ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας περιλαμβάνουν σε μια σπουδαία ποιητική μορφή και πανέμορφα λόγια, όλες τις βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, για την αγνότητα και για την αγιότητά Της κ.λ.π., αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι’ αυτό τον αγώνα. Ακάθιστος Ύμνος - Α' Στάσις Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε· καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο καὶ ἵστατο, κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα· Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις, χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις. Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς, χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς. Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα. Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον, χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως. ...

Eις τον Eφραίμ. Μὴ τὴν κεφαλὴν τοῖς ἀγάλμασι κλίνων, Ἐφραὶμ ἀγάλλῃ, τῇ τομῇ ταύτην κλίνων. Eις τον Bασιλέα. Συρεὶς Βασιλεὺς χερσὶ δεισιδαιμόνων, Χεῖρας διασπᾷ δεισιδαίμονος πλάνης. Eις τον Eυγένιον, Aγαθόδωρον, και Eλπίδιον. τριὰς σύναθλος τοῦ Προφήτου τὸν λόγων, «Εἰς μάστιγας δέδωκα τὸν νῶτον», λέγει. Eις τον Kαπίτωνα. Ἐπῆρε χεῖρας εἰς προσευχὴν Καπίτων Καὶ πρὸς Θεὸν μετῆρεν ἐξάρας πόδας. Eις τον Aιθέριον. Ἐκ τοῦ ποταμοῦ πρὸς Θεὸν χωρεῖς Πάτερ, Τὸν ἐν ποταμῷ σαρκικῶς λελουμένον. Ἑβδομάτῃ πατέρας μόρος ἥρπασεν ἑπτὰ ἀριθμῷ. Επί της βασιλείας του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Έρμων (300-314 μ.Χ.) απέστειλε στη Σκυθία τον Επίσκοπο Άγιο Εφραίμ και στη Χερσώνα τον Επίσκοπο Άγιο Βασιλέα, με σκοπό την διάδοση του Χριστιανισμού. Ο Άγιος Βασιλέας επειδή κήρυττε τον Χριστό, εκδιώχθηκε από τους ειδωλολάτρες. Όμως και πάλι προσκλήθηκε από τον ηγεμόνα του τόπου και ανέστησε, κατά τον Συναξαριστή, τον υιό του. Από το γενόμενο θαύμα και ο άρχοντας και πλήθος λαού πί...

Οὐράνιον δόμον νῦν ἔχεις πάτερ. Καταλιπὼν γηΐνων καὶ φθαρτῶν μάκαρ. Ἀεὶ τοίνυν πρέσβευε ὑπὲρ τῶν σῶν δούλων. Ἀτρώτοις μεῖναι, ἐκ τῶν παγίδων τοῦ πειρασμοῦ. Ο όσιος πατήρ ημών Λαυρέντιος γεννήθηκε στα Μέγαρα της Αττικής, κατά το πρώτον ήμισυ του 17ου μ.Χ. αιώνα, από γονείς απλοϊκούς τον Δημήτριο και την Κυριακή, ευλαβείς στην ορθόδοξη πίστη και αφοσιωμένους στην Εκκλησία. Το κοσμικό του όνομα ήταν Λάμπρος Κανέλλος. Όταν ενηλικιώθηκε παντρεύτηκε τη Βασίλω και απέκτησε δύο γιους τον Ιωάννη και τον Δημήτριο. Με την οικογένειά του ζούσαν ευσεβή και απλοϊκή ζωή, μέσα στα πολύ δύσκολα εκείνα χρόνια της τουρκοκρατίας. Το επάγγελμά του ήταν αγρότης, γνώριζε όμως και την τέχνη του οικοδόμου. Η ζωή του ήταν απολύτως ενάρετη, με εγκάρδια ορθόδοξη παραδοσιακή ευσέβεια και προσευχή, χαρίσματα τα οποία τον έκαναν φίλο του Θεού και των Αγίων Του. Για τον λόγο αυτό, όταν κάποτε βρισκόταν με άλλους συμπολίτες του σε αγροτική περιοχή για καλλιέργεια των χωραφιών, κάποια νύχτα εμφανίσθηκε σ’ αυτόν σε όραμ...

Γῆθεν μεταστὰς πρὸς Θεὸν Παῦλος Λόγον, Τῆς ἁπλότητος πολλαπλᾶ στέφη λάβοι. Ο Όσιος Παύλος ονομάστηκε «απλός», διότι ήταν αμαθής γεωργός που δεν γνώριζε τίποτα από τις έθιμοτυπίες του κόσμου. Τον στόλιζε όμως άκακο ήθος και ήταν τέλειος αγαθός ισραηλίτης, χωρίς καμμιά πονηριά και δόλο. Μέχρι τα εξήντα του, οι γεωργικές εργασίες ήταν ή κύρια ασχολία του. Αλλά η σύζυγος του ήταν εντελώς διαφορετική. Αυτή έκανε τη δήθεν ευγενή, διότι έζησε κάποτε σαν υπηρέτρια στην πόλη. Κορόιδευε λοιπόν τον Παύλο σαν κουτό και ανόητο, που χάνεται με τους σταυρούς και ξόδευε την ώρα της άνεσης του με προσευχές και ψαλμούς. Μέχρι που έφτασε στο σημείο να προδώσει τη συζυγική της πίστη! Ο Όσιος Παύλος ο «απλός» μαζί με τον Μέγα Αντώνιο Ο Παύλος, όταν βεβαιώθηκε αυτό, γέμισε από πολλή θλίψη και πίκρα. Στέναξε βαθειά, προσευχήθηκε και αποφάσισε να την αφήσει και να φύγει μακριά. Πήγε δε στην έρημο, κοντά στον Μέγα Αντώνιο (βλέπε 17 Ιανουαρίου). Στο νέο αυτό στάδιο της ζωής του ο Παύλος, ανέπτυξε εξαίρετες ασκη...

Στις 7 Μαρτίου πανηγυρίζουν τα Δωδεκάνησα την ενσωμάτωσή τους με τη Μητέρα Ελλάδα, μετά από σκλαβιά και αγώνες αρκετών αιώνων. Την ίδια ημέρα, όμως, ορίστηκε από το σεπτό Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, με πρόταση του Σεβ. Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβροσίου, να τιμούν τα Δωδεκάνησα όλους τους Δωδεκανησίους Αγίους, Αποστόλους, Οσίους, Μάρτυρες και Νεομάρτυρες. Φιλοτεχνήθηκε μάλιστα η σχετική εικόνα από τον Αγιογράφο Βίκτωρα Στούπκα, η οποία και προσφέρθηκε στην Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, όταν το 1994 μ.Χ. επισκέφθηκε τα Δωδεκάνησα. Με εντολή της Α.Θ.Π. συνέταξε και ειδική ακολουθία ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Πανοσ. Αρχιμ. π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Δωδεκάνησος χαῖρε ὥσπερ μήτηρ καλλίτεκνος, ἔχουσα Σιών ἐν τῇ ἄνω, συγγενεῖς τούς Ἁγίους σου, οὕς Πνεῦμα τό πανάγιον φαιδράς, ἀνέδειξε λαμπάδας τοῦ Χριστοῦ, Ἀποστόλους ἀσκητάς τε τούς θαυμαστούς καί μάρτυρας θεόφρονας. Δόξαζ...

Τῆς Τριμυθοῦντος Ποιμένες καλοὶ δύο, Ἐν τῇ καλῇ σκιρτῶσι τῆς Ἐδὲμ πόᾳ. O Κύπριος Άγιος Νέστωρας τοπικός άγιος που συνεορτάζεται στις 7 Μαρτίου μαζί με τον άγιο Αρκάδιο. Και οι δυο αναφέρονται ως επίσκοποι Τριμιθούντος στο Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως: Ἀρκαδίου καί Νέστορος ἐπισκόπων Τριμιθοῦντος τῆς Κύπρου (7 Μαρτίου). Στον Λαυρεωτικόν Κώδικα (Ι, 70), οι Αρκάδιος και Νέστωρ (ή Νεστόριος) συνεορτάζονται στις 7 Μαρτίου τόσο από την Ανατολική όσο κι από τη Δυτική Εκκλησία. Στον Κώδικα αναφέρεται ότι ο Νέστωρ κι ο Αρκάδιος, οὗτοι οἱ καλοί καί θεοφόροι ποιμένες τῆς πόλεως Τριμιθοῦντος ἐπίσκοποι ἐν αὐτῇ γεγόνασιν. Καί κατείδωλον εὑρόντες τήν αὐτήν νῆσον Κύπρον καί εἴδωλα σεβομένην καί ἕτερα ξόανα ἄψυχα πλεῖστα, τόν Χριστόν θεόν ἀληθῆ  ἐκήρυττον, θαυματουργοῦντες παράδοξα καί σημεῖα καί τέρατα ἐπιδεικνόμενοι καί πολλούς ἀπό τῶν Ἑλλήνων ἐβάπτιζον... καί ἐν αὐτοῖς τοῖς πόνοις καί ἐξορίαις καί θλίψεσιν ἀνηκέστοις πρός Κύριον ἐξεδήμησαν... Σύμφωνα τέλος με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη...

Eφραίμ ο ποιμήν νυν σύνεστι ποιμένι, Mικρός μεγάλω· ω μεγάλης αξίας! Ο Άγιος Εφραίμ καταγόταν από την πόλη Αμίδα (πόλη του τουρκικού Κουρδιστάν και λιμάνι στον ποταμό Τίγρη, σήμερα ονομάζεται Διαρβεκίρ). Στην αρχή υπήρξε κόμης της Αντιόχειας επί αυτοκράτορα Ίουστίνου του Θρακός (518 - 527 μ.Χ.). Από λαϊκός, με υπόδειξη του βασιλιά, ανέβηκε στον Πατριαρχικό Θρόνο της Αντιόχειας το 526 μΧ. Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα σαν Πατριάρχης, προκειμένου να καθαρίσει την επαρχία του από τους Μονοφυσίτες. Όπως δε αναφέρει ο Ιερός Φώτιος (βλέπε 6 Φεβρουαρίου) στη Μυριόβιβλο (σελ. 228 - 229), ο Άγιος Εφραίμ συνέγραψε και πολλά συγγράμματα κατ' αυτών. Επίσης, ο Άγιος Εφραίμ, κάποιον Στυλίτη, φανατικό Μονοφυσίτη, που άσκήτευε στην Ιεράπολη, με θαύμα επανέφερε στην ορθή πίστη. Για 20 χρόνια ποίμανε τον λαό όπως έπρεπε και απεβίωσε ειρηνικά.