ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Το κύριο μνημείο των εκτελεσθέντων στα Άνω και Κάτω Κερδύλια. Η Σφαγή στα Άνω και Κάτω Κερδύλλια, γνωστή και ως Σφαγή των Κερδυλλίων, αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 17 Οκτωβρίου 1941, περισσότεροι από 200 άμαχοι κάτοικοι εκτελέστηκαν από τη γερμανική Βέρμαχτ. Αυτή η σφαγή ήταν αντίποινα για τη δράση των ανταρτών στην περιοχή και τη βοήθεια που προσέφεραν οι κάτοικοι στους αντάρτες.  Η τραγική αυτή εκδήλωση αναδεικνύει τη βαρβαρότητα της κατοχής και τις συνέπειες που υπήρξαν για τους αθώους πολίτες. Ερείπια από τον εγκαταλελειμμένο οικισμό των Άνω Κερδυλίων. Στις περιοχές Άνω και Κάτω Κερδύλια, η κατάσταση ήταν τεταμένη μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους γερμανικούς στρατούς. Λίγους μήνες αργότερα, το Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στην Κεντρική Μακεδονία ίδρυσε την οργάνωση Ελευθερία, η οποία αποσκοπούσε στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Ερείπια των Κερδυλίων μετά την πυρπόληση από...

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, ο πρόξενος στο Ελληνικό Προξενείο Σερρών, Αντώνιος Σακτούρης, έστειλε έκθεση στο υπουργείο Εξωτερικών, προτείνοντας τη διαμονή του μητροπολίτη Δράμας στην Αλιστράτη για έξι μήνες. Αυτή η πρόταση πιθανόν είχε στόχο τη στήριξη των τοπικών κοινοτήτων και την ενίσχυση της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή, σε μια περίοδο με πολλές πολιτικές και κοινωνικές προκλήσεις.  Ο πρόξενος ανέφερε μεταξύ άλλων "«την διαμονήν του μητροπολίτου Δράμας και εν Αλιστράτη επί έξ μήνας του έτους...»."

Εφημερίδα Εμπορς, Φύλλο: 18/10/1912, Σελίδα: 2 Στις 17 Οκτωβρίου 1912, δολοφονείται πρόκριτος των Σερρών

  Στις 15 Οκτωβρίου 1912, οι Βούλγαροι κατέστρεψαν την γέφυρα του Στρυμόνα Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε : Οι προελάσεις των Σέρβων Οι Βούλγαροι, καταλαμβάνοντας τη βόρεια και ανατολική περιοχή των 40 Εκκλησιών, κατέλαβαν το Μπουνάρ Ισσάρ. Επίσης, κατέλαβαν και το Ενσκη-Μπαμπά, κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή. Η μεταφορά τους γινόταν με στρατιωτική αμαξοστοιχία, μέσω της οποίας μεταφέρονταν πολεμοφόδια. Στην Αδριανούπολη, αυτή αποτελούνταν από 10 βαγόνια. Με την κατάληψη του Ενσκη-Μπαμπά, όπως έχουμε ήδη γράψει, κόβεται πλέον η σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Αδριανούπολης και Ιωαννίνων, ενώ η θαλάσσια επικοινωνία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Μακεδονίας είναι αποκομμένη λόγω του ελληνικού στόλου. Επιπλέον, οι Βούλγαροι ανατίναξαν τη μεγαλύτερη σιδηροδρομική γέφυρα του Στρυμώνα, προς τα δυτικά του Δεμίρ-Ισσάρ. Έτσι, κόπηκε η μεταφορά από Σέρρες και η επικοινωνία. ΑΙ ΠΡΟΕΛΑΣΣΕΙΣ ΤΩΝΣΕΡΒΩΝ. Οι Βούλγαροι, χωροῦντες N. Α. τῶν 40 ᾿Εκκλησιών κατέ λαβον τὸ Μπουνὰρ Ἰσσάρ. μοίως κατέλαβον ἤδη κ...

Στις 17 Οκτωβρίου 1912, ο μητροπολίτης Απόστολος αναφέρει στο ημερολόγιό του την αποφυλάκιση 127 Χριστιανών, μεταξύ των οποίων 119 Βούλγαροι και 8 Έλληνες, δύο από τους οποίους ήταν ιερείς. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν συλληφθεί ως δήθεν αντάρτες από στρατοδικείο και κρατούνταν. Ο μητροπολίτης όπως αναφέρει παρακάλεσε πολλές φορές τον Μουτεσερίφη για την αποφυλάκισή τους, αλλά φαίνεται ότι δεν μπορούσε να επηρεάσει την απόφαση του Νεοτουρκικού Κομιτάτου, το οποίο είχε την τελική εξουσία.  Ο Μητροπολίτης έγραψε: «Σήμερον επέτυχον της αποφυλακίσεως 127 Χριστιανών (119 Βουλγάρων και 8 Ελλήνων εν οις δύο Βούλγαροι ιερείς και εις Έλλην). Πάντες ούτοι ως δράσαντες δήθεν άλλοτε ως αντάρται συνελλήφθησαν υπό του στρατοδικείου και καθείρχθησαν. Προς αποφυλάκισιν αυτών πολλάκις παρεκάλεσα τον Μουτεσερίφην, όστις ως φαίνεται, ήθελε να τους αποφυλακίση αλλά δεν εισηκούετο υπό του Νεοτουρκικού Κομιτάτου»

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, περίπου εκατό οπλισμένοι Βούλγαροι από το Σκρίτσοβο και την Κλεπούσνα επιτέθηκαν με βόμβες στο χωριό Αγ. Αναστασία του Καζά της Ζίχνας. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, έκαψαν σπίτια, θανάτωσαν Έλληνες κατοίκους και τραυμάτισαν πολλούς άλλους. Αυτές οι επιθέσεις είχαν σοβαρές επιπτώσεις για την τοπική ελληνική κοινότητα και συνέβαλαν στη δημιουργία κλίματος φόβου και ανασφάλειας στην περιοχή.

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, η επιστολή του προξένου Σαχτούρη αποτυπώνει τη στρατηγική σημασία της Αλιστράτης για την ελληνική πλευρά κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τους Βουλγάρους. Αναδεικνύει τον ρόλο της Αλιστράτης ως κρίσιμη βάση για τη διατήρηση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή της Ζίχνης, ενώ επισημαίνει ότι η κατοχή του συγκεκριμένου προπυργίου ήταν καθοριστική για την τύχη της επαρχίας. Ο πρόξενος έγραψε :  «Ως κεφαλή και καρδιά της Ζίχνης εχαρακτηρίσθη η Αλιστράτη και ο χαρακτηρισμός ούτος δεν είναι υπερβολικός. Η Αλιστράτη τυγχάνει το σημαντικώτερον έρεισμα των προς βορράν ημετέρων δυνάμεων εν τη επαρχία εκείνη. Εκ της ενισχύσεως δε ή της απωλείας του προπυργίου εκείνου εξαρτάται κατά πολύ η τύχη ολοκλήρου της επαρχίας Ζίχνης εν τη οποία ως γνωστόν λυσσωδώς διεξάγεται υπό των Βουλγάρων ο αγών προς επικράτησιν. Κατέχοντες ισχυρώς την Αλιστράτην κατέχομεν ωσαύτως τα βουλγαρόφωνα χωριά Τριστίνισσα, Μανδήλι, Γράτσιανη, Εγρί-Δερέ, Καρλίκοβα, Γκόρτινα κλπ., επηρεάζομεν δε σο...