ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η εικόνα της Παναγίας της Ρζέβσκης (ή Οκόβετσκης) προέρχεται από το Μοναστήρι Ρζέβετς στην Πολτάβα. Στις 26 Μαΐου 1539, ημέρα της Πεντηκοστής, στη μητρόπολη του Τβερ, στην κωμόπολη Βυρύσενσκ που βρισκόταν μέσα σε παρθένο δάσος, κοντά στον ποταμό Βυρύσνα, στην περιοχή Οκόβετσκ, κοντά στην πόλη Ρζέβ, σε σημείο που συναντιούνταν δρόμοι από τέσσερα χωριά, ο μοναχός Στέφανος βρήκε κάτι θαυμαστό: πάνω σε ένα πεύκο ήταν στερεωμένος ένας μεγάλος σιδερένιος σταυρός και σε άλλο δέντρο μια παλιά ζωγραφισμένη εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό και τον Άγιο Νικόλαο τον Θαυματουργό. Με την εύρεση του σταυρού και της εικόνας φάνηκε ένα παράξενο φως και άρχισαν να γίνονται θαυματουργικές ιάσεις. Από την ημέρα της Πεντηκοστής ως την αρχή της Νηστείας των Αποστόλων, έγιναν 27 θαυματουργικές θεραπείες. Ο μοναχός Στέφανος και αμέσως μετά ο ιερέας της Ρζέβ, Γρηγόριος Ονησιφόροβ, πήγαν στη Μόσχα για να ανακοινώσουν την εμφάνιση της αγίας εικόνας και του σταυρού και τα θαύματα που έγιναν. Ο τότε επικεφαλής τη...

Ο Άγιος Αρκάδιος καταγόταν από την πόλη Βιάζμα, από ευσεβείς γονείς που από μικρό παιδί τον δίδαξαν την προσευχή και την υπακοή. Ήταν ήπιος, διορατικός, συνετός και καλοσυνάτος νέος, και διάλεξε ως ασκητικό του αγώνισμα το να ζει ως διά Χριστόν σαλός. Ζούσε από ελεημοσύνες και κοιμόταν όπου τύχαινε, είτε στο δάσος είτε σε πρόναο εκκλησίας. Η ευλογημένη γαλήνη και η εγγύτητά του με τη φύση του έδιναν μια ιδιαίτερη πνευματική όψη και απομάκρυνση από τη ματαιότητα του κόσμου. Στην εκκλησία, όταν βυθιζόταν στην προσευχή, συχνά δάκρυζε από συγκίνηση και πνευματική χαρά. Μιλούσε σπάνια, αλλά οι συμβουλές του ήταν πάντα σωστές και οι προφητείες του εκπληρώνονταν. Ο Άγιος Εφραίμ ο Θαυματουργός του Νόβι Τορκ (εορτή 28 Ιανουαρίου) ήταν ο έμπειρος πνευματικός οδηγός του, που τον βοήθησε να αποφύγει πνευματικούς κινδύνους στο δύσκολο και ασυνήθιστο έργο του σαλού. Μετά από αυτό, οι κάτοικοι της Βιάζμα είδαν πολλά θαύματα από τις προσευχές του Αγίου Αρκαδίου, αλλά ο ίδιος απέφευγε τη δόξα των ανθρώ...

Τον 6ο αιώνα, τα ιερά λείψανα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Έξι αιώνες αργότερα, μεταφέρθηκαν στο Κίεβο από την Βαρβάρα, κόρη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού (1081–1118), η οποία παντρεύτηκε τον Ρώσο πρίγκιπα Μιχαήλ Ιζιασλάβιτς. Τα λείψανα φυλάσσονται μέχρι σήμερα στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βλαδιμήρου στο Κίεβο, όπου κάθε Τρίτη τελείται Ακάθιστος Ύμνος προς τιμήν της Αγίας. Το χέρι της Αγίας Βαρβάρας φυλάσσεται σε ειδική λάρνακα στη Μονή του Αγίου Μιχαήλ στο Κίεβο, στην αριστερή πλευρά του ναού. Το γάντι που καλύπτει το χέρι αλλάζεται συχνά, και κομμάτια του δίνονται ως ευλογία στους προσκυνητές.

Ο Αρσένιος ήταν αδελφός της συζύγου του Φατιμιδικού χαλίφη αλ-Αζίζ (975–996), γεγονός που συνέβαλε πολύ στην εκκλησιαστική σταδιοδρομία τόσο του ίδιου του Αρσένιου, που έγινε Μητροπολίτης Μέμφιδας, όσο και του αδελφού του Ορέστη, που έγινε Πατριάρχης Ιεροσολύμων το 986. Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Ηλία Β' Αλεξανδρείας, σύμφωνα με άμεσες εντολές του χαλίφη αλ-Χακίμ (996–1021), γιου και διαδόχου του αλ-Αζίζ, ο Αρσένιος ανυψώθηκε σε Πατριάρχη Αλεξανδρείας στις 17 Ιουνίου 1000. Εκμεταλλευόμενοι τη θέση της κυρίαρχης δυναστείας, οι Πατριάρχες-Αδέλφια κατόρθωσαν να αποκτήσουν «πρωτείο» ανάμεσα στις μη μουσουλμανικές ομολογίες της Αιγύπτου. Μετά τον θάνατο του Ορέστη το 1005, ο Πατριάρχης Αρσένιος ανέλαβε και τη διοίκηση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, συγκεντρώνοντας έτσι την εξουσία σε όλη την Ορθόδοξη κοινότητα του χαλιφάτου των Φατιμιδών. Όταν απεβίωσε ο Πατριάρχης Ορέστης, υπήρχε σε εξέλιξη μια διαμάχη ανάμεσα στους Χριστιανούς της Παλαιστίνης για την καθιέρωση ενιαίου εορτασμού τ...

 O Mαρτυροκλής Mαρτύρων εύρε κλέος, Mάρτυς φανείς άριστος εκ τοξευμάτων. Ο Άγιος Μαρτυροκλής μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν με εκτοξευμένα βέλη.

 Yπήρξε θήκη Mαρκιανέ σος φάρυγξ, Xωρούσα την μάχαιραν, ην κατεκρίθης. Ο Άγιος Μαρκιανός μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν με μαχαίρι.

 Eκ γης απελθών εντρυφά τερπνοίς Λέων, Ων είχεν εν γη τας απορροίας πάλαι. Ο Όσιος Λέων απεβίωσε ειρηνικά.

Oυκ άξιόν τι καύσεως όλως έχων, Σωθείς πυρός τέθνηκας ούτω Kινδέε. Ο Άγιος Κινδέος καταγόταν από την κωμόπολη Ταλμενία της Παμφυλίας Σίδης (290 μ.Χ.), και εργαζόταν με πολλή δραστηριότητα, για την επέκταση της χριστιανικής πίστης. Γι' αυτό, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Στρατόνικο και καταδικάστηκε να καεί. Στο δρόμο όμως για την εκτέλεση της ποινής, αυτός που κρατούσε τα ξύλα για τη φωτιά, ξαφνικά αρρώστησε και έπεσε κάτω. Τότε, ο επικεφαλής του αποσπάσματος, διέταξε κάποιον απ' τους στρατιώτες να σηκώσει και να μεταφέρει τα ξύλα. Αλλά ο γενναίος χριστιανός μάρτυρας, παρακάλεσε να βάλλουν στους δικούς του ώμους τα ξύλα, και να μεταφέρει αυτός τα υλικά του μαρτυρίου του. Την ίδια γενναιότητα επέδειξε ο άγιος Κινδέος και στη φωτιά. Ενώ τον είχαν πάνω στα ξύλα, και πριν οι φλόγες τον καλύψουν, δίδασκε τους παρευρισκόμενους με ιερό ενθουσιασμό και τους προέτρεπε να προσέλθουν στη θρησκεία του Χριστού. Τέλος, ενώ παρέδιδε την ψυχή του καιόμενος μέσα στις φλόγες, κέρδιζε άλλη μεγάλη νίκη...

Eις την Eυφημίαν. Δίκαζε μάρτυς τοῖς ὅροις, καὶ κειμένη, Κυροῦσα πίστιν, ἧς ἐνήθλησας πόθῳ. Eις την Σύνοδον. Θεού Λόγου σάρκωσιν αψευδεστάτην, O φάσμα φάσκων Eυτυχής καθηρέθη. Θέσκελον ἑνδεκάτῃ Ὅρον ἐμπεδοῖ Εὐφημίη. Κατά την ήμερα αυτή, γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε από την αγία Ευφημία, όταν, κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.) και ήταν ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη λάρνακα της αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιόν από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της. Η μνήμη του μαρτυρίου της αγίας Ευφημίας τελείται στις 16 Σεπτεμβρίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Λίαν εὔφρανας, τοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ κατήσχυνας, τοὺς κακοδό...

Μια ματιά στο παζάρι Σιδηροκάστρου, 10 Ιουλίου 2025

Η εικόνα της Παναγίας του Κονέβιτς, ελληνικής καταγωγής, ήταν εκείνη με την οποία ο Ιωάννης, ηγούμενος ενός από τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, ευλόγησε τον Άγιο Αρσένιο, ιδρυτή της Ιεράς Μονής Κονέβιτς (12 Ιουνίου). Ο Άγιος Αρσένιος μετέφερε την εικόνα από το Άγιον Όρος στη Ρωσία και την τοποθέτησε στον Καθεδρικό Ναό της Γεννήσεως της Θεοτόκου στο Μοναστήρι Κονέβιτς. Η ιερή εικόνα έγινε γνωστή για τα πολλά θαύματα που επιτέλεσε. Το 1610, κατά την εισβολή των Σουηδών στην περιοχή του Νόβγκοροντ, η εικόνα μεταφέρθηκε από τη Μονή Κονέβιτς στη Μονή Ντερεβιάνιτς του Νόβγκοροντ, με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Ισίδωρου του Νόβγκοροντ. Κάθε χρόνο, στις 10 Ιουλίου, τελούνταν πανηγυρικός εορτασμός προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου στο μοναστήρι, προς τιμήν της θαυματουργής εικόνας. Το 1799, με την ευλογία του Μητροπολίτη Γαβριήλ της Αγίας Πετρούπολης και του Νόβγκοροντ (+26 Ιανουαρίου 1801), η θαυματουργή εικόνα επέστρεψε στο Μοναστήρι Κονέβιτς. Η επιστροφή της εικόνας τιμάται κάθε χρόνο στις ...