ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Ακίσκλος (αναφέρεται επίσης ως Άσκυλος, Οκυσέλλος, στα Ισπανικά: Acisclo, στα Γαλλικά: Aciscle) (απεβίωσε το 304) ήταν μάρτυρας της Κόρδοβας, στην Ισπανία (Hispania – τη Ιβηρική Χερσόνησο, δηλαδή, τη σύγχρονη Πορτογαλία και Ισπανία). Η ζωή του αναφέρεται από τον Ευλόγιο της Κόρδοβας. Υπέστη μαρτύριο κατά τον Διωγμό του Διοκλητιανού μαζί με την αδελφή του, Βικτωρία. Η εορτή τους είναι στις 17 Νοεμβρίου. Υπάρχει αμφιβολία ως προς την ιστορική ακρίβεια της ύπαρξης της Βικτωρίας, ωστόσο και οι δύο μάρτυρες τιμούνταν στη Μοζαραβική λειτουργία (Mozarabic liturgy). Αφού συνελήφθησαν, ο Ακίσκλος και η Βικτωρία βασανίστηκαν. Σύμφωνα με την παράδοση, η Βικτωρία σκοτώθηκε από βέλη και ο Ακίσκλος αποκεφαλίστηκε. Μια διήγηση μαρτυρίου (passio) του δεκάτου αιώνα αναφέρει ότι ο Ρωμαίος έπαρχος της Κόρδοβας, Δίων, ένας «άδικος διώκτης των Χριστιανών», έριξε τον Ακίσκλο και τη Βικτωρία σε ένα πύρινο καμίνι. Ωστόσο, όταν άκουσε τον Ακίσκλο και τη Βικτωρία να ψάλλουν τραγούδια χαράς μέσα από το κ...

Ο Άγιος αυτός, άγνωστος στους Συναξαριστές, βρίσκεται στον Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς υπόμνημα. Ίσως να είναι ο ίδιος με τον μάρτυρα Σάκτο που γιορτάζεται την 25η Ιουλίου.

 Ἀσκητικὸς ἄγρυπνος ὀφθαλμὸς μύει, Ἰουστῖνος, τὸ θαῦμα τῶν ἠσκηκότων. Ο Άγιος  Ιουστίνος  απεβίωσε  ειρηνικά τη ζωή του. Τίποτε άλλο δεν είναι γνωστό γι’ αυτόν. Πρέπει να σημειωθεί ότι στο Αιθιοπικό Συναξάρι της 11ης Αυγούστου μνημονεύεται ένας Ιουστίνος, για τον οποίο λέγεται ότι κατοίκησε στην κορυφή ενός βουνού και έμαθε απ’ έξω τους Ψαλμούς και τα Βιβλία των Προφητών και των Αποστόλων. Δεν είναι γνωστό αν πρόκειται για τον ίδιο Ιουστίνο που τιμάται σήμερα.

Ἔχεις ἀθλητὴν Χριστὲ Λογγῖνον μέγαν. Ἔχεις δὲ καὶ Λογγῖνον ἀσκητὴν μέγαν. Ο Όσιος Λογγίνος ήταν ένας από τους λόγιους και σοφούς της ερήμου ασκητές. Κάποια σοφά αποφθέγματα του, περιλαμβάνονται στον Ευεργετινό, όπου ο Λογγίνος ρωτά τον Αββά Λούκια για διάφορα ζητήματα. Ο Όσιος Λογγίνος απεβίωσε ειρηνικά. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του: «O Όσιος ούτος Λογγίνος αφήκεν ημίν το απόφθεγμα τούτο· «Ώσπερ ο νεκρός ουκ αισθάνεταί τινος, ουδέ κρίνει τινα, ούτω και ο ταπεινόφρων ου δύναται κρίναι άνθρωπον, καν ίδη αυτόν προσκυνούντα τοις ειδώλοις» (σελ. 280 του Eυεργετινού). O ίδιος ούτος ερώτησε τον αββάν Λούκιον ούτω· «Θέλω ξενιτεύσαι». Kαι απεκρίθη εκείνος· «Eάν μη κρατήσης της γλώσσης σου ουκ εί ξένος, όπου αν απέλθης. Kαι ώδε ουν κράτησον της γλώσσης σου, και ξένος εί». Eρώτησε και δεύτερον· «Θέλω νηστεύσαι». Kαι απεκρίθη εκείνος· «Eίπεν Hσαΐας ο προφήτης. Eάν κάμψης ως κρίκον τον τράχηλόν σου, ουδ’ ούτως κληθήσεται νηστεία δεκτή. Aλλά μάλλον κράτησον των πονηρών ...

O Ζαχαρίας και Iωάννης άμα, Xερουβικόν νουν έσχον εξ αγρυπνίας. Οι δύο αυτοί Όσιοι αναφέρονται σε κάποια διήγηση, κατά την οποία ο Ιωάννης είδε τον Ζαχαρία τον Σκυτοτόμο (Σκυτοτόμος: σανδαλοποιός, ράπτης δερμάτων, κάτι παρόμοιο και μεταξύ σημερινού τσαγκάρη και τεχνίτη κατεργασίας και μεταποίησης δερματίνων ειδών) να βγαίνει από τον Ναό της Αγίας Σοφίας συνοδευμένο από θείο φως. Τον ακολούθησε στο σπίτι του και έμαθε ότι, αν και ήταν παντρεμένος, ζούσε με παρθενία και σωφροσύνη, όσα κέρδιζε από την τέχνη του τα μισά τα έδινε στους φτωχούς και ότι έζησε ζωή θεοφιλή (7ος αι. μ.Χ.). Για τον Ιωάννη λέγεται, ότι ήταν πλούσιος και αξιωματούχος. Περιφρόνησε όμως τα εγκόσμια και ζούσε ζωή απλή και ασκητική, συχνάζοντας κάθε μέρα στους ναούς, όπου έτυχε να συναντήσει και τον πιο πάνω σκυτοτόμο Ζαχαρία. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του: «Ένας άνθρωπος ένδοξος και περιφανής εις τα του κόσμου πράγματα, ονόματι Iωάννης, καταφρονήσας όλα τα του βίου ηδονικά, εμεταχειρίζετο ...

Η Αγία Χίλντα (Hilda) ήταν ηγουμένη του μεγάλου μοναστηριού του Whitby στη νότια Αγγλία. Γεννήθηκε το 614 μ.Χ. στην Northumbria και κοιμήθηκε το 680 μ.Χ. Ήταν κόρη του Hereric ανιψιού του βασιλέα Edwin της Northumbria και έγινε Χριστιανή στα δεκατρία της χρόνια ακολουθώντας τα κηρύγματα του Αγίου Paulinus του Γιορκ (βλέπε 10 Οκτωβρίου). Το κανονικό της όνομα ήταν Hild και σημαίνει «μάχη». Όταν έγινε 20 ετών, πήγε στο μοναστήρι Chelles στην Γαλλία, όπου βρισκόταν και η αδερφή της, Αγία Hereswitha και έγινε μοναχή. Το 649 μ.Χ. ο Άγιος Aidan (βλέπε 31 Αυγούστου) την κάλεσε πίσω στην Northumbria και έγινε ηγουμένη του μικτού μοναστηριού στο Hartlepool. Ύστερα από μερικά χρόνια, η Αγία Hilda έγινε ηγουμένη του μικτού μοναστηριού του Whitby στο Streaneshalch και έμεινε εκεί μέχρι την κοίμηση της. Το μοναστήρι της γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία και πολλοί μοναχοί και άρχοντες έτρεχαν να τη συμβουλευτούν. Αρκετοί από τους μοναχούς έγιναν αργότερα επίσκοποι, όπως ο Άγιος Ιωάννης του Beverly και ο Ά...

Ο Όσιος Νίκων υπήρξε μαθητής του Αγίου Σεργίου (βλέπε 25 Σεπτεμβρίου). Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου παρά μόνο ότι κοιμήθηκε το 1427 μ.Χ.

O Γεννάδιος είδε θαύμά τι ξένον, Πίθον κενόν βλύζοντα. Aγνής η χάρις. Ο Όσιος Γεννάδιος ήταν δοχειάρης (υπεύθυνος για την πλήρωση των δοχείων της Μονής με λάδι) της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους. Αυτός λοιπόν, αξιώθηκε να δει πιθάρι άδειο να αναβλύζει λάδι, δια θαύματος της Θεοτόκου. Ο Όσιος Γεννάδιος απεβίωσε ειρηνικά. Σε καιρό επιδρομής πειρατών στη μονή ο ευλαβής ηγούμενος άκουσε φωνή από την εικόνα της Παναγίας, της λεγομένης Παραμυθίας, να του λέγει: «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ΄ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατάς». Έκπληκτος ο όσιος βλέπει την αγία εικόνα, από την οποία προήλθε η φωνή να μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο της Παναγίας έγινε ζωντανό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού πού βαστούσε. Ο Χριστός άπλωνε το δεξί του χέρι, για να καλύψει τα χείλη της και στρέφοντας το πρόσωπο του προς εκείνη είπε: «Μη, Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Η Υπεραγία Θεοτόκος κρατώντας με αγάπη το χέρι του Υιού της επανέλαβε τους ...

Οὐ ζωγραφεῖ σε Λάζαρος καὶ νῦν Λόγε, Ἀλλὰ βλέπει σε ζῶντα, μὴ ληπτὸν χρόαις. Ο Όσιος Λάζαρος από την παιδική του ηλικία, ασπάστηκε το μοναχικό βίο. Έμαθε τη ζωγραφική τέχνη και την άσκησε σαν επάγγελμα. Φρόντισε από νεαρή ηλικία να σκληραγωγήσει τον εαυτό του και να μάθει την εγκράτεια. Ήταν ελεήμων με τους άπορους και όσους είχαν την ανάγκη της βοήθειάς του. Έτσι λοιπόν, διακρινόμενος για την βαθιά του πίστη και τον πλούτο των αρετών του, τιμήθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης. Όταν ο Άγιος χειροτονήθηκε ιερέας, άρχισε σκληρούς αγώνες ενάντια σε όλες τις αιρέσεις. Υπέστη πολλές διώξεις και θλίψεις από τους οπαδούς των αιρέσεων Ευτυχούς, Νεστορίου και Διοσκόρου, και όχι μόνο από αυτούς αλλά και από τους άθεους εικονομάχους. Ο Όσιος ήταν τόσο ένθερμος υποστηρικτής της πίστεως που στάλθηκε στη Ρώμη για να αγωνιστεί για τα αποστολικά και πατρικά δόγματα. Επέστρεψε με μεγάλες επιτυχίες από τη Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη. Πηγαίνοντας πάλι στη Ρώμη για τους αγώνες του, αρρώστησε στο μέσο της πο...

Eις τον Γεννάδιον. Ὁ Γεννάδιος εὗρε τὴν Ἐδὲμ στέφος, Φανεὶς νοητὴν πρὸς παλαίστραν γεννάδας. Eις τον Mάξιμον. Μάξιμος ὠδίνησε, καὶ τεκὼν τέκνα, Πράξεις ἁγνάς, ἄπεισιν ἁγνὸς ἐκ βίου. Άξιοι κατά πάντα και οι δύο ποιμενάρχες της Εκκλησίας! Ο Γεννάδιος Α', διαδέχτηκε το έτος 458 μ.Χ. τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Ανατόλιο. Προηγούμενα ήταν πρεσβύτερος στην ίδια Εκκλησία. Ο Πατριάρχης αυτός, εργάστηκε καρποφόρα για την επιστροφή πολλών αιρετικών στην Ορθοδοξία. Μεταξύ αυτών, επέστρεψε μέσω του Γενναδίου και ο ασπαζόμενος τις πλάνες των Ναβατιανών Μαρκιανός, τον όποιο και έκανε οικονόμο της Μεγάλης Εκκλησίας. Επίσης ο Γεννάδιος Α', έπεισε τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, να εξορίσει τον αιρετικό Πέτρο τον Κναφέα, όταν αυτός άρπαξε το θρόνο της Αντιόχειας από τον ορθόδοξο Πατριάρχη Μαρτύριο. Άλλα επί Γενναδίου ο αυτοκράτορας Λέων ο Μακέλλης, νομοθέτησε τον αγιασμό της Κυριακής. Ο Γεννάδιος κανένα δεν χειροτονούσε Ιερέα, αν αυτός δεν γνώριζε καλά την ερμηνεία των Ψαλμών. Επίσης συγκ...

Ὁ Γρηγόριος, θαυματουργῶν καὶ πάλαι, Θεῷ παραστάς, θαυματουργεῖ τι πλέον. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ τε μέγας θάνε θαυματουργος. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε περίπου το 210 με 215 μ.Χ. Αρχικά ονομαζόταν Θεόδωρος και οι γονείς του ήταν Έλληνες ειδωλολάτρες και είχαν μεγάλη κοινωνική θέση στη Νεοκαισάρεια του Πόντου (γνωστή στην αρχαιότητα και ως Καβηρία, Διάσπολις και Σεβαστή, το σημερινό Νικσάρ) . Μετά τη στοιχειώδη εκπαίδευση του, ο Άγιος Γρηγόριος μαζί με τον αδελφό του Γρηγόριο ή (σύμφωνα με μερικές αγιολογικές πηγές) Αθηνόδωρο, (βλέπε και για τους δύο στις 7 Νοεμβρίου) πήγαν στη Βηρυτό για να σπουδάσουν νομικά. Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια για το Γρηγόριο. Όταν περνούσε από την Καισαρεία, άκουσε το δεινό ερμηνευτή των Γραφών, Ωριγένη. Ο Γρηγόριος τόσο πολύ ενθουσιάστηκε μαζί του, ώστε άφησε τα νομικά και διετέλεσε επί χρόνια μαθητής του. Ονομαστός είναι ο αποχαιρετιστήριος λόγος του μετά το πέρας των σπουδών του. Εκεί φαίνεται η μεγάλη αξία του Ωριγένη, σαν διδασκάλου και η βαθειά ευγνωμοσύνη ...