Στις 3 Ιανουαρίου 1861, οι εμπορικές δραστηριότητες των Ελλήνων υπηκόων στην πόλη των Σερρών παρεμποδίζονταν, όπως προκύπτει από σχετική έκθεση του Έλληνα υποπρόξενου στα Σέρρας, Γ. Κανάκη.  Σύμφωνα με την έκθεση, ο διοικητής Χουσνή Πασάς απαιτούσε την καταβολή ενός τέλους, γνωστού ως «Ζεϊγρέ», το οποίο είχε καταργηθεί τρία χρόνια νωρίτερα. Το τέλος αυτό, που αφορούσε το ζύγισμα των σταφυλιών («Καντάρ παρασί»), δημιουργούσε σημαντικά εμπόδια στις εμπορικές δραστηριότητες, επηρεάζοντας κυρίως την τοπική συντεχνία των οινοπωλών. «…απαιτεί επιμόνως παρά των εν λόγω υπηκόων κατηργημένον τι προ τριών ετών τέλος του "Ζεϊγρέ" επί των σταφυλών, το λεγόμενον Καντάρ παρασί ήτοι δικαίωμα δια το ζύγισμα των σταφυλών…». Το τέλος αυτό έπληττε τη συντεχνία (ισνάφι) των οινοπωλών της πόλης, προκαλώντας οικονομικές δυσκολίες και αντιδράσεις.