ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 23 Ιουνίου η Ρωσική Εκκλησία γιορτάζει το θαύμα της Εικόνας της Παναγίας του Βλαντίμιρ , που θεωρείται ότι έσωσε τη Μόσχα από την εισβολή του Χαν Αχμέτ το 1480. Ο Χαν Αχμέτ μπιν Κιουτσούκ, ηγεμόνας της Μεγάλης Ορδής από το 1465 έως το 1481, εισέβαλε στα ρωσικά εδάφη και κατευθύνθηκε προς τη Μόσχα το 1480. Ο Μέγας Δούκας Ιβάν Γ΄ Βασίλιεβιτς της Μόσχας και πάσης Ρως βγήκε να τον αντιμετωπίσει με το στρατό του. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στον ποταμό Ούγρα, στην περιφέρεια Καλούγκα, περίπου 240 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. Στάθηκαν αντικριστά, φωνάζοντας ο ένας στον άλλον από τις απέναντι όχθες για τέσσερις ημέρες, μέχρι που η σύγκρουση φαινόταν αναπόφευκτη. Στο ρωσικό στρατόπεδο υπήρχε η εικόνα της Παναγίας του Βλαντίμιρ, μπροστά στην οποία προσεύχονταν συνεχώς. Όλη η Μόσχα προσευχόταν στην Παναγία για την προστασία της πόλης. Ο Μητροπολίτης έγραψε επιστολή στον Πρίγκιπα, καλώντας τον να σταθεί με θάρρος απέναντι στον εχθρό, ελπίζοντας στη βοήθεια της Παναγίας. Ο Πρίγκιπας έδωσε εντολ...

Η Σύναξη Πάντων των Αγίων του Βλαντίμιρ είναι εορτή προς τιμήν των Αγίων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, των οποίων η ζωή συνδέθηκε με την περιοχή της σημερινής Επαρχίας του Βλαντίμιρ. Τελείται στις 23 Ιουνίου και καθιερώθηκε το 1982, με την ευλογία του Πατριάρχη Ποιμένα, την ημέρα της ανάμνησης του θαύματος της Θεοτόκου του Βλαντίμιρ το έτος 1480, όταν απετράπη η εισβολή του Χαν Αχμέτ και του στρατού του στη Μόσχα. Μεταξύ αυτών που τιμώνται σήμερα είναι: Μάρτυρες Αβραάμιος ο Βούλγαρος († 1229) Μητροφάνης ο Αρχιεπίσκοπος († 1238) Πατρίκιος ο Άγιος Μάρτυρας († 1411) Όσιοι Άνδρες Νικήτας του Περεγιασλάβλ († 1186) Ηλίας ο Μούρομετς των Σπηλαίων († περ. 1188) Παχώμιος ο Αρχιμανδρίτης και Θεοδόσιος († 1237) Δανιήλ της Ουσπένσκυ († 1238) Μιχαήλ του Βιαζνίκι († 1333) Σέργιος του Ραντονέζ († 1392) Ρωμανός του Κιρζάχ († 1392) Παχώμιος του Νερέχτα († 1384) Ευθύμιος του Σούζνταλ († 1404) Στέφανος της Μάχρα († 1406) Νίκων του Ραντονέζ († 1426) Κοσμάς της Γιάχρομα († 1492) Ιώβ, Αρχιμανδρίτης του Β...

Ο Όσιος Βάρβαρος ο Πενταπολίτης εορτάζεται και στις 15 Μαΐου ως Όσιος Βάρβαρος ο Μυροβλύτης Ο Όσιος Βάρβαρος ανήκε, σύμφωνα με τον εγκωμιαστή του Κωνσταντίνο Ακροπολίτη και το Συναξάρι, σε ληστρική ομάδα Αράβων, η οποία επέδραμε στη νότια Ήπειρο και την Αιτωλία επί των ημερών του αυτοκράτορα Μιχαήλ του Τραυλού (820 - 829 μ.Χ.).  Σε κάποια σύγκρουση οι σύντροφοί του φονεύθηκαν και από τότε ο Βάρβαρος περιφερόταν μόνος «λῄσταρχος γενόμενος, καὶ ποιῶν ἀβάτους τᾶς ὁδούς, οἰκῶν ἐν ὄρεσι καὶ ἀλυσώδεσι τόποις». Κατ' οικονομία Θεού κάποια ημέρα εισήλθε σε ναό που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, σε τόπο που ονομαζόταν Νήσα, όπου λειτουργούσε ο ιερεύς Ιωάννης. Κατά την ώρα της υψώσεως των Τιμίων Δώρων ο ιερεύς τον είδε και προσευχήθηκε μετά φόβου στον Θεό. Τη στιγμή εκείνη, ο Κύριος άνοιξε τους οφθαλμούς του ληστού, που είδε τους Αγγέλους να συλλειτουργούν με τον ιερέα. Όταν ο ιερεύς τελείωσε την Θεία Λειτουργία, ο Βάρβαρος τον ρώτησε: «Που είναι αυτοί που ήταν μαζί σου;». ...

  Ὄρη παρῆλθε πάντα, τοῦ Ἄθω Ὄρος. Εὐρωπικῆς γῆς, τῇ ἁγιωνυμία· Ἤνθησεν ἄνθη, ἀνθεοτρεφὴς Ἄθως, Ὄντως νοητὰ, τούς δε θείους Πατέρας· Χορὸν Θεουδῆ, τῶν ἐν Ἄθω Πατέρων, Χορὸς γεραίρει, τῶν Μοναστῶν τοῦ Ἄθω. Πληθὺς Ἀθωνιὰς, ἀμφὶ Θόωκον στῆκε Θεοῖο. Το Άγιον Όρος παρουσιάζει ιστορία πολύπτυχη, αξιοθαύμαστη και αξιοσέβαστη. Μια από τις ωραιότερες πτυχές του, αναμφίβολα, είναι ο αγιολογικός πλούτος του. Η αθωνική αγιολογία δίκαια αποτελεί τη βασική δόξα και τον μεγαλύτερο έπαινο ενός υπερχιλιόχρονου μοναχισμού. Οι άγιοι του Αγίου Όρους είναι οι φιλόστοργοι πατέρες των Αγιορειτών. Η αγάπη μας προς αυτούς προέρχεται από χρέος και ευγνωμοσύνη για τις δωρεές τους. Είναι αγάπη τέκνων προς κηδεμόνες, μαθητών προς διδασκάλους. Αυτοί μετέβαλαν την αγριότητα του Όρους σε ημερότητα, τον ακατοίκητο τόπο τον έκαναν κατοικήσιμο, την έρημο τη μετέτρεψαν σε πολιτεία. Έγιναν κτήτορες μονών και σύναξαν πλησίον τους πλήθη μοναχών. Όσο ζούσαν ήταν σύμβουλοι και μετά την τελευτή τους έγιναν πρεσβευτές για ό...

Ιουλιανήν και το ταύτης παιδίον, Ίουλον ανθούν άρτι πυρ καταφλέγει. Η Αγία Ιουλιανή και ο γιος της Σατορνίνος μαρτύρησαν δια πυρός.

Ο άγιος ιεράρχης Γρηγόριος ο Διδάσκαλος γεννήθηκε σε μία ευλογημένη οικογένεια στο Βουκουρέστι, το έτος 1765 μ.Χ., παίρνοντας κατά τη βάπτισή του το όνομα Γεώργιος. Ο νεαρός Γεώργιος (Μινκουλέσκου) σπούδασε στις πιο φημισμένες σχολές της εποχής, όπως η ηγεμονική Ακαδημία του Αγίου Σάββα, αποκτώντας μία εξαιρετική μόρφωση και μία σοβαρή θεολογική κουλτούρα. Μετά το πέρας των σπουδών του, ανεχώρησε μαζί με άλλους δύο συμφοιτητές και φίλους για το μοναστήρι Νεάμτς, το οποίο τότε καθοδηγούνταν από το μέγα Παΐσιο Βελιτσκόφσκυ (βλέπε 15 Νοεμβρίου). Το έτος 1790 μ.Χ. εκάρη μοναχός με το όνομα Γρηγόριος και όντας γνώστης της λατινικής και ελληνικής γλώσσας, έκανε υπακοή και μετέφρασε μερικά συγγράμματα των αγίων πατέρων. Μετά από μερικά χρόνια μαζί με το φίλο του, μοναχό Γερόντιο, στάλθηκε στο Βουκουρέστι, όπου του ενεπιστεύθη η φροντίδα της βιβλιοθήκης της μητροπόλεως. Από εδώ, ανεχώρησε αργότερα για το Άγιον Όρος, ασκητεύοντας για κάποιο καιρό στην περιοχή Καλαμιτσίου της Ιεράς Μεγίστης Μονή...