ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φύλλο: 14/3/1913, Σελίδα: 1 Στις 10 Μαρτίου 1913, πραγματοποιήθηκε "Δοξολογία" για την ανάρρηση στον θρόνο του νέου βασιλιά Κωνσταντίνου στις Σέρρες. Φύλλο: 14/3/1913, Σελίδα: 2 Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία μεταξύ άλλων ανέφερε την επομένη: Η ανάρρηση του νέου βασιλιά των Ελλήνων, Κωνσταντίνου, του σημαιοφόρου αυτού των εθνικών μας ιδεών, μας ξύπνησε από τον βαρύ πόνο που μας είχε προκαλέσει ο θάνατος του αείμνηστου βασιλιά μας. Η ψυχική μας θλίψη, που μας είχε πνίξει και μας έκανε να μένουμε σιωπηλοί και λυπημένοι, έφυγε απότομα και τη διαδέχτηκε η χαρά και οι ζητωκραυγές για τον νέο μας βασιλιά. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος, γύρω από τον οποίο είχε ενωθεί η ελπίδα όλου του Ελληνικού Έθνους, έγινε πια βασιλιάς μας. Και όλοι εμείς, οι Έλληνες, νιώσαμε την ανάγκη να χαιρετίσουμε με ενθουσιασμό την ανάρρηση του νέου βασιλιά, του ελευθερωτή και στρατηγού Κωνσταντίνου, σε αυτόν τον μεγαλειώδη ναό. Παρέστησαν στον ναό όλοι οι Έλληνες. Αξιωματικοί του 3ου Ιππικού Τάγματο των...

Στις 7 Μαρτίου 1913, στον Ι.Ν. Αγίων Θεοδώρων Σερρών, πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη τελετή για τον θάνατο του βασιλιά Γεωργίου Α΄.  Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε : Στις Σέρρες, 8 Μαρτίου Εξάλλου, με ενθουσιασμό και πολλές εκδηλώσεις, η ελληνικότατη πόλη των Σερρών πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσε μέσω των στηλών της αγαπημένης "Μακεδονίας" με λόγια γεμάτα πόνο και ειλικρίνεια, τα γεγονότα που δυστυχώς και σήμερα πρέπει να αναφέρω ξανά. Η ελληνικότατη κοινωνία των Σερρών γιόρτασε θερμά το μεγάλο εθνικό γεγονός της πτώσης των Ιωαννίνων, αλλά ταυτόχρονα, με ζωηρό τρόπο, εξέφρασε και την βαθιά θλίψη της για τον θάνατο του βασιλιά, που κατέκλυσε την πόλη με πένθος. Μας δυσκόλεψε πολύ να πιστέψουμε την τραγική φήμη για τη δολοφονία του αγαπητού μας βασιλιά από σφαίρα, όμως, όταν τα τηλεγραφήματα επιβεβαίωσαν τη θλιβερή αυτή είδηση και η ελπίδα για διάψευση έσβησε, τότε η γενική κατήφεια και ο θρήνος κυριάρχησαν σε όλα τα πρόσωπα. Η αγορά αμέσως έπαψε να κινείται, οι σημαίες κατέβηκα...

Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας δολοφονήθηκε αργά το απόγευμα της 18ης Μαρτίου 1913 στην Θεσσαλονίκη, από έναν Σερραίο θωρούμενο αναρχικό ονόματι Αλέξανδρος Σχινάς. Πορτρέτο του Σχινά, που δημοσιεύθηκε στους Νιου Γιορκ Τάιμς (13 Απριλίου 1913). Την ημέρα της δολοφονίας, ο Βασιλιάς Γεώργιος ήταν στη Θεσσαλονίκη, που πρόσφατα είχε απελευθερωθεί από τους Οθωμανούς από τον γιο του, Πρίγκιπα Κωνσταντίνο. Μετά από 50 χρόνια βασιλείας, ο Γεώργιος, νιώθοντας αδύναμος, σχεδίαζε να παραιτηθεί κατά τη διάρκεια του επερχόμενου Χρυσού Ιωβηλαίου του τον Οκτώβριο. Το απόγευμα έκανε την καθημερινή του βόλτα στους δρόμους της πόλης, με ελάχιστη προστασία, όπως έκανε στην Αθήνα καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας του. Περίπου στις 5:15 μ.μ. κοντά στον Λευκό Πύργο, ο Αλέξανδρος Σχινάς τον πυροβόλησε με ένα περίστροφο. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, αλλά πέθανε πριν την άφιξή του. Για να αποφευχθεί δυσαρέσκεια των Ελλήνων προς τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που κατοικούνταν σε μεγάλο β...

Τα νέα για την δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α΄ από τον Αλέξανδρο Σχινά στις 5 Μαρτίου 1913 σόκαραν βαθιά την Ελλάδα. Στις Σέρρες την επόμενη μέρα στις 6 Μαρτίου 1913, τα  καταστήματά  ήταν κλειστά και υπήρχε αναστάτωση στους κατοίκους. Στην Αθήνα, οι εφημερίδες τυπώνονταν με μαύρα πλαίσια και έφεραν επαινετικά άρθρα για τον αποθανόντα μονάρχη. Όλοι οι Υπουργοί εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους στη βασίλισσα Όλγα, χήρα του Γεωργίου Α΄, η οποία ήταν στην Αθήνα όταν δολοφονήθηκε ο σύζυγός της, και στην οποία έφεραν τα δυσάρεστα νέα ο γιος της Ανδρέας, η νύφη της Αλίκη και ο εγγονός της Γεώργιος. Στις 19 Μαρτίου, την επόμενη μέρα μετά τη δολοφονία του βασιλιά, όλα τα δημόσια ιδρύματα έκλεισαν, αναρτήθηκαν μεσίστιες σημαίες, ενώ κανονιοβολισμοί σε τακτά χρονικά διαστήματα υποδήλωναν το εθνικό πένθος και καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα. Εν τω μεταξύ, ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοίνωσε στο Κοινοβούλιο την ανάρρηση στο θρόνο του Διαδόχου Κωνσταντίνου. Στις Σέρρες οι κάτοικοι  έκλεισαν ...

Στις 13 Ιανουαρίου 1913, ο Μητροπολίτης Απόστολος ( Χριστοδούλου ) τέλεσε Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό, όπου από τον επισκοπικό του θρόνο απήγγειλε ένα ποίημα δικής του σύνθεσης. Το ποίημα αναφερόταν στα «Θαλασσοπούλια» του Παύλου Κουντουριώτη, εκφράζοντας τον θαυμασμό και τον έπαινο για τη νίκη του ελληνικού στόλου στη ναυμαχία της Λήμνου.

Παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, Ιερά Μονή Σταυρονικήτα (Αύγουστος 2006). Στις 10 Ιανουαρίου 1913, με την έκδοση «παραχωρητηρίου» εγγράφου, η Ιερά Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους απέκτησε οκτώ στρέμματα χωράφια στις τοποθεσίες «Κοκκινόγια» και «Τζερούδι» της περιοχής Ζερβοχωρίου. Η απόκτηση πραγματοποιήθηκε ως εξόφληση παλαιότερου χρέους προς τη μονή. Το Ζερβοχώρι μέχρι το 1935 ανήκε στην κοινότητα Χουμνικού (πρώην Χούμκου) της επαρχίας Νιγρίτης.

 Στις 9 Δεκεμβρίου 1913 κυκλοφόρησε η πρώτη σερραϊκή εφημερίδα μετά την απελευθέρωση της περιοχής και την ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος, με τίτλο «ΣΕΡΡΑΙ».  Η εφημερίδα ήταν «εβδομαδιαία, πολιτική, κοινωνιολογική, φιλολογική, δικαστική και των ειδήσεων» και είχε ως διευθυντή τον δικηγόρο Δ.Σ. Παπαντωνίου και διαχειριστή τον Β.Σ. Παπαντωνίου.  Αποτελούνταν από τέσσερις σελίδες, είχε διαστάσεις 37x45 εκ. και η τιμή κάθε φύλλου ήταν πέντε λεπτά. 

Στις 8 Νοεμβρίου 1913, οι Σερραίοι, αντιμετωπίζοντας τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και καταστροφές στην πόλη τους μετά την απελευθέρωση, συγκεντρώθηκαν στο μέγαρο του Διοικητηρίου. Σκοπός τους ήταν η εκλογή μιας επιτροπής που θα αναλάμβανε τη διαχείριση των ζητημάτων αποκατάστασης, τον καθορισμό οικοπέδων και την επίλυση οικονομικών θεμάτων. Η επιτροπή που εξελέγη είχε ως επίτιμο πρόεδρο τον Πρόξενο Σερρών και Νομάρχη Ευγένιο Καβαλιεράτο και περιλάμβανε εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας: τους προέδρους Γκίνη και Χατζιστογιάννη, τον γραμματέα Πολυμέρου και μέλη όπως τους Σχοινά, Μόσχο, Μαρούλη, Αζαρία, τον Τούρκο Δήμαρχο Ακήλ - Μπέη, καθώς και τους Ταβτζή Εφένδη, Φερίτ Μπέη, Τριανταφύλλου και Ζαγκαρόλα. Αυτή η επιτροπή θα αναλάμβανε σημαντικά καθήκοντα για την ανασυγκρότηση της πόλης, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των κατοίκων και τις προκλήσεις της εποχής.  Φυσικά τα μέλη της επιτροπής είχαν ήδη φροντίσει να ζητήσουν αποζημιώσεις για τις δικές τους ζημιές, τις οποίες έλαβαν αδ...

Το ταξίδι του Βουλγάρου τσάρου στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διέλευσή του από τις Σέρρες, ο τσάρος Φερδινάνδος συναντά τον Δολοφόνο Βούλγαρο ηγέτη Νίκολοφ, γνωστό στους Βούλγαρους ως "βασιλιά του βουνού Ροδόπη" 1913-01-11 . 

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 3/10/1913, Σελίδα: 3 Στις 2 Οκτωβρίου 1913, ο Βασιλιάς της Ελλάδος Κωνσταντίνος Α΄ επισκέφτηκε τα Σέρρας Η εφημερίδα έγραψε: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ: ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΩΣΗ "ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙΣ ΚΟΥΜΠΑΡΕ!" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Η πόλη των Σερρών γιορτάζει όπως εχθές. Τα καταστήματα είναι κλειστά και στολισμένα με γαλάζιες κορδέλες. Ο στρατός, σε δύο σειρές, κατέλαβε τον δρόμο που οδηγεί από τα ανατολικά μέχρι το Πεδίον του Άρεως. Ολόκληρη η πόλη συγκεντρώθηκε στον χώρο της επιθεώρησης, όπου ο Βασιλιάς έφτασε στις 10 το πρωί. Με την άφιξη της Α.Μ., η φρουρά παρουσίασε όπλα, και οι γυναίκες έρριχναν λουλούδια στον Βασιλιά ενώ ζητωκραυγές αντηχούσαν δυνατά. Ο Βασιλιάς συνοδευόταν από τους στρατηγούς Δούσμανη, Μεταξά και Καλλάρη, τους επιτελάρχες Βιβίδου και Ζυμβρακάκη και τον ταξίαρχο Δελλαπόρτα του μηχανικού. Η άφιξη στο Πεδίο του Άρεως Η Α.Μ. κατέβηκε από το αυτοκίνητο και ανέβηκε στο άλογο του διοικητή Μπεγκουκαίου, αφού πρώτα χαιρέτισε τους παρευρισκό...

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 2/10/1913, Σελίδα: 3 Τη 1η Οκτωβρίου 1913 ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α  από την Ηράκλεια φτάνει στις Σέρρες μέσο Σιδηροκάστρου Η εφημερίδα Σκριπ έγραψε: Ανακοινώθηκαν χθες νέες λεπτομέρειες της περιοδείας της Α.Μ. του Βασιλιά. Έτσι, έγινε γνωστό ότι ο Βασιλιάς δέχθηκε σε ακρόαση τον Αρχιραβίνο Θεσσαλονίκης, ο οποίος είπε στον Βασιλιά: «Έχω την τιμή και την ευχαρίστηση να παρουσιαστώ ενώπιον της Υμετέρας Μεγαλειότητας ως εξερχόμενος μόλις από το ναό, όπου όλοι προσευχηθήκαμε για τη μακροημέρευση της Υμετέρας Μεγαλειότητας». Ο Αρχιραβίνος διαβεβαίωσε τον Βασιλιά για την νομιμοφροσύνη των Ισραηλιτών. «Σε όλον τον κόσμο», είπε ο Αρχιραβίνος, «οι Ισραηλίτες, σύμφωνα με τις διατάξεις της θρησκείας μας, είναι πιστοί υπήκοοι των χωρών στις οποίες διαμένουν και υπερασπίζονται πάντα τις χώρες αυτές με το αίμα τους». Ο Βασιλιάς εξέφρασε την ευχαρίστησή του και δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ να αποδοθούν σε μέρος των υπηκόων του εγκλήματα θρησκευτικά. Πρόσθεσε ...

Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, Φύλλο: 10/9/1913, Σελίδα: 1. Η επίσκεψη του πρόξενου της Αυστρίας στην Θεσσαλονίκη στα ερείπια του Αυστριακού προξενείου στα Σέρρας, από την εφημερίδα Μακεδονία στις 10 Σεπτεμβρίου 1913: Η εφημερίδα έγραψε: Ο πρόξενος της Αυστρίας στη Θεσσαλονίκη, επισκεπτόμενος τα ερείπια του Αυστριακού προξενείου στις Σέρρες, το οποίο καταστράφηκε όταν πυρπολήθηκε..(Η επίσκεψη είναι προηγούμενης ημέρας) Ο ἐν Θεσσαλονίκη πρόξενος τῆς Αὐστρίας ἐπισκεπτόμενος τὰ ἐρείπια τοῦ Αὐστριακού προ ξενείου τῶν Σερρών, τὸ ὁποῖον κατέστρεψαν πυρπολήσαντες 

Το γράμμα που έστειλε ο Έλληνας στρατιώτης από τις Σέρρες στις 15 Αυγούστου 1913, αποτελεί μια ζωντανή μαρτυρία των τραγικών συνεπειών που είχε υποστεί η πόλη μετά την καταστροφή της κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Ο στρατιώτης, μέσα από την επιστολή του, περιγράφει με συγκλονιστική απλότητα την κατάσταση των Σερρών, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι το εναπομείναν τμήμα της πόλης μετά την καταστροφή δεν μπορεί καν να ονομαστεί πόλη. Αυτή η φράση αντικατοπτρίζει τη βαθιά απογοήτευση και θλίψη του στρατιώτη, καθώς η πόλη είχε καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς, κυρίως από τις πυρκαγιές και τις εχθροπραξίες που σημειώθηκαν κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο, όταν οι βουλγαρικές δυνάμεις, κατά την αποχώρησή τους, προέβησαν σε εκτεταμένες καταστροφές. Το γράμμα αυτό αποτελεί σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο που αποτυπώνει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρέθηκαν οι Σέρρες εκείνη την περίοδο. Ο στρατιώτης έγραψε "... Περί Σερρών δεν γράφω τίποτα, διότι το εναπομείναν μετά την καταστρο...

Στις 30 Ιουλίου  1913, οι κάτοικοι του Μελενίκου συγκάλεσαν ένα μεγάλο συμβούλιο και πήραν την κρίσιμη απόφαση να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα, μιας και το Μελένικο πέρασε σε βουλγάρικα χέρια με την συνθήκη του Βουκουρεστίου της 28 Ιουλίου 1913.

Φωτογραφία των αντιπροσωπειών στη διάσκεψη ειρήνης. Συνθήκη Βουκουρεστίου, παραχώρηση Μοναστηρίου και Μελένικου, 28 Ιουλίου 1913 Το Μελένικο απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό (λόχο εθελοντών) στις 30 Ιουνίου του 1913, προελαύνοντας για την Κρέσνα. Οι κάτοικοι παραδόθηκαν σε ξέφρενο πανηγύρι, ανοίγοντας τα περίφημα κρασιά τους για τον ελληνικό στρατό. Η απόφαση του Συνεδρίου του Βουκουρεστίου που επιδίκαζε το Μελένικο και το Πετρίτσι στη Βουλγαρία, ελήφθη στις 28 Ιουλίου του 1913. Οι Μελενίκιοι έμαθαν την απόφαση την επομένη και αποφάσισαν με γενική συνέλευση των κατοίκων, στις 30 Ιουλίου του 1913, να ακολουθήσουν τον ελληνικό στρατό και να εγκαταλείψουν για πάντα την πατρίδα τους. Το ίδιο αποφάσισαν και όλοι σχεδόν οι κάτοικοι των ελληνικών χωριών, του Πετριτσίου και του Σταρτσόβου. Αντιπρόσωποι των κατοίκων επισκέφτηκαν το στρατηγείο του ελληνικού στρατού στο Λιβούνοβο, όπου βρισκόταν και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. Η αναχώρηση των κατοίκων θα διευκολυνόταν από το Γενικό Στρατηγείο ...