ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Eις τον Aγάπιον. Ἔσπευδεν Ἀγάπιος εἰς μαρτυρίαν. Θεοῦ γὰρ αὐτὸν ὑπέθαλπεν ἀγάπη. Eις τον Πλήσιον, Pωμύλον και Tιμόλαον. Μετὰ τριῶν Πλήσιος ἐκτμηθεὶς ξίφει, Θεοῦ σὺν αὐτοῖς ἵσταται νῦν πλησίον. Eις τους δύω Aλεξάνδρους και Διονυσίους. Ὡς Ἀλεξάνδροις κλῆσις ἐκτομή, στέφος, Καὶ Διονυσίοις τε κοινὰ ἦν τάδε. Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ τμήθη Ἀγάπιος, ἑταῖροι. Έζησαν και κέρδισαν τα αθάνατα βραβεία, κατά το διωγμό του Διοκλητιανού (284-304) εναντίον της Εκκλησίας. Ο Αγάπιος ήταν από τη Γάζα της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος από τη Μαύρη Θάλασσα, οι δύο Διονύσιοι από την Τρίπολη της Φοινίκης, ο Ρωμύλος -υποδιάκονος- από τη Λύδδα ή Διόσπολη, ο Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι από την Αίγυπτο.  Κατηγορήθηκαν ότι είναι χριστιανοί και οδηγήθηκαν μπροστά στον έπαρχο της Καισαρείας Ουρβανό, όπου με παρρησία ομολόγησαν το Χριστό. Μάταιες απόπειρες έκανε εκείνος για να τους δελεάσει ή και να τους εκφοβίσει. Διότι στο μυαλό όλων επικρατούσε ο λόγος του Θεού: «Τον φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε» (Α'επιστολή Π...

 Έπου Aριστόβουλε Παύλω ενθάδε, Ως αν χορεύσης άμα Παύλω εν πόλω. Άνηκε στο χορό των 70 αποστόλων και ακολούθησε σε μερικές περιοδείες τον απόστολο Παύλο. Εκτιμώντας δε αυτός τη διδακτική ικανότητα του Αριστόβουλου, καθώς και τα διοικητικά του χαρίσματα που συνοδεύονταν με γνήσιο ζήλο για την πίστη, τον έκανε επίσκοπο της Βρετανίας, «της νυν Εγκλιτέρας, Σκωτίας και Ιβερνίας». Οι τότε κάτοικοι της, ήταν εντελώς απολίτιστοι και βάρβαροι, προσκολλημένοι τυφλά στις χυδαίες και ανόητες δεισιδαιμονίες τους. Γι΄ αυτό, το έργο του Αριστόβουλου, συνάντησε μεγάλη αντίσταση.  Πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του, υπέφερε δε αμέτρητα βάσανα και θλίψεις. Αλλά η θεία χάρη, δεν άφησε χωρίς αποτέλεσμα τις προσπάθειες του. Αρκετοί από τους κατοίκους πίστεψαν στο Χριστό, και στα άγρια εκείνα μέρη ιδρύθηκε χριστιανική Εκκλησία. Αυτή καλλιεργώντας με άγρυπνη επιμέλεια και επεκτείνοντας με ακούραστη φιλοπονία πέθανε ο άγιος Αριστόβουλος, σ' όλα αντάξιος του αδελφού του και Αποστόλου επίσης Βαρνάβα. (...

Πρόβατον ώσπερ σφαγιασθείς παμμάκαρ, Mάνδρα προσήχθης ω Mανουήλ τη άνω. Ο νεομάρτυρας αυτός γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης, από γονείς ευσεβείς. Σε μικρή ηλικία αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους, με τη βία εξισλαμίστηκε και στη συνέχεια παρέμεινε στην υπηρεσία τους. Βρήκε όμως την ευκαιρία και δραπέτευσε από το σπίτι των κυρίων του, και πήγε στη Μύκονο, όπου εξομολογήθηκε και ζούσε με χριστιανοπρέπεια. Εκεί παντρεύτηκε και απόκτησε έξι παιδιά. Επειδή όμως η σύζυγος του πρόδωσε την συζυγική της τιμή, μετακόμισε αυτός με τα έξι παιδιά του σε άλλο σπίτι χωρίς να τη διαπομπεύσει. Αλλ' ο αδελφός της άπιστης συζύγου του, που υπηρετούσε στον Τούρκικο στόλο, κατάγγειλε τον Μανουήλ στον Τούρκο πλοίαρχο ότι, ενώ είχε γίνει μουσουλμάνος επανήλθε στη χριστιανική θρησκεία. Όταν συνελήφθη από τον Τούρκο πλοίαρχο, ο Μανουήλ με θάρρος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Μετά από πολλά βασανιστήρια, παραδόθηκε στον Τούρκο Ναύαρχο Κουτζούκ, που βρισκόταν στη Χίο. Αυτός τον ανέκρινε και εξέδωσε θανα...

Νίκανδρον ἐκδαίρουσιν, ὥσπερ ἀρνίον, Χεῖρας βαλόντες οἱ μάγειροι τῆς πλάνης. Ο Άγιος Νίκανδρος έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανου (284 - 305 μ.Χ.). Θερμός ζηλωτής της πίστης, θαύμαζε με όλη του την ψυχή εκείνους, που έχυναν γι' αυτήν το αίμα τους. Και όσες φορές μάθαινε για τον θάνατο μαρτύρων, πήγαινε επί τόπου, παραλάμβανε τα Άγια λείψανα τους και τα έθαβε καταβρέχοντας αυτά με τα δάκρυα του. Στην εκτέλεση του ιερού αυτού έργου, το έτος 305 μ.Χ., συνελήφθη και δικάστηκε. Επειδή όμως έμεινε πιστός στην ομολογία του Χριστού, καταδικάστηκε σε σκληρότατο θάνατο. Με διαταγή του τυράννου, έγδαραν το δέρμα του και έπειτα το έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες.

 Με τη Χάρη του Θεού διασώθηκε το νησί της Λευκάδας από τον σεισμό του έτους 1938 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

O εν φρέατι ζων Iωάννης κάτω, Άνω πίνει νυν ζώντος ύδατος φρέαρ. Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε στα χρόνια των διωγμών της Εκκλησίας από τους ειδωλολάτρες. Η ευσεβής μητέρα του, τον πότισε με τα νάματα της χριστιανικής θρησκείας, και αργότερα ο Ιωάννης κατέφυγε στην έρημο όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη και την πνευματική άσκηση. Επειδή όμως το μέρος που έμενε ήταν μια μικρή σπηλιά, αναγκάσθηκε ο ευσεβής ερημίτης να χρησιμοποιήσει σαν άσκητήριο, ένα ξεροπήγαδο. Γι' αυτό και έπωνομάστηκε: «Ιωάννης ο εν τω φρέατι». Μετά από καιρό, ήλθαν κι άλλοι στον τόπο εκείνο, όπου έκτισαν μικρά κελιά για τον εαυτό τους. Αλλά ο Ιωάννης, δεν ήθελε πλέον να φύγει από εκείνο το ξεροπήγαδο, που είχε συνδεθεί με τόσα χρόνια της ζωής του. Επικοινωνούσε όμως με τους νεοελθόντες και χρησίμευε ως πολύτιμος σύμβουλος και καθοδηγός τους. Έτσι ώστε η μικρή εκείνη αδελφότητα, καταρτιζόταν και προαγόταν κατά Χριστόν απ' αυτόν. Ο Ιωάννης πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα. O Όσιος Ιωάννης εορτάζει στις 15 Μαρτίου

Πρόβατον ώσπερ σφαγιασθείς παμμάκαρ, Mάνδρα προσήχθης ω Mανουήλ τη άνω. Ο Άγιος Μανουήλ ήταν νεομάρτυρας με καταγωγή από τα Σφακιά της Κρήτης. Αρνούμενος να αλλάξει την πίστη του αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους το έτος 1792. Γεννήθηκε στο χωριό Καλλικράτης στα Σφακιά και μικρό παιδί βρέθηκε στους Τούρκους, οι οποίοι με τη βία τον έκαναν μουσουλμάνο. Μόλις κατάλαβε τι είχε γίνει, νεαρός πλέον, κατόρθωσε να δραπετεύσει. Πήγε στη Μύκονο, όπου παντρεύτηκε και απόκτησε 6 παιδιά και ζούσε χριστιανικά με φόβο Θεού. Η γυναίκα του όμως τον πρόδιδε κι εκείνος πήρε τα παιδιά του κι χωρίς να την κατηγορήσει εγκαταστάθηκε σε άλλη οικία. Ο αδελφός όμως της γυναίκας του με μίσος τον πρόδωσε στους Τούρκους, οι οποίοι τον συνέλαβαν, τον έφεραν στον πασά της Χίου κι εκεί με παρρησία ομολόγησε τη χριστιανική πίστη του. Οι Τούρκοι τον βασάνισαν σκληρά μα ο Μανουήλ τους έλεγε: ''Προτιμώ να πεθάνω για την πίστη μου και να σώσω την ψυχή μου, παρά να την προδώσω και να είμαι κολασμένος αιώνια'...

Έπου Aριστόβουλε Παύλω ενθάδε, Ως αν χορεύσης άμα Παύλω εν πόλω. Ο Αριστόβουλος της Βρεταννίας είναι χριστιανός Άγιος που ονομάστηκε από τον Ιππόλυτο της Ρώμης (170–235) και τον Δωρόθεο της Γάζας (505–565) ως ένας από τους Εβδομήκοντα Μαθητές που αναφέρονται στο κατα Λουκά Ευαγγέλιο 10:1–24 και ως ο πρώτος επίσκοπος στη Ρωμαϊκή Βρετανία. Πλήρης τίτλος σε διάφορες γλώσσες Αγγλικά: Άγιος Αριστίβουλος ο Παλαιός, Απόστολος, Μάρτυς και Πρώτος Επίσκοπος της Βρετανίας Ελληνικά: Ἀριστόβουλος, ίσκοπος Βρετανίας, δελφός τοῦ ᾿Αποστόλου Βαρνάβα, μτφρ. Άγιος Αριστόβουλος, επίσκοπος Βρετάνης, Αδελφός, ο απόστολος Βαρνάβας, μτφρ. (Βυζαντινό/Σύγχρονο) Άγιος Απόστολος Αριστόβουλος, Επίσκοπος Βρεττανίας, Αδελφός Του Αποστόλου Βαρνάβα («Ο Άγιος Απόστολος Αριστόβουλος, Επίσκοπος Βρετανίας, αδελφός του Αποστόλου Βαρνάβα») Λατινικά: Sanctus Aristobulus Senex, Apostolus, Martyr, Episcopus Primus Britanniae Ουαλικά: Arwystli Hen Episcob Cyntaf Prydain ("Aristibule ο Παλαιός, Πρώτος Επίσκοπος της Βρετανία...

 Eις τον Aγάπιον. Ἔσπευδεν Ἀγάπιος εἰς μαρτυρίαν. Θεοῦ γὰρ αὐτὸν ὑπέθαλπεν ἀγάπη. Eις τον Πλήσιον, Pωμύλον και Tιμόλαον. Μετὰ τριῶν Πλήσιος ἐκτμηθεὶς ξίφει, Θεοῦ σὺν αὐτοῖς ἵσταται νῦν πλησίον. Eις τους δύω Aλεξάνδρους και Διονυσίους. Ὡς Ἀλεξάνδροις κλῆσις ἐκτομή, στέφος, Καὶ Διονυσίοις τε κοινὰ ἦν τάδε. Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ τμήθη Ἀγάπιος, ἑταῖροι. Ο Αγάπιος της Παλαιστίνης ήταν χριστιανός μάρτυρας από τη Γάζα, αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Τιμόλαο από τη Μαύρη Θάλασσα, τους δύο Διονύσιους από την Τρίπολη της Φοινίκης, τον Ρωμύλο -υποδιάκονος- από τη Λύδδα ή Διόσπολη, τον Πλήσιο και τους δύο Αλέξανδρους από την Αίγυπτο. με διαταγή του Ουρβανού, κυβερνήτη της Παλαιστίνης, το έτος 303 ή 304 υπό τον Μεγάλο Διωγμό του Διοκλητιανού.  Ο Ευσέβιος αναφέρει ότι ο Τιμόλαος ο Πόντιος, ο Διονύσιος από την Τρίπολη της Φονικίας, ο Ρωμύλος, λέγεται ότι ήταν υποδιάκονος της ενορίας της Διόσπολης, ο Πλήσιος της Αιγύπτου, και δύο άνδρες που ονομάζονταν Αλέξανδρος, ο ένας από τη Γάζα και ο άλλος ...