ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Ἀφῆκε τὸν χοῦν Παρθένιος Λαμψάκῳ, Λαμπτῆρα πυρσεύοντα φῶς αὐτοῦ μέγα. Παρθένιος κατέδαρθε, λαχὼν μακρὸν ἑβδόμῃ ὕπνον. Ο όσιος Παρθένιος καταγόταν από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του Μ. Κωνσταντίνου (324 - 337 μ.Χ.). Ήταν υιός του διακόνου της Εκκλησίας της Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, από τον οποίο εδιδάχθηκε την ορθόδοξη πίστη. Ο Άγιος από την παιδική του ηλικία προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια. Ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος αλίευσε τους αποστόλους, που ήσαν ψαράδες, τον έκανε να αγαπήσει την αλιεία. Κα όταν έριχνε τα δίχτυα του στην Απολλωνιάδα λίμνη και τα ανέσυρε γεμάτα ψάρια, αισθανόταν ότι εργαζόταν σε ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου ή του Ιωάννου. Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα εμοίραζε στους πτωχούς από αγάπη προς αυτούς. Γι αυτό κι όταν τον ευχαριστούσαν έλεγε: « Διατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι δε απλούσ...

Ἔπλησε Λουκᾶς θαυμάτων τὴν Ἑλλάδα, Ὃς οὐδὲ νεκρὸς παύεται τῶν θαυμάτων. Ο Όσιος Λουκάς γεννήθηκε το καλοκαίρι του 896 μ.Χ. από τον Στέφανο και την Ευφροσύνη. Καταγόταν από την Αίγινα, αλλά η οικογένεια του μετακόμισε στη Φωκίδα. Εκεί αγόρασαν χωράφια και έβοσκαν ζώα. Και το παιδάκι τους, αφού φοίτησε στο σχολείο, βοήθησε και αυτό στη φύλαξη των ζώων τους. Ο μικρός Λουκάς, ενώ έβοσκε τα ζώα, συγχρόνως εντρυφούσε και σε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο. Από τότε καρδιά συμπονετική και ευεργετική ο Λουκάς, όταν περνούσαν από τη βοσκή του παιδάκια φτωχά και του ζητούσαν λίγο ψωμί, εκείνος τους έδινε και το προσφάγι του. Όταν πέθανε ο πατέρας του, συγκινητικότατη ήταν η φροντίδα του για την παρηγοριά της μητέρας του. Όταν δε πέθανε και αύτη, τότε μοίρασε όλα τα υπάρχοντα τους στους φτωχούς και έστησε μια καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού κοντά στη θάλασσα. Όταν όμως εισέβαλαν οι Βούλγαροι στην κεντρική Ελλάδα, ο Λουκάς κατέφυγε στην Πελοπόννησο. Επανήλθε στη Φωκίδα το 927 μ.Χ. και εγκαταστάθηκε ορ...

Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1846 μ.Χ. στο χωριό Αλικιανό της επαρχίας Κυδωνίας της Κρήτης. Ο πατέρας του, που ήταν ιερεύς, ονομαζόταν Νικόλαος Διβόλης (ή Δεβόλης) και η μητέρα του Αικατερίνη. Κατά την επανάσταση του έτους 1866 μ.Χ. στην Κρήτη, ο Άγιος συνελήφθη από τους Τούρκους μαζί με άλλους επαναστάτες και πιεζόταν με κάθε τρόπο να αλλαξοπιστήσει, για να σώσει την ζωή του. Παρ' όλες τις απειλές και τα βασανιστήρια ο Μάρτυρας ομολόγησε με πνευματική ανδρεία τον Χριστό. Έτσι, δέχθηκε το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού απέκοψαν την τιμία αυτού κεφαλή, το έτος 1867 μ.Χ. Ακολουθία του Άγιου αυτού, έγραψε ο υμνογράφος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Πλήθος βροτών προς τρισίν όντων χιλίων, Ξίφει θανείν είλοντο του Xριστού χάριν. Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες ανήκαν στην υπηρεσία των τεσσάρων εκείνων προτικτόρων και Ρωμαίων αξιωματούχων, οι οποίοι, ύστερα από εντολή του αυτοκράτορα, συνέλαβαν τον Άγιο Ιερομάρτυρα Πέτρο, Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας και απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού (τιμάται 24 Νοεμβρίου). Όταν οι κύριοι αυτών, μετά το μαρτυρικό θάνατο του Ιερομάρτυρα Πέτρου, έγιναν Χριστιανοί και μαρτύρησαν, τότε και αυτοί μετανόησαν και πίστεψαν στον Χριστό μαζί με τα μέλη των οικογενειών τους. Έτσι, προσήλθαν στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, που βρισκόταν στη Νικομήδεια και ομολόγησαν τον Χριστό. Ο αυτοκράτορας έδωσε την εντολή στους στρατιώτες να τους εκτελέσουν διά ξίφους. Μέχρι τον θάνατό τους οι Μάρτυρες παρέμειναν άφοβοι και χαρούμενοι και έτσι κέρδισαν με το αίμα τους, τους αμαράντινους στεφάνους της αιώνιας ζωής.

 Μὴ τὴν πυρὸς φρίξαντες ἰσχὺν ἓξ Φρύγες, Τῇ τῶν Φρυγῶν γῇ πύργος εἰσὶν ἰσχύος. Οι Άγιοι έξι Μάρτυρες μαρτύρησαν διά πυρός.

Xριστός καλεί σε, σπεύσον Aπρίων ίθι, Προς τα βραβεία της άνω κληρουχίας. Ο Όσιος Απρίων (ή Ευπρίων), Επίσκοπος Κύπρου, που αναφέρεται στο Συναξάρι της Κωνσταντινουπόλεως, κοιμήθηκε ειρηνικά.

 Aγώνα τον μέγιστον ανύσας Πέτρος, Eν Oυρανοίς είληφε πάντιμον στέφος. Ο Όσιος Πέτρος ήταν μοναχός και κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Kαλώς αθλήσας Θεόπεμπτος γεννάδας, Συν τοις εαυτού, τα βραβεία λαμβάνει. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

 Ο Άγιος Μάρτυρας Αγαθάγγελος μαρτύρησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στη Δαμασκό της Συρίας.

 Ο Άγιος Μάρτυρας Αύδατος μαρτύρησε στη Φρυγία τον 4ο αιώνα μ.Χ.

Ο Άγιος Σαραπίων καταγόταν από την Κύπρο και είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Η μνήμη του αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 ως έξης: «τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σαραπίωνος τῆς Κύπρου». Ίσως να είναι ο ίδιος με τον Άγιο Απρίων (βλέπε ίδια ημέρα) και συγχέεται το όνομα τους.