10 Μαΐου όπου και η κύρια εορτή του Αποστόλου.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Γάιος καταγόταν από τη Δαλματία και εξελέγη Επίσκοπος Ρώμης το έτος 283 μ.Χ. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές ήταν συγγενής του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και αδελφός του Αγίου Μάρτυρα Γαβίνου (τιμάται 19 Φεβρουαρίου). Υπέστη πολλούς διωγμούς και κακώσεις, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και για κάποιο χρονικό διάστημα αναγκάσθηκε να καταφύγει σε σπήλαιο μακριά από τη Ρώμη. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 296 μ.Χ.

Πρώτος Αδελφός, ανακαινιστής και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Εξακουστής Μαλλών Ιεράπετρας, υπήρξε ο Χατζη-Ανανίας, κατά κόσμον Αντώνιος Μπαρμπεράκης, που γεννήθηκε το έτος 1837 μ.Χ. στις Μαλλες Ιεράπετρας από απλούς, φτωχούς αλλά θεοσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και την Αθηνά, οι οποίοι μεγάλωσαν το παιδί τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Ο Αντώνιος δεν έμαθε γράμματα, αλλά από μικρός είχε έφεση στα ιερά γράμματα και επιθυμούσε να περιβληθεί το αγγελικό σχήμα. Απέφευγε κάθε σωματική απόλαυση. Ως βρέφος δεν θήλαζε Τετάρτη και Παρασκευή και αρνούνταν πεισματικά να πιάσει τον μαστό της μητέρας του. Δεν έφαγε ποτέ κρέας, ψάρι και τυροκομικά. Μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές έτρωγε λάδι και το Πάσχα κατέλυε οστρακοειδή, σουπιές και καλαμάρια. Ήταν πάντοτε ξυπόλυτος και ντυμένος κατάσαρκα με τρίχινα και χονδρά ράσα ενώ για κρεββάτι του είχε το δέρμα ενός ζώου, συνήθως προβάτου, και μαξιλάρι του μία κακόβολη πέτρα. Έτσι, σε ηλικία μόλις 14 ετών εγκατέλειψε το πατρικό του ...

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν μέλος του κινήματος των Κολλυβάδων. Όταν το κίνημα των Κολυββάδων ξεπέρασε τα όρια του Αγίου Όρους, οι μοναχοί διασκορπίστηκαν στα νησιά του Αιγαίου. Ο Άγιος Γρηγόριος μαζί με άλλους ήρθε στην Πάτμο και αργότερα στους Λειψούς, όπου έχτισε ερημητήριο προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εξαιτίας πειρατικών επιδρομών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νησί και να επιστρέψει αργότερα στην Πάτμο, όπου συνάντησε το Μακάριο το Νοταρά (βλέπε 17 Απριλίου), που έμενε στο Κάθισμα των Αγίων Πάντων που δημιούργησε ο ίδιος στο λόφο της Κουμάνας. Ο Άγιος Γρηγόριος παρέμεινε με το Μακάριο για λίγο και μετά έφυγε για ένα άλλο μέρος του νησιού, που ονομάζεται Γραβά (το Γραβανός προέρχεται από το μέρος αυτό). Έγινε ευρέως γνωστός ως πνευματικός και υπάρχει η παράδοση ότι ακόμη και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τον επισκέφθηκε. Κάποια στιγμή, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Πάτμο για την Ικαρία, όπου και κοιμήθηκε το 1812 μ.Χ.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Πλάτων, κατά κόσμο Μιλιβόγιε Ιωάννοβιτς, γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1874 μ.Χ. στο Βελιγράδι από τον Ηλία Ιωάννοβιτς και την Γιέλκα Σοκόλοβιτς. Μετά την εγκύκλια μόρφωσή του ακολούθησε το μοναχικό βίο και εκάρη μοναχός. Λίγο αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Το 1896 μ.Χ. απεστάλη για σπουδές στη θεολογική ακαδημία της Μόσχας. Επιστρέφοντας το 1901 μ.Χ. από τη Ρωσία, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, διορίσθηκε προϊστάμενος της μονής Ρακοβίτσα και καθηγητής. Κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο ο Αρχιμανδρίτης Πλάτων κατετάγη στο σώμα των στρατιωτικών ιερέων και μετά το πέρας του πολέμου αφιέρωσε την διακονία του στην περίθαλψη των ορφανών και των πληγέντων. Το 1938 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος Αχρίδος και το 1939 μ.Χ. μετατίθεται στην Επισκοπή της Μπάνια Λούκα στο βόρειο μέρος της Βοσνίας. Όταν ο Χίτλερ, κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, κατέλαβε το βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, το 1941 μ.Χ., διόρισε φιλοναζιστική κυβέρνηση στην Κροατία. Η ν...

Η επωνυμία της ιεράς εικόνας της Παναγίας, Ιβηρίτισσα, οφείλεται στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, όπου η ιερή εικόνα έφθασε κατά τρόπο θαυματουργικό το έτος 999 μ.Χ., αφού επέπλεε επάνω στα κύματα της θάλασσας. Το έτος 1648 μ.Χ., μετά από επιθυμία του Πατριάρχου της Ρωσίας Νίκωνος, έφεραν στη Μόσχα πανομοιότυπο αντίγραφο της ιεράς εικόνος. Η εικόνα τιμάται, επίσης, στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία έφθασε στη Μόσχα και την Τρίτη της Διακαινησίμου.

Χριστὸν αἰνοῦντες τὸν Ἀναστάντα δόξῃ, Λαμπρῶς Πατέρες συνετμήθητε ξίφει. Οι Άγιοι Εκατόν εβδομήντα εννιά Οσιομάρτυρες της μονής Νταού Πεντέλης μαρτύρησαν περί τα τέλη του 17ου αιώνα μ.Χ. (πιθανώς το 1680 μ.Χ.), κατά την εποχή που Αλγερινοί πειρατές λεηλατούσαν τα παράλια μέρη. Κάποιος από τους υπηρέτες της μονής, ο οποίος μισούσε τους μοναχούς, συνεννοήθηκε με τους πειρατές και τους έβαλε στη μονή την ώρα που οι Πατέρες εόρταζαν την Ανάσταση. Οι Πατέρες, έχοντας πολλές φορές υποφέρει από επιδρομές και λεηλασίες, είχαν κατασκευάσει ως τελευταία έξοδο κινδύνου ένα υπόγειο τούνελ όπου ξεκινούσε από τα δεξιά του Ιερού και κατέληγε στη Ραφήνα. Μέσω αυτής της σύραγγας, ο προδότης οδήγησε τους βάρβαρους στο Μοναστήρι ανήμερα της Αναστάσεως. Οι πειρατές αιφνιδίασαν τους Μοναχούς, που τους βρήκαν όλους συναγμένους στην Εκκλησία, με αναμμένες τις λαμπάδες, να ψάλλουν το τελευταίο «Χριστός Ἀνέστη» της Πασχαλινής Θείας Λειτουργίας. Η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε καθολική και η λεηλασία ολοκληρωτική...

Το μοναστήρι της Παναγίας της Ποδίθου ή Ποδύθου βρίσκεται κοντά στο χωριό Γαλάτα στα δυτικά του ποταμού Κλάριου (Καρκώτη). Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, η εκκλησία του, που είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο Ελεούσα, κτίστηκε, το 1502 μ.Χ., από τον Έλληνα στρατιωτικό Δημήτριο ντε Κορόν (πριν το 1456 - 1502 μ.Χ. ή αργότερα) ο οποίος είχε διατελέσει αξιωματούχος του τελευταίου βασιλιά της Κύπρου Ιακώβου Β΄ (1460 - 1473 μ.Χ.), και τη σύζυγο του Ελένη. Ο ναός της Παναγίας της Ποδίθου έχει ορθογώνιο σχήμα και στην ανατολική πλευρά του καταλήγει σε προεξέχουσα ημικυκλική αψίδα. Οι τοίχοι της εκκλησίας είναι κτισμένοι με ακατέργαστους λίθους και λάσπη. Ο βόρειος και ο νότιος τοίχος εσωτερικά διαπλάθονται με δύο τυφλά τόξα ο καθένας. Η εκκλησία έχει τρεις θύρες, από μια στο μέσο του βόρειου, του δυτικού και του νότιου τοίχου. Ψηλά στο αέτωμα του ανατολικού τοίχου υπάρχει μικρό ορθογώνιο παράθυρο που διατηρεί το αρχικό του υλοστάσιο. Το μικρό, ορθογώνιο παράθυρο, που υπάρχει στο μέσο της αψίδας,...

Η εκκλησία της Παναγίας της Φορβιώτισσας, περισσότερο γνωστή ως η Παναγία της Ασίνου, βρίσκεται στις βόρειες υπώρειες της οροσειράς του Τροόδους. Είναι κτισμένη στην ανατολική όχθη ενός μικρού χείμαρρου, τρία χιλιόμετρα νοτίως του χωριού Νικητάρι. Από το 1985 μ.Χ. περιλαμβάνεται, μαζί με εννέα άλλες τοιχογραφημένες βυζαντινές εκκλησίες του Τροόδους, στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Πρόκειται για το καθολικό της Μονής των Φορβίων, από όπου προέρχεται και η προσωνυμία της. Σε επιγραφή που χρονολογείται στα 1105/6 μ.Χ., και βρίσκεται πάνω από τη νότια είσοδο του ναού, αναφέρεται ότι κτήτορας της Μονής ήταν ο Μάγιστρος Νικηφόρος Ισχύριος, μετέπειτα μοναχός Νικόλαος. Η ίδρυση της Μονής χρονολογείται στα 1099 μ.Χ., ενώ συνεχίζει να λειτουργεί και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα μ.Χ. οπότε εγκαταλείπεται. Η εκκλησία αποτελείται από δύο μέρη: το μονόκλιτο καμαροσκεπή κυρίως ναό και το νάρθηκα, ο οποίος προστέθηκε κατά τ...

Τα Μοναστήρια μας είναι πρώτιστα τόπος ασκήσεως, προσευχής, περισυλλογής, πνευματικής καταρτίσεως και τελειότητος. Το πνεύμα ξεκάθαρο από την καθημερινή πάλη, τους θορύβους και τις μέριμνες, απαλλαγμένο από τις μικρότητες και αδυναμίες ανεβαίνει όλο και ψηλότερα στις κορυφές της αρετής και αγιότητος. Ένα τέτοιο Μοναστήρι ήταν παλαιότερα και είναι σήμερα η Παναγία η Κουτσουριώτισσα. Ας παρακολουθήσουμε την ιστορική πορεία της. Η Παναγία διάλεξε ένα βραχώδη, απόκρημνο λόφο ύψους 800 περίπου μέτρων από την θάλασσα, πλησίον του χωριού Αμυγδαλιά Δωρίδος, για να κτισθεί το Μοναστήρι της. Πριν από το κτίσιμο του Μοναστηριού περί το 1670 μ.Χ., προηγήθηκε ένα θαύμα της Παναγίας μας: Η εύρεση της Αγίας Εικόνος της. Το θαύμα ξεκίνησε από την Ιερά Μονή Ταξιαρχών Αιγίου. Ένας Μοναχός της Μονής έβλεπε ένα φως ξεχωριστό από άλλα τυχόν φώτα για την ζωηράδα και την λαμπρότητά του στην ίδια πάντοτε θέση. Ασφαλώς του γεννήθηκε η απορία και η περιέργεια τι να είναι το φως αυτό. Δεν άργησε και πολύ για να ...

Ξένως ἡμῖν ἧκες εν τῇ Σῇ Εἰκόνι, Καὶ τῆς ποίμνης Σου πυλωρὸς ὤφθης Κόρη. Θεοτόκου Πορταϊτίσσης τέρατ’ ἀείδω λιγυρῶς. Στην Ιερά Μονή των Ιβήρων βρίσκεται η θαυματουργή Εικόνα Πορταΐτισσα, η οποία κατά την παράδοση είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Έχει διαστάσεις 137 εκατοστά ύψος και 94 πλάτος, το δε βάρος 96 κιλά, μαζί με τα αναθήματα και τα λοιπά. Η αυστηρή έκφραση του ιερού προσώπου Της, τονιζόμενη από την επιβλητική, καθηλωτική ματιά Της, προξενεί το δέος. Δόθηκε το προσωνύμιο τούτο στην Παναγία, επειδή είναι τοποθετημένη η ιερά εικόνα στο παρεκκλήσιο της μονής Ιβήρων που ευρίσκεται αριστερά της κεντρικής Πύλης. Αυτή η εικόνα ήταν κτήμα μιας ευλαβούς χήρας στη Νίκαια, όταν εικονομάχοι στρατιώτες την ανακάλυψαν στο σπίτι της, μπροστά απ' την οποία έκαιγε ακοίμητη καντήλα. Με την υπόσχεση χρημάτων η σώφρων χήρα πήρε μια μέρα παράταση και τη νύχτα έριξε, με το γιό της μαζί, την Εικόνα στη θάλασσα, η οποία ξαφνικά στάθηκε όρθια και έπλεε προς την δύση. Εκείνος ο γιος, για να μη τον...