Στις 26 Δεκεμβρίου 1884 (14 με το παλιό ημερολόγια), πραγματοποιήθηκε συνέλευση των Σερραίων προκρίτων (ενώ την επομένη ο μητροπολίτης Σερρών Ναθαναήλ έστειλε τηλεγραφικά στον Οικουμενικό Πατριάρχη μια περίληψη του πρακτικού της συνέλευσης ). Στην συνέλευση οι Σερραίοι αποκήρυξαν κατηγορηματικά τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου, τα οποία παρουσίαζαν ψευδείς ειδήσεις περί βιαιοπραγιών κατά Βουλγάρων από Έλληνες και Οθωμανούς στις Σέρρες. Παράλληλα, απέρριψαν τα ανακριβή και αναχρονιστικά στοιχεία του Αιμίλιου Λαβελαίη σχετικά με την πληθυσμιακή σύνθεση της Μακεδονίας. Στη συνέλευση συμμετείχαν μέλη της δημογεροντίας, των εφορειών του νοσοκομείου και των σχολείων, του διοικητικού συμβουλίου, του πολιτικού δικαστηρίου, του εμποροδικείου, του δημαρχείου, διπλωματούχοι επιστήμονες, αντιπρόσωποι των ενοριών της πόλης, των εσναφίων και των μουχτάρηδων. Ο ανταποκριτής του Νεολόγου σχολίασε χαρακτηριστικά:  «Αι Σέρραι, ο οφθαλμός της ανατολικής Μακεδονίας, ίσως πρώται αξιεπαίνως και αξι...

Στις 26 Δεκεμβρίου 1950, ο Νομαρχιακός υπάλληλος Παναγιώτης Λειβαδάς (26-12-1950 έως 30-4-1951).αντικατέστησε τον Δήμαρχο  Βασίλειο Χατζηιακώβου   ( 17-12-1950 έως 25-12-1950)

Στις  26 Δεκεμβρίου  1937, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία " Le mensonge de Nina Petrovna " ( Τα ψεύδη της Νίνας Πέτροβνα). Le mensonge de Nina Petrovna, είναι μια γαλλική δραματική ταινία του 1937, σκηνοθετημένη από τον Viktor Tourjansky και με πρωταγωνιστές τους Isa Miranda, Fernand Gravey και Aimé Clariond. Είναι ένα remake της σιωπηλής ταινίας του 1929 The Wonderful Lies of Nina Petrovna, με την πλοκή να έχει μεταφερθεί από την Ρωσική Αυτοκρατορία στην Αυτοκρατορική Βιέννη. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Guy de Gastyne. Σύνοψη Μια όμορφη Ρωσίδα γυναίκα στη Βιέννη γίνεται η ερωμένη του ισχυρού βαρόνου Engern. Ωστόσο, γνωρίζει και ερωτεύεται έναν νεαρό αξιωματικό του στρατού. Είναι έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα για εκείνον, αλλά γνωρίζοντας ότι ο βαρόνος θα καταστρέψει την καριέρα του, αναγκάζεται να τον αφήσει και να επιστρέψει στον πρώην εραστή της. Μερικοί από τους ηθοποιούς Isa Miranda ως Nina Petrovna Fernan...

  Το κατάλευκο εκκλησάκι της Παναγιάς της Νησιώτισσας βρίσκεται στα νότια της Άνω Μεριάς στην Φολέγανδρο. Από τον κεντρικό δρόμο που διασχίζει την Άνω Μεριά στρίβουμε αριστερά 300 μέτρα μετά τον Άγιο Ανδρέα, στον στενό τσιμεντόδρομο. Ο δρόμος συνεχίζει για 450 μέτρα και στην συνεχίζει σαν χωματόδρομος για άλλα 450μ. Στα μισά της διαδρομής, νότια στο βάθος, ξεχωρίζει το φανάρι του φάρου της Ασπροπούντας. Ο δρόμος σταματά πριν το εκκλησάκι, που βρίσκεται μέσα σε περιφραγμένο κτήμα, και θα πρέπει να προσέξουμε για να βρούμε την είσοδο για το μονοπατάκι που θα μας οδηγήσει σε αυτό. Το εκκλησάκι κτίσθηκε με ιδιωτική δωρεά το 1965 μ.Χ. από τον Γεώργιο Σταματίου Μαρινάκη. Αρχικά υπήρχε ένα κατεστραμμένο εκκλησάκι μέσα στο χωράφι το οποίο ανοικοδομήθηκε μετά από ένα όραμα που είχε ο Γεώργιος Μαρινάκης. Συγκεκριμένα, η Παναγία του παρουσιάστηκε στον ύπνο του με μαύρα ρούχα και ταλαιπωρημένη και του ζήτησε να της φτιάξει το σπίτι της. Εκείνος της εξέφρασε την απορία του για το παρουσιαστικό ...

Ο ναός, αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο Κυρά Αντιβουνιώτισσα, αποτελεί ένα από τα παλαιότερα και πλουσιότερα εκκλησιαστικά μνημεία της Κέρκυρας και πιθανότατα κτίστηκε στο τέλος του 15ου αιώνα μ.Χ. Είναι μια μονόχωρη, ξυλόστεγη βασιλική που διασώζει άθικτη την ιδιαιτερότητα του κερκυραϊκού ναού της εποχής, την ύπαρξη δηλαδή του εξωνάρθηκα που περιβάλλει το ναό από τις τρεις πλευρές. Ο ναός εσωτερικά είναι ιδιαίτερα υποβλητικός με ψηλά στασίδια, ζωγραφιστή ταπετσαρία στους τοίχους και ουράνια με επίχρυσα ξυλόγλυπτα θέματα.  Το τέμπλο είναι λίθινο όπως λίθινες είναι και οι πλάκες του δαπέδου του κυρίως ναού όπως και των εξωναρθήκων, όπου οι περισσότερες είναι επιτάφιες με εγχάρακτα ή ανάγλυφα ονόματα και οικόσημα ευγενών, μεγάλων πρωτοπαπάδων αλλά και γενικότερα σημαντικών προσώπων της Κέρκυρας. Ο ναός αποτελεί το τελευταίο δείγμα του παραδοσιακού Κερκυραϊκού ρυθμού (Βασιλική Επτανησιακού Τύπου) με εξωνάρθηκα στη Βόρεια, τη Νότια και Δυτική πλευρά του. Οι τοίχοι του είναι καλυμμένο...

  Ο ενοριακός Ιερός Ναός Παναγίας Κοιμήσεως Οδηγήτριας Λατομιτίσσης Χίου άρχισε να κτίζεται το 1927 μ.Χ. και εγκαινιάσθηκε την 5η Ιουλίου 1936 μ.Χ. από το μητροπολίτη Χίου Ιωακείμ Στρουμπή. Είναι ένας θαυμάσιος πετρόκτιστος ναός ,που δεσπόζει σε όλη την περιοχή του Λατομίου και με το ιλαρό φως του τη νύκτα συγκινεί κάθε περαστικό. Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιότερα στο χώρο αυτό υπήρχε η Ιερά Σκήτη Λατομίου. Ο ναός είναι βυζαντινού ρυθμού, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο άμβωνας βρίσκεται πάνω από την Ωραία Πύλη. Ο πρώτος που βαπτίσθηκε στον ναό είναι ο Αντώνιος Κουκουνάρης, θεολόγος καθηγητής. Ο αδελφός του Γεώργιος Κουκουνάρης, η σύζυγός του Καλλιόπη και τα τέκνα τους αποτελούν Μεγάλους Δωρητές και Ευεργέτες του Ιερού Ναού με την κατασκευή πλείστων έργων και ειδικά την ανέγερση του περικαλλέστατου Κουκουνάρειου Πνευματικού Κέντρου. Η μεγάλη σε έκταση και πληθυσμό αυτή ενορία της Χίου περιλαμβάνει το παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου καθώς και το ναό του Αγίου Φανουρίου, έχει κοιμητήριο ...

 Ο ιερός ναός της Παναγίας Αλεξιωτίσσης, ιστορείται πριν το 1713 μ.Χ. Ο ενοριακός αυτός ναός λειτουργεί και ως κοιμητηριακός και βρίσκεται στην άνω πόλη της Πάτρας. Η παράδοση τον θέλει ως παλαιό παρεκκλήσιο της Ιεράς Μονής Γηροκομείου. Το επωνύμιον Αλεξιώτισσα είναι ένα από τα άπειρα ονόματα, που έχουν προσδοθεί στην Μητέρα του Σωτήρος Χριστού και εντάσσεται σε αυτά που σημαίνουν αποτροπή από κάθε κακό. Προέρχεται από το παλαιό ρήμα "αλέξω", το οποίο έχει προέλευση από την ρίζα «άλεξ-» που έχει συνήθως την έννοια της αποσοβήσεως. Αλεξιώτισσα λοιπόν, σημαίνει Αποδιώκτρια επερχομένων κακών και πιθανώς επικειμένων κινδύνων. Ο λαός της περιοχής επικαλείται την Παναγία για να αποτρέψει ενδεχόμενα κακά και συμφορές. Στον φερώνυμο ναό της «Παναγίας Αλεξιωτίσσης» υπάρχει παλαιά εικόνα, καλλιτεχνικής αξίας με μεταγενέστερη αργυρά επένδυση. Με απόφαση του πρώην Μητροπολίτου Πατρών μακαριστό Νικόδημο, καθωρίσθη εόρτιος πανήγυρις από του έτους 1994 μ.Χ., την επομένη ημέρα της Μεγάλης εο...

Εντός της μεγαλοπρεπούς Βασιλικής της του Χριστού Γεννήσεως στη Βηθλεέμ ξεχωρίζει η θαυματουργός εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, της επονομαζόμενης Βηθλεεμίτισσας. Η ιερή εικόνα της Παναγίας Βηθλεεμίτισσας είναι η εφέστιος εικόνα της Βασιλικής της Γεννήσεως του Χριστού στη Βηθλεέμ και βρίσκεται τοποθετημένη σε περίοπτο προσκυνητάριο, στη δεξιά πλευρά της νοτίου εισόδου του αγίου Σπηλαίου της Γεννήσεως. Η άπειρη στοργή, που ξεχειλίζει από τα μάτια της εικόνας της Παναγίας, και το γαλήνιο βλέμμα της, γλυκαίνουν και ευφραίνουν τις καρδιές των πιστών. Αντίστοιχα ο ρουχισμός της εικόνας της Θεοτόκου, που είναι καλυμμένος με πολυτελή υφάσματα και πολύτιμα πετράδια, προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση. Σαφή ιστορικά στοιχεία για την προέλευση της εικόνας δεν υπάρχουν. Εικάζεται ότι αυτή προέρχεται από τη Ρωσία και ειδικότερα η ευσεβής παράδοση τη συνδέει με την Αυτοκράτειρα των Ρώσων Αικατερίνη, η οποία επισκεπτόμενη την Αγία Γη και τη Βηθλεέμ, μετά από θαύμα που της επιτέλεσε η Παναγία, χάρισε τα τσ...

Η Παναγία της Θεοσκέπαστης, το Ιερό Ενοριακό Παρεκκλήσι στο Ημεροβίγλι, πραγματικά είναι ένας παράδεισος που στέκεται εκεί ψηλά, αποτελώντας τον μοναδικό μάρτυρα στο Σκάρο. Κάθε χρόνο, σε αυτήν την ημέρα, γιορτάζει, αναδεικνύοντας την ομορφιά της. Η απίστευτη θέα αυτής της εκκλησίας που είναι χτισμένη στη δυτική άκρη του βράχου του Σκάρου, κόβει την ανάσα. Το μοναδικό αυτό αρχιτεκτονικό θαύμα αναδεικνύει την ομορφιά του τόπου και συνεχώς εμπνέει τους επισκέπτες του. Κάθε γωνιά, κάθε γραφική λεπτομέρεια του εκκλησιαστικού συναρπάζει. Είναι ενδιαφέρον που ο λογοτέχνης Ηλίας Βενέζης αντιλήφθηκε και εκτίμησε τόσο πολύ αυτήν την αρχιτεκτονική και φυσική ομορφιά που ενέπνευσε ακόμα και ένα διήγημά του. Το γεγονός αυτό δείχνει πόσο βαθιά μπορεί να επηρεάσει η μαγευτική παρουσία του εν λόγω εκκλησιαστικού συμβόλου ακόμα και τους πνευματικούς δημιουργούς. Ας συνεχίσουμε να γιορτάζουμε και να εκτιμούμε αυτά τα μοναδικά κοσμήματα που προσφέρει ο τόπος μας, καθώς διατηρούν ζωντανή την ιστορία και ...

Ο Όσιος Νικόδημος γεννήθηκε στο Πρίλεπ της νότιας Σερβίας το 1320 μ.Χ. από Έλληνα πατέρα και Σερβίδα μητέρα, συγγενή του δεσπότη Λαζάρου. Νέος ασκήθηκε στο Άγιον Όρος και συνδέθηκε με τον ησυχαστή πατριάρχη Φιλόθεο Κόκκινο (βλέπε 11 Οκτωβρίου), τον Γρηγόριο Παλαμά (βλέπε 14 Νοεμβρίου), τον αγιογράφο Πανσέληνο και τον αυτοκράτορα Ιωάννη Κατακουζινό. Έμαθε ζωγραφική και καλλιγραφία. Έζησε στις Μονές Ρωσικού και Χιλανδαρίου, της οποίας έγινε ηγούμενος. Ως ηγούμενος είχε περίπου εκατό μοναχούς, Έλληνες, Σέρβους, Ρουμάνους, Βουλγάρους, των οποίων τις ψυχές έτρεφε με την Αγία Γραφή και τα πατερικά κείμενα. Πολλούς μαθητές είχε σε όλο το Άγιον Όρος, με τους οποίους αργότερα αλληλογραφούσε. Εξελέγη Πρώτος του Αγίου Όρους. Για ένα διάστημα έζησε σε σπήλαιο, κοντά στο Χιλανδάρι. Η υπομονή του στους πειρασμούς, η ιερά ησυχία, η καλλιέργεια της νοεράς προσευχής, η κάθαρση και η απάθεια που απέκτησε τον αξίωσαν του προορατικού και θαυματουργικού χαρίσματος. Αργότερα ίδρυσε στην Κράινα της Βουλγαρία...

Bάλλεις τον εχθρόν, ος σε βέβληκε πάλαι, Kωνστάντιε συ και λαμβάνεις βραβείον. Ο Άγιος Κωνστάντιος γεννήθηκε στο Νοβγκορόντ της Ρωσίας και εκάρη μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Διετέλεσε εφημέριος στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας του Κιέβου και στην συνέχεια υπηρέτησε ως εφημέριος στον ναό της ρωσικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Είχε ιδιαίτερα μεγάλη μόρφωση και γνώριζε τη ρωσική, τουρκική και ελληνική γλώσσα. Όλοι του έτρεφαν μεγάλο σεβασμό και ειλικρινή εκτίμηση και τον προόριζαν για επίσκοπο. Κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο ήλθε στο Άγιον Όρος και μόνασε στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Ύστερα από προσκύνημά του στα Ιεροσόλυμα επέστρεψε στη Μεγίστη Λαύρα και συνδέθηκε μετά του επισκόπου πρώην Άρτης Νεοφύτου και του βιογράφου του παπα-Ιωνά Καυσοκαλυβίτη. Όταν επιτεύχθηκε η ειρήνη μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, ο Άγιος πήγε πάλι στην Κωνσταντινούπολη και παρέμεινε σαν εφημέριος στην ίδια πρεσβεία. Εκεί όμως, άγνωστο για ποιους λόγους, ήλθε σε προστριβή με τον Ρώσο Πρέσβη και είτε...

Ὡς ἐξ ἀκανθῶν τῶν Ἰουδαίων ῥόδον, Ὁ θεῖος ἀνθεῖ καὶ θανών, Κωνσταντῖνος. Ο Όσιος Κωνσταντίνος ήταν από τα Σύναδα της Φρυγίας. σε νεαρή ηλικία προσπάθησε να ακολουθήσει τη ζωή των ενάρετων χριστιανών. Ο νεαρός Ιουδαίος, ο οποίος έφερε την χριστιανική πίστη ήδη στη ψυχή του, αποφάσισε να φύγει από το θόρυβο του κόσμου, και μετέβη στο μοναστήρι Φουβούτιον, του οποίου οι μοναχοί φημίζονταν για την θεάρεστη ζωή τους. Αφού δοκιμάσθηκε αρκετά και πείστηκαν για την ειλικρινή και φωτεινή πίστη του, του έδωσαν το άγιο βάπτισμα και τον ονόμασαν Κωνσταντίνο. Έγινε έτσι αδελφός της Μόνης και επιδόθηκε στη μελέτη των πνευματικών πραγμάτων. Όμως αυτό δεν του ήταν αρκετό, ήθελε να διδάξει και στους άλλους ανθρώπους την αγάπη του Χριστού. Γι' αυτό άρχισε να μεταβαίνει από την μία πόλη στην άλλη και να κηρύσσει το λόγο του Θεού. Μεταξύ άλλων, επισκέφτηκε τον Όλυμπο στα Μύρα της Λυκίας, την Κύπρο, την Αττάλεια, την Ατρώα, όπου και απεβίωσε ειρηνικά.

Χριστῷ παραστάς, Εὐθύμιε τρισμάκαρ, Πλήρης ἀλήκτου τυγχάνεις εὐθυμίας. Ο Σ. Ευστρατιάδης, στο Αγιολόγιό του, αναφέρει για τον Άγιο αυτόν τα εξής: «Ἤκμασεν ἐπὶ τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης (780 - 797 μ.Χ.), γεννηθεὶς ἐν Λυκαονίᾳ καὶ σπουδάσας ἐν Ἀλεξάνδρειᾳ. Μετὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τῶν σπουδῶν αὐτοῦ κατέφυγεν εἰς μονήν τινα ἀποκαρεῖς μοναχὸς καὶ διαπρέψας ἐν τῇ μοναχικῇ πολιτείᾳ· διὰ δὲ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν παιδείαν αὐτοῦ προεβιβάσθη εἰς τὸν μητροπολιτικὸν θρόνον τῶν Σάρδεων, λαβὼν μέρος ἐν τῇ κατὰ τῶν εἰκονομάχων ἀθροισθείσῃ ἐν Νίκαιᾳ τὸ δεύτερον Ἑβδόμῃ οἰκουμενικῇ συνόδῳ (787 μ.Χ.), ἐν ᾗ τὴν ὀρθὴν τῆς ἐκκλησίας δόξαν μετὰ παῤῥησίας καὶ θάῤῥους καθωμολόγησε καὶ ὑπέγραψε (ἴδε Mansi, τ. XII, σ. 1087-1088). Τὰ ἐξαιρετικὰ αὐτοῦ προσόντα ἐκτιμῶντες οἱ βασιλεῖς ἐνεπιστεύθησαν αὐτῷ διαφόρους δημοσίας ἀποστολάς, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῆς βασιλείας Νικηφόρου Α´ (802 - 811 μ.Χ.), ἐπὶ καταγγελίᾳ γενομένη παρὰ ἀνωτέρου ὑπαλλήλου ἐν Σάρδεσι ὅτι ἔκειρε μοναχὴν κόρην, ἣν ἐζήτει οὗτος εἰς γάμον, ὁ Εὐθύμιος ἐ...

Λεχὼ ἄμωμον ἀνδρὸς μὴ γνοῦσαν λέχος, Δώροις ἀμώμοις δεξιοῦμαι τοῖς λόγοις. Mολπὴν ἁγνοτάτῃ λεχοῖ εἰκάδι ἕκτῃ ἀείδω. Την επόμενη ημέρα από την Γέννηση του Ιησού Χριστού, εορτάζουμε την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Ὡς βρέφος βαστάζουσα, ἐν ταὶς ἀγκάλαις Ἁγνή, τὸν πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα ἔκ σοῦ, χαρᾶς ὤφθης πρόξενος, ὅθεν πᾶσα ἡ κτίσις, ἀνυμνεῖ χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, τὴν φρικτήν σου λοχείαν πηγὴν γὰρ ἀθανασίας, κόσμω ἐκύησας. Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον. Ὁ πρὸ ἑωσφόρου ἐκ Πατρὸς ἀμήτωρ γεννηθείς, ἐπὶ τῆς γῆς ἀπάτωρ ἐσαρκώθη σήμερον ἔκ σοῦ· ὅθεν Ἀστὴρ εὐαγγελίζεται Μάγοις, Ἄγγελοι δὲ μετὰ Ποιμένων ὑμνοῦσι, τὸν ἄχραντον τόκον σου, ἡ Κεχαριτωμένη. Ὁ Οἶκος Τὸν ἀγεώργητον βότρυν βλαστήσασα, ἡ μυστικὴ ἄμπελος ὡς ἐπὶ κλάδων, ἀγκάλαις ἐβάσταζε, καὶ ἔλεγε. Σὺ εἶ καρπός μου, σὺ εἶ ἡ ζωή μου. Ἀφ' οὗ ἔγνων, ὅτι καὶ ὃ ἤμην εἰμί, σύ μου Θεός· τὴν γὰρ σφραγῖδα τῆς Παρθενίας μου ὁρῶσα ἀκατάλυτον, κηρύττω σε ἄτρεπτον Λόγ...

Το Κάστρο των Χριστουγέννων Ματθαίος Τσαχουριδης την Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 19:00 στην κεντρική πλατεία Σιδηροκάστρου. Είσοδος ελεύθερη