ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Σουίνθουν (ή Σουίνθιν) ήταν ένας Άγγλος επίσκοπος του Γουίντσεστερ που πέθανε το 863. Είναι πολύ γνωστός ως προστάτης του καθεδρικού ναού του Γουίντσεστερ. Αυτός έγινε πιο διάσημος για τα θαύματα που του αποδίδονται μετά τον θάνατό του. Σύμφωνα με την παράδοση, αν βρέξει την ημέρα της γιορτής του (15 Ιουλίου) στη γέφυρα του Αγίου Σουίνθουν στο Γουίντσεστερ, τότε η βροχή θα συνεχιστεί για 40 μέρες. Βιογραφία: Ο Σουίνθουν ήταν επίσκοπος από το 852 μέχρι τον θάνατό του το 863. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τη ζωή του από την εποχή του. Έγινε γνωστός κυρίως αργότερα, όταν ο επίσκοπος Δανσταν και ο Αεθελγουόλντ αναμόρφωσαν την εκκλησία στο Γουίντσεστερ και τον έκαναν προστάτη της. Θρύλοι και Θαύματα: Η φήμη του επανήλθε χάρη σε διάφορες ιστορίες και θρύλους. Το πιο γνωστό του θαύμα είναι όταν αποκατέστησε ένα καλάθι με σπασμένα αυγά πάνω σε μια γέφυρα, που είχαν σπάσει κακόβουλα. Λέγεται ότι είχε μεγάλη φιλανθρωπία και έκανε πολλά για τους φτωχούς. Πέθανε στις 2 Ιουλίου 862 κα...

Λειποῦσα κόσμον ἔμπλεων ἀκοσμίας, Χριστῷ πρόσισι νυμφικῶς ἡ παρθένος. Πέμπτη καὶ δεκάτη, Ματρώνη βῆ κάρα ἐκ γῆς. Η Οσία Ματρώνα ονομαζόταν, αρχικά, Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους. Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν όμως αυτοί πέθαναν η Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, που ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της. Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Μ...

Ἀβουδίμῳ μάχαιρα πρόξενος τέλους, Αὕτη δὲ τούτῳ πρόξενος καὶ τοῦ στέφους. Ο θαρραλέος αυτός στρατιώτης του Χριστού, καταγόταν από τη νήσο Τένεδο και υπήρξε από τα πρώτα ολοκαυτώματα της πίστης, στον τότε διωγμό κατά της Εκκλησίας επί Διοκλητιανού. Επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα, τον έδεσαν και τον έδειραν σκληρά. Ο Αβούδιμος όμως, μία απάντηση είχε συνεχώς στο στόμα του: «Είμαι Χριστιανός». Κατόπιν του έσχισαν τα πλευρά με σιδερένια νύχια, και επειδή συνέχιζε να ομολογεί το Χριστό, τον θανάτωσαν με αποκεφαλισμό.

 Ποσὶ προθύμοις ἔδραμε τρίβον τέλους. Ὁ Λολλιανός, οὗ ποσίκρουστον τέλους, Ο Άγιος Λολλιανός μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε από δήμιους με κλωτσιές.

Ο Άγιος Ντόναλντ (Donald) έζησε στις αρχές του 8ου αιώνα μ.Χ. στο της Σκωτίας. Μετά το θάνατο της συζύγου του, αυτός και οι εννέα κόρες του άρχισαν να ζούν ασκητική ζωή, καλλιεργώντας τη γη με τα χέρια, τρώγοντας ελάχιστα ψωμί και πίνοντας νερό μια φορά την ημέρα. Μετά την κοίμηση του Αγίου Donald, οι κόρες του εγκαταβίωσαν σε μοναστήρι στο Abernethy, όπου έγιναν γνωστές ως οι Εννέα Κορών, ή οι Εννέα Αγίες Παρθένες.

Ο Άγιος Βλαδίμηρος ο Ισαπόστολος βασιλιάς των Ρώσων ήταν γιος του ηγεμόνα του Κιέβου Σβιατοσλάβ. Γεννήθηκε το έτος 958 μ.Χ. Η μητέρα του ονομαζόταν Μαλούσα και ήταν πρώτα υπηρέτρια της μητέρας του συζύγου της, δηλαδή της Αγίας βασίλισσας Όλγας, που ήταν η πρώτη που έγινε χριστιανή στη Ρωσία και οδήγησε πολλούς στην ευσέβεια. Όταν ο Βλαδίμηρος κατέλαβε τον θρόνο του Κιέβου, στην αρχή ήταν ειδωλολάτρης και έτσι ενεργούσε. Πήρε πολλές συζύγους και απόκτησε 12 γιους και 11 θυγατέρες. Κατόπιν όμως, με τις θερμές προσευχές της αγίας γιαγιάς του και τη θεία φώτιση - πολλά σημεία λέγονται για την προσέλευση του στον χριστιανισμό - πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε στο Κίεβο. Παντρεύτηκε την αδελφή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Βασιλείου Β' του Βουλγαροκτόνου, Άννα και γκρέμισε όλα τα είδωλα που υπήρχαν στη χώρα. Βάπτισε τους περισσότερους Ρώσους χριστιανούς και έκτισε δύο ωραίες εκκλησίες στο Κίεβο.  Η ζωή του άλλαξε ριζικά και έγινε αληθινός Χριστιανός και βοήθησε πάρα πολύ για την εξάπλ...

  Άποψη από το Σιδηρόκαστρο, 13 Ιουλίου 2025

Στο Νέο Πετρίτσι, ανάμεσα στα καταπράσινα τοπία του χωριού, υπάρχει ένα "παρκάκι" πάνω στον κεντρικό δρόμο δίπλα σε τρεχούμενο νερό που σπάνια παίρνει την προσοχή που του αξίζει. Ο Δήμος έχει φροντίσει με μεράκι τον χώρο, ο οποίος προσφέρει στιγμές χαλάρωσης. Το νερό που κυλάει δίπλα από το πάρκο δίνει μια ιδιαίτερη αίσθηση ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Παρ’ όλα αυτά, το σημείο αυτό συχνά μένει στη σκιά άλλων τοποθεσιών και σπάνια βλέπει κανείς κόσμο σε αυτό το μέρος, μιας και το χωριό σφύζει από πράσινο και αντικειμενικά αδικείται: το Νέο Πετρίτσι διαθέτει απαράμιλλη φυσική ομορφιά και πράσινο γενικά. Ίσως είναι καιρός να ξαναστρέψουμε την προσοχή μας σε αυτά τα ήσυχα σημεία, που συνδυάζουν την απλότητα με την ομορφιά της φύσης και προσφέρουν μικρές, πολύτιμες στιγμές ξεκούρασης.

Οι Νεομάρτυρες της πίστης, ο Εμμανουήλ, η Ανεζίνα και τα παιδιά τους, ο Γεώργιος και η Μαρία, ήταν κρυπτοχριστιανοί και είχαν τα εξής τουρκικά ονόματα: ο πατέρας λεγόταν Ιμπραΐμ Ιμπνί Αμπντουλλάχ, η γυναίκα του Φατμέ Ιμπνί Αμπντουλλάχ, η κόρη Χατιζιέ και ο γιος Μουσταφά. Ο Εμμανουήλ ήταν 40 ετών, η Ανεζίνα 38, ο Γεώργιος 18 και η Μαρία 16. Ως μουσουλμάνοι ζούσαν στο χωριό Μελισσουργιό Κισσάμου και εργάζονταν ειρηνικά στα χωράφια τους. Μια μέρα, ένας γείτονας τους είδε να σταυρώνονται πριν το φαγητό και τους κατέδωσε στους Τούρκους. Ξαναπαρακολουθήθηκαν και πάλι, και όταν τους είδαν να κάνουν τον σταυρό τους πριν κοιμηθούν, οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Δεν αρνήθηκαν καμία από τις κατηγορίες και απάντησαν με παρρησία: «Χριστιανοί γεννηθήκαμε και Χριστιανοί θα πεθάνουμε». Ακόμα κι όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να επιστρέψουν στο Ισλάμ για να σωθούν, εκείνοι αρνήθηκαν και επέλεξαν τον Χριστό. Καταδικάστηκαν σε θάνατο με αποκεφαλισμό και τα σώματά τους ρίχτηκαν έξω από το φρούριο των Χανίων για...

 Ἐλαφρὸν ἦρα φορτίον σὸν ἡδέως, Μεθ' οὗ σὸς Ὀνήσιμος ἥκω σοι, Λόγε. Ο Όσιος Ονήσιμος - εδώ δεν πρόκειται για τον απόστολο Ονήσιμο, τον μαθητή του Απόστολου Παύλου - έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από την κωμόπολη Καρύνη της Καισαρείας στην Παλαιστίνη, και ανατράφηκε από ευσεβείς γονείς. Από νωρίς διακρίθηκε για το θείο ζήλο του, τη μελέτη των αγίων Γραφών και την ευσπλαχνία του προς τους πάσχοντες. Αργότερα πήγε στην Έφεσο, όπου έγινε μοναχός. Μετά τον επί Διοκλητιανού διωγμό, οι μοναχοί της μονής όπου ήταν ο Ονήσιμος διασκορπίστηκαν και ο ίδιος γύρισε στην πατρίδα του. Οι γονείς του χάρηκαν πολύ για την επάνοδο του, αλλά και λυπήθηκαν συγχρόνως. Διότι είχαν τυφλωθεί και δεν μπορούσαν να δουν την όψη του αγαπημένου τους παιδιού. Χάρη όμως της θερμής προσευχής του Ονησίμου, ένα πρωί ο Θεός χάρισε στους δύο γονείς το φως τους και όλοι μαζί δοξολόγησαν τον Ευεργέτη τους. Κατόπιν ο Ονήσιμος πήγε στη Μαγνησία, όπου ίδρυσε μοναχική αδελφότητα. Εκεί αγωνιζόμενος ...

Ἀφείς, Ἰωσὴφ καθέδραν τὴν γηΐνην, Παρίσταται νῦν τῷ θρόνῳ τοῦ Κυρίου. Ο Άγιος Ιωσήφ έζησε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα Ε' του εικονομάχου (813 - 820 μ.Χ.) και ήταν γιος γονέων ευσεβών του Φωτεινού και της Θεοκτίστης, αδελφός του δε ήταν ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.  Λόγω της αξιέπαινης ζωής του, εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Αφού αρχιεράτευσε για αρκετό χρονικό διάστημα, επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη με βασιλική προσταγή. Παρουσιάστηκε στο βασιλιά και με θάρρος ομολόγησε πως σέβεται και τίμα τις άγιες εικόνες. Τότε, μετά από διάφορες κακοπάθειες και φυλακίσεις, εξορίστηκε σε κάποιο νησί. Κατόπιν ο δυσεβής βασιλιάς Θεόφιλος, έκανε να δοκιμάσει ο Ιωσήφ σκληρότερες κακοπάθειες και σκοτεινότερες φυλακές. Έτσι μέσα στην πείνα και τη δίψα, και τις διάφορες θλίψεις, έφυγε για την αιώνια ζωή το 832 μ.Χ. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Εἰκὼν πέλων ἔμψυχος, τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, Εἰκόνα τὴν ἄχραντον, τοῦ Ζωοδότου Χριστοῦ, τιμᾶν ἀνεκήρυξας, ὅθεν ὁμολογίας, δια...

 Tον Iλάριον και τον Aκύλαν λίθοις, Άνδρες πλάνοι κτείνουσιν οις θεοί λίθοι. Οι Άγιοι Ακύλας και Ιλάριος μαρτύρησαν δια λιθοβολισμού. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τους βίους τους.

 Tας εκ ροπάλων Hράκλειος αικίας, Ως Hρακλής ρόπαλον αυχήσει τάχα. Ο Άγιος Ηράκλειος μαρτύρησε, αφού τον χτύπησαν και τον θανάτωσαν με ρόπαλα.

Ο Άγιος Στέφανος της Μάχρας (ή Μάχριστσκ) καταγόταν από το Κίεβο. Έγινε μοναχός στη Μονή των Σπηλαίων, όπου έζησε αρκετά χρόνια με υπακοή και προσευχή.  Οι πιέσεις των Λατίνων τον ανάγκασαν να μεταβεί στη Μόσχα, όπου ο Μέγας Πρίγκιπας Ιβάν Β΄ (1353–1359) τον υποδέχθηκε ευμενώς και του επέτρεψε να εγκατασταθεί στην περιοχή Μάχρα, κοντά στο Γκοροντίστς, 35 βέρστια από τη Μονή του Σεργίου. Εκεί, έχτισε κελί και ασκήτευε με σιωπή και αυστηρότητα, χωρίς αρχικά να δέχεται άλλους να τον ακολουθήσουν. Τελικά, υπέκυψε στις παρακλήσεις και έτσι το 1358 ίδρυσε μοναστήρι, στο οποίο εγκαταστάθηκε ως ηγούμενος. Κοντά στο μοναστήρι ζούσαν οι αδελφοί Γιούρκοφ, που φοβούνταν μήπως η γη τους δοθεί στο μοναστήρι, και τον απείλησαν με θάνατο. Παρά τις νουθεσίες του Αγίου, αυτοί δεν μεταπείστηκαν, κι έτσι ο Στέφανος μετέβη αλλού. Εξήντα βέρστια βόρεια του Βολογκντά, στον ποταμό Άβνεζα, ίδρυσε με τον μαθητή του Γρηγόριο νέο μοναστήρι στο όνομα της Αγίας Τριάδος.  Ο Μέγας Πρίγκιπας Δημήτριος Ιωάννοβ...

Η Αγία Γλυκερία του Νόβγκοροντ έζησε κατά τον 15ο και 16ο αιώνα μ.Χ. και ήταν θυγατέρα του Παντελεήμονος, δημοτικού άρχοντα του Νόβγκορντ. Το αδιάφθορο Λείψανό της Αγίας βρέθηκε το 1572 μ.Χ., κοντά τον Ναό των Αγίων Φλώρου και Λαύρου, επί αρχιερατείας Η Αγία κοιμήθηκε με ειρήνη το 1522 μ.Χ. Τα άφθαρτα λείψανά της, σύμφωνα με το δεύτερο Χρονικό του Νόβγκοροντ, βρέθηκαν στις 14 Ιουλίου 1572 μ.Χ. κοντά στην πέτρινη εκκλησία των Αγίων Φλώρου και Λαύρου, όπου και ενταφιάσθηκαν από το Αρχιεπίσκοπο Νόβγκοροντ Λεωνίδη. Κατά την διάρκεια του ενταφιασμού του ιερού λειψάνου αυτής, επιτελέσθηκαν θεραπείες ασθενών και θαύματα. Μετά την Επανάσταση του 1917 μ.Χ., δεν υπάρχουν πληροφορίες για την τύχη του Λειψάνου της.