ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Όταν ο Δακιανός ήταν διοικητής της Ισπανίας, κατά τη βασιλεία των Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, ξέσπασε ένας διωγμός κατά των Χριστιανών, που έφτασε μέχρι την πόλη Κομπλούτουμ, η οποία σήμερα λέγεται Αλκαλά δε Ενάρες, όπου και διαβάστηκε το αυτοκρατορικό διάταγμα στην αγορά. Εκείνη την εποχή, ο Ιούστος, δεκατριών ετών, και ο Πάστορας, επτά ετών, φοιτούσαν στο σχολείο και άκουσαν για τα βασανιστήρια που υφίσταντο άδικα οι Χριστιανοί. Καθώς φλέγονταν από θείο ζήλο, επιθύμησαν να συμμετάσχουν στους αγώνες και τα παθήματα των μαρτύρων. Παράτησαν τα βιβλία τους και έτρεξαν στον διοικητή, που εκείνη τη στιγμή ανέκρινε τους Χριστιανούς ομολογητές. Εκεί, ενίσχυαν τους πιστούς στον αγώνα τους, πράγμα που τράβηξε την προσοχή πάνω τους και μαρτύρησε για την πίστη τους. Όταν το είδε αυτό ο διοικητής, προσπάθησε να συνετίσει τα παιδιά διατάζοντας να τα μαστιγώσουν. Εκείνα υπέμειναν το βάναυσο βασανιστήριο με θαυμαστή ανδρεία, ενθαρρύνοντας μάλιστα ο ένας τον άλλον, πράγμα που άφησε άφωνο το πλήθος κ...

Θαβὼρ ὑπὲρ πᾶν γῆς ἐδοξάσθη μέρος, Ἰδὸν Θεοῦ λάμψασαν ἐν δόξῃ φύσιν Μορφὴν ἀνδρουμένην κατὰ ἕκτην Χριστὸς ἀμεῖψε. Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους μαθητές τον Πέτρο (βλέπε 29 Ιουνίου), τον Ιωάννη (βλέπε 26 Σεπτεμβρίου) και τον Ιάκωβο (βλέπε 30 Απριλίου) και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Όπως σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Eπήρε δε τρεις μόνους Aποστόλους, ως προκρίτους και υπερέχοντας. O μεν γαρ Πέτρος επροκρίθη, επειδή ηγάπα πολλά τον Xριστόν. O δε Iωάννης, επειδή ηγαπάτο από τον Xριστόν. O δε Iάκωβος, επειδή εδύνετο να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον και ο Kύριος έπιεν». Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα φορέματα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής ...

Στάσου εδώ να γνωρίσῃς τα τεράστια της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Σε κάποια περιοχή πλησίον της Κωνσταντινουπόλεως, που ονομάζεται Άβυδο, κατοικούσε ένας ορθόδοξος και ευλαβής χριστιανός με την επίσης ενάρετη και θεοφιλή σύζυγό του Σοφιανή κατά το έτος 1607 μ.Χ. Κάποια φορά ασθένησε η Σοφιανή και παρέμεινε στο κρεββάτι επί είκοσι ημέρες χωρίς να μπορεί να σηκώσει ούτε το κεφάλι της. Κατά την δύσι του ηλίου της 3ης Αυγούστου άπλωσε τα χέρια της στον ουρανό και φάνηκε σαν να εξέπνευσε. Όλοι οι συγγενείς της τότε ετοίμαζαν τα αρμόδια για την ταφή χωρίς να μπορούν από κανέναν να παρηγορηθούν. Διεπίστωσαν όμως ότι κάτω από τον αριστερό μαστό της το μέρος εκείνο ήταν θερμό, οπότε και την άφησαν ασαβάνωτη μέχρις ότου τελείως νεκρωθεί. Εν τω μεταξύ ήλθε και η κατά σάρκα αδελφή της και μέσα στην απελπισία και τον πόνο της πήρε κρύο νερό και ράντισε την Σοφιανή η οποία συνήλθε και είπε τα εξής στην αδελφή της Άννα: «Καλλίτερα να μην είχες έλθει, αδελφή μου, εδώ διότι περισσότερη ζημία και θά...

 Ο Κύριος είχε προειπεί στους μαθητές του για τούς κινδύνους, για τα πάθη του και την θανάτωση του και επίσης για το τι θα τραβούσαν στην συνέχεια από τους ειδωλολάτρες και τους εχθρούς του Ευαγγελίου, λέγοντας τους πως αυτά ανήκουν στην παρούσα ζωή. Εκείνο όμως που έχει ουσιαστική σημασία είναι η αιώνια ζωή. Έτσι λοιπόν ο Χριστός θέλοντας να δείξει στους μαθητές του μία πρόγευση της αιώνιας ζωής, παρέλαβε τρεις από τους μαθητές τους, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τούς ανέβασε σε ένα βουνό. Εκεί μεταμορφώθηκε και έλαμψε το πρόσωπό Του σαν το φως. Και τότε εμφανίστηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας οι οποίοι συνομίλησαν μαζί με τον Ιησού. Ο Κύριος πήρε μόνο αυτούς τούς μαθητές, διότι είχαν κάποια υπεροχή έναντι των άλλων. Συγκεκριμένα ο Πέτρος γιατί αγαπούσε πολύ τον Χριστό, ο Ιωάννης γιατί τον αγαπούσε πολύ ο Χριστός και ο Ιάκωβος επειδή είχε την δύναμη να πιει το ποτήρι που ήπιε ο Χριστός. Τους Μωϋσή και Ηλία τους έφερε για να διορθώσει τις εντυπώσεις που υπήρχαν μέχρι τότε για ...

 Βουνοὺς λίθων ἔστησαν ὑψηλοὺς Λόγε, Δι' ὧν ἀνῆλθον πρὸς σὲ σύγγονοι δύο. Οι Άγιοι Καττίδιος και Καττιδιανός ήταν αδέλφια και μαρτύρησαν δια λιθοβολισμού.

 Βουνοὺς λίθων ἔστησαν ὑψηλοὺς Λόγε, Δι' ὧν ἀνῆλθον πρὸς σὲ σύγγονοι δύο. Οι Άγιοι Καττίδιος και Καττιδιανός ήταν αδέλφια και μαρτύρησαν δια λιθοβολισμού.

 Ἄν συλλαβισθῇς ἐξόπισθεν ὦ Σόλεβ, Βέλος συνάξεις ὄργανον τοῦ σοῦ τέλους. Ο Άγιος Σόλεβ ο Αιγύπτιος μαρτύρησε δια τοξευόμενου βέλους.

 Κεῖται Φάβιος νεκρὸς ὁ Χριστοῦ θύτης, Χριστῷ προσαχθεὶς θῦμα καινὸν ἐκ ξίφους. Ο Άγιος Φάβιος (ή σωστότερα Φαβιανός) μαρτύρησε δια ξίφους. Στους καταλόγους των πάπων μεταξύ των μαρτύρων συγκαταλέγεται ο πάπας Φαβιανός (236 - 350 m.X.), που μαρτύρησαν επί Δεκίου την 20ή Ιανουαρίου (Ευσεβίου Εκκλ. Ιστορία κεφ. κθ').

 Τη μνήμη του Αγίου Ευθυμίου, αναγράφει ο Γεδεών στο Εορτολόγιό του σελ. 149. Ο Ευθύμιος αυτός είναι, που πατριάρχευσε από το 907 - 912 μ.Χ. και μετά την παύση του Αλεξάνδρου, αδελφού του Λέοντα του Σοφού. Ο Άγιος Ευθύμιος ακολούθησε από πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και υπήρξε πνευματικός του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού (886 - 912 μ.Χ.), από τον οποίο τιμήθηκε και με το αξίωμα του συγκέλλου. Μετά την απομάκρυνση του πατριάρχου Νικολάου Α' του Μυστικού (α' 901 - 907 μ.Χ., β' 912 - 925 μ.Χ.) λόγω του τετάρτου γάμου του αυτοκράτορα, ο Ευθύμιος πείστηκε να ανέλθη στον Πατριαρχικό Θρόνο της βασιλεύουσας και αναγνώρισε «κατ᾽ οἰκονομίαν» τον τέταρτο γάμο του αυτοκράτορα. Μετά τον θάνατο όμως του Λέοντος του Σοφού, ο Ευθύμιος διώχθηκε από τον θρόνο, καθαιρέθηκε στη σύνοδο που συνήλθε στη Μαγναύρα και εξορίστηκε στη Μονή του Αγαθού, όπου και πέθανε στις 5 Αυγούστου 917 μ.Χ. Εκτός των χρονογράφων της εποχής, τα γεγονότα της ζωής και δράσης του Ευθυμίου διηγείται και ο βίος, ...