Χορτερό

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Χορτερό ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Χορτερού, του πρώην Δήμου ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ του Νομού ΣΕΡΡΩΝ.

Το Χορτερό έχει υψόμετρο 59 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 41,2188572685 και γεωγραφικό μήκος 23,3680095626. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στο Χορτερό θα βρείτε ΕΔΩ

Ο οικισμός του Χορτερού (Λατρόβου) την περίοδο της Τουρκοκρατίας ανήκε στον καζά του Δεμιρ Ισσάρ. Στα βυζαντινά και Ρωμαϊκά χρόνια θεωρείτε κομμάτι του Σιδηροκάστρου (τμήμα του κάστρου).

Το 1926 ήταν το πρώτο χωρίο που αποσχίσθηκε από το Σιδηρόκαστρο μέχρι την επανένωσή του στον Δήμο Σιντικής το 2010.

Το Χορτερό είναι ένα χωριό 656 κατοίκων (απογραφή 2001), το οποίο βρίσκεται στο νομό Σερρών. Η πλειονότητα των κατοίκων ασχολείται με την γεωργία. Καλλιεργούνται κυρίως πατάτες, καλαμπόκι, βαμβάκι και μηδική. Στο Χορτερό υπάρχει αεροδρόμιο και πίστα μότο-κρος.

Δυτικά του Σιδηροκάστρου βρισκεται το χωριό. που η παλαιά ονομασία του ήταν Λάτροβο.

H ονομασία του λανθασμένα αποδίδετε στους Βουλγάρους. Η αλήθεια είναι πως το όνομα του χωριού Λατρόβου προέρχετε από την ελληνική λέξη "Λαθούρι". λαθούρι < μεσαιωνική ελληνική λαθούριν <λαθύριον, υποκ. αρχαία ελληνική λάθυρος

Λαθούρι: όσπριο από το οποίο φτιάχνουμε συνήθως το φαγητό φάβα και που αναφέρεται στη βοτανολογία ως lathyrus sativus (λάθυρος ο ήμερος)

γενικά όλα τα όσπρια που ανήκουν στο γένος lathyrus, της υποοικογένειας των ψυχανθών, της οικογένειας των χεδρωπών ή φαβιδών

Tο λαθούρι είναι από τα πρώτα ψυχανθή που καλλιεργήθηκαν από τον άνθρωπο. Τρία από τα καλλιεργούμενα είδη λαθουριού είχαν κατά καιρούς σημασία για τη χώρα μας: το Lathyrus sativus L. (βρώσιμο λαθούρι), το Lathyrus cicera L. (κτηνοτροφικό λαθούρι) και το Lathyrus ochrus L. (ώχρος λαθούρι). Μερικά είδη λαθουριού καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά φυτά. Στα ρωμαϊκά χρόνια το χωρίο υπήρξε μεγάλος παραγωγός λαθουρίου όλων των ειδών. Οι Ρωμαίοι το αποκαλούσαν Λαθορ (Lathor) και Λαθρο(Lalthro). Το οποίο με τα χρόνια την περίοδο της Τουρκοκρατίας απέβαλε το γράμμα h αφήνοντας στον γραπτό λόγο το όνομα Latro αντί για Lathro. Κατα τα χρόνια των βουλγάρων κομιτατζήδων προστέθηκε η κατάληξη VO,(οπως πχ Καρύδι -Καρυδοχώρι) Αγλάδι- Αχλαδοχώρι) κτλπ.

Στα τέλη του 18ου αιώνα (1790) συναντάτε ο γενάρχης των Χιτζέων- Χιντζέων "Χίντζος" στην Ήπειρο ώς υποψήφιος τοπικός πρόεδρος έχοντας πολλά χρήματα.
Η παρουσία του βαφτιστικού και επωνύµου σε δίγλωσσο χωριό της Κοιλάδας του Στρυµόνα δεν πρέπει να µάς εκπλήσσει.

Η σηµερινή οικογένεια Χίτζου, συγγενική αυτής και η Παπαχίντζιου,οφείλει το όνοµά της στο γενάρχη µε το όνοµα Χίντζιος.Αν βλέπουµε σωστά,πρόκειται για µέτοικους από την Ήπειρο.Ο πρώτος Χίντζιος γεννήθηκε γύρω στα 1790. Εποµένως η µετοίκηση έγινε στις αρχές του 19ου αιώνα.(περ. το 1819-30)

Για το επώνυµο Χυτήρης,Χυτήρογλου,Χυτηρίδης δηµιουργείται εύλογα τοερώτηµα τί είδους χυτήριο θα µπορούσαν να είχαν οι πρόγονοι τόσων πολλώνανθρώπων.Και εδώ η ορθογραφία του ονόµατος οφείλεται στην παρετυµολογία.Οιάνθρωποι προσάρµοσαν την ορθογραφία ενός βαφτιστικού,µη κατανοητού πλέονλόγω φωνητικής αποµακρύνσεως από την πηγή της δηµιουργίας,προς κάτι γνωστό
και συγκεκριµένο.Αν αντί της µορφής Χυτήρης γράψουµε Χιτίρης,µε αφαίρεση της καταλήξεως -ίρης αποµένει η Χίτο. Αυτή µαρτυρείται ως βαφτιστικό και ταυτίζεται µε το Χρήστος. Μια απλοποιηµένη µορφή Χιdίρης,µπορούµε να αντιληφθούµε και την Χίντζιος. Σχηµατίστηκε µε τροπή του d > dz.Βέβαια και σ’αυτήν υπερίσχυσε η παρετυµολογία. Οι φέροντες το όνοµα γιόρταζαν στη Σκοτούσσα τα Χριστούγεννα

Αργότερα μεταναστεύει για το Μπούτκοβο όπου αναπτύσσετε ως κτηνοτρόφος έχοντας πολλούς εργάτες στο δυναμικό του. Τους εργάτες του τους αποκαλούσαν Χιντζέους και κάποιες από τις οικογένειες των τσιγγάνων το πήραν ως επίθετο. Ο υιός του παντρεύετε με γυναίκα από το Λάτροβο και γίνετε κάτοικος Λατρόβου. Το παιδί τους ασχολείται με την κτηνοτροφία έχοντας ζώα και στο Λάτροβο αλλά και στο Μπούτκοβο. Όπιον εργάτη δεν συμπαθούσε ή δεν δούλευε αρκετά τον έστελνε στο Μπούτκοβο. Απο τότε μέχρι και σήμερα έχει μένει στο χωριό η φράση "θα σε στείλω στο Μπουτκοβο" ως απειλή. Γύρω από την οικογένεια αυτήν μαζεύτηκαν πολλές άλλες δουλεύοντας στα ζώα ή αργότερα στο πανδοχείο. Το πανδοχείο το οποίο ήταν το μεγαλύτερο στην Σιντική με δεύτερο αυτό στο Ρούπελ (Κλειδί). Βρισκόταν κοντά στην σημερινή εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Κάηκε την περίοδο του Μακεδονικού αγώνα επειδή ο Γεώργιος Χίτζος το χρησιμοποιούσε ως κρυψώνα των ανταρτών. Στην περίοδο αυτήν (του Μακεδονικού αγώνα) το χωριό και η γύρω περιοχή υπέστει τα πάνδεινα από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες που προσπάθησαν να εκβουλγαρίσουν το χωριό απαιτώντας από τους κατοίκους, να γίνουν σχισματικοί και αποκτήσουν Βουλγάρικη συνείδηση.

Το χωριό διατήρησε υψυλά το εθνικό του φρόνημα και την θρησκευτική του πίστη, άντεξε στις πιέσεις και τη Βουλγάρικη προπαγάνδα και μάλιστα πρωτοστάτησε με τον Ηλία Λατρόβαλη από το χωριό και άλλους αγωνιστές από τα γύρω χωριά στη δημιουργία του πρώτου αντάρτικου πυρήνα του Σώματος του καπετάν Θανάση Χατζηπανταζή απο την Σκοτούσα. Οι αγώνες κράτησαν και απέδωσαν καρπούς με αποτέλεσμα το χωριό να απελευθερωθεί όπως και τα γύρω χωριά από τους Τούρκους και τους Βούλγαρους το 1912-1913.

Η αρχική τοποθεσία του χωριού ήταν στην περιοχή "Άσπρη Πέτρα", το χωριό μετακινήθηκε σε αρκετά σημεία κοντά στον Κρουσοβίτη μέχρι να καταλήξει στην σημερινή του θέση.

Η παλαιά εκκλησία του χωριού είναι ο Ιερός Ναός της Παναγίας που ανεγέρθηκε το 1880. Η αρχική της ονομασία ήταν Άγιος Δημήτριος αλλά λόγω της εικόνας που μετέφεραν από την παλαιά εκκλησία του παλαιού χωριού (που καταστράφηκε από πλημμύρα του Κρουσοβίτη) την μετονόμασαν σε Ναό της Παναγίας. Ο θρύλος λέει ότι η εικόνα ήταν θαυματουργή κι ότι όταν το χωρίο πήγε στην νέα του τοποθεσία οι κάτοικοι του Καμαρωτού το αντιλήφθηκαν κι ένας από αυτούς το βράδυ την έκλεψε για να την πάει στην δική τους εκκλησία. Την άλλη μέρα το πρωί πήγε στο χωρίο να καυχηθεί ότι αυτοί έχουν την θαυματουργή εικόνα, αλλά προς έκπληξή του η εικόνα βρέθηκε στον Ναό του Χορτερού. Αυτό έγινε και τα άλλα 2 βράδια, αυτός την έκλεβε αλλά η εικόνα ξαναγύριζε στο Χορτερό. Τότε οι κάτοικοι του Χορτερού έδωσαν νεο όνομα στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, αυτό της Παναγίας.

Το Βυζαντινό κάστρο του Σιδηροκάστου ήταν τεράστιο. Στα Βυζαντινά χρόνια κάποια αμυντικά έργα του φτάναν μέχρι το Χορτερο παράλληλα με τον Κρουσοβίτη. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας υπήρχαν μεγάλες κατασκευές στο χωριό. Το εμπόριο έκανε το χωριό ένα μεγάλο αστικό κέντρο.

Μαρμάρινη τεράστια πλάκα παρόμοια με αυτήν της Αμφίπολης υπάρχει στο χωριό, στο χωράφι του Τσομπάνη (εκεί που ήταν το χωριό παλιότερα) αλλά το ενδιαφέρον το έχουν μόνο οι χρυσοθήρες της περιοχής και όχι η εφορία αρχαιοτήτων.

Οι κάτοικοι του με βάση την απογραφή του 1991 ήταν 715. Οι κατοικοί του είναι στην πλειονότητα τους ντόπιοι και Θρακιώτες.

Η εκκλησία του χωριού σήμερα είναι αφιερωμένη στον Άγιο Αντώνιο, ενώ αυτήν της Παναγίας βρίσκετε το νεκροταφείο του χωριού

Ιερός Ναός Αγίου Αντωνίου

Το "Ιερό" μνημείο πεσόντων του χωριού βρίσκετε κοντά στο υδραγωγείο του

Χαρακτηριστικό είναι ότι στη δεκαετία 1960-1970 δεν σημειώθηκε μεγάλη μετανάστευση ανάλογη των γύρω χωριών. Σύλλογοι που δραστηριοποιούνται στο χωριό είναι ο Σύλλογος Γυναικών "Η πρόοδος" ο Πολιτιστικός Σύλλογος "Μέγας Αλέξανδρος" και το Αθλητικό Σωματείο "Ελπις" Χορτερού.

Η Ελπίς Χορτερού είναι η ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα του Χορτερού και αγωνίζεται στη Β΄ ερασιτεχνική κατηγορία του νομού Σερρών. Ιδρύθηκε τη σεζόν 1965-66. Κυρίαρχο χρώμα των εμφανίσεών της είναι το πράσινο. Η έδρα της ομάδας βρίσκεται στο Χορτερό Σερρών. Το γήπεδο της Ελπίδος είναι ανοιχτό με θέσεις ορθίων και βρίσκεται δίπλα στο αεροδρόμιο του Χορτερού, που εξυπηρετεί κυρίως αγροτικούς σκοπούς. Η Ελπίς έχει πάρει τα πρωταθλήματα της Β' και Γ' ερασιτεχνικής κατηγορίας του τοπικού πρωταθλήματος.

Το μικρό αεροδρόμιο Χορτερού χρησιμοποιείται κυρίως για επιδείξεις και αγώνες ελαφρών αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Πολύ συχνά η Αερολέσχη Σερρών το επιλέγει για να κάνει εκδηλώσεις που συγκεντρώνουν μεγάλο ενδιαφέρον και πολύ κόσμο. Πρόσφατα αναγνωριστηκε απο την ΥΠΑ και γίνονται έργα αναβαθμίσεως του.