Δενδρόφυτο (Μπαχτιάρ)
Οικισμοί: Δενδρόφυτο
Ιστορικά | Φωτογραφίες | Βίντεο | Πρόσωπα | Καταστήματα/Υπηρεσίες | Αναρτήσεις |
Ιστορικά | Φωτογραφίες | Βίντεο | Πρόσωπα | Καταστήματα/Υπηρεσίες | Αναρτήσεις |
Το Μπαχτιάρ (Δενδρόφυτο) ήταν χωριό μέχρι το 1927 στην περιοχή της σημερινής Κερκίνης(τότε Μπούτκοβο), διοικητικά άνηκε στην Κάτω Τζουμαγιά. Το όνομα Μπαχτιάρ ήταν τούρκικό (Ευτυχία), προερχόμενο από το Περσικό بختیار που σημαίνει Ευτυχία ή απλά Τύχη.
Tο 1822 μεγάλες εκτάσεις στο χωριό Μπαχτιάρ ανήκαν στον εταιρεία “Αφών Χατζηλαζάρουτου από το από το Κάτω Γραμματικό Έδεσσας. Ιωάννη Χατζηλαζάρου η οποία επένδυσε και σε άλλα χωριά, όπως το Μεταλλικό,Λιβαδειά, Χορτερό κτλπ.
Στην “Εθνογραφία των βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης” που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη αναφέρετε ότι το χωριό είχε 70 σπίτια με 246 Χριστιανούς κατοίκους, οι Τούρκοι σε αρκετές περιπτώσεις δεν αποδεχόταν τους Έλληνες ως υπηκοότητα της περιοχής, έτσι κάθε χριστιανό πολλές φορές τον αναγραφαν ως Βούλγαρο, πράγμα το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Το 1891 ο Γκεόργκι Στρέσοφ έγραψε για το χωριό:
Μπαχτιάρ χωριό της Κάτω Τζουμαγιά από την οποία απέχει 2 ½ ώρες, από την λίμνη απέχει μόνο μισή ώρα.
Ο Στρυμόνας ποταμός προκαλεί συχνα πλημμύρες, φέρνει λάσπη και κάνει τη γη μια από τις πιο γόνιμες. Υπάρχει ένα πυκνό δάσος κατά μήκος της λίμνης και του Στρυμόνα. Οι κάτοικοι του ασχολούνται με την αλιεία και την καλλιέργεια.
Η εκκλησία του Αγ. Ηλία ειναι Ελληνική. Υπάρχει μόνο ένα Ελληνικό σχολικό κτίριο και 60 σπίτια.
Ο Γκεόργκι Στρέσοφ αναφέρει επίσης ότι υπήρχαν αρχαίες ιτιές και λασπώδεις έλη τα οποία το κάναν πολύ ανθυγιεινό γιατί κρατά όλα τα μυαζώματα. Υπάρχουν πολλοί άγριοι χοίροι, ασβούροι και τσακάλια.
Σύμφωνα με τις στατιστικές του Βάσιλ Καντσόφ του 1900, το χωριό αριθμεί 380 Χριστιανούς κατοίκους.
Το Μπαχτιάρ στον θρησκευτικό τομέα ανήκε στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του γραμματέα της βουλγαρικής εξάρχίας Δημήτρη Μίσεφ το 1905 στο Μπαχτιάρ υπάρχουν 480 κάτοικοι. Υπάρχει 1 ελληνικό δημοτικό σχολείο με 1 δάσκαλο και 10 μαθητές στο χωριό.
Στις παραπάνω αναφορές των Βουλγάρων υπάρχει πάντα η προσπάθεια να μετατρέψουν κάθε χριστιανό σε Βούλγαρο εκμεταλλευόμενοι την στάση της Τούρκικης Δκσης η οποία ήταν αυτήν που αναφέραμε πιο πάνω. Παρόλα αυτά οι αναφορές του για αμιγώς βουλγάρικο χωριό δεν ευσταθούν, από τις δικές τους μαρτυρίες και μόνο δίχως να προσθέσουμε κάτι άλλο, δεν θα μπορούσαν να υπήρχαν Ελληνικό σχολείο και Ελληνική εκκλησία στο χωριό χωρίς να είναι Ελληνες οι κάτοικοι του ή έστω ο μεγαλύτερος πληθυσμός να είναι Έλληνες
Όπως έχει ήδη αναφερθεί υπήρχαν τρία μεγάλα τσιφλίκια: δυο κοντά στο Σιδηρόκαστρο – το Λάτροβο (Χορτερό) και το Μπαχτιάρ (Δενδρόφυτο) – και ένα κοντά στο Κιλκίς – το Γιάνες (Μεταλλικό).
Το Μπαχτιάρ και η Ράμνα ήταν διπλανά χωριά, το πρώτο νότια της σιδηροδρομικής γραμμής και το δεύτερο βόρεια. Δεν αποκλείεται να ήταν αρχικά ένα ενιαίο μεγάλο αγρόκτημα που το έκοβε στα δύο η σιδηροδρομική γραμμή και που διαίρεσαν αργότερα τα αδέλφια. Συγκρίνοντας τον παλιό χάρτη του 1900 με έναν σύγχρονο εκτιμούμε ότι το Μπαχτιάρ, που στη δεκαετία του 1920 ονομάστηκε Δενδρόφυτο, βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος σήμερα κάτω από τα νερά της τεχνητής λίμνης Κερκίνης.
Το 1891 ο Γκεόργκι Στρέσοφ έγραψε για το χωριό:
Μπαχτιάρ χωριό της Κάτω Τζουμαγιά από την οποία απέχει 2 ½ ώρες, από την λίμνη απέχει μόνο μισή ώρα.
Ο Στρυμόνας ποταμός προκαλεί συχνα πλημμύρες, φέρνει λάσπη και κάνει τη γη μια από τις πιο γόνιμες. Υπάρχει ένα πυκνό δάσος κατά μήκος της λίμνης και του Στρυμόνα. Οι κάτοικοι του ασχολούνται με την αλιεία και την καλλιέργεια.
Η εκκλησία του Αγ. Ηλία ειναι Ελληνική. Υπάρχει μόνο ένα Ελληνικό σχολικό κτίριο και 60 σπίτια.
Ο Γκεόργκι Στρέσοφ αναφέρει επίσης ότι υπήρχαν αρχαίες ιτιές και λασπώδεις έλη τα οποία το κάναν πολύ ανθυγιεινό γιατί κρατά όλα τα μυαζώματα. Υπάρχουν πολλοί άγριοι χοίροι, ασβούροι και τσακάλια.
Σύμφωνα με τις στατιστικές του Βάσιλ Καντσόφ του 1900, το χωριό αριθμεί 380 Χριστιανούς κατοίκους.
Το Μπαχτιάρ στον θρησκευτικό τομέα ανήκε στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του γραμματέα της βουλγαρικής εξάρχίας Δημήτρη Μίσεφ το 1905 στο Μπαχτιάρ υπάρχουν 480 κάτοικοι. Υπάρχει 1 ελληνικό δημοτικό σχολείο με 1 δάσκαλο και 10 μαθητές στο χωριό.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί υπήρχαν τρία μεγάλα τσιφλίκια: δυο κοντά στο Σιδηρόκαστρο – το Λάτροβο (Χορτερό) και το Μπαχτιάρ (Δενδρόφυτο) – και ένα κοντά στο Κιλκίς – το Γιάνες (Μεταλλικό).
Το Μπαχτιάρ και η Ράμνα ήταν διπλανά χωριά, το πρώτο νότια της σιδηροδρομικής γραμμής και το δεύτερο βόρεια. Δεν αποκλείεται να ήταν αρχικά ένα ενιαίο μεγάλο αγρόκτημα που το έκοβε στα δύο η σιδηροδρομική γραμμή και που διαίρεσαν αργότερα τα αδέλφια. Συγκρίνοντας τον παλιό χάρτη του 1900 με έναν σύγχρονο εκτιμούμε ότι το Μπαχτιάρ, που στη δεκαετία του 1920 ονομάστηκε Δενδρόφυτο, βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος σήμερα κάτω από τα νερά της τεχνητής λίμνης Κερκίνης.
.jpg)
Κατά την περίοδο των εγγειοβελτιωτικών έργων της πεδιάδας των Σερρών την δεκαετία του 1930 και την δημιουργία φράγματος στον Λιθότοπο Σερρών για τον σχηματισμό της τεχνητής λίμνης Κερκίνη, ο οικισμός πλημμύρισε και καταστράφηκε.
