Πάτερ Παύλος Παπαδόπουλος: Ο εκφραστής του πραγματικού ρόλου της Εκκλησίας
Κάποτε ήταν ένα εκκλησάκι στο Σιδηρόκαστρο, παραμελημένο και χωρίς πραγματικό λόγο ύπαρξης.
(Τα παιδιά ούτε καν ξέραν την ύπαρξή του.)
Αυτό το εκκλησάκι βρέθηκε στον δρόμο του Πάτερ Παύλου, το αγκάλιασε, το έκανε "δικό του κτήμα", του αφοσιώθηκε. Από τις πρώτες κιόλας μέρες φάνηκε η αλλαγή.
Σήμερα η εκκλησία τη Αγίας Παρασκευής σφύζει από ζωή, αποτελεί έναν από τους βασικούς χώρους εκκλησιασμού των κατοίκων,όχι μόνο του Σιδηροκάστρου αλλά και των γύρο χωριών.
Κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου θα πω "ε και; σιγά, άλλο ένα κτίσμα για να βγάζει λεφτά η εκκλησία"....ή "σιγά, άλλη μια εκκλησία με κόσμο ή χωρίς"
Κι όμως, αυτό θα ταν μέγα λάθος, η Αγια Παρασκευη Σιδηροκαστρου αναβαθμίστηκε αλλά η αξία στην κυριολεξία είναι το ότι αποτελεί το ορμητήριο του Πάτερ Παύλου.
Ο οίκος του θεού μετατράπηκε σε οίκο του ανθρώπου που αναζητά την γαλήνη και την εσωτερική ηρεμία, μετατράπηκε σε σκέπη προστασίας του ανθρώπου που νιώθει να γονατίζει στην σημερινή μας κοινωνία.
Το να κρίνουμε τον Πάτερ Παύλο ως ιερέα και να πούμε το πόσο καλός παπάς είναι θα ταν σφάλμα, αφήνουμε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας να το πράξει.
Εμάς μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος Παύλος Παπαδόπουλος. Η διαφορετικότητα αυτού του ανθρώπου έχει να κάνει με το "ενδιαφέρον". Ένα πραγματικό ενδιαφέρον προς τον συμπολίτη μας, προς την χώρα μας, μα πάνω από όλα προς τα "παιδιά".
Αγκάλιασε τα παιδιά όπως κανένας άλλος, "στάθηκε" και "στέκεται" στην νεολαία μας, με όποιο τρόπο μπορεί, ξανάφερε την νεολαία στους κόλπους της εκκλησίας, δεν είναι η θρησκευτική υπόσταση της εκκλησίας που θα δώσουμε σημασία, αλλά η κοινωνική της υπόσταση.
Ο Πάτερ Παύλος έχοντας ως ορμητήριο τον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής όπως προείπαμε είναι πάντα κοντά στην νεολαία μας, το αποκορύφωμα και μέγιστο παράδειγμα ο εορτασμός των "μηχανόβιων¨ την ήμερα του Αγ Λουκά στην εκκλησία.
Η προσφορά του Πάτερ Παύλου προς την νεολαία του Σιδηροκάστρου παίρνει σάρκα και οστά και μέσα από τις Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες Ι.Μ. Σιδηροκάστρου,
μέσω της οποίας δίνονται κίνητρα στα "παιδιά" μας να ασχοληθούν με τα γράμματα, τον αθλητισμό και τις τέχνες.
Φυσικά θα πρέπει να τονιστεί το ότι ο Πάτερ Παύλος δεν είναι ο ιερέας που θα κάνει την λειτουργία και θα κλειστεί στο σπίτι ή τις Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες Ι.Μ. Σιδηροκάστρου, συμμετέχει στα κοινά με όποια ευκαιρία του βρεθεί, γνωρίζοντας και μαθαίνοντας καλύτερα το πώς λειτουργεί και σκέφτεται η νεολαία μας.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό για τον Πάτερ Παύλο είναι η αγάπη του για την χώρα μας, με κάθε τρόπο μας υποδεικνύει την αξία του ως τοπικός ηγέτης, μπορεί το λάβαρο του 1821 να σβήνει στον χρόνο αλλά σήμερα ότι και να γίνει θα ξέρουμε ότι μαζί μας έχουμε έναν άνθρωπο που θα σηκώσει ένα νέο λάβαρο εάν χρειαστεί.
Γνωρίζοντας εκ των πραγμάτων ότι οι κολακείες δεν αρέσουν στον Πάτερ Παύλο, ζητάμε να μας συγχωρέσει, αλλά ήταν αδύνατον να μην αναφερθούμε στην προσωπικότητα του (εξ ου και το ότι το κείμενο είναι τόσο λυτό ως προς τα χαρίσματα του τα οποία είναι πολλά περισσότερα).
