ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πρόκειται για μια παραλλαγή της Ισπανικής Εικόνας  που  εορτάζεται στις 8 Απριλίου. Η εμφάνιση αυτής της Εικόνας χρονολογείται από τον 8ο αιώνα. Με τη βοήθεια της Μητέρας του Θεού, ο βασιλιάς Πελάγιος της Ισπανίας κατήγαγε λαμπρή νίκη κατά των Σαρακηνών το έτος 718. Την ίδια χρονιά, στην Ανατολή, οι Σαρακηνοί ηττήθηκαν και από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο. Σε ανάμνηση αυτών των γεγονότων, καθιερώθηκε εορτή προς τιμήν της Ισπανικής Εικόνας της Μητέρας του Θεού. Στην Εικόνα αυτή, η οποία ανήκει στον τύπο της «Αχράντου», η Θεοτόκος εικονίζεται καθισμένη σε θρόνο, κρατώντας στα χέρια της τον Προαιώνιον Υιόν. Αυτή η παραλλαγή της Ισπανικής Εικόνας εμφανίστηκε στη Σερβία στα τέλη του 7ου αιώνα. Τον 16ο αιώνα, μεταφέρθηκε στην πόλη Άβουλ της Ισπανίας (εξ ου και το όνομά της: Άβουλ), όπου και φυλάσσεται έως σήμερα. Κατά την παράδοση, το έτος 1870, μια τυφλή κόρη θεραπεύθηκε μπροστά σε αυτήν τη θαυματουργή Εικόνα, στον ναό των Αγίων Μαρτύρων Βικεντίου, Σαβίνου και Κραισκεντίο...

Το 1900 μ.Χ. στη Κίνα, η μυστική εταιρεία πολεμικών τεχνών «Πυγμάχοι» [Boxers - Μπόξερ, ακριβέστερα Yihetuan («Πολιτοφυλακές δικαιοσύνης και ομονοίας»). Τα μέλη τους ασκούνταν στην πυγμαχία και έφεραν φυλαχτά που θεωρούνταν αλεξίσφαιρα], υποστηριζόμενη από την επίκληρο αυτοκράτειρα, γνωστή για την ξενοφοβία της, εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, στους οποίους απέδιδαν την ευθύνη για όλες τις συμφορές της Κίνας. Στις 10 Ιουνίου, τοιχοκολλήθηκαν προκηρύξεις στους δρόμους του Πεκίνου καλώντας τους ειδωλολάτρες να σφαγιάσουν τους χριστιανούς και απειλώντας όσους θα τολμούσαν να τους κρύψουν. Άγιος Μητροφάνης Την επόμενη νύχτα, οι «Πυγμάχοι», περνώντας με αναμμένους δαυλούς από κάθε συνοικία της πόλης, συνελάμβαναν στα σπίτια τους όσους Ορθόδοξους χριστιανούς έβρισκαν και τους βασάνιζαν με σκοπό να αρνηθούν τον Χριστό. Πολλοί, τρομοκρατημένοι από τα μαρτύρια, έκαψαν θυμίαμα μπροστά στα είδωλα για να σώσουν την ζωή τους, ενώ άλλοι ομολόγησαν με γενναιότητα την πίστη τους και υπέστησαν τρ...

 O Θεόπεμπτος τέσσαρας διά ξίφους, Eυρών συνάθλους πέμπτος αυτός ευρέθη. Όλοι μαρτύρισαν δια ξίφους.

Ο Άγιος Βαρνάβας του Βετλούζ γεννήθηκε στο Βελίκι Ουστιούγκ. Πριν πάει στην έρημο, ήταν ιερέας σε μια από τις εκκλησίες της πόλης. Το 1417, ο άγιος εγκαταστάθηκε στις όχθες του ποταμού Βετλούγκα στην Κράσναγια Γκόρα, όπου εργάστηκε σε μοναξιά για 28 χρόνια, «υπηρετώντας τον Θεό ψαλμωδία και προσευχή, τρεφόμενος με χόρτο και κορμούς βελανιδιάς». Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βίου του αγίου, «άγρια θηρία, πολλές αρκούδες, που ζούσαν κοντά στο κελί του, έρχονταν επίσης στον Άγιο Βαρνάβα... περπατούσε ανάμεσά τους, σαν ανάμεσα σε βοοειδή, τα κοιτούσε και παρηγοριόταν. Ευχαριστώντας τον μεγάλο Θεό, αυτά τα ζώα έγιναν πράα απέναντί του». Στην περιοχή του όρους Κράσναγια, ακόμη και 50 μίλια μακριά, δεν υπήρχε ανθρώπινη κατοικία. Περιστασιακά, οι άνθρωποι επισκέπτονταν τον ερημίτη, «για χάρη της ευλογίας», στον οποίο προέβλεψε ότι μετά τον θάνατό του στις όχθες του ποταμού Βέτλουγκα «ο Θεός θα αυξήσει τη ζωή των ανθρώπων και οι μοναχοί θα ζήσουν στον τόπο της κατοικίας του». Σύμφωνα με τον θρύλ...

Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα. Φύλλο  13 Ιουνίου 1964, σελ. 2 Στις 10 Ιουνίου 1964 έληξε η θητεία του Νομάρχη Σερρών Βασίλειου Παπακώστα, διορισμένος Νομάρχης από την κυβέρνηση της Ε.Ρ.Ε. Είχε αναλάβει καθήκοντα στις 26-2-1960 από τον Αθανάσιο Μανουσόπουλο .  Τη θέση του ανέλαβε ο Ιωάννης Γκότσης, ο οποίος υπηρέτησε ως Νομάρχης Σερρών μέχρι τις 18 Νοεμβρίου 1964. Ο Νομάρχης Βασίλειος Παπακώστας αποχώρησε από τις Σέρρες στις 13 Ιουνίου 1964 για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα στην Νομαρχία Δωδεκανήσου. 

Στις 10 Ιουνίου 1907, όπως αναφέρει σε έκθεσή του ο Πρόξενος Σερρών Σακτούρης, στη Ζιλιάχοβα (σημερινή Ζίχνη Σερρών), τραυματίστηκε από ελληνικά χέρια ο Βούλγαρος Πέτσιος, καταγόμενος από το Καλαπότι, ο οποίος είχε εγκατασταθεί εκεί και ενεργούσε ως κατάσκοπος υπέρ των βουλγαρικών συμφερόντων. Οι οθωμανικές αρχές αντέδρασαν με έρευνες, οι οποίες επεκτάθηκαν σε κατοικίες, καθώς και στο κτήριο της Μητρόπολης και στα σχολεία της Αλιστράτης, χωρίς ωστόσο να εντοπιστεί κάτι ενοχοποιητικό.

Η μάχη του Πελεκάνου διεξήχθη στις 10 και 11 Ιουνίου του έτους 1329, στην περιοχή του Πελεκάνου, κοντά στη μικρή πόλη Φιλοκρήνη της Νικομήδειας, στη Μικρά Ασία. Αντίπαλοι ήταν το βυζαντινό εκστρατευτικό σώμα, διοικούμενο από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ', και ο οθωμανικός στρατός υπό την ηγεσία του Ορχάν Α'. Η αναμέτρηση αυτή κατέληξε σε συντριπτική ήττα για τους Βυζαντινούς, οι οποίοι, εν συνεχεία, δεν ανέλαβαν καμία περαιτέρω προσπάθεια για την απελευθέρωση των πόλεων της Ανατολίας που τελούσαν υπό οθωμανική πολιορκία. Η ήττα αυτή σηματοδότησε σημαντική απώλεια εδαφών και έθεσε υπό αμφισβήτηση την βυζαντινή παρουσία στην περιοχή. Η Μάχη και το Αποτέλεσμα Με την ανάληψη της εξουσίας από τον Ανδρόνικο Γ' το έτος 1328, τα αυτοκρατορικά εδάφη στην Ανατολία είχαν ήδη υποστεί δραματική συρρίκνωση. Από σχεδόν ολόκληρα τα δυτικά σύνορα της σημερινής Τουρκίας, σαράντα χρόνια νωρίτερα, είχαν περιοριστεί σε διάσπαρτες φρουρές κατά μήκος του Αιγαίου και έναν μικρό πυρήνα γύρω από την ...