ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Στις 25 Μαρτίου του 1937, το Κοινοτικό Συμβούλιο Νιγρίτας αποφάσισε την καθιέρωση της 21ης Φεβρουαρίου ως «Τοπικής Εθνικής Εορτής», για να συμβολίζει την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό και τη βουλγαρική επιβουλή. Από τότε, η επέτειος εορτάζεται κάθε χρόνο χωρίς διακοπή. Παράλληλα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Κοινοτικό Συμβούλιο Τερπνής αποφάσισε να εορτάζεται και η 17η Φεβρουαρίου ως επέτειος της Μάχης στα Πλατανούδια Τερπνής.

Ο  Έλληνας Πρόξενος στις Σέρρες Σακτούρης Στις 19 Μαρτίου 1907, απόσπασμα έκθεσης του Έλληνα Προξένου Σακτούρη αναφέρει την εμφάνιση μιας συμμορίας στην περιοχή της Νιγρίτας. Σύμφωνα με την αναφορά, η συμμορία αυτή θεωρούνταν ελληνική, αλλά η εθνικότητά τους δεν είχε επιβεβαιωθεί. Η συμμορία αποτελούνταν από επτά Τουρκοκρήτες, οι οποίοι ήταν ντυμένοι είτε με ελληνικές φουστανέλες, είτε ως Έλληνες αντάρτες, ενώ ήταν οπλισμένοι με όπλα και περίστροφα γκρά. Μετέβησαν σε διάφορα χωριά, και ιδιαίτερα στο Κρούσοβον (Αχλαδοχώρι, Σερρών), όπου, δια της βίας, πήραν τρόφιμα. «Ενδιαφέρουσαν είδησιν σπεύδω να φέρω είς γνώσιν του Β. Υπουργείου. Προ ημερών διεδόθη ότι παρά την Νιγρίταν ανεφάνη συμμορία τις ελληνική μεν θεωρουμένη, αλλά της οποίας η αληθής εθνικότης δεν είχεν εισέτι εξακριβωθή. Νυν δύναμαι να μεταδώσω Υμίν τας ακολούθους ακριβείς πληροφορίας. Την συμμορίαν ταύτην αποτελούσιν επτά Τουρκοκρήτες, ενδεδυμένοι τινές με την ελληνικήν φουστανέλλαν, τινές δε ως Έλληνες αντάρται και ωπλισ...

Εφημερίδα της Κυβέρνησης, 19 Απριλίου 1943 Στις 15 Μαρτίου 1943, η κοινότητα Νιγρίτας, στον Νομό Στρυμόνα, αναγνωρίστηκε ως Δήμος με την ονομασία «Δήμος Νιγρίτας». Έδρα και περιφέρεια του Δήμου Νιγρίτας ορίζονται αυτές της πρώην Κοινότητας Νιγρίτας.  Περὶ ἀναγνωρίσεως εἰς Δῆμον τῆς Κοινότητος Νιγρίτης.  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ  Ἔχοντες ὑπ' ὄψιν τὸ ἄρθρον Γ΄ τοῦ Κώδικες τῆς Δημοτικῆς καὶ Κοινοτικῆς Νομοθεσίας, ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὸ ἄρθρον - μόνον τοῦ Ν. Δ. 1972 «περὶ διοικήσεως τοῦ ἐντεῦθεν τοῦ Στρυμῶνες· τμήματος τοῦ νομοῦ. Σερρῶν», προτάσει τοῦ ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν Ὑπουργοῦ, ἀποφανίζομεν καὶ διατάσσομεν.  ῎Αρθρον μόνον.  1. Ἡ κοινότης Νιγρίτης ἐν τῷ Νομῷ Στρυμώνος ἀναγ' ωρί ζεται εἰς τὸν Δῆμον ὑπὸ τὸ ὄνομα «Δῆμος Νιγρίτης».  2. Ἕδρα καὶ περιφέρεια τοῦ Δήμου Νιγρίτης ὁρίζονται αἱ τῆς τέως Κοινότητος Νιγρίτης.  Ὁ αὐτὸς ἐπὶ τῶν Ἑσωτερικῶν Ὑπουργός δημοσιεύσει καὶ ἐκτελέσει τὸ παρὸν Διάταγμα.  Ἐν ᾿Αθήναις τῇ 15 Μαρτίου 1943.  Ο Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως...

Οθωμανικό αντίσημο Νιγρίτα Σερρών, νόμισμα 5 παράδων

Στις 10 Μαρτίου 1932, στη Νιγρίτα, η Χωροφυλακή διέλυσε με βία και κάνοντας χρήση των όπλων μια μεγάλη συγκέντρωση καπνοπαραγωγών, καπνεμπόρων, καθώς και πλήθους κατοίκων, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τη μεταφορά των προϊόντων τους προς επεξεργασία στις Σέρρες. Ο "ηθικός αυτουργός" της διαμαρτυρίας ήταν ο Αυτόνομος Καπνικός Οργανισμός (Α.Κ.Ο.).  Από τις σφαίρες της Χωροφυλακής έπεσαν νεκροί οι:  Γ. Μπενίσης (έμπορος),  Αλ. Πόϊος (καπνοπαραγωγός),  Κοσμάς Χατζηγεωργίου (καπνοπαραγωγός),  Αργότερα υπέκυψαν στα τραύματά τους οι:  Δημήτριος Κρητικός,  Βασιλική Μάλλιου ένας καπνεργάτης αγνώστου επωνύμου κι ένας γέροντας με τραύμα στην κοιλιακή χώρα.  Πολλοί άνδρες και γυναίκες δέχθηκαν χτυπήματα από τους άνδρες της Χωροφυλακής, ενισχύοντας τη βία της καταστολής.

Στις 7 Μαρτίου 1986, απεβίωσε και κηδεύτηκε στη Νιγρίτα ο γιατρός και ζωγράφος Μικές Μαρκαδάκης, πατέρας της επί σειρά ετών δημάρχου Νιγρίτας, κ. Μαρίας Σκέμπερη. Ο Μικές Μαρκαδάκης γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1910 και ήρθε στο Αηδονοχώρι της επαρχίας Βισαλτίας για να ασκήσει το επάγγελμά του ως ιατρός το 1936.  Το 1952 παντρεύτηκε στη Νιγρίτα την Αλεξάνδρα Σαρηγιάννη και μέχρι τον θάνατό του έζησε στην πόλη αυτή.

  Στις 29 Δεκεμβρίου 1927, η τοπική οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων στη Νιγρίτα συγκεντρώθηκε σε έκτακτη γενική συνέλευση, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί έντονα για την απόρριψη των αιτημάτων των υπαλλήλων. Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης, αποφασίστηκε ομόφωνα ότι το μοναδικό μέσο που ενδείκνυται για την ικανοποίηση των αιτημάτων είναι η κήρυξη απεργίας. Η συνέλευση ανέθεσε στη Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων να αποφασίσει και να καθορίσει τον ακριβή χρόνο έναρξης της απεργίας, προκειμένου να ενισχυθεί η κοινή προσπάθεια για την επίτευξη των αιτημάτων τους.  Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε : ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΙΓΡΙΤΤΑΝ ΝΙΓΡΙΤΤΑ, 29 Δεκεμβρίου, Ἡ ἡμετέρα ὀργάνωσις· ἐν ἐκτάκτω γενικῇ συνελεύσει διαμαρτύρεταιεν τόνως διὰ τὴν ἀπόρριψιν τῶν ὑπαλ ληλικῶν αἰτημάτων καὶ ἀποφασίζει ὅτι ἐνδείκνυται ὡς μόνον μέσον ἱ. κανοποιήσεως τῶν αἰτημάτων ἡ κή ρυξις ἀπεργίας, ἀναθέτει δ᾽ ἐν λευ κῷ εἰς τὴν Συνομοσπονδίαν νὰ ὑρσῃ τὸν χρόνον ταύτης. Ο Σύνδεσμος Δημοσίων υπαλλή λων Νιγρίττης.

Στις 27 Οκτωβρίου 1991, ξεκίνησε τη λειτουργία του στη Νιγρίτα το ξενοδοχείο «Γερακίνα». Το ξενοδοχείο αυτό αποτέλεσε ένα σημαντικό σημείο φιλοξενίας στην περιοχή, προσφέροντας σύγχρονες ανέσεις και υπηρεσίες στους επισκέπτες.

Στις 22 Οκτωβρίου 1912, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, Έλληνες αντάρτες υπό την ηγεσία του καπετάν Γιαγκλή (Γιαγλής) άρχισαν την μάχη για την απελευθέρωση της Νιγρίτας από τον οθωμανικό ζυγό.  Το 1912, είχε αποφασισθεί από το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο ο σχηματισμός σωμάτων προσκόπων, που θα χρησιμοποιούνταν στη Μακεδονία μαζί με σώματα μακεδονομάχων ως προπομποί του ελληνικού στρατού. Ενώ λοιπόν ακόμη ο ελληνικός Στρατός μαχόταν έξω από τη Θεσσαλονίκη και πριν την απελευθερώσει, ο καπετάν Γιαγκλής μπόρεσε να καταλύσει τις οθωμανικές φρουρές και να καταλάβει την πόλη και την περιοχή «εν ονόματι της Ελλάδος». Ο καπετάν Γιαγκλής ανέλαβε λοιπόν το έργο, της απελευθέρωσης της περιοχής μας, πριν προλάβει να την καταλάβει ο βουλγαρικός στρατός: ¨…την 23ην Οκτωβρίου κατελήφθη υπό Ελληνικού Ανταρτικού Σώματος, διατελούντος υπό την αρχηγείαν του γνωστού Έλληνος οπλαρχηγού κ. Γιαγκλή, η Νιγρίτα και υψώθη εν αυτή η Ελληνική Σημαία. Οι εν αυτή και πέριξ Ελληνικοίς χωρίοις ένθα επίσης ...

Φωτό αρχείου Στις 20 Οκτωβρίου 1941, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, τα γερμανικά στρατεύματα συνέχισαν τις μαζικές εκτελέσεις αθώων πολιτών ως μέρος των αντιποίνων τους. Στο χωριό Καλόκαστρο, μπροστά στο κοινοτικό κατάστημα, κρέμασαν έναν Έλληνα πατριώτη, ενώ σύμφωνα με την ανακοίνωση των Γερμανών οι εκτελεσθέντες θεωρούνταν «μέλη συμμοριών» και οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για δράσεις στην περιοχή της Νιγρίτας. Παρόλα αυτά, ένας από τους πατριώτες που προοριζόταν για εκτέλεση κατάφερε να διαφύγει την τελευταία στιγμή, αποφεύγοντας τον θάνατο.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1945, εκδόθηκε η εβδομαδιαία εφημερίδα "Εθνικός Παλμός" στη Νιγρίτα, με εκδότη τον Κωνσταντίνο Υφαντή και υπεύθυνο ύλης τον Μιχαήλ Μέγαλο.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1924, ο Γεώργιος Κανδύλας, πρόεδρος της κοινότητας Νιγρίτας, προκήρυξε μειοδοτική δημοπρασία με σκοπό την ανάληψη του έργου του ηλεκτροφωτισμού της κωμόπολης. Η δημοπρασία περιλάμβανε την εκμετάλλευση των σχετικών εγκαταστάσεων για μια περίοδο δέκα ετών. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ - ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΙΓΡΙΤΑΣ Το Κοινοτικό Συμβούλιο Νιγρίτας ανακοινώνει ότι: Θα διεξαχθεί μειοδοτική δημοπρασία για την ανάληψη του έργου του ηλεκτροφωτισμού της κωμόπολης Νιγρίτας και την εκμετάλλευση των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων για χρονικό διάστημα δέκα ετών, σύμφωνα με τους όρους και τις υποχρεώσεις που ορίζονται στην απόφαση με αριθμό 89 του έτους 1924, η οποία εγκρίθηκε από την απόφαση υπ' αριθμόν 8438 του Νομάρχη Σερρών. Απόσπασμα της απόφασης υπ' αριθμόν 80/3.2, που περιλαμβάνει τους όρους και τις υποχρεώσεις των αναδόχων, έχει σταλεί στους Δημάρχους Θεσσαλονίκης, Σερρών, Δράμας και Καβάλας, και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ενημερωθούν στα αντίστοιχα γραφεία. Για τη συμμετοχή στον διαγ...

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1928, η χορωδία του μουσικού συλλόγου «Ορφέας» μαζί με μέλη του συλλόγου πραγματοποίησαν εκδρομή στο Τσάγεζι  (Ηρακλείτσα) και στη Νιγρίτα.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1984 απεβίωσε και κηδεύτηκε στη Νιγρίτα ο Απόστολος Θ. Βαγενάς, ο οποίος υπηρέτησε για χρόνια την τοπική κοινωνία. Γεννημένος το 1903, ο Βαγενάς ήταν εκδότης και διευθυντής της τοπικής εφημερίδας «Φωνή της Βισαλτίας», που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση και την επικοινωνία της κοινότητας. Η πολιτική του πορεία ξεκίνησε το 1925, όταν εκλέχθηκε για πρώτη φορά κοινοτικός σύμβουλος Νιγρίτας. Το 1948 διορίστηκε δήμαρχος της πόλης και στη συνέχεια επανεκλέχθηκε το 1951, το 1954 και το 1959. Από το 1959 έως το 1962 διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Το 1964 αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση, αφήνοντας πίσω του σημαντική κληρονομιά στην τοπική αυτοδιοίκηση και την κοινότητα της Νιγρίτας.

Στις 21 Αυγούστου 1947,  σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, ξεκίνησε νέα επίθεση από τους συμμορίτες εναντίον της Νιγρίτας. Η δύναμη που επιτέθηκε υπερβαίνει τους 400 συμμορίτες. Οι εθνικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς ηρωικά. Στο μεταξύ, κατέφθασαν στρατιωτικές δυνάμεις από τις Σέρρες.Τηλεγράφημα από τις Σέρρες αναφέρει ότι διακρίνονται φλόγες από τη Νιγρίτα. Η τηλεφωνική επικοινωνία διακόπηκε στις 11 το βράδυ. Μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι η μάχη διεξάγεται εντός της πόλης. Ενώ η εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ αναφέρει: Επείγοντα τηλεγραφήματα από τις Σέρρες αναφέρουν ότι στις 11 μ.μ. σήμερα, ισχυρές δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού επιτέθηκαν από όλα τα σημεία εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων της Νιγρίτας. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των αρχών, οι αντάρτες εισέβαλαν σε ορισμένα σημεία της πόλης. Οι αρχές επίσης ανέφεραν ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις στην περιοχή αμύνθηκαν σκληρά, και για την ενίσχυσή τους στάλθηκαν εφεδρικές δυνάμεις από τις Σέρρες. Οι σκληρές μά...

Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση η Γερακίνα (εικάζεται πως ήταν μέλος της οικογένειας Ροκάνη ήταν έφηβη που έζησε κατά το β΄ μισό του 19ου αιώνα. Κατά τον μύθο, γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών στην περιοχή ‘Τσακαλάδες' το 1854 και ήταν το μοναδικό παιδί μιας φτωχής οικογένειας. Όταν ήταν ακόμη σε μικρή ηλικία σκοτώθηκε ο πατέρας της χτυπημένος από κεραυνό με επακόλουθο να μεγαλώσει με τη μητέρα της, η οποία προσπαθούσε να της παράσχει διάφορα είδη καλλωπισμού και να την αναθρέψει χωρίς στερήσεις. Επιπλέον, η Γερακίνα περιγράφεται ως μια έφηβη αξιοσημείωτης ομορφιάς.  Στις 6 Αυγούστου 1870, στη Νιγρίτα, μια τραγική στιγμή σημάδεψε τη ζωή της Γερακίνας. Ενώ πήγαινε στο πηγάδι της συνοικίας για να φέρει νερό, γλίστρησε και έπεσε μέσα. Παρά την κινητοποίηση όλης της γειτονιάς, ανασύρθηκε νεκρή από τον αγαπημένο της, Τριαντάφυλλο, που κατέβηκε με σχοινί στον πυθμένα του πηγαδιού. Όλη η Νιγρίτα έκλαψε την άτυχη κοπέλα και την συνόδεψε στην τελευταία της κατοικία, στολίζοντάς τη με φλουριά κ...

Το απόγευμα της 4ης Αυγούστου 1860, ο Οθωμανός Μουσταφά, γιος του Ιντζέ Ισουίνη από το γειτονικό χωριό Τσερπίστα (σημερινή Τερπνή), εισήλθε στη Νιγρίτα ένοπλος και συνοδευόμενος από τέσσερις άλλους έφιππους και ενόπλους Οθωμανούς. Εκεί απαίτησε από τον Έλληνα υπήκοο Μάρκο Πρωίου (Πρόγιου) να πάρει και να περιφέρει το άλογό του στην κωμόπολη. Όταν ο Πρώϊος αρνήθηκε. Ο ο Μουσταφά τον επιτέθηκε, τον έβρισε και τον κτύπησε. Ο Πρώϊος διαμαρτυρήθηκε αμέσως στον δημόσιο υπάλληλο (Τσαούση) της Διοίκησης Σερρών, που διέμενε στη Νιγρίτα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Κατόπιν, διαμαρτυρήθηκε και στο ελληνικό υποπροξενείο Σερρών.

Στις 3 Αυγούστου 1915, η εφημερίδα «Νέα Ημέρα Τεργέστης» δημοσίευσε την είδηση της αυτομόλησης του νεοεκλεγέντος βουλευτή Αθανασίου Αργυρού από το ψηφοδέλτιο των Βενιζελικών προς το κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Ο Αθανάσιος Αργυρός (Νιγρίτα, 1858 - Βόλος, 9 Ιανουαρίου 1945) ήταν Έλληνας δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Σερρών και ως υπουργός. Υπήρξε πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα

Η προσφορά σε αίμα στον βωμό της Ελευθερίας της Μακεδονίας από μέρους της Πατριαρχικής οικογένειας Αθανασίου Κομβόκη είναι ασύγκριτος. Σύμφωνα με το ιστορικό ημερολόγιο τω Σερρων, στις 30 Ιουλίου 1905, μια πολυάριθμη συμμορία Βουλγάρων, με επικεφαλής τον Ιβάν Γεωργίου, πρώην Βουλγαροδιδάσκαλο στη Σκοπιά (Σκρίτζοβα), και τον Γεωργίου Μύρτσα, εισέβαλε στο χωριό Εγρί-Δερέ του Καζά Ζίχνης και πολιόρκησε για δύο ημέρες (30-31 Ιουλίου) το σπίτι του Βασιλείου Κομβόκη. Τα παιδιά του έλειπαν, και τη νύχτα εκείνη, ο 65χρονος γέρος Κομβόκης, μαζί με τη γυναίκα του και τα εγγόνια τους (το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν 10 χρονών), βρέθηκαν μόνοι και αβοήθητοι απέναντι στη βουλγαρική αγριότητα. Στην άνιση αυτή μάχη, ο γέρος Κομβόκης, η σύζυγός του Αναστασία και η 30χρονη σύζυγος του γιου του Ευάγγελου, σκοτώθηκαν από τις σφαίρες των Βουλγάρων. Για να μην επιζήσει κανείς από την οικογένεια, οι Βούλγαροι έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Ωστόσο, οι άλλες γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να σωθούν, διαφεύγοντας μ...

Στις 29 Ιουλίου 1951 επανεκδόθηκε η εφημερίδα «Νιγρίτα» με εκδότη, διευθυντή και συντάκτη τον Κωνσταντίνο Υφαντή. Συνεργάτες του ήταν ο Αστέριος Θηλυκός και ο Μιχαήλ Μέγαλος. Οι στοιχειοθέτες και τυπογράφοι της εφημερίδας ήταν ο Δημήτριος Καδής, ο Δημήτριος Ντιντής και η θυγατέρα του εκδότη, Καίτη Υφαντή.