ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Νίκης ἑορτὴν ἡ πόλις Νικηφόρε, Δοχὴν ἄγει σου Λειψάνου Νικηφόρου. Χοῦς τρισκαιδεκάτῃ Νικηφόρου ἄστυ εἰσήχθη. Μετά το τέλος της εικονομαχίας και την αναστήλωση των ιερών εικόνων, με αίτηση του Πατριάρχη Μεθοδίου (842 - 846 μ.Χ.) στους βασιλείς Μιχαήλ και Θεοδώρα , ενεκρίθη η ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Νικηφόρου στη βασιλεύουσα και αναγνωρίστηκε σαν ένας από τους ενδοξότερους αθλητές της Ορθοδοξίας. Μάλιστα, η βασίλισσα παραχώρησε και βασιλικό πλοίο, με το οποίο ο Πατριάρχης Μεθόδιος παρέλαβε το λείψανο του Αγίου Νικηφόρου (το όποιο για 19 χρόνια έμεινε ακέραιο και άθικτο). Κατά την επιστροφή, μεγάλο πλήθος λαού και επισήμων κάλυπτε την παραλία. Το άγιο λείψανο κατετέθη με ιερή πομπή στο ναό των Αγίων Αποστόλων (13 Μαρτίου 846 μ.Χ.). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θήκη ἔνθεος, καὶ ζωῆς πλήρης, ἀναδέδεικται, τὴ Ἐκκλησία, ἡ σορὸς τῶν μυριπνόων λειψάνων σου ἧς τὴ σεπτὴ κομιδῆ κομιζόμεθα, τᾶς δωρεᾶς Νικηφόρε τοῦ Πνεύματος. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, ...

Συμμάρτυρας τρεῖς, ὧν διὰ ξίφους τέλος, Ἴσα στεφάνοις τοῖς ἰάμβοις χρὴ στέφειν. Οι Άγιοι Μάρτυρες Αφρικανός, Πούπλιος και Τερέντιος συνελήφθησαν, επειδή ήταν Χριστιανοί και οδηγήθηκαν ενώπιον του ηγεμόνος της χώρας τους. Όταν αυτός τους πρόσταξε να θυσιάσουν στα είδωλα, εκείνοι ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και καθύβρισαν τα είδωλα. Τότε εκείνος οργισμένος τους υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και μάστιγες. Τους έδεσε με αλυσίδες και τους έβαλε μέσα σε κάμινο για τρεις ημέρες. Όταν όμως άνοιξαν τη σφραγισμένη κάμινο, είδαν με έκπληξη ότι οι Άγιοι ήταν σώοι και αβλαβείς. Από το θαύμα αυτό πολλοί πίστεψαν στον Χριστό και αποκεφαλίσθηκαν. Ο ηγεμόνας διέταξε να ρίξουν τους Αγίους επάνω σε αναμμένα κάρβουνα και να τους κτυπούν και τους ξερίζωσε με σίδερα τα νύχια. Εκείνοι και πάλι, με την Χάρη του Θεού, θαυματούργησαν. Τα είδωλα έπεσαν κάτω και συνετρίβησαν στη γη. Διαλύθηκαν, όπως το κερί από την φωτιά. Τότε ο ηγεμόνας, φοβούμενος μήπως κι άλλοι από τους ειδωλολάτρες γίνουν Χριστιανο...

  Ο Άγιος Μάριος είναι ένας σχετικά άγνωστος Άγιος της Εκκλησίας, ο οποίος αναφέρεται στο Μικρό Ευχολόγιο που εκδόθηκε από την Αποστολική Διακονία το 1956. Πιστεύεται ότι ήταν Επίσκοπος Σεβαστείας και συμμετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325. Παρά το ότι είναι σχετικά άγνωστος και δεν περιλαμβάνεται στα συναξάρια, υπάρχουν δύο πρόσφατοι ναοί στην Κύπρο αφιερωμένοι σε αυτόν. Ο πρώτος είναι ένας ναός στον Λυθροδόντα της επαρχίας Λευκωσίας, ο οποίος εγκαινιάστηκε το 2015, και ο δεύτερος είναι ένας ναός κατά μήκος του ποταμού Ροδανού στο Μιτσερό της επαρχίας Λευκωσίας, που εγκαινιάστηκε το 2017. Η πρόσφατη τιμή του Αγίου Μάριου στην Κύπρο ξεκίνησε μετά από μια εμπειρία ενός τρίχρονου αγοριού, του Μάριου Τσαπέλη (2 Απριλίου 2002 - 9 Ιουνίου 2007), ο οποίος έπασχε από σοβαρή ασθένεια και είχε μια οπτασία του σχετικά άγνωστου Αγίου Μάριου. Μετά από αυτό, ζήτησε από τους γονείς του, τον Μιχαήλ και την Ελένη, μια εικόνα του Αγίου Μάριου, Επισκόπου Σεβαστείας. Όταν ήταν πέντε...

Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες - κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν όπως ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας που μόνασε με το όνομα Συμεών και ήταν κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους (βλέπε 13 Φεβρουαρίου). Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βόρειο - ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος. Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον...

Στολὴν ἔβαψας αἱμάτων ῥείθροις, μάκαρ, Καὶ λαμπρὸς ὤφθης νῦν Κυρίῳ ἢ πλέον. Ο Άγιος Πούπλιος ήταν επίσκοπος Αθηνών (μετά τον Άγιο Νάρκισσο) κατά τον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν. Κυβέρνησε το ποίμνιο του σαν καλός ποιμένας, τελευταία δε έδωσε και τη ζωή του υπέρ των λογικών προβάτων, αφού τελείωσε αυτή με μαρτυρικό θάνατο κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου (161-180 μ.Χ.).

Βληθεὶς Ἄβιβος εἰς ποταμὸν σὺν λίθῳ, Ἐκπλεῖ ποταμὸν συρφετώδη τοῦ βίου. Ο Άγιος Άβιβος ήταν από την Ερμούπολη της Αιγύπτου και πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου αφού του έδεσαν μεγάλη πέτρα στο σώμα, και κατόπιν τον έριξαν στο ποτάμι. (Ίσως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Άγιο Σαβίνο τον Αιγύπτιο, βλ. 16 Μαρτίου).

Μάρτυρες από τη Θεσσαλονίκη, ίσως των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Δεν υπάρχουν επαρκείς βιογραφικές πληροφορίες. Η μνήμη τους τιμάται την 13η ή 14η Μαρτίου.

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον χρόνο του μαρτυρίου τους. Μόνο ότι μαρτύρησαν στη Θεσσαλονίκη επί Μαξιμιανού. Η μνήμη τους τιμάται την 13η ή 14η Μαρτίου.

Μάστιξ τὸ τύπτον· σάρξ τὸ πάσχον Χριστίνης. Χριστοῦ χάριν χέουσα κρουνοὺς αἱμάτων. Η Αγία Χριστίνα η εν Περσία μαρτύρησε αφού την μαστίγωσαν μέχρι θανάτου.

Η Οσία Ευφρασία ασκήτεψε στη Θηβαΐδα και κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Ο Όσιος Θεόκτιστος έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη μονή του Αγίου Σάββα. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 797 μ.Χ.

Ο Λέανδρος της Σεβίλλης (ισπανικά: San Leandro de Sevilla‎‎) γεννήθηκε στην Καρθαγένη της Ισπανίας, περίπου το 534. Ήταν ο Καθολικός Επίσκοπος της Σεβίλλης μέχρι τον θάνατό του στην Σεβίλλη, στις 13 Μαρτίου του 600 ή 601. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετατροπή των Βησιγοτθικών βασιλέων Ερμενέγκιλντ (Hermenegild) και Ρικάρεντ Α' (Reccared I) στον Καθολικισμό. Ο αδελφός του (και διάδοχος ως επίσκοπος) ήταν ο εγκυκλοπαιδιστής Άγιος Ισίδωρος της Σεβίλλης. Ο Λέανδρος, ο Ισίδωρος και τα αδέλφια τους (όλοι άγιοι κατά τον Χριστιανισμό) ανήκαν σε μια ελίτ οικογένεια Ισπανο-ρωμαίων. Ο πατέρας τους, ο Σεβεριανός, σύμφωνα με τους αγιογράφους τους, ήταν κυβερνήτης της Καρθαγένης, αν και αυτό φαίνεται περισσότερο μια φανταστική ερμηνεία, καθώς ο Ισίδωρος απλώς δηλώνει ότι ήταν πολίτης. Η οικογένεια μετακόμισε στη Σεβίλλη περίπου το 554. Οι επακόλουθες δημόσιες σταδιοδρομίες των παιδιών αντικατοπτρίζουν τη διακεκριμένη προέλευσή τους. Ο Λέανδρος και ο Iσίδωρος έγιναν και οι δύο επίσκοποι της Σεβίλ...

O Άγιος Μάριος ήταν Επίσκοπος Σεβαστείας, και ένας εκ των 318 θεοφόρων πατέρων της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας το 325 μ.Χ. Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο «Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον» έκδοση «Αποστολικής Διακονίας» 1956. Ο μοναδικός Ιερός Ναός  του Αγίου Μάριου, έγινε μετά από όραμα ενός πεντάχρονου παιδιού του μικρού Μάριου με τον ίδιο τον άγνωστο για πολλούς Άγιο Μάριο  .  Ο μικρός Μάριος αφού μετέφερε το θείο μύνημα , κοιμήθηκε σε ηλικία 5 ετών μετά από μάχη με σοβαρή ασθένεια. Η ανέγερση του ναού ξεκίνησε με εισφορές από την κηδεία του μικρού Μάριου και ολοκληρώθηκε με εισφορές από την κηδεία της αείμνηστης Μαρίας Σπύρου και με διάφορες άλλες εισφορές. Ο ακριβής αριθμός των μελών της συνόδου, με βάση τις διαθέσιμες πηγές, δεν μπορεί να καθοριστεί ακριβώς ακόμα και σήμερα. Ο αριθμός που επικράτησε από μεταγενέστερες πηγές ιστορικών ήταν ο αριθμός 318. Ο Ευσέβιος της Καισαρείας τους αριθμεί 250, ο Αθανάσιος Αλεξανδρείας 318, και ο Ευστάθιος Α...