Φιλήρα
Η Φιλήρα ή Φιλύρα, έως το 1927 γνωστή ως Λιπόσι, είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός που βρίσκεται στον σημερινό Δήμο Σιντικής της Κεντρικής Μακεδονίας. Το χωριό βρισκόταν στις νότιες πλαγιές του Μπέλες (σήμερα Κερκίνη), ανατολικά των Άνω Ποροϊων, πάνω από το σημερινό χωριό Νεοχώρι, κάτω από την ομώνυμη κορυφή Λίπος. 7). Ο στρατιωτικός χάρτης το σημειώνει 2 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Νεοχώρι της Σιντικής. Σημειώνεται και με το όνομα Λιπόσι ή Φιλύρα (φλαμουριά) λόγω της υπάρξεως πολλών φλαμουριών στην περιοχή του.
Στις 04/01/1920 ο οικισμός Λιπόσι προσαρτάται στην κοινότητα Άνω Ποροΐων, στις 14/01/1927 ο οικισμός μετονομάζεται σε Φιλήρα.
Σύμφωνα με τα οθωμανικά φορολογικά μητρώα του μη μουσουλμανικού πληθυσμού της επαρχίας Τιμούρ Χισάρ από το 1616-1617, ο αριθμός των νοικοκυριών (τζίζια) στο Λιπόσι είναι 46. Σύμφωνα με έγγραφο του 1625, τα νοικοκυριά του χωριού είναι 35.
Τον 19ο αιώνα το Λιπόσι ήταν ένα χωριό στην περιοχή Ντεμιρ Χισάρ. Στην Εθνογραφία των Επαρχιών Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1878 και αντικατοπτρίζει τα στατιστικά στοιχεία του ανδρικού πληθυσμού από το 1873, το Λιπόσι αναφέρεται ως χωριό με 30 νοικοκυριά και 100 κατοίκους.
Σύμφωνα με τον Γκεόργκι Στρέζοφ, το 1891 το χωριό άνικε στον Ομέρ Μπέη, οι κάτοικοι του ήταν αγρότες, ξυλουργοί και κτηνοτρόφοι, και είχαν μια σπάνια ράτσα γουρουνιών. Υπήρχε ελληνική εκκλησία και ελληνικό σχολείο με 15 μαθητές. Αν ο δάσκαλος ηξερε βουλγαρικά, μερικές φορές έκανε μάθημα και στα βουλγαρικά. Στο χωριό είχε 60 σπίτια.
Σύμφωνα με τον Vasil Kanchov («Μακεδονία. Εθνογραφία και Στατιστική»), το 1900 ζούσαν στο χωριό 350 κάτοικοι.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι κάτοικοι του χωριού βρίσκονταν υπό την κυριαρχία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Το 1905 στο χωριό υπάρχουν 570 κάτοικοι. Το χωριό είχε ελληνικό δημοτικό σχολείο με έναν δάσκαλο και 15 μαθητές. Μέχρι το 1906 το χωριό είχε 70 σπίτια.
Το χωριό από την Οθωμανική κυριαρχία κατελήφθει τον Οκτώβριο του 1912 κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου από την βουλγάρικη Έβδομη Μεραρχία Ρίλα και απελευθερώθηκε στις 9 Ιουλίου 1913, από ελληνικά στρατεύματα. Μετά τον πόλεμο, το Liposh έγινε εντός Ελλάδας.
Τη δεκαετία του 1920 εγκαταστάθηκαν στο χωριό πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.
Είχε 75 κατοικίες και 210 κατοίκους το 1920.
Σύμφωνα με την απογραφή του 1928, το χωριό ήταν ένα μικτό χωριό με 39 οικογένειες προσφύγων και 144 άτομα.
Δεν αναφέρεται το 1940.
