ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Eις τον Άγαβον. Ψυχὴν Ἀγάβου τοῦ Προφηταποστόλου, Ὁ ψυχοσώστης προσκαλεῖται Δεσπότης. Eις τον Φλέγοντα. Σβέσας πλάνης φλέγουσαν ὁ Φλέγων φλόγα, Οὓς Δαυῒδ εἶπε, πῦρ φλέγον, βλέπει Νόας. Eις τον Pούφον. Παῦλος καλεῖ σε, Ῥοῦφ', Ἀπόστολος μέγας. Ἐκλεκτὸν ὄντως· ὢ ἐπαίνου ἀξίου! Eις τον Aσύγκριτον. Ἀσύγκριτον δὲ πᾶς ἐπαινέσει μάλα. Τοῦτον γὰρ ἠσπάσατο Παύλου τὸ στόμα. Ὀγδοάτῃ μετέβησαν Ἀπόστολοι, ἀγγελέες τε. Από αυτούς τους ιερούς Αποστόλους, ο μεν Άγαβος ήταν εκείνος που αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις των Αποστόλων, ο όποιος αφού πήρε τη ζώνη του Αποστόλου Παύλου, του έδεσε τα χέρια και τα πόδια και προφήτευσε γι' αυτόν αυτά: «Τάδε λέγει το Πνεύμα το Άγιον. Τον άνδρα, ου εστίν ή ζώνη αυτή, ούτω δήσουσιν εις Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και παραδώσουσιν εις χείρας εθνών» (Πράξεις των Αποστόλων, κα'11). Πράγματι, έτσι και έγινε. Διότι όχι μόνο έδεσαν τον Παύλο οι Ιουδαίοι, αλλά και προσπάθησαν να τον σκοτώσουν. Ο Άγαβος, αφού κήρυξε το Ευαγγέλιο στο μέρος όπου ζούσε, αποδ...

Τὸ χάσμα καὶ σὲ παμμάκαρ, Κελεστῖνε, Χοροῦ διιστᾷ μὴ μεμακαρισμένου. Ο Όσιος Κελεστίνος γεννήθηκε στη Ρώμη και τον πατέρα του τον έλεγαν Πρίσκο. Νωρίς, σαν διάκονος, είχε διακριθεί για την παιδεία του, την ευσέβεια και το θερμό ζήλο. Γι' αυτό μετά το θάνατο του Πάπα Βονιφατίου το 422, τον διαδέχτηκε στον Ποντιφικό θρόνο. Αμέσως τότε παρενέβει στην Αφρική, στη Γαλατία και στη Καλαβρία, για να επιβάλει τους Ιερούς κανόνες στην εκλογή των επισκόπων. Υπήρξε ενεργητικότατος στην καταστολή διαφόρων αιρέσεων. Εργάστηκε για την εξαφάνιση του πελαγιανισμού από τη Μεγάλη Βρεττανία, και συγχρόνως με κατάλληλη Ιεραποστολή, πέτυχε να προσέλθει στο χριστιανισμό η Ιρλανδία. Στην Γ' Οικουμενική Σύνοδο, ο Πάπας Κελεστίνος με αντιπροσωπεία του, καταδίκασε την πλάνη του Νεστορίου. Γενικά επιμελήθηκε τα πράγματα του κλήρου και αυτά της θείας λατρείας, ευπρεπίζοντας τους ναούς με εικόνες και διάφορα Ιερά σκεύη. Πέθανε, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Θεοδόσιος ο Β' το 432 μ.Χ. την 26η ή 27η Ιουλίου, κ...

O Παυσίλυπος γης λιπών παροικίαν, Eις παυσίλυπον έρχεται κατοικίαν. Ο Άγιος Μάρτυς Παυσίλυπος (ή Παυσολύπιος) έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (117-138 μ.Χ.). Γεννήθηκε στη Ρώμη και καταγόταν από ευγενή και πλούσια οικογένεια. Επειδή όμως ενθάρρυνε και υποστήριζε τους χριστιανούς που βάδιζαν για το μαρτύριο, συνελήφθη και οδηγήθηκε στο βασιλιά. Αυτός τον ρώτησε αν πιστεύει στον Χριστό και ο Παυσίλυπος απάντησε ότι όχι μόνο πιστεύει αλλά ότι είναι έτοιμος και το αίμα του να χύσει γι' αυτόν. Για το λόγο αυτό παραδόθηκε στον Έπαρχο της Ευρώπης Πράκτο, ο οποίος έδωσε εντολή να τον ραβδίσουν τριακόσιες φορές χωρίς έλεος. Ο Μάρτυς ανέχθηκε το βασανιστήριο και αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Επειδή δεν υπάκουσε, δέθηκε και οδηγήθηκε προς σποκεφαλισμό. Στο δρόμο όμως, αφού έσπασε τα δεσμά, ξέφυγε από τους στρατιώτες και έτσι λυτρώθηκε από το μαρτυρικό θάνατο. Ο Άγιος, αφού σώθηκε, στάθηκε σε κάποιο τόπο και προσευχήθηκε στον Θεό. Εκεί παρέδωσε τη μαρτυρική ψυχή του με αγάπη στον Κύρι...

Πλεύσας θάλασσαν εν πυρί την του βίου, Nαύκληρ’ έφθασας εις γαληνούς λιμένας. Ο Κώος αυτός ναύκληρος εξισλαμίστηκε με τη βία από τους Τούρκους στην Κω. Αυτός όμως, πέταξε τα Τούρκικα ρούχα και ζούσε χριστιανικά. Οι Τούρκοι τον αντελήφθησαν, τον συνέλαβαν και τον μαστίγωσαν ανελέητα, και κατόπιν τον φυλάκισαν. Μέσα στη φυλακή, οι Τούρκοι προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν στον μουσουλμανισμό, αλλά ο νεομάρτυρας απαντούσε: «Εγώ στον Κύριο μου Ιησού Χριστό πιστεύω και αυτόν ομολογώ για Θεό αληθινό, με όλη μου την ψυχή και την καρδιά. Τη δε δική σας θρησκεία αποστρέφομαι και είμαι έτοιμος να υπομείνω όσα βασανιστήρια και αν μου κάνετε για την αγάπη του Χριστού μου». Βλέποντας το αμετάθετο της γνώμης του οι βασανιστές του, τον οδήγησαν με βασανισμούς στον κριτή, που διέταξε τον ανηλεή δαρμό του και τον καταδίκασε να καεί ζωντανός. Έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο, στις 8 Απριλίου 1669 μ.Χ., μαρτύρησε ο Άγιος αυτός νεομάρτυρας της Κω. Ακολουθία του Αγίου συνέταξε ο Γεράσιμος Μοναχός Μικραγιαννανίτη...

Ο Άγιος Νήφων γεννήθηκε στη Ρωσία και έγινε μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου κατά τους χρόνους του ηγουμένου Τιμοθέου. Μοναδικό μέλημά του είχε το στολισμό της ψυχής του με τις αρετές, γι' αυτό κοπίαζε στη νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή και την αυστηρή άσκηση. Η φήμη της θεοφιλούς πολιτείας του δεν άργησε να ξεπεράσει τα όρια της Λαύρας. Έτσι, όταν το έτος 1130 ο Επίσκοπος του Νόβγκοροντ Άγιος Ιωάννης (τιμάται 7 Σεπτεμβρίου) παραιτήθηκε για να εφησυχάσει σε μοναστήρι, ο Άγιος Νήφων εξελέγη διάδοχός του. Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του φρόντισε για την ανέγερση ιερών ναών και επιδόθηκε με ιερό ζήλο στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Πολλές φορές επενέβη ειρηνευτικά στις διενέξεις των αρχόντων της περιοχής, που τότε βρίσκονταν σε συνεχείς διαμάχες και εμφύλιους πολέμους, προς το συμφέρον του λαού και ωφέλεια των ψυχών τους. Κατά τους χρόνους της ποιμαντορίας του Αγίου Νήφωνος οι κάτοικοι του Νόβγκοροντ επαναστάτησαν και έδιωξαν τον ηγεμόνα τους Βσέβοβλοντ Μστισλάβιτς, καλώντας ...

Ο Νεομάρτυρας αυτός, ήταν άνθρωπος πολύ φρόνιμος και ζηλωτής. Κάποια μέρα όμως, είχε έντονη συζήτηση για την πίστη με τους Τούρκους. Αυτοί από φθόνο, τον κατηγόρησαν στον κριτή, ότι δήθεν έβρισε την μουσουλμανική θρησκεία. Ο κριτής πρότεινε στον Ιωάννη να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος για ν' αποφύγει τον θάνατο. Ο Ιωάννης αποκρίθηκε θαρραλέα, ότι δεν αρνείται τον Χριστό και αν μύριους θανάτους υποστεί. Τότε ο κριτής διέταξε και τον έριξαν μέσα σε τσιγγέλια (γάντσους), όπου ο Νεομάρτυρας βρήκε φρικτό αλλά ένδοξο τέλος στις 8 Απριλίου 1564 μ.Χ. Το Μ. Ευχολόγιο στη σελίδα 442 αναφέρει τη μνήμη του μάρτυρος την 8η και 18η Απριλίου, στη δε σελ. 470 την 1η Απριλίου (1564 μ.Χ.). Οι δε Σ. Εύστρατιάδης και Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης, αναφέρουν την μνήμη του κατά την 18η Απριλίου. Επομένως υπάρχει πρόβλημα όσον αφορά την ήμερα του μαρτυρίου του.

Ο Άγιος Αμάνδος ήταν Επίσκοπος της πόλεως Κόμο της Ιταλίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 440 μ.Χ.