ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φαρισαΐζων, Ἱεροῦ μακρὰν γίνου, Χριστὸς γὰρ ἔνδον, ᾧ ταπεινὸς δεκτέον. Ὁ δημιουργὸς τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω, Τρισάγιον μὲν ὕμνον ἐκ τῶν Ἀγγέλων, Τριῴδιον δὲ καὶ παρ' ἀνθρώπων δέχου. Τριώδιο Τριώδιο ονομάζεται το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας μας το οποίο περιλαμβάνει τους Ύμνους των Κυριακών, απο την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο πρίν την Τελετή της Αναστάσεως. Ονομάζεται έτσι διότι οι περισσότεροι Κανόνες του Όρθρου (πρωινή Ακολουθία) περιέχουν τρείς Ωδές ενώ συνήθως περιέχουν εννέα Ωδές - την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε διαδοχικά μία από τις πέντε πρώτες. Το Τριώδιο τοποθετείται στα Αναλόγια των Ναών μας στον Εσπερινό του Σαββάτου της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου αφού πρώτα ο Πρωτοψάλτης το παραλάβει απο την Εικόνα του Χριστού και το ασπασθεί. Έτσι ανοίγει το Τριώδιο, περίοδος η οποία διαιρείται σε τρείς μικρότερες, δηλ. Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι Κυριακή της Τυροφάγου, Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Σάββατο Του Λαζάρου και Κυρ...

Τὸν ἐκ παλαιοῦ κλητικὸν Νικηφόρον, Τμηθέντα γνῶθι πρακτικὸν Νικηφόρον. Φασγάνῳ ἀμφ' ἐνάτῃ Νικηφόρε, δειροτομήθης. O Άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού (253 - 259 μ.Χ.) και Γαληνού (259 - 268 μ.Χ.), και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστευσε στα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια. Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο Άγιος διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων και τον Σαπρίκιο, τρέχει και πέφτει στο γόνατά του και τον παρακαλεί με δάκρυα να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνείται πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που δέχθηκε ο Νικηφόρος τον πλησιάζει και πάλι, ασπάζεται τις πληγές του και του ζητά να του δώσει έστω και την τελευταία στιγμή την ευλογία του. O Σαπρίκιος ανένδοτος, τον απομακρύνει κα...

Λυθέντες ἄνδρες σαρκικῶν τρεῖς ἁμμάτων (δεσμῶν δηλ.), Τῶν τῆς Ἐδὲμ μετέσχον ἐντρυφημάτων. Έζησαν και οι τρεις κατά τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα. Άγιος Μάρκελλος επίσκοπος Ο Μάρκελλος, πατέρας του Παγκρατίου, ήταν προηγουμένως οπαδός του Σίμωνα του Μάγου. Ήλθε όμως στην αληθινή πίστη, μέσω της διδασκαλίας και των θαυμάτων του αποστόλου Πέτρου, τον όποιο και ακολούθησε από τότε με το γιο του Παγκράτιο. Και ο μεν Μάρκελλος έγινε κατόπιν επίσκοπος στις Συρακούσες της Σικελίας, όπου έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή θρησκεία.  Άγιος Παγκράτιος επίσκοπος Ταυρομενίου Ο δε Παγκράτιος έγινε επίσκοπος Ταυρομενίου (σημερινή Ταορμίνα) της Σικελίας. Άγιος Φιλάγριος επίσκοπος Κύπρου Ο Φιλάγριος διέπρεψε σαν επίσκοπος της Κύπρου. Και οι τρεις κοιμήθηκαν, αφού υπέστησαν πολλές δοκιμασίες στην εκτέλεση των ποιμαντικών καθηκόντων τους, και ζωή καθημερινού μαρτυρίου. Σημείωση: Η μνήμη του Αγίου Παγκρατίου, επαναλαμβάνεται και την 9η Ιουλίου.

Λήθην βαθεῖαν εἶχε καὶ ζῶν τοῦ βίου, Ῥωμανὸς οὗτος, ὃς μετέστη τοῦ βίου. Η καταγωγή του Οσίου Ρωμανού ήταν από την Κιλικία, και συγκεκριμένα από την πόλη Ρώσο (αρχαία πόλη της Συρίας στον Ισσικό κόλπο - Αλεξανδρέτας - που βρίσκεται κοντά στις Κιλικίες Πύλες). Ο πνευματικός του όμως αγώνας, έγινε στα μέρη της Αντιόχειας. Εκεί, στους πρόποδες ενός βουνού έκτισε ένα μικρό κελί, που το χρησίμευε σαν μελετητήριο και συγχρόνως σαν ασκητήριο. Ήταν τύπος εγκρατής και στους τρόπους του απλός, γεμάτος ταπεινοφροσύνη και πραότητα. Η φήμη της αγιότητας του και φρονήσεώς του έφερε προς αυτόν πλήθη, που του εκδήλωναν την εκτίμηση και τον σεβασμό τους. Αλλά εκείνος, σε καμιά στιγμή δεν αισθάνθηκε τον άνεμο της υπερηφάνειας. Δεν έβλεπε πόσο προόδευε, αλλά μόνο πόσο καθυστερούσε να προοδεύσει. Συχνά μάλιστα έλεγε τον λόγο του Ευαγγελίου, ότι, όποιος νομίζει ότι στέκεται πνευματικά, οφείλει να προσέχει μη πέσει. Ο Θεός τον προίκισε και με το χάρισμα να θεραπεύει ασθένειες. Αλλά αυτός, για να είναι προσγ...

Ὁ διελέγξας τοὺς παραπλῆγας Πέτρος, Θνῄσκει μονοπλὴξ τῷ διὰ ξίφους τέλει. Ο Άγιος Πέτρος ήταν Ιερέας με πλήρη συνείδηση των υποχρεώσεων του προς τον Χριστό και τον λαό. Με το προσωπικό του παράδειγμα, άμεμπτο και διδακτικότατο, φώτιζε και κατάρτιζε τους πιστούς με τα τακτικά και πρακτικότατα κηρύγματα του. Αυτός μάλιστα είναι και ο συγγραφέας της Νηπτικής βίβλου, που εμπεριέχεται στη Φιλοκαλία. Την αγάπη του προς τον Χριστό, δεν την έδειχνε μόνο σε καιρούς ειρηνικούς, αλλά και σε δύσκολους. Έτσι, περί το 775 μ.Χ. στεφάνωσε τη ζωή του αφού πρόθυμα έδωσε το κεφάλι του στον θάνατο δια ξίφους, για να μείνει πιστός στην ομολογία του Χριστού.

Την Κυριακή μετά την εορτή της Υπαπαντής με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ορίσθηκε να τιμάται η μνήμη των αγίων μητέρων των Τριών Ιεραρχών, Εμμελείας (βλέπε 30 Μαΐου), Νόννας (βλέπε 5 Αυγούστου) και Ανθούσης.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Άμμων και Αλέξανδρος κατάγονταν από την Κύπρο και ήταν μαθητές του Ωριγένους. Μαρτύρησαν στον Σόλεα της Κύπρου για την πίστη του Χριστού, ίσως κατά την περίοδο των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου (248 - 251 μ.Χ.).

Οι Όσιοι Νικηφόρος και Γεννάδιος έγιναν μοναχοί και ασκήτεψαν στην έρημο της μονής Σβίρ, στην περιοχή Όλονετς της Ρωσίας, κατά τον 16ο αιώνα μ.Χ. Κοιμήθηκαν με ειρήνη. Οι Άγιοι Γεννάδιος και Νικηφόρος ήταν μαθητές του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ. Ο Άγιος Γεννάδιος της Λίμνης Βάζε (Βαζεοζέρσκ) ήταν γιος πλούσιων γονέων, αλλά, αφού μοίρασε όλη την περιουσία του, έγινε μαθητής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ και έζησε μαζί του ασκητικά ως ερημίτης στον ποταμό Σβίρα. Αργότερα, με την ευλογία του Αγίου Αλεξάνδρου, πήγε στη Λίμνη Βάζε, δώδεκα βέρστια από τη Μονή του Σβιρ. Εκεί, έχτισε ένα κελί και έζησε μια μοναχική ασκητική ζωή μαζί με δύο μαθητές του. Πριν τον θάνατό του, ο Άγιος Γεννάδιος είπε στον μαθητή του: «Εδώ θα ανεγερθεί μια εκκλησία και ένα μοναστήρι.» Ο Άγιος κοιμήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1516. Ο Άγιος Νικηφόρος της Λίμνης Βάζε ήρθε στον Άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ το 1510 και έγινε θερμά δεκτός. Το 1518, με την ευλογία του δασκάλου του, επισκέφθηκε τον Άγιο Κύριλλο της Νέας Λίμνης. Κατά τ...

Ο Άγιος ιερομόναχος Παγκράτιος τελούσε τις ιερές ακολουθίες με πολλή χάρη και έλαβε το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Μοιραζόταν τα χαρίσματά του με όσους τα ζητούσαν, θεραπεύοντας τους ασθενείς με νηστεία, προσευχή και χρίσμα με άγιο έλαιο. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ἦχος πλ. δ΄ Ρύσει δακρύων ἔκαμες τὴν ἔρημον εὔφορον, καὶ τῇ τοῦ Θεοῦ ἐπιποθήσει ἐκαρποφόρησας ἐν πλήθει. Τῇ τῶν θαυμάτων σου λαμπρότητι τὸν κόσμον ἅπαντα ἐφώτισας. Ὅσιε Πάτερ ἡμῶν Παγκράτιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Άγιος Ιννοκέντιος, ο πρώτος Επίσκοπος Ιρκούτσκ, εκοιμήθη στις 27 Νοεμβρίου 1731. Επειδή όμως την ίδια ημέρα εορτάζεται η Εικόνα της Παναγίας του Κουρσκ, η μνήμη του Αγίου τιμάται στις 26 Νοεμβρίου. Μετά την κοίμηση του Αγίου, οι διώκτες του έλαβαν την πρέπουσα τιμωρία τους. Ο Αρχιμανδρίτης Αντώνιος δυσφημίστηκε στο Πεκίνο ως ανορθόδοξος, στάλθηκε πίσω στην Αγία Πετρούπολη, καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε. Λίγο αργότερα, ο Αντι-κυβερνήτης του Ιρκούτσκ εκτελέστηκε για τα εγκλήματά του. Στα λείψανα του Αγίου Ιννοκέντιου του Ιρκούτσκ – Χαρακτικό 1897. Το 1764, κατά τη διάρκεια εργασιών αποκατάστασης στον ναό της Τιχβίν της Μονής της Αναλήψεως, το λείψανο του Αγίου Ιννοκέντιου βρέθηκε άφθαρτο. Πολλά θαύματα σημειώθηκαν όχι μόνο στο Ιρκούτσκ αλλά και σε απομακρυσμένες περιοχές της Σιβηρίας για όσους προσέτρεχαν στον Άγιο με προσευχή. Το 1783, ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στη Μονή της Αναλήψεως. Όλα όσα μπορούσαν να καούν, καταστράφηκαν. Ωστόσο, ο παλαιός ξύλινος ναός, όπου φυλασσόταν το λείψανο του Α...