ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Οσία Θεοδώρα της Σύχλας είναι μια από τις σπουδαιότερες μοναχές που έζησαν στα ρουμανικά μοναστήρια. Γεννήθηκε στο χωριό Βινατόρι της επαρχίας Νεάμτς το πρώτο μισό του 17ου μ.Χ. αιώνα. Ο πατέρας της Στέφανος Γιόλντεα ήταν φύλακας του φρουρίου Νεάμτς. Μετά τον θάνατο της αδελφής της Μαργαρίτας, η Θεοδώρα παντρεύθηκε τον Ελευθέριο, έναν νεαρό από το Ισμαήλ (πόλις της Ρουμανίας). Μα επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, πήγαν και οι δύο σε μοναστήρια. Η μακαρία Θεοδώρα φόρεσε το μοναχικό ένδυμα στην σκήτη Βαρζαρέστ της επαρχίας Ρίμνικ Σαράτ, ενώ ο σύζυγός της Ελευθέριος στην σκήτη Μάρε Ποϊάνα (Μεγάλο Ξέφωτο). Όταν καταστράφηκε η σκήτη από τους τούρκους, η Θεοδώρα έγινε ησυχάστρια στα βουνά του Μπουζάου. Κατόπιν, όταν εισέβαλαν οι τούρκοι και στην κοιλάδα του Μπουζάου, η οσία Θεοδώρα κρύφθηκε στα όρη με την πνευματική της Μητέρα, την Μεγαλόσχημη μοναχή Παϊσία. Εκεί αγωνίσθηκαν μερικά χρόνια με νηστεία και αγρυπνία, υπομένοντας με ανδρικό φρόνημα την πείνα, το ψύχος και άλλους, αγνώστους...

Για τον κτίτορα της ιεράς μονής Αγάθωνος, που τιμάται στην Παναγία, λόγω της εκεί θαυματουργής εικόνας της Θεοτόκου, και στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, λείπουν πολλά βιογραφικά στοιχεία. Μετά την καθίζηση πλησιόχωρης μονής και την ανεύρεση της εικόνας της Θεοτόκου υπό του οσίου, κτίσθηκε από τον ίδιο η νέα σημερινή μονή, η οποία έλαβε από τους μαθητές του οσίου το όνομα του κτίτορος και πρώτου ηγουμένου της. Κατά νεώτερες έρευνες ο βίος του οσίου Αγάθωνος σχετίζεται με τον βίο του εξ Υπάτης οσίου Αθανασίου του Μετεωρίτη (βλέπε  20 Απριλίου ), τον οποίο ο Αγάθων ακολούθησε στο Άγιο Όρος. Έτσι ο όσιος Αγάθων συναριθμείται και συντιμάται μετά των Αγιορειτών οσίων και ο χρόνος της ακμής του ορίζεται ο 14ος αιώνας μ.Χ. Αξίζει να σημειωθεί πως και στο Άγιο Όρος και στην πρώτη μεγάλη μονή των Μετεώρων, που ίδρυσε ο όσιος Αθανάσιος, τιμάται η Θεοτόκος και η Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Το 1959 μ.Χ. στη νότια πλευρά του ωραίου Καθολικού της ιεράς μονής, κατόπιν ανασκαφών, βρέθηκε ο τάφος του οσίο...

Ο Άγιος Μίκαλλος είναι ένας από τους τριακόσιους αγίους που ήρθαν στην Κύπρο περί τα μέσα του 12ου αιώνα μετά τη Β' Σταυροφορία (1147-1149 μ.Χ.). Για την παιδική ηλικία, τους γονείς και την ιδιαίτερη πατρίδα του αγίου δεν έχουμε δυστυχώς καμιά πληροφορία. Εκείνο που συμπεραίνουμε γι' αυτόν είναι, πως ο άγιος, όταν ήταν νέος, αναγκάστηκε για μια καλύτερη ζωή να ξενιτευτεί. Πήγε στη Γερμανία κι εργαζόταν ως εργάτης με άλλους Έλληνες. Εκεί ευρισκόμενος άκουσε κάποια μέρα ένα συγκλονιστικό κήρυγμα για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Μωαμεθανούς. Σε λίγο χρονικό διάστημα αρκετοί άνθρωποι μαζεύτηκαν και δημιούργησαν μια μεγάλη στρατιά που ένα πρωί ξεκίνησε να κάμει έργο τον πόθο, που φλόγιζε τα στήθια των ανθρώπων αυτών. Η στρατιά αυτή, η γνωστή σαν Β’ σταυροφορία διαλύθηκε εκεί στη σημερινή Γιουγκοσλαβία. Ανάμεσα στα διάφορα σώματα στρατού ήταν και τριακόσιοι Έλληνες με αρχηγό κάποιο Αυξέντη, τον γνωστό άγιο Αυξέντιο. Όταν η στρατιά διαλύθηκε, οι Έλληνες μαζεύτηκαν και μετ...

Ο Ιωάννης Βιτσέντζος ή Γεροντογιάννης γεννήθηκε στο ημιερειπωμένο Μονύδριο του Τιμίου Προδρόμου Καψά το 1799 μ.Χ. Στα ερειπωμένα κελλιά της άγονης και απόμονωμένης περιοχής είχαν μεταβεί οι ευσεβείς και ενάρετοι γονείς του Εμμανουήλ και Ζαμπία λόγω τουρκικής επιδρομής. Αργότερα, όταν ησύχασε η κατάσταση, διέμειναν μόνιμα στο χωριό Λιθίνες. Όταν ήρθε σε νόμιμη ηλικία νυμφεύθηκε την κυνηγημένη από τους Τούρκους Καλλιόπη από την οικογένεια των Γεροντάκηδων ή Γεροντήδων, η οποία ζούσε κρυμμένη και εκείνη στα νοτιοανατολικά παράλια, φοβούμενη μήπως έχει την ίδια τύχη που είχε η μοναδική αδελφή της, η οποία αυτοκτόνησε για να μην ατιμασθεί από ένα Τούρκο που είχε ενδιαφερθεί έντονα γι’ αυτήν. Γι’ αυτό και η Καλλιόπη στάλθηκε από τους γονείς της στις ερημικές ακτές της περιοχής, κοντά στην έρημη τότε Μονή Καψά και τελικά παντρεύθηκε τον Γεροντογιάννη, με τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες κι ένα γιο. Ο Γεροντογιάννης ήταν ατίθασος, αλλά ιδιαίτερα ευσεβής. Πολλές φορές είχε γίνει σ...

  Ο Όσιος Ποίμην (Πιμεν) ήταν Ρώσος μοναχός που κοιμήθηκε το 1110 μ.Χ. Ο Άγιος Πίμεν ο πολύπαθος κατέκτησε τη Βασιλεία των Ουρανών υπομένοντας βαριά ασθένεια. Αυτός ο Ρώσος ασκητής γεννήθηκε και μεγάλωσε άρρωστος, αλλά η ασθένειά του τον φύλαξε από την ασθένεια της ψυχής. Για πολύ καιρό παρακαλούσε τους γονείς του να τον στείλουν στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Όταν έφεραν τον γιο τους στο φημισμένο μοναστήρι, άρχισαν να προσεύχονται για να είναι υγιής. Αλλά και ο ίδιος ο πάσχων, έχοντας επίγνωση της μεγάλης αξίας του πόνου, ζήτησε από τον Κύριο και τη συνέχιση της αρρώστιας του, αλλά και την αγωγή του στον μοναχισμό. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου παρά μόνο ότι ήταν Ρώσος μοναχός που κοιμήθηκε το 1110 μ.Χ. Μια νύχτα εμφανίστηκαν λαμπεροί άγγελοι με το πρόσχημα των μοναχών και τον ενθάρρυναν. Του είπαν ότι θα είχε την υγεία του μόνο την ημέρα του θανάτου του. Μερικά από τα αδέρφια άκουσαν τον ήχο του τραγουδιού, και ερχόμενοι στον Άγιο Πίμεν, τον βρήκαν ντυμένο με...

  Σημεία ποιείν ηξιώθης παμμάκαρ, Δομέτιε σύ, ως χάριτος εστία. Ο Όσιος Δομέτιος ο σημειοφόρος ασκήτευσε στα όρια της Μονής Φιλοθέου και τελειώθηκε εν ειρήνη. Μαζί του ησύχασε ο οσιομάρτυς Δαμιανός ο Νέος (+1568) (βλέπε 14 Φεβρουαρίου), για τον οποίο αναφέρει ο βιογράφος του: «Μείζονος αρετής εφιέμενος κατέλιπε την μονήν και προς τινα των κατά μόνας ασκουμένων σημειοφόρον άνδρα, ω Δομέτιος τούνομα, αφίκετο, μεθ' ου χρόνους τρεις μικρού δέοντας νηστεία και αγρυπνία και τη λοιπή σκληραγωγία τρυχόμενος διετέλεσε».

  Τράχηλον Ἀστέριος ἐκκοπεὶς ξίφει, Χοροῖς ἀθλητῶν, οἷον ἀστὴρ ἐμπρέπει. Πότε και που μαρτύρησε δεν αναφέρουν οι Συναξαριστές. Στους περισσότερους από τους Κώδικες αναγράφεται ως «μάρτυς και συγκλητικός, δια ξίφους τελειωθείς». Στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου αναφέρεται ως «Oσιομάρτυς και θαυματουργός».