ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 25 Μαρτίου 1914, η εθνική εορτή γιορτάστηκε στις Σέρρες με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Τα καταστήματα και τα σπίτια ήταν στολισμένα με σημαίες, ενώ από νωρίς το πρωί πραγματοποιήθηκε η παράταξη του στρατού. Η δοξολογία τελέστηκε στον ναό των Ταξιαρχών και μετά την ολοκλήρωσή της ο Μητροπολίτης εκφώνησε λόγο. Ακολούθησε επίσημη τελετή στο Διοικητήριο, όπου μίλησαν ο γιατρός κ. Κρασάνος και ο δημοσιογράφος κ. Τσιάθας. Στον εορτασμό συμμετείχαν επίσης η Φιλαρμονική της Ελληνικής Κοινότητας και οι μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου και της Κεντρικής Αστικής Σχολής, που απέδωσαν μελωδικά πατριωτικά άσματα, δημιουργώντας μια συγκινητική ατμόσφαιρα. Το απόγευμα, η πόλη φωτίστηκε από μια μεγαλοπρεπή λαμπαδηφορία, ενώ στη δεξίωση που ακολούθησε στο Διοικητήριο εκφώνησε λόγο ο δικηγόρος κ. Γ. Λεφάκης. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς. Ο ενθουσιασμός των Σερραίων ήταν απερίγραπτος, καθώς η πόλη διακατεχόταν από αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας. Εφημερίδα Μακεδονία. ...

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 24/3/1914, Σελίδα: 13 Στις 24 Μαρτίου 1914, στη μεγάλη απεργία των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης,  της Καβάλας και της Δράμας, η "Ένωσις" Σερρών δεν πήρε μέρος παρά τις διαμαρτυρίες των Σερρραίων. Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 28/3/1914, Σελίδα: 1 Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 26/3/1914, Σελίδα: 1  Φύλλο: 28/3/1914, Σελίδα: 3 και 4 Στις 27 έγινε εκ νέου απεργία στην Καβάλα για το ίδιο θέμα.

Στις 5 Ιανουαρίου 1914, ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό δικαστήριο στις Σέρρες. Η ίδρυση του Δικηγορικού Συλλόγου Σερρών συνδέεται χρονικά με την απελευθέρωση της πόλης από την Οθωμανική κυριαρχία το 1913. Μετά την ένταξη της πόλης στο ελληνικό κράτος, τέθηκαν σε εφαρμογή ελληνικοί νόμοι που προσαρμόστηκαν στις ανάγκες των νέων περιοχών. Σύμφωνα με τον Νόμο 147 του 1914, ρυθμίστηκαν βασικά θέματα σχετικά με την οργάνωση της δικαιοσύνης στις νέες περιοχές, όπως η πόλη των Σερρών. Παράλληλα, τέθηκε σε ισχύ το δικαίωμα κατοχής γης από ιδιώτες, αναγνωρίζοντας τίτλους ιδιοκτησίας που είχαν εκδοθεί επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η οργάνωση των δικαστηρίων στις νέες περιοχές ακολούθησε το πρότυπο της υπόλοιπης Ελλάδας, βασισμένη στον τότε ισχύοντα νόμο για τη δικαστική οργάνωση, ενώ ο Δικηγορικός Σύλλογος Σερρών αποτέλεσε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, όπως προβλεπόταν από τη σχετική νομοθεσία. Παρά την καταστροφή αρχείων κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής (1941-1944), γνωρίζουμε ότι το Πρω...

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 30/10/1914, Σελίδα: 1 Στις 29 Οκτωβρίου 1914, στην συνεδρίαση της Βουλής ο Θεοδωρόπουλος ζήτησε απάλλαγη των Σερραίων από τα τέλη φοίτησης. Ο κ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ συνιστᾷ ἀνα φορὰν τῶν ἐκ Σερρών φοιτητῶν, ζητούντων ν᾿ ἀπαλλαγῶσι τῶν τελῶν. Οὗτοι λέγει εἶνε 15 εἶνε δὲ γνωστὸν τὸ ὑπέστησαν οἱ Σερραῖος, ὥστε νὰ τύχωσι προστασίας.

Φωτό αρχείου :  «Αδελφότης Κυριών η Εμμέλεια» Στις 25 Οκτωβρίου 1914, η «Αδελφότης Κυριών η Εμμέλεια» προχώρησε για πρώτη φορά σε τροποποίηση του αρχικού της κανονισμού, με σκοπό να εναρμονιστεί με το νέο νομικό πλαίσιο που ίσχυε μετά την απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτή η τροποποίηση ήταν μέρος της προσαρμογής της αδελφότητας στις νέες κοινωνικές και νομικές συνθήκες της εποχής. «Ή Έμμέλεια» ίδρύθη τό 1895, επί Τουρκοκρατίας. Ό τότε ίεροκήρυξ άείμνηστος 'Ωρολογάς, θέλων να βοηθήση τό ποίμνιόν του, συγκινημένος άπό τον πόνον καί τήν δυστυχίαν τών Χριστιανών Ελλήνων, συνέλαβε τήν ιδέαν τής ίδρύσεως ένός Φιλοπτώχου Σωματείου τό όποιον νά προσφέρη βοήθειαν καί άνακούφισιν εις πτωχούς "Ελληνας". Τό 1927 γίνονται άρχαιρεσίες, έκλέγεται τo νέον Διοικητικόν Συμβούλιον μέ Πρόεδρον τήν Καν Χρυσοΰλαν Τέγουτζικ, ή δποία έπί 36 συνεχή έτη δέν έπαυσε νά προσφέρη καί νά προάγη τήν Έμμέλειαν, ώστε ή Αδελφότης αυτή νά θεωρήται σήμερον ένα άπό τά πλέον γόνιμα Σωματεία εις...

  Στις 20 Οκτωβρίου 1914 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις Σέρρες η εφημερίδα «Χαραυγή» , η οποία περιγραφόταν ως «Μακεδονική εφημερίς εκδιδομένη καθ' εβδομάδαν». Στα πρώτα της φύλλα δεν αναφερόταν ούτε ο εκδότης ούτε ο διευθυντής, και η μορφή της ήταν τετρασέλιδη, με μέγεθος 28,5x40,5 εκ. Στις 11 Ιουνίου 1915, η εφημερίδα αναφέρει για πρώτη φορά τα ονόματα των υπευθύνων της: διευθυντής ήταν ο Αθανάσιος Π. Καράμπελας, ενώ υπεύθυνος συντάκτης ο Δ. Μαλαμίδης. Η συνδρομή για την πόλη των Σερρών ήταν 6 δραχμές, ενώ για το εσωτερικό της χώρας ανερχόταν στις 8 δραχμές, με την ίδια τιμή να ισχύει και για το εξωτερικό. Η «Χαραυγή» αποτέλεσε σημαντικό έντυπο μέσο για την τοπική κοινωνία της Μακεδονίας, προβάλλοντας θέματα που απασχολούσαν την περιοχή και την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική κατάσταση της εποχής.

Στις 10 Οκτωβρίου 1914, οι 98 έμποροι των Σερρών κατέθεσαν υπόμνημα προς τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, την Εθνική Αντιπροσωπεία και τον Γενικό Διοικητή Μακεδονίας, Θ. Σοφούλη, με το οποίο ζητούσαν την παράταση του δικαιοστασίου. Σημαντικό επίσης ήταν το αίτημά τους για τη ρύθμιση του θέματος της εξόφλησης των χρεών τους με προοπτική πενταετίας.

Η παραγωγή σίτου στην Ελλάδα δεν ήταν επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού. Ο θεσμός της γεωργίας, που στηριζόταν σε παραδοσιακές μεθόδους, δεν είχε την ικανότητα να παράγει τα αναγκαία αποθέματα, ειδικά σε περιόδους κρίσης. Επίσης, οι εισαγωγές από χώρες όπως η Ρωσία, η Αυστροουγγαρία και η Βουλγαρία, οι οποίες ήταν παραδοσιακοί προμηθευτές σίτου, επηρεάστηκαν αρνητικά λόγω των πολεμικών συγκρούσεων. Η έλλειψη αλεύρου είχε σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Τα μαγαζιά έκλειναν, οι αρτοποιοί αντιμετώπιζαν ελλείψεις και οι τιμές εκτοξεύονταν στα ύψη. Οι πολίτες ανησυχούσαν για την καθημερινότητά τους, καθώς το ψωμί ήταν βασικό αγαθό. Παράλληλα, οι αρχές προσπαθούσαν να ελέγξουν την κατάσταση, προχωρώντας σε ρυθμίσεις τιμών και περιορισμούς στις εξαγωγές τροφίμων. Η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση, επιχείρησε να λάβει μέτρα για την υποστήριξη της γεωργίας και της βιομηχανίας αλεύρου. Υιοθετήθηκαν πολιτικές που στοχεύουν στην αύξηση της π...

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1914, επανακυκλοφόρησε η εφημερίδα "ΣΕΡΡΑΙ", η οποία είχε διακόψει την κυκλοφορία της για τέσσερις μήνες. Ήταν η πρώτη εφημερίδα που κυκλοφόρησε μετά την απελευθέρωση των Σερρών και είχε εβδομαδιαία έκδοση με πολιτικό, κοινωνικό, και δικαστικό περιεχόμενο. Εκδότες της εφημερίδας ήταν οι Δ.Σ. Παπαντωνίου και Α.Π. Καράμπελας.

Φύλλο της εφημερίδας «Αβάντι» στην ισπανοεβραϊκή γλώσσα Στις 3 Σεπτεμβρίου 1914, δικάστηκε στο κακουργιοδικείο Σερρών ο Εβραίος σοσιαλιστής Α. Αρδίτης, μέλος της «Φεντερασιόν», μιας σοσιαλιστικής οργάνωσης στη Θεσσαλονίκη. Το φύλλο της «Αβάντι!» (εφημερίδα της «Φεντερασιόν») κατασχέθηκε.  Η κατηγορία που του απαγγέλθηκε αφορούσε ένα άρθρο που δημοσίευσε στην εφημερίδα «Αβάντι» στις 23 Μαΐου 1914, στο οποίο, σύμφωνα με το κατηγορητήριο της αστυνομικής διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, κατηγορήθηκε ότι προσέβαλε τον τότε βασιλιά της Ελλάδας. Στο επίμαχο άρθρο ο Αρδίτης ασκούσε κριτική σε απόφαση των αρχών να επιβάλουν αργία στις αποθήκες του καπνού τη μέρα της ονομαστικής γιορτής του βασιλιά Η δίκη προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον, ιδιαίτερα μέσα στην εβραϊκή κοινότητα, με πολλούς Ισραηλίτες να παρακολουθούν τη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένου και του αρχιραβίνου Μέιρ. Ο Αρδίτης υπερασπίστηκε από τους δικηγόρους Ι. Ράλλη, Κ. Ζάχο, καθώς και τον Σερραίο δικηγόρο Ι. Πατσόπουλο. Το δικαστήριο τελικά κ...

Άρθρο της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ (Φύλλο: 17/7/1914, Σελίδα: 6) που παρουσιάζει επιστολή του "κ. Ντίνου Κέρκυρα" με βολές κατά του Δημάρχου Ηράκλειας, 17 Ιουλίου 1914 Διαψεύδω το σκόπιμο άρθρο που δημοσιεύθηκε στην αξιότιμη εφημερίδα σας σχετικά με τις εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, ότι ο υπουργός Εσωτερικών κ. Ρέπολης, κατά την επίσκεψή του εδώ, απολάμβανε θερμής υποδοχής από τους κατοίκους. Πράγματι, ο κ. υπουργός έφθασε χθες, αλλά κανείς δεν ήξερε γι' αυτό παρά μόνο ο κυβερνητικός υπάλληλος κ. Στ. Σταματίου και ο εικονικός δήμαρχος, όπως τον αποκαλούμε. Παρά τις πολυάριθμες αντιρρήσεις κατά του δημάρχου Τζουμαγιάς (Ηράκλειας) με το παραδειγματικό όνομα Δ. Πάζης, ο οποίος βλέποντας την ιδιοκτησία του Δημοσίου σαν τον δικό του έδιωξε τους πρόσφυγες από εκεί με κακό τρόπο, όπως και πολλοί άλλοι δυστυχείς πρόσφυγες, αυτοί δεν είχαν τη δυνατότητα να παραπονεθούν εναντίον αυτού, ενώ επιτράπηκε στον κ. υπουργό. Και αυτό γιατί η κυβερνητική φατρία δεν επέτρεψε σε κανέναν να το δει, προσ...

Στις 10 Ιουλίου 1914, ο Έλληνας Πρόξενος στα Σέρρας Ευγένιος Χ. Άννινος Καβαλλιεράτος ανέλαβε άτυπα τη θέση του νομάρχη Σερρών. Η θητεία του ήταν σύντομη, καθώς απομακρύνθηκε από τη θέση αυτή τον Μάρτιο 1914.  Η περίοδος αυτή ήταν ιδιαίτερα ταραγμένη, καθώς η περιοχή των Σερρών βρισκόταν σε μεταβατική φάση μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και εν μέσω των προετοιμασιών για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σύντομη θητεία του Καβαλιεράτου αντικατοπτρίζει την πολιτική αστάθεια και τις συνεχείς αλλαγές στις διοικητικές θέσεις που χαρακτήριζαν την εποχή. Χαρακτηριστικό είναι πως ο  Ευγένιος Χ. Άννινος Καβαλλιεράτος έκανε άμεσα ενέργειες από τις 8 Ιουλίου 1913 για να πάρει αποζημίωση σε αντίθεση με τους υπόλοιπους φτωχούς ανθρώπους...και τα πήρε/

Φωτό αρχείου Φως Στις 14 Ιουνίου 1926 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η εβδομαδιαία εφημερίδα «Νιγρίτα», με ιδρυτή και Διευθυντή τον Κωνσταντίνο Υφαντή. Η εφημερίδα εκδιδόταν από τους Αφούς Πιλιχού, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για τη στοιχειοθέτηση, και συμμετείχαν ως συντάκτες ο Μίμης Βουβαλίδης, δικηγόρος, ο Γεώργιος Αυγίκος, δασάρχης, και ο Παναγιώτης Πανάγος, γεωπόνος. Η εφημερίδα είχε διαστάσεις 50Χ30 εκατοστά και κυκλοφορούσε αδιάκοπα μέχρι την περίοδο της Κατοχής.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αρχίζει η «Ανακωχή των Χριστουγέννων». 24 Δεκεμβρίου 1914 Η Ανακωχή των Χριστουγέννων ήταν μια σειρά από εκτεταμένες ανεπίσημες εκεχειρίες που έλαβαν χώρα στο Δυτικό Μέτωπο στις γιορτές των Χριστουγέννων του 1914 κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια της βδομάδας πριν από τα Χριστούγεννα, Γερμανοί και Βρετανοί στρατιώτες άρχισαν να ανταλλάσσουν γιορτινές ευχές και τραγούδια ανάμεσα στα χαρακώματά τους. Σε μερικές περιπτώσεις η ένταση ελαττώθηκε σε βαθμό που οι στρατιώτες περπατούσαν απέναντι για να κουβεντιάσουν με τους αντιπάλους τους και να τους δώσουν δώρα. Την παραμονή και ανήμερα των Χριστουγέννων πολλοί στρατιώτες και από τις δυο πλευρές — καθώς και, σε μικρότερο βαθμό, Γαλλικές μονάδες — επιχείρησαν με δική τους πρωτοβουλία στην ουδέτερη ζώνη κάνοντας παρέα μεταξύ τους και ανταλλάσσοντας τρόφιμα και ενθύμια. Παράλληλα έγιναν κοινές κηδείες, ενώ σε πολλές από τις συναντήσεις οι αντίπαλοι στρατιώτες τραγούδησαν μαζί τα κάλαντα ή έπ...