Χαρωπό
Το Χαρωπό είναι πεδινό χωριό της Κεντρικής Μακεδονίας στην Περιφερειακή Ενότητα Σερρών με υψόμετρο 140 μέτρα.
Απέχει 4,5 χλμ. Β.-ΒΔ. από το Σιδηρόκαστρο και 30 χλμ. Β.-ΒΔ. από τις Σέρρες.
Αποτελεί την τοπική κοινότητα Χαρωπού που υπάγεται στην δημοτική ενότητα Σιδηροκάστρου του δήμου Σιντικής και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 1.042 κατοίκων.
Στα αρχαία χρόνια υπήρξε κατοίκιση κοντά στην σημερινή θέση του Χαρωπού. Η κατοίκιση συνεχίστηκε και στα Ρωμαϊκά χρόνια όπως αποκαλύπτουν ευρήματα από την περιοχή.
Στην θέση «Μουγιάνα» 1500 μ. Ανατολικά του χωριού.
Τυχαία ευρήματα: Δύο επιτύμβια γλυπτά Ρωμαϊκών Χρόνων: 1. Θραύσμα ενεπίγραφης επιτύμβιας στήλης, δύο επάλληλες ζώνες ανάγλυφων παραστάσεων, τα ευρήματα αυτά βρήσκοντε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών (-Λ117).
Τον 19ο αιώνα το Ράδοβο ανήκε στον Καζα του Σιδηροκάστρου. Στην Εθνογραφία των Επαρχιών Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1878 και αντικατοπτρίζει τα στατιστικά στοιχεία του ανδρικού πληθυσμού από το 1873, το Ράδοβο αναφέρεται ως χωριό με 95 νοικοκυριά και 300 χριστιανούς κατοίκους.
Το 1891 ο Γκεόργκι Στρέζοφ έγραψε: «Ράδοβο, μία ώρα ΒΔ την Βαλοβίστα (Σιδηρόκαστρο). Βραχώδες έδαφος με ογκόλιθους. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κατασκευή πετρόμυλων, που διανέμονται ακόμη και στο Δράμσκο. Λίγοι κάτοικοι και αγρότες. Έχει Ελληνική Εκκλησία. Έχει σχολείο, που έχει 20 μαθητές. Έχει 50 σπίτια μόνο Χριστιανοι.
Σύμφωνα με τη στατιστική έρευνα του Vasil Kanchov, μέχρι το 1900 το Ράδοβο είχε 400 κατοίκους, όλοι χριστιανοί.
Ολόκληρος ο πληθυσμός του Ράδοβο είναι ελληνορωμαϊκός υπό την κυριαρχία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Γραμματέα της Βουλγαρικής Εξαρχίας Dimitar Mishev («La Macedoine et sa Population Chrétienne») το 1905 ο χριστιανικός πληθυσμός του Ράδοβο αποτελούνταν από 560 κατοίκους, όλοι υπό το πατριαρχείο (Ελληνική Εκκλησία)
Στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο το Ράδοβο καταλήφθηκε από τη Βουλγαρία, αλλά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1913. το χωριό προσαρτήθηκε στην Ελλάδα με τη Συμφωνία του Βουκουρεστίου.
Το 1913 είχε πληθυσμό 503 κατοίκους, οι οποίοι το 1920. αυξήθηκαν σε 625.
Το 1926 το όνομα του χωριού άλλαξε σε Χαροπόν, αλλά επίσημα η αλλαγή μπήκε στα μητρώα το επόμενο 1927.
Το 1928 Το χωριό έχει πληθυσμό 784 κατοίκους, εκ των οποίων 93 άτομα (28 οικογένειες) ήταν μετανάστες.
Λόγω του καλού εδάφους και των συγκοινωνιακών συνδέσεων, το χωριό συνέχισε να αναπτύσσεται, δεχόμενο αποίκους από πιο παθητικά μέρη και εγκαταλελειμμένα χωριά από τα τις περιοχές του όρους Τσιγκέλι.
Το 1940 Το Χαρωπό αυξήθηκε σε 1.042 κατοίκους. Το επόμενο έτος, το 1941 το χωριό καταλήφθηκε από βουλγαρικές μονάδες, τότε το χωριό είχε 1.037 κατοίκους.
Στη δεκαετία του 1960, το Χαρωπό χτυπήθηκε από ένα κύμα μετανάστευσης στις πόλεις, έτσι το 1971. ο αριθμός μειώθηκε σε 1.085 άτομα.
Ωστόσο, την επόμενη περίοδο ο πληθυσμός αυξήθηκε ξανά, φτάνοντας τους 1.432 κατοίκους το 2000.
Η μεγαλύτερη πτώση σημειώθηκε τη δεκαετία του 2000, όταν το χωριό έπεσε σε 1.042 άτομα το 2011.
| Έτος | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 1.042 | 1.271 | 1.359 | 1.085 | 1.256 | 1.196 | 1.432 | 1.042 |
