ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Ανδρέας Ανδρέου γεννήθηκε στον Ελληνόπυργο Καρδίτσας στις 26-12-1927.Τα μαθητικά του χρόνια τα πέρασε στο Φανάρι Καρδίτσας ενώ συνέχισε πανεπιστημιακές σπουδές στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και αργότερα Υποθηκοφύλακας. Στην πόλη των Σερρών εγκαταστάθηκε την δεκαετία του 1950 καθώς μετακόμισε η οικογένεια του μιας και μετετέθη ο πατέρας του στο Υποθηκοφυλακείο Σερρών. Αφού ολοκλήρωσε  τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών,  άνοιξε δικηγορικό γραφείο στις Σέρρες. Οι Σερραίοι τίμησαν τον  Ανδρέα Ανδρέου και ανάδειξαν ως δήμαρχο Σερρών  για τέσσερις θητείες, τις περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον. Για πρώτη φορά εξελέγη δήμαρχος στις 23 Αυγούστου 1964 έως 20-7-1967. Μετά την μεταπολίτευση εξελέγη δήμαρχος και μάλιστα οι Σερραίοι τον τίμησαν να τους εκπροσωπεί για δύο συνεχόμενες θητείες, από 1-6-1975 έως 31-12-1978 και 1-1-1979 ...

Στις 23 Αυγούστου 1964, αναλαμβάνει τα καθήκοντα του Δημάρχου Σερρών ο Ανδρέας Ανδρέο υ, μετά από την συνεδρίαση στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου οι 25 εκλεγμένοι σύμβουλοι συγκεντρώθηκαν για να εκλέξουν το νέο δήμαρχο.  Η εκλογική διαδικασία είχε διεξαχθεί την Κυριακή 5 Ιουλίου 1964, και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αυτής καθόρισε τη μελλοντική διοίκηση του δήμου. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, οι σύμβουλοι έδωσαν τις ψήφους τους και τελικά, με 12 ψήφους, ο Ανδρέας Ανδρέου αναδείχθηκε δήμαρχος. Ο Ανδρέου υποστηριζόταν από την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (Ε.Δ.Α.), το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της εποχής, το οποίο είχε σημαντική επιρροή στον πολιτικό χάρτη της μεταπολεμικής Ελλάδας. Αντίπαλοί του στην ψηφοφορία ήταν ο Σταυρίδης, που έλαβε 8 ψήφους, και ο Χορταράς, οι οποίοι ανήκαν στον χώρο του Κέντρου. Επιπλέον, 5 σύμβουλοι επέλεξαν να ψηφίσουν λευκό. Ο Ανδρέας Ανδρέου παρέμεινε στην θέση αυτήν ως τις 20 Ιουλίου 1967, ενώ την θέση την παρέλαβε από τον Νικόλαο Μου...

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Κωνσταντίνος Μπόνης (1905-1990) ήταν Έλληνας θεολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. Γεννήθηκε το 1905 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στον Αστακό και τη Λευκάδα και το 1922 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά από δύο χρόνια, το 1924, μετεγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή του ιδίου Πανεπιστημίου από όπου αποφοίτησε το 1927. Λαμβάνοντας υποτροφία του Υπουργείου Παιδείας συνέχισε τις σπουδές του στη Βυζαντινολογία και την Εκκλησιαστική Φιλολογία στα Πανεπιστήμια των Βρυξελλών, του Μονάχου και του Βερολίνου. Το 1937 αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, ενώ το 1938 διδάκτωρ θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 23 Αυγούστου 1940, ο Κωνσταντίνος Μπόνης ανέλαβε τα καθήκοντά του ως ο νέος νομάρχης Σερρών σε μια περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν σε κρίσιμη καμπή, Παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι τον Μάιο του 1941 (βουλγάρικ...

Στις 23 Αυγούστου 1940, ο Κωνσταντίνος Μπόνης ανέλαβε τα καθήκοντά του ως ο νέος νομάρχης Σερρών σε μια περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν σε κρίσιμη καμπή, Παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι την 21η Ιουνίου του 1941, ενώ παρέλαβε την θέση από τον Κωνσταντίνο Καλτεζιώτη. Ο Μπόνης γεννήθηκε το 1905 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και ακολούθησε μια εντυπωσιακή ακαδημαϊκή πορεία. Αφού ολοκλήρωσε τη θεολογική του εκπαίδευση στην Αθήνα, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Βυζαντινολογία και Εκκλησιαστική Φιλολογία σε διακεκριμένα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Οι σπουδές του αυτές τον ανέδειξαν ως έναν από τους πιο σημαντικούς θεολόγους της εποχής του. Η ανάληψη της θέσης του νομάρχη το 1940, σε μια περίοδο γεμάτη προκλήσεις λόγω των διεθνών εξελίξεων και της επερχόμενης σύγκρουσης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν μια σημαντική στροφή στην καριέρα του. Η θέση αυτή απαιτούσε ισχυρές διοικητικές ικανότητες και ευθύνη, δεδομένων των δύσκολων συνθηκών που επικρατούσαν στη χώρα. Παράλληλα με τη διοικητικ...

Στις 23 Αυγούστου 1938, στον θερινό κινηματογράφο "Έσπερο" των Σερρών προβλήθηκαν δύο ταινίες. Η πρώτη ταινία ήταν η "Olympia" (Οι Ολυμπιακοί αγώνες του Βερολίνου), ένα ντοκιμαντέρ που κατέγραφε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, οι οποίοι είχαν λάβει χώρα στο Βερολίνο.  Εξώφυλλο του DVD Ολυμπία (φιλμ 1938) Οι Αγώνες αυτοί είναι ιστορικά σημαντικοί, τόσο για τις αθλητικές τους επιδόσεις όσο και για τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν προπαγανδιστικά από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας. Riefenstahl und Goebbels bei Besprechungen zum Olympia-Film. Ολυμπία (ταινία 1938)  (γερμανικά: Olympia) είναι ένα ντοκιμαντέρ, χωρισμένο σε δύο μέρη, της Λένι Ρίφενσταλ, που παρουσιάζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 που έλαβαν μέρος στο Βερολίνο την εποχή της ναζιστικής Γερμανίας. Πλοκή Το ντοκιμαντέρ αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία βασίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος στους αγώνες, είναι όμως ανεξάρτητα, και έχουν διαφορετικό σκοπό το καθένα. Μέρος πρώτο: Η γιορτή των εθνών Το πρώτο...

Στις 23 Αυγούστου 1931, σημειώθηκε ένα σημαντικό τεχνικό επίτευγμα στη Βόρεια Ελλάδα με την καθέλκυση της βυθοκόρου «AHINO», ενός από τους τρεις βυθοκόρους της εταιρείας Monks-Ulen στη λίμνη του Αχινού. Οι βυθοκόροι αυτοί ήταν κρίσιμοι για τη διάνοιξη των στενών της Αμφίπολης και της κοίτης του ποταμού Στρυμόνα, καθώς και για την αποστράγγιση της περιοχής, βελτιώνοντας τις υδάτινες οδούς και τις αγροτικές εκτάσεις. Η διαδικασία ήταν ιδιαίτερα σύνθετη και περιλάμβανε τη μεταφορά των βυθοκόρων μέσω μιας ειδικά κατασκευασμένης σιδηροδρομικής γραμμής πλάτους 1.435 μέτρων. Η γραμμή αυτή ξεκινούσε από τον σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού Χρυσό και κατέληγε στη λίμνη του Αχινού, κοντά στο χωριό Πεθελινός, όπου είχαν στηθεί τα εργοτάξια και οι κατασκηνώσεις του εργατικού και υπαλληλικού προσωπικού της εταιρείας. Η  λίμνη του Αχινού. Η  διαδικασία ολοκληρώθηκε το 1936 και οι νέες γαίες μοιράστηκαν μέσω κλήρου σε ακτήμονες. 

Φωτό αρχείου: Επιγραφή του Αγίου Γεωργίου Χουμνικού Στις 23 Αυγούστου 1907, μια συμμορία αποτελούμενη από 50 Βούλγαρους υπό την ηγεσία του Γκαϊντάνωφ εισέβαλε στο χωριό Χούμκος (Χουμνικό), το οποίο βρισκόταν στην τότε Οθωμανική Μακεδονία. Οι Έλληνες αντάρτες της περιοχής, ενήμεροι για την επίθεση, κατάφεραν να περικυκλώσουν τη βουλγαρική συμμορία και επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά. Στη μάχη που ακολούθησε, οι Έλληνες αντάρτες κατάφεραν να σκοτώσουν 15 από τους Βούλγαρους και να τραυματίσουν άλλους 10, αποτρέποντας έτσι περαιτέρω επιθέσεις και ενισχύοντας την άμυνα της περιοχής.  Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, το χωριό διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς φιλοξενούσε την έδρα του αρχηγείου της Νιγρίτας. Αλλά και ο ναός του χωριού, ο Άγιος Γεώργιος, ήταν βασικός στόχος των Βουλγάρων.  Ενώ το 1913 εξω από το Χουμνικό δόθηκε μια άνιση μάχη ανάμεσα στους Βουλγάρους και ένα λόχο ελληνικού στρατού, όπου οι Βούλγαροι υπερίσχυσαν και σκότωσαν όλους τους στρατιώτες, απειλώντας ότ...